Είναι γνωστό ότι συνεργάτες του Αρτέμη Σώρρα μαζεύουν υπογραφές συμπαράστασης από τον κόσμο, αλλά και χρήματα για την ενίσχυση της περιβόητης ομάδας "Ενεργοί, Ελεύθεροι, Ενωμένοι Έλληνες", που θα συνενώσει (υποτίθεται) τον Λαό και θα τον βοηθήσει να απαλλαγεί από τους επίορκους που έχουν οδηγήσει τη χώρα στην εξαθλίωση, μέσω της αποδοχής των οικονομικών εργαλείων του ΑρτέμηΣώρρα (κάποια 600 δις δολλάρια, δηλαδή, που προέρχονται από ψευτομόλογα του Αμερικανικού Δημοσίου που έχει εκδώσει ένας απατεώνας φυγόδικος αμερικανός δικηγόρος ονόματι Stephen Louis Wozny). Οι ίδιοι άλλωστε οι συνεργάτες του κατά φαντασίαν τρισεκατομμυριούχου Σώρρα ομολογούν αυτή τους την δραστηριότητα.

Τι ακριβώς αναφέρεται όμως στην ανακοίνωση των "υπερ-πατριωτών" του Αρτέμη Σώρρα; Ιδού :

Πηγή : http://simplemangreek.blogspot.gr/2012/03/blog-post.html

Αν υπήρχε η δυνατότητα να αλλάξει κάτι σε αυτή την χώρα θα άλλαζε στην πορεία των 200 χρόνων. Στα ίδια μονοπάτια περπάτησαν και οι προηγούμενες γενιές. Γενιές που σφαγιάστηκαν,καήκαν, βιαστήκαν, διώχθηκαν, εξοριστήκαν κι όμως μόλις ορθοπόδησαν έστω και λίγο έτρεχαν πίσω από τον υποψήφιο σωτήρα να τον σηκώσουν στα χέρια μη και πατήσει στα λασπωμένα καλντερίμια των χωριών. Να τους υποσχεθεί γεφύρια παίρνοντάς τους τα ποτάμια, να τους χορηγήσει μηχανήματα υποθηκεύοντας τα χωράφια που με αίμα είχαν αποκτήσει. Να υπερψηφιστεί και να μπει σε κάδρο δίπλα στο εικόνισμα και κάποιες φορές δίπλα στα στέφανα πάνω ακριβώς από το κρεββάτι για να θυμούνται ότι ακόμη και την ερωτική συνεύρεση την οφείλουν στον Σωτήρα.

Άρθρο του Διονύση Χαριτόπουλου στην εφημερίδα "Τα Νέα", 14/9/2002.

Πηγή : http://antikleidi.com/2014/02/09/zempek/

Το ζεϊμπέκικο δύσκολα χορεύεται. Δεν έχει βήματα, είναι ιερατικός χορός με εσωτερική ένταση και νόημα που ο χορευτής οφείλει να το γνωρίζει και να το σέβεται.

Είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο όνειρο. Είναι το «δεν τα βγάζω πέρα». Το κακό που βλέπεις να έρχεται. Το παράπονο των ψυχών που δεν προσαρμόστηκαν στην τάξη των άλλων.

Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται ποτέ στην ψύχρα ει μη μόνον ως κούφια επίδειξη. Ο χορευτής πρέπει πρώτα «να γίνει», να φτιάξει κεφάλι με ποτά και όργανα, για να ανέβουν στην επιφάνεια αυτά που τον τρώνε. Η περιγραφή της προετοιμασίας είναι σαφής:

Παίξε, Χρήστο, το μπουζούκι,
ρίξε μια γλυκιά πενιά,
σαν γεμίσω το κεφάλι,
γύρνα το στη ζεϊμπεκιά.

(Τσέτσης)

Γράφει, υποφέροντας από κοιλιακές διαταραχές, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Πέρασε ένας φίλος απ' το σπίτι προχθές και πάνω στην κουβέντα περί ανέμων και υδάτων, κάποια στιγμή με ρώτησε :

Για να 'χουμε καλό ερώτημα, τι θα ψηφίσεις ρε συ;

Είναι δηλαδή καλό το ερώτημα αυτό τώρα που με πονεί και η κοιλιά μου;

Δεν ξέρω αν εσύ το βρίσκεις κακό, οι εκλογές όμως αχνοφαίνονται στον θολό ορίζοντα και πρέπει να είμαστε έτοιμοι.

Έτσι ε; Έρχονται εκλογές. Ε και; Τι σημασία έχει τι θα ψηφίσω εγώ ρε;

Του Γιάννη Λαζάρου.

Πηγή : http://lazarouyiannis.blogspot.gr/2014/11/blog-post_25.html

Στα σκατά κι ακόμα παραπέρα να πάτε τσογλάνια πασοκομπεμπέκια με την επανάσταση του facebook για την στήριξη του Γεωργίου Παπανδρέου. Τελικά, όχι μόνο δεν βάζετε μυαλό, όχι μόνο η βόλεψή σας έχει φθάσει μέχρι και την τελευταία τρίχα της άδειας κεφαλής σας, αλλά τα γεννοβολήματά σας στηρίζουν τον άεργο πολιτικάντη που έχωσε με μία υπογραφή σε κατοχή 200 χρόνων μια ολόκληρη χώρα. Με σύνθημα “Εμείς πάμε. Εσύ θα έρθεις;”

Πού να έρθουμε, ρε κτηνάκια; Πού ακριβώς να έρθουμε; Εκεί που ήταν να μάς πάει ο σωτήρας σου, πρασινομούρη νεολαίε μου, μάς πήγε. Μάς πήγε στα σκατά αλλά εσείς δεν ήρθατε, τρώγατε και τρώτε και πίνεται τον "ιδρώτα" του μπαμπά. Και δεν πήγαμε ηθελημένα. Με το ζόρι μάς έχωσε στα σκατά όσο εσείς βυζαίνατε τις “σοσιαληστρικές” ιδέες των πρασινοσπιτιών που σας “τίναζε”. Βέβαια, αν βρίσκονταν καμιά δεκαριά να σας αρχίσουν στα χαστούκια η δημοκρατία των Πασοκόσπορων θα τούς χαρακτήριζε ως φασίστες. Δεν θα είχαν την τιμητική θέση του αντιπρύτανη ΑΠΘ,  Τζιφόπουλου, που όταν αναφέρετε στα μη βολεμένα παιδιά προτείνει να τους ρίχνει η εξουσία χαστούκια όπως είθισται στις προηγμένες χώρες. Εκείνες τις χώρες όπως ο Καναδάς του Γιώργου Παπανδρέου και η Γερμανία του υπουργού Παπακωνσταντίνου. Το παράδειγμα των αγαπημένων χωρών του Γιώργου Παπανδρέου έφερε ο Τζιφόπουλος, τον τρόπο που αυτές οι χώρες αντιμετωπίζουν την νεολαία όταν αντιδρά: Με χαστούκια. Εκεί θέλετε να μάς πάτε, νεολαίοι γενίτσαροι του Γιώργου Παπανδρέου; Να τρώμε τα χαστουκάκια μας όσο εσείς θα γλύφετε τον αρχηγό και την εξουσία παίρνοντας το δημοκρατικό δικαίωμα να βαράτε τους αντιδραστικούς;