Rib and Sea

Της Σοφίας Λαμπίκη.

"Μέρες που 'ναι και πάλι θα κουβαλάνε τα λαμπατέρ απ τα Ιεροσόλυμα", ας μνημονεύσω τα λόγια του Ψαριανού παπά Νικόλα, μακαρίτη πια.

"Εγώ Σοφία μου, δεν θέλω να φέρνει το Λιμενικό το Άγιο Φως απ' έξω, δεν το παραλαμβάνω, είναι κοροϊδία τα έξοδα, οι μπενζίνες, τόσοι άνθρωποι να τρέχουν, τόσες παράτες και φιέστες.

Εγώ πάντα δίνω το φως απ την ακοίμητη καντήλα της εκκλησίας του νησιού, αγιασμένο φως απ τις προσευχές, τις χαρές, τους πόνους και τα δάκρυα των ανθρώπων του νησιού μας.
Τι να το κάνω το εισαγόμενο απ' τα Ιεροσόλυμα; Πιο άγιο είναι εκείνο απ' το δικό μας, το ψαριανό;".

Όχι, παπά μου, που ήσουν και ψαράς, δεν είναι. Τα πράγματα τ' αγιάζουν οι άνθρωποι, όχι τα αεροπλάνα και τα λούσα.

Σχόλιο "Rib and Sea".

Αν και δεν σε γνωρίζω προσωπικώς, κοπέλλα μου, σ' ευχαριστώ για το άγγιγμα ψυχής που μου έστειλε ένας καλός φίλος μου από την σελίδα σου στο φατσοβιβλίο. Μοίρα καλή μου επιφύλαξε, βλέπεις, να γνωρίσω τον παπά Νικόλα των Ψαρών και να γίνουμε φίλοι.

http://www.ribandsea.com/face/216-2009-11-30-19-59-03

http://www.ribandsea.com/face/110-2009-05-12-18-27-41

Καλή Ανάσταση να έχεις με φως από ένα ταπεινό κερί μιας άσημης εκκλησίας, χωρίς λούσα και αεροπλάνα, ακριβώς όπως θα ήθελε κι' εκείνος...

Ιωσήφ Παπαδόπουλος