Ακριβοί και λαμπεροί συνάδελφοί μου, μεγαλοδημοσιογράφοι...

Tου Αλέκου Α. Ανδρικάκη Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ώστε είναι αλήθεια; Έρχεται η καταστροφή; Έρχεται η ελληνική συντέλεια; Η Μέρκελ έχει θυμώσει τόσο με την Ελλάδα; Κι ο Σόϊμπλε τα ίδια; Θα μας διώξουν από το ευρώ; Θα μας γυρίσουν στη δραχμή; Τελειώνουν τα λεφτά μας; Δεν θα πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις; Θα σταματήσουν τα νοσοκομεία και τα φαρμακεία να έχουν φάρμακα; Θα λείψει η βενζίνη από τα πρατήρια καυσίμων; Θα λείψουν τα μακαρόνια κι οι κονσέρβες από τα σούπερ μάρκετ; Θα τρέχουν βελζεβούληδες στους δρόμους; Θα μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι;

Ο τίτλος του πρωτότυπου δημοσιεύματος : Κυβερνώντας από τα παρασκήνια. Η δολοφονία ενός ενοχλητικού κοινοτάρχη. 

Πηγή : http://jungle-report.blogspot.com/2012/05/h.html 

"Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να ρθει".

Πάμπλο Νερούδα.

To απόγεμα της Μεγάλης Δευτέρας του 1986, έξω από το χωριό Πόμπια, στα νότια του νομού Ηρακλείου, το αυτοκίνητο που κινείται αργά στον άδειο και επικίνδυνο επαρχιακό δρόμο αναγκάζεται να σταματήσει όταν σε μία στροφή κάποιοι έχουν πετάξει κλαδιά και πέτρες που κλείνουν τον δρόμο. Ο οδηγός γνωρίζει καλά την περιοχή, είναι ο πρόεδρος της κοινότητας Πηγαδάκια. Ανυποψίαστος βγαίνει από το αυτοκίνητο για να δει τι συμβαίνει, όταν δέχεται τον πρώτο πυροβολισμό. Τραυματισμένος προσπαθεί να καλυφθεί πίσω από το αυτοκίνητο, αλλά ο δολοφόνος πλησιάζει και τον εκτελεί μπροστά στα έντρομα μάτια της οικογένειάς του.

Σε μια εποχή δραματικής λιτότητας, με τον κόσμο να έχει κλειστεί στο σπίτι του, να μην έχει ούτε τα χρήματα αλλά ούτε και την διάθεση να αποδράσει από την μεγαλοαστική φυλακή του, κάποιοι Ζακυνθινοί μετέτρεψαν το χόμπυ και την αγάπη τους για την Φύση σε επαγγελματική ενασχόληση. Η "Zante Bicycle Trekking Tours" είναι αυτό ακριβώς που λέει το όνομα της! Πρωτοπόρα στη Ζάκυνθο, στο είδος της, ασχολείται μόνο με αυτό. Είναι φτιαγμένη από ανθρώπους που η απόδραση στο βουνό και τη θάλασσα είναι η  καθημερινότητά τους, και απευθύνεται σε ανθρώπους που αγαπούν τη φύση και το ποδήλατο και ζητούν τη συχνή απόδραση μέσα σ' αυτή. Στρίβουν στον πρώτο χωματόδρομο, περνούν μέσα από δάση, κρυφές παραλίες, ανεβαίνουν λόφους, διασχίζουν μονοπάτια, δίνουν μια βουτιά στη θάλασσα και όπου απαιτείται βάζουν το ποδήλατο στον ώμο και… συνεχίζουν.

Έρχονται πολύ κοντά με τα ζώα της αγροτικής ζωής της Ζακυνθινής υπαίθρου, μυρίζουν τα φυτά της, παρατηρούν τα έντομα και τα πουλιά και βλέπουν εικόνες, που μένουν ανεξίτηλες στο νου. Ακολουθώντας τον οδηγό θα πάρουν πληροφορίες για τη χλωρίδα και την πανίδα της κάθε περιοχής και θα μάθουν ιστορικά στοιχεία. Αν επιθυμούν θα απολαύσουν το ηλιοβασίλεμα και θα αποχαιρετίσουν τη μέρα πάνω σε μια βουνοκορφή.  

Έχετε δει κάποια πλατεία, κάποιο δρόμο με το όνομα του Στέλιου Κυριακίδη; Όχι, θα μου πείτε. Θα έπρεπε, όμως. Διαβάστε να πάθετε σοκ :

Ο Στέλιος Κυριακίδης γεννήθηκε στην Πάφο, στις 4 Μαϊου 1910. Πάνω από έναν αιώνα πια. Φτωχόπαιδο ήταν και κάποια στιγμή ξεκίνησε τον αθλητισμό στην Λεμεσό. Του άρεσε να τρέχει από πιτσιρίκι. Κατάφερε, μάλιστα, να πάρει μέρος ως δρομέας με την ελληνική εθνική ομάδα στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1936!

Αγροτόπαιδο, με έρωτα για τον αθλητισμό και ταλέντο, από το 1934 τα μαζεύει και μετακομίζει στο Χαλάνδρι. Έπιασε δουλειά στην ΔΕΗ (τότε Ηλεκτρική Εταιρεία) και πήγαινε να μετράει τα ρολόγια στα σπίτια του κόσμου για να βγάλει το μεροκάματο. Τα έμπλεξε ο πόλεμος μετά. Υπέφερε ο κόσμος. Έτσι κι αυτός, έτσι και η οικογένειά του. Το 1940 έκοψε το τρέξιμο και κοίταξε μόνο να ζήσει. Πείνα! Έβλεπε τους παλιούς του συναθλητές, εκείνη την μεγάλη ομάδα του 1930, να λιμοκτονούν ή να τους σκοτώνει ο γερμανικός κατοχικός στρατός.

Γράφει ο ΝικΝικ : http://aplous.blogspot.com/2012/05/bank-run_25.html

Έλα τώρα που δεν ξέρεις τι είναι το «bank run»! Έλα τώρα που δεν ξέρεις τι είναι το «bank run», λέω! Για ρίξε μια ματιά σε τράπεζες της Ελβετίας ή της Γερμανίας, και μπορεί να βρεις κάποιο λογαριασμό στο όνομα σου! Σουπιά! Ε, σουπιά! Για όσους δεν κατάλαβαν, «bank run» είναι ο όρος που περιγράφει την κατάσταση η οποία επισυμβαίνει όταν χάνεται η εμπιστοσύνη των επενδυτών προς μια τράπεζα, εξαιτίας κάποιας φήμης - αληθούς ή ψευδούς - και ως εκ τούτου προβαίνουν, μαζικά, σε αποσύρσεις των καταθέσεων τους από αυτή, οδηγώντας την ακόμα και στη χρεοκοπία, καθώς προϊόντος του χρόνου, η διαδικασία παίρνει τη μορφή ενός συστήματος θετικής ανάδρασης.