Rib and Sea

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Άρθρο 12 του  οσονούπω «νόμου Καρούμπαλου ή κομμουνιστή ή ταξικού αποστάτη».
«Σύνταξη λόγω θανάτου.

1. Σε περίπτωση θανάτου συνταξιούχου ή ασφαλισμένου, ο οποίος έχει πραγματοποιήσει το χρόνο ασφάλισης που απαιτείται για τη συνταξιοδότησή του εξ ιδίου δικαιώματος ή ανικανότητας, δικαιούνται σύνταξη τα παρακάτω μέλη της οικογένειάς του:

Α. Ο επιζών σύζυγος, εφ' όσον έχει συμπληρώσει το 55ο έτος της ηλικίας του κατά το χρόνο θανάτου του συνταξιούχου ή ασφαλισμένου. Εφ' όσον έχει συμπληρώσει το 52ο έτος της ηλικίας του κατά τον ως άνω χρόνο, δικαιούται σύνταξη για διάστημα τριών (3) ετών, μετά την πάροδο των οποίων η καταβολή σύνταξης αναστέλλεται μέχρι τη συμπλήρωση του 67ου έτους της ηλικίας του. Εφ' όσον δεν έχει συμπληρώσει το 52ο έτος της ηλικίας του κατά τον ως άνω χρόνο, δικαιούται σύνταξη για διάστημα τριών (3) ετών.

Οι ανωτέρω περιορισμοί δεν εφαρμόζονται εφ' όσον και για όσο χρόνο ο επιζών σύζυγος, κατά τον ως άνω χρόνο, έχει τέκνο ή τέκνα που υπάγονται στην παράγραφο 1Β του παρόντος ή είναι ανίκανος για την άσκηση κάθε βιοποριστικής εργασίας κατά ποσοστό 67% και άνω.»
Άρα:  

α] η χήρα που είναι 56 ετών παίρνει τη σύνταξη του μακαρίτη εφ’ όρου ζωής.
β] Η χήρα που είναι 53 ετών παίρνει τη σύνταξη επί τρία έτη, δηλαδή μέχρι να συμπληρώσει τα 56, και μετά περιμένει να πάει 67 για να ξαναπάρει τη σύνταξη.
γ] Χήρα ηλικίας 51 ετών και ανίκανη για εργασία με ποσοστό αναπηρίας 66% παίρνει τη σύνταξη επί τρία έτη και μετά τίποτε.
Πώς θα ζήσει; Και τί με νοιάζει εμένα ρε; Να πάει να πλύνει σκάλες!  Ή συμβαίνει κάτι που εγώ δεν καταλαβαίνω ;
Εκείνο, όμως, που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση από το νομοσχέδιο είναι η περίπτωση των συνταξιούχων που έχουν δικαίωμα να απασχολούνται εισπράττοντας, έστω και μέρος της σύνταξής τους. Ιδού:

«Άρθρο 20 - Απασχόληση συνταξιούχων.

1. Στους εξ ιδίου δικαιώματος συνταξιούχους του Δημοσίου, καθώς και όλων των φορέων, ταμείων, κλάδων ή λογαριασμών που εντάσσονται στον Ε.Φ.Κ.Α., οι οποίοι αναλαμβάνουν εργασία ή αποκτούν ιδιότητα ή δραστηριότητα υποχρεωτικώς υπακτέα στην ασφάλιση του Ε.Φ.Κ.Α., οι ακαθάριστες συντάξεις κύριες και επικουρικές καταβάλλονται μειωμένες σε ποσοστό 60% για όσο χρόνο απασχολούνται ή διατηρούν την ιδιότητα ή την δραστηριότητα. Για το διάστημα αυτό καταβάλλονται οι ασφαλιστικές εισφορές για τον απασχολούμενο συνταξιούχο, κατά τα ειδικότερα προβλεπόμενα στις οικείες διατάξεις του παρόντος νόμου.
2.Ειδικά στην περίπτωση που οι συνταξιούχοι της παραγράφου 1 αναλαμβάνουν εργασία ή αποκτούν δραστηριότητα σε φορείς της γενικής Κυβέρνησης, η καταβολή της σύνταξης ή των συντάξεών τους, κύριων και επικουρικών, αναστέλλεται για όσο χρόνο διαρκεί η παροχή της εργασίας τους ή των υπηρεσιών τους ή η δραστηριότητά τους.
3. Τα ανωτέρω έχουν εφαρμογή και στα πρόσωπα της παρ. 2 του άρθρου 2 του ν. 3833/2010.
4. Ο συνταξιούχος που αναλαμβάνει εργασία ή αυταπασχολείται μπορεί να αξιοποιήσει τον χρόνο της ασφάλισής του κατά το χρονικό διάστημα της κατά τα ανωτέρω απασχόλησής του ή της περικοπής ή αναστολής καταβολής της σύνταξής του, για την προσαύξηση της επικουρικής σύνταξης ή / και του ανταποδοτικού μέρους της κύριας σύνταξης.
5. Οι συνταξιούχοι της παραγράφου 1 του παρόντος υποχρεούνται πριν αναλάβουν εργασία ή αυτοαπασχοληθούν να δηλώσουν τούτο στον φορέα κύριας ασφάλισης του Ε.Φ.Κ.Α., καθώς και στο ΕΤΕΑ ή στον φορέα επικουρικής ασφάλισης από τον οποίο συνταξιοδοτούνται. Παράλειψη της δήλωσης συνεπάγεται καταλογισμό σε βάρος του συνταξιούχου του ποσού που έπρεπε να του παρακρατηθεί, συμφώνως με το παρόν άρθρο, κατά το χρονικό διάστημα της εργασίας του ή της αυτοαπασχόλησής του, που επιβαρύνεται με ετήσιο επιτόκιο 4,56%, ο δε Ε.Φ.Κ.Α. δικαιούται να συμψηφίζει το ποσό με μελλοντικές συντάξεις και μέχρι του ύψους του 1/4 της συντάξεως.
6. Οι διατάξεις του παρόντος άρθρου έχουν εφαρμογή για όσους θα αναλάβουν εργασία ή θα αυτοαπασχοληθούν, γενικά, από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου και εντεύθεν, καθώς και για τα πρόσωπα της παραγράφου 3 του άρθρου 4.
7. Οι ισχύουσες κατά την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού διατάξεις της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας του Δημοσίου, που αφορούν την απασχόληση των συνταξιούχων, γενικά, δεν έχουν εφαρμογή για τα πρόσωπα της προηγούμενης παραγράφου.»
Συνεχίζεται, δηλαδή, η ίδια τακτική που ακολουθείται μέχρι τώρα από το ελεεινό πελατειακό κράτος του βορβορώδους πωλητικού συστήματος. Και ξαναρωτάω: γιατί ο συνταξιούχος θα πρέπει να μπορεί να απασχολείται είτε ως μισθωτός είτε ως ελεύθερος επαγγελματίας εισπράττοντας και μέρος της σύνταξής του; Πότε θα καταργηθεί αυτό το ευτράπελο του ασφαλιστικού συστήματος; Μη μου πείτε πως δεν είναι fair, που λένε οι μορφωμένοι, να μην εισπράττει καθόλου σύνταξη όποιος νοιώθει πως έχει ακόμη τις δυνάμεις να εργάζεται!
Και γιατί να γίνεται καταλογισμός των συντάξεων που εισέπραξε αυτός που δεν δήλωσε εκ προοιμίου ότι πρόκειται να εργασθεί ως συνταξιούχος αντί να αναστέλλεται η καταβολή του 100% και όχι μόνον του 25% της σύνταξης μέχρι να καλυφθεί το ποσό της σύνταξης που εισέπραξε παρανόμως;
Σημειωτέον ότι αυτά θα ισχύσουν για όσους συνταξιοδοτηθούν από την ισχύ του νόμου και μετά. Για τους ήδη συνταξιούχους θα ισχύουν οι υφιστάμενες ευνοϊκότερες ρυθμίσεις [για τους συνταξιούχους του ΙΚΑ π.χ. να μην εισπράττουν μηνιαίως περισσότερα από το 30πλάσιο του ημερομισθίου ανειδίκευτου εργάτη κ.λπ.].

Υ.Γ. Εξακολουθώ να έχω μια απορία: αυτό το 67% πόθεν έχει προκύψει; Γιατί πρέπει να είναι κανείς ανάπηρος κατά 67% και όχι 66% ή 68% για να τυγχάνει διαφόρων φορολογικών και άλλων ευεργετημάτων και προνομίων;