Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Αγαπητό μειράκιον,
Μόλις το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε την εξουσία την 18.10.1981, ένα από τα πρωταρχικά μελήματά του ήταν να δώσει ψήφο στους 18άρηδες, επειδή το 1982 θα δεξήγοντο δημοτικές εκλογές [δια την ιστορίαν σού επισημαίνω ότι τότε οι νομάρχες διορίζονταν από την κυβέρνηση, εξ ου και δεν υπήρχε εκλογή νομαρχών, νυν περιφερειαρχών]. Έτσι, ψήφισαν στις δημοτικές εκλογές του 1982 και οι 18άρηδες. Ξέρεις, ήταν οι εκλογές, το βράδυ των οποίων [17.10.1982] ο αντικειμενικός δημοσιογράφος Θοδωρής Καλούδης, μετέπειτα συνεργασθείς με τον Κοσκωτά [για την ιστορία του τελευταίου άλλη φορά], ανεκοίνωνε  τα αποτελέσματα ως εξής: εξελέγη ο τάδε, τον οποίο υποστήριξε «το ΠΑΣΟΚ και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις». Ωραίες εποχές εκείνες που το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν στην κυβέρνηση και ο λαός στην εξουσία. Εκεί χάνονται και οι ρίζες τού υπό του Bungalows ρηθέντος «τα φάγαμε όλοι μαζί». Αφού ο λαός ήταν στην εξουσία, δεν μπορεί να είναι άμοιρος ευθυνών για τα φαγωμένα από τους σοσιαλιστές και τις άλλες δημοκρατικές δυνάμεις τις και προοδευτικές ονομαζόμενες.

Του Κλεάνθη Γρίβα.

«Οι Γερμανοί δεν δείχνουν καμιά προτίμηση στην ειρήνη... Πιο δύσκολα θα πείσεις έναν Γερμανό να οργώσει τη γη και να περιμένει υπομονετικά την ετήσια απόδοση από το να προκαλέσει κάποιον εχθρό και να βραβευτεί με τραύματα. Θεωρεί άτολμο και ποταπό να κερδίζει με ιδρώτα αυτό που μπορεί να αγοράσει με αίμα».

Τάκιτος, Ρωμαίος ιστορικός, 1ος αιώνας μ.Χ. (*)

Βρετανία 10 Ιουλίου 1940.

Στις 10 Ιουλίου 1940, η Βρετανία κατάφερε ένα συντριπτικό πλήγμα στο Τρίτο Ράιχ, κρατώντας την ναζιστική στρατιωτική μηχανή έξω από το έδαφος της (η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που πέτυχε ένα τέτοιο άθλο), πράγμα που έδωσε την ευκαιρία και το χρόνο για να ενεργοποιηθούν οι μηχανισμοί που θα επέτρεπαν την είσοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο (Δεκέμβριος 1941), με την οποία σηματοδοτήθηκε η αρχή του τέλους της των ηγεμονικών ονείρων και της ύπαρξης του ναζιστικού Τρίτου Ράιχ.

Πολύ μελάνι έχει χυθεί τελευταία στο διαδίκτυο για το αν ο Πέτρος Ζωγράφος είναι πράγματι ο εφευρέτης που θα αλλάξει τις τύχες του κόσμου ή αν πρόκειται για ένα κοινό απατεώνα. Πολλά και αντικρουόμενα σχόλια, ένθεν κακείθεν, πολλά έγγραφα και "πατέντες", συζητήσεις επί συζητήσεων, ειδικών και μη σε blogs και fora, πολλά βιντεάκια που απομονώνουν πλάνα από τις εκπομπές του Ταρζάν και εκθέτουν τον Πέτρο Ζωγράφο ως αναξιόπιστο, πολλοί πανεπιστημιακοί οι οποίοι τάσσονται στο πλευρό του, αλλά και άλλοι που τον λοιδωρούν και διαψεύδουν τους ισχυρισμούς του.

Από την άλλη, ένας (υποτιθέμενος) "δημοσιογράφος" ο οποίος, ενδεδυμένος τη στολή του Ταρζάν, αφιερώνει πολλές εκπομπές για να προβάλλει τον εφευρέτη, ενώ του παραχωρεί το βήμα της διαδικτυακής "ζούγκλας" του για να κάνει τις δικές του εκπομπές με τίτλο "καλημέρα υδρογόνο". Και ο κύκλος της προβολής και της διαφήμισης καλά κρατεί.

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Διότι μετά το «συμβόλαιο με το λαό» [Αντρέας], «την κατάργηση του λαϊκισμού» [Δρακουμέλ], τον «εκσυγχρονισμό» [Σημίτης], την «επανίδρυση του κράτους» [Καραμανλής], την «ευτυχία των Μνημονίων» [Γιωργάκης], την «επαναδιαπραγμάτευση των Μνημονίων» [Σαμαράς] και την «κατάργηση των Μνημονίων»  [Αλέξης-Χάνος] θα έχουμε «συμφωνία αλήθειας» [Κούλης] και «σκληρή διαπραγμάτευση  για τα εργασιακά» [Καρούμπαλος]. Και η απόδειξη (φωτο):
Γιατί, άλλωστε, έχουμε ψηφίσει οκτώ αναπτυξιακούς νόμους [1262/1982, 1892/1990, 2166/1993, 2601/1998, 3299/2004, 3908/2011, 4146/2013, 4399/2016] χωρίς να έχουμε ανάπτυξη, αλλά μεγάλο αριθμό ανεπτυγμένων επιχειρηματιών και πολιτικών εφαψιών;

Υπενθυμίζω ότι πριν από τρεις ημέρες είχαν δημοσιευτεί στο "Rib and Sea" οι στίχοι ενός τραγουδιού με τίτλο "Πανσέληνος", καθώς και ολόκληρο το τραγούδι όπως μελοποιήθηκε από τον Θανάση Μπιλιλή, τραγουδήθηκε από την Δήμητρα Αθανασάτου και αναρτήθηκε στο YouTube : http://www.ribandsea.com/waves/2399-panselinos

Στιχουργός του τραγουδιού ένας φίλος δικηγόρος από τη Θεσσαλονίκη, ο Γιάννης Βρύζας. Επειδή του εξέφρασα με άμεσο και "άκομψο" ίσως τρόπο τη δυσαρέσκειά μου για το ακαταλαβίστικο, κατά την ταπεινή μου άποψη, νόημα των στίχων, και εκείνος, με εξ ίσου "άκομψο" τρόπο, υποτίμησε την ικανότητά μου να κρίνω την... τέχνη, του πρότεινα να θέσουμε τους στίχους σε δημόσια διαβούλευση ώστε να έχουμε και άλλες γνώμες. Δέχθηκε την πρόταση/πρόκληση, και ιδού το αποτέλεσμα.