Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Εκείνο το ξαφνικό ταξίδι στην "πεταλούδα του Αιγαίου" και η συναναστροφή με τους μαθητές, τις μαθήτριες και την διευθύντρια του Γυμνασίου και των Λυκειακών τάξεων Αστυπάλαιας, έμελλε να γεμίσει τις μπαταρίες μου με ενέργεια και συγκίνηση ικανές να αμβλύνουν την οργή και την απογοήτευσή μου για το αδιέξοδο στο οποίο απάτριδες, ανεγκέφαλοι και προδότες πολιτικοί έχουν οδηγήσει αυτή τη χώρα και τον λαό της.

Βλέποντας τη διάθεση αυτών των μαθητριών για δημιουργία και ζωή, διαπιστώνοντας την επιλογή τους στη δια βίου μάθηση και τη διατήρηση της τοπικής παράδοσης, αφουγκραζόμενος τις ανησυχίες, την καθοδήγηση και την ποιοτική συμμετοχή της διευθύντριάς τους κυρίας Λαμπρινής Γρηγόρη στις εξωσχολικές δραστηριότητες των μαθητών της, σκέφτηκα πως μπορεί να μην χάθηκαν ακόμη όλα...

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Η χθεσινή είδηση που επιβεβαιώνει την πικρία του φίλου μου, για την οποία έγραφα χθες [«Αισθάνομαι ως μεγάλη ήττα για την αξιοπρέπειά μου, το γεγονός ότι πλέον δεν μου κάνει εντύπωση ο,τιδήποτε παράλογο, προσβλητικό και προκλητικό ακούω...»]. Εις πείσμα του, όμως, εγώ αποφάσισα να  συνεχίσω να εκπλήσσομαι με κάθε μαλακία που ακούω ή βλέπω και να αναφωνώ: «Μα τόσο ανεγκέφαλοι είναι όλοι;».

Πολίτης τις, λοιπόν, καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο, ήθελε να ταξιδέψει από Καβάλα εις Θάσον. Όμως το πλεούμενο δεν είχε τρόπο να τον ανεβάσει στο σαλόνι του και, έτσι, ο συμπατριώτης ταξίδεψε στο γκαράζ μαζί με τα αυτοκίνητα.

Και καλά ο εφοπλιστής ή ο πλοιοκτήτης ή ο καπετάνιος ή ο τάδε και ο δείνα παρατρεχάμενος των υπηρεσιών τού εφοπλιστή ή πλοιοκτήτη. Αυτοί να δεχθώ ότι είναι τρόμπες ολκής. Το πλήρωμα, όμως, ρε φούστη μου; Δεν σκέφτηκαν 6, να μην πω 4, νοματαίοι να τον σηκώσουν στα χέρια και να τον μεταφέρουν στο σαλόνι; Κι’ αν όχι το πλήρωμα, δε συνταξίδεψαν 5-6 20άρηδες να τον πάρουν στους ώμους τους και να τον ανεβάσουν επάνω; Άει στο διάολο ρε τσογλάνια!!! Άει σιχτίρ ρε καθίκια! Γαμώ το φερλέκι μου γαμώ! Ου να μου χαθείτε όρνια!

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Κυρία Ρένα μας,

Επιτρέψτε μου εν πρώτοις την οικειότητα. Καθ’ όσον Εσείς  δεν ανήκετε σε κώματα και παρατάξεις. Ανήκετε σε όλους εμάς, σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό και όχι μόνον στους κατοίκους της  περιφέρειάς Σας. Ούτε μόνον σε όσους βλέπουν ΕΡΤ.

Αποφάσισα να Σας γράψω, επειδή πρωί-πρωί βρήκα στον υπολογιστή μου το ακόλουθο μήνυμα ενός φίλου

«Αισθάνομαι ως μεγάλη ήττα για την αξιοπρέπειά μου, το γεγονός ότι πλέον δεν μου κάνει εντύπωση ο,τιδήποτε παράλογο, προσβλητικό και προκλητικό ακούω...». (Σ.Σ. Όλοι κάπως έτσι αισθανόμαστε. Σιγοβράσαμε τόσα χρόνια σαν το βατραχάκι και αποχαυνωθήκαμε).

Μελαγχόλησα.

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Ήταν το σωτήριον έτος 2012. Λίγες ημέρες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Πρώτη είδηση το «ρατσιστικό» tweet της πρωταθλήτριας του άλματος εις τριπλούν Βούλας Παπαχρήστου. 23 ετών τότε. Είχε γράψει, εξ αφορμής της εμφάνισης στη χώρα μας του ιού του Δυτικού Νείλου, ο οποίος θερίζει μέχρι και σήμερα: «Με τόσους Αφρικανούς στην Ελλάδα.. Τουλάχιστον τα κουνούπια του δυτικού Νείλου..θα τρώνε σπιτικό φαγητό!!!». Ήταν λογικό, λέει, να προκαλέσει αντιδράσεις το σχόλιο. Διάφοροι ανώνυμοι  χρήστες των σόσιαλ μύδια ξεσπάθωσαν και ζήτησαν την κεφαλήν τής Βούλας επί πίνακι. Και τότε ο τεράστιος Κούβελος, ναι αυτός που μαζί με τη Ντόρα είχαν ξεχάσει να δηλώσουν στο πόθεν αίσχος $1.000.000 και απηλλάγησαν δια βολεύματος, επειδή ήταν απλώς αμελείς, απέκλεισε τη Βούλα από τους Ολυμπιακούς. Και τιμωρήθηκε η Βούλα και με μερικά χρόνια  αποκλεισμού από διοργανώσεις. Τί κι’ αν ζήτησε συγγνώμη, κακώς κατά τη γνώμη μου, και από τους χορηγούς της.

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Το ‘πε το ‘πε ο παπαγάλος Σκουρλέτης.  Για την εθνική τραγωδία στο Μάτι οι ευθύνες δεν είναι ατομικές. Φταίνε πολλοί. Όλοι μαζί. Και φταίνε και οι προηγούμενοι και οι νυν. Και οι επόμενοι άραγε; Σίγουρα και χωρίς καμμία αμφιβολία!

Σε ένα άρθρο του ο Τζήμερος, εξ αφορμής τής καταστροφής που μας βρήκε την 23.07, επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας [λέμε και καμμιά μ..], περιγράφει απλά και κατανοητά  τον τρόπο λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης.  

http://www.capital.gr/arthra/3309856/o-epomenos-kamenos-tha-eisai-esu?utmsource=email

Η ευθύνη διαχέεται σε Επιτροπές και χάνεται κάπου στη δυνατότητα που παρέχουν τα νομικά πλαίσια  στον κάθε «δημόσιο λειτουργό» να αποποιείται των ευθυνών του και να τις ρίχνει στους άλλους.