Του Θάνου Τάκη.
Τραγική κατάσταση η αμνησία. Κάθε χαρακτήρας που την βιώνει, βαδίζει σε μια εκτός ελέγχου κατάσταση με τη συνεπακόλουθη ακραία δοκιμασία της αντοχής να αγγίζει τα όρια του νου αλλά και της ηθικής του. Προβάλλοντας μάλιστα το ερώτημα αν μπορεί να υπάρξει ηθική χωρίς μνήμη.
Ενίοτε καταφεύγει σε ακραίες ενέργειες όπως να γράφει σημειώματα επάνω στο σώμα του, ο αμνήμων, γραπτές οδηγίες προς τον ίδιο του τον εαυτό, όπως κατέγραψε κινηματογραφικά ο φακός στο Memento και αλλού.
Ή, όπως στην ιστορία του Θαμμένου Γίγαντα του Καζούο Ισιγκούρο, όπου μια ομίχλη καλύπτει όλες τις αναμνήσεις και κάνει τους ανθρώπους να ξεχνούν, Άγγλους και Σάξονες, σκυλιά του πολέμου και προαιώνιοι αντίπαλοι, να ζουν αρμονικά επειδή ξέχασαν να θυμούνται ότι είναι εχθροί. Αριστοτεχνικά περιγράφεται η μάστιγα της αμνημοσύνης που εξαπλώνεται σε μια ολόκληρη φυλή, με την επίδρασή της να αφορά τόσο στη διάρκεια των συναισθημάτων όσο και στην πορεία της ιστορίας ακόμα, καθώς πλήττεται η αίσθηση του εαυτού. Διότι αν δεν θυμάμαι αυτό που είμαι, ποιος είμαι στ’ αλήθεια;