Rib and Sea

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Ήταν αρχές της δεκαετίας του ΄60, αμέσως μετά τις εκλογές βίας και νοθείας του 1961, που η Ένωση Κέντρου κήρυξε τον «ανένδοτο αγώνα» ζητώντας, μεταξύ άλλων, την ίδρυση του ΟΓΑ και την καθιέρωση του «πόθεν έσχες» για τους πολιτικούς. Και τούτο, διότι ήταν δεδομένη και διαδεδομένη η μίζα που έπαιρναν οι υπουργοί και βουλευτές από δημόσια έργα, ώστε να επικρατεί η λαϊκή δοξασία ότι η προμήθεια 2% για τον πολιτικό ήταν νόμιμη. Εξ αντιδιαστολής,  προμήθεια 3% ήταν παράνομη.     

Τελικά το «πόθεν έσχες» καθιερώθηκε, επεκτάθηκε δε σε τόσο πολλές κατηγορίες πολιτών που σχεδόν η μισή Ελλάδα πρέπει να υποβάλλει δήλωση «πόθεν έσχες».  Έτσι, ανακύπτει το ερώτημα: «ποιος ελέγχει όλες τις δηλώσεις;» Κυρίως δε «πώς γίνεται η σύγκριση των δηλώσεων ενός έτους με τις δηλώσεις προηγούμενων ετών, ώστε να προκύπτει, αν υπάρχει διαφορά, και στη συνέχεια να ελέγχεται πώς προέκυψε αυτή;»

Όλη μέρα χθες, λοιπόν, τα ΜΜΕ διάβαζαν πόσες εγγραφές ακινήτων έχει ο Α ή ο Β πολιτικός. Ωραίος όρος: «εγγραφές» ακινήτων. Και μάλιστα για το έτος 2012. Το 2020 θα μας πουν πόσες εγγραφές ακινήτων έχουν οι πολιτικοί το 2016. Ούτε πού είναι τα ακίνητα ούτε πότε αποκτήθηκαν και με ποια μέσα. Τι έμεινε από το χθεσινό πανηγυράκι; Ότι ο πιο πλούσιος πολιτικός αρχηγός είναι ο φασίστας Μιχαλιολάκος και ο πιο φτωχός είναι ο δημοκράτης  Κουτσούμπας. Λεπτομέρεια καμμία. Προσωπικά δεδομένα γαρ, πίσω από τα οποία κρύβονται τα προσωπικά δοσμένα. Έχουν και οι πολιτικοί προσωπικά δεδομένα;  Είναι προσωπικό δεδομένο να μου αποδεικνύει ο πολιτικός που με κυβερνά ότι η περιουσία του, και δη συγκεκριμένη περιουσία, έχει αποκτηθεί νομίμως;  

Και «εγγραφάς» ακινήτων έχομεν λοιπόν. Το ίδιο άραγε συμβαίνει και με τα «πόθεν έσχες» δικαστών, δημοσιογράφων, εκδοτών, εφοριακών, τελωνειακών, πολεοδόμων κ.λπ. για τα οποία ουδείς ενδιαφέρεται;

Να σημειώσω ότι ο μόνος πολιτικός  που αυτοκτόνησε από ευθιξία ήταν δι’ απαγχονισμού, την 04.10.2012 το βράδυ, ο τέως υφυπουργός του ΠαΣοΚ Λεωνίδας Τζανής. Ήταν ένας από τους 36 πολιτικούς που ήλεγχε το ΣΔΟΕ. Αλήθεια, τί έγινε με τους υπόλοιπους 35, εκτός βέβαια από Άκη, Μαντέλη, Σμπώκο, Γιάννο, Ανθόπουλο και Μαντούβαλο;  

Νικόλαος Ανδριανόπουλος, πρώην γενικός γραμματέας υπουργείου Οικονομικών.
Ιωάννης Ανθόπουλος, πρώην υφυπουργός Παιδείας με το ΠΑΣΟΚ.
Δημήτρης Αποστολάκης, πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας επί κυβερνήσεως Κώστα Σημίτη.
Φώτης Αρβανίτης, πρώην βουλευτής Φωκίδας με το ΠΑΣΟΚ.
Χρίστος Βερελής, πρώην υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών. Ελέγχεται κατόπιν καταγγελιών.
Ελισάβετ Βόζενμπεργκ, πρώην βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία.
Γιώργος Βουλγαράκης, πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης, Πολιτισμού και Εμπορικής Ναυτιλίας.
Αλέξανδρος Βούλγαρης, πρώην βουλευτής Μαγνησίας με το ΠΑΣΟΚ.
Χρήστος Ζαχόπουλος, πρώην γενικός γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού επί Νέας Δημοκρατίας.
Νικήτας Κακλαμάνης, βουλευτής ΝΔ. Ελέγχεται για την περίοδο που ήταν δήμαρχος Αθηνών.
Πάνος Καμμένος πρόεδρος ΑΝΕΛ.
Μιχάλης Καρχιμάκης, πρώην γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ.
Νίκος Κωνσταντόπουλος, πρώην πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ.
Μιχάλης Λιάπης, πρώην υπουργός Μεταφορών και Πολιτισμού επί ΝΔ.
Κωνσταντίνος Λιάσκας, πρώην υπουργός.
Αναστάσιος Μαντέλης, πρώην υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών με το ΠΑΣΟΚ.
Πέτρος Μαντούβαλος, δικηγόρος και πρώην βουλευτής ΝΔ.
Ευάγγελος Μεϊμαράκης, πρόεδρος της Βουλής - ΝΔ.
Αντώνης Μπέζας, βουλευτής Θεσπρωτίας ΝΔ.
Αθανάσιος Νάκος, αντιπρόεδρος της Βουλής ΝΔ.
Γιώργος Ορφανός, πρώην βουλευτής Θεσσαλονίκης ΝΔ.
Φεβρωνία Πατριανάκου, βουλευτής Λακωνίας ΝΔ.
Γιάννος Παπαντωνίου, πρώην υπουργός Οικονομικών και Άμυνας ΠΑΣΟΚ.
Γιώργος Πατούλης, δήμαρχος Αμαρουσίου.
Ιωάννης Σμπώκος, πρώην γενικός γραμματέας ΥΕΘΑ.
Άρης Σπηλιωτόπουλος, βουλευτής Β’ Αθηνών ΝΔ.
Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος, πρώην βουλευτής ΝΔ.
Νίκος Ταγάρας, πρώην νομάρχης Κορινθίας και βουλευτής Κορινθίας ΝΔ.
Λεωνίδας Τζάνης, πρώην υφυπουργός εσωτερικών ΠΑΣΟΚ.
Ελπίδα Τσουρή, πρώην βουλευτής ΠΑΣΟΚ και υφυπουργός Θαλασσίων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας.
Άκης Τσοχατζόπουλος, πρώην υπουργός Άμυνας.
Παναγιώτης Φασούλας, πρώην βουλευτής ΠΑΣΟΚ και δήμαρχος Πειραιά.
Φίλιππος Φουντής, υποψήφιος βουλευτής με τους Οικολόγους Πράσινους.
Απόστολος Φωτιάδης, πρώην υφυπουργός Οικονομικών ΠΑΣΟΚ.
Μιχάλης Χαλκίδης, πρώην βουλευτής Ημαθίας ΝΔ και πρώην δήμαρχος Μελίκης.
Μαρίνα Χρυσοβελώνη, βουλευτής Μαγνησίας ΑΝΕΛ.
Ίδρυμα «Καραμανλής Γ. Κωνσταντίνος», κοινωφελές ίδρυμα το οποίο ελέγχεται για κακοδιαχείριση.

Κι’ ενώ ετοιμαζόμουν να κλείσω το σημείωμα αυτό, κοίτα τί θυμήθηκα:

«3.12.09

Θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης στην Ελλάδα αναμένει για την επόμενη χρονιά η Merrill Lynch, επαναλαμβάνοντας πάντως ότι η οικονομία χρειάζεται μεταρρυθμίσεις με στόχο τη μείωση των δαπανών και τη συρρίκνωση του Δημόσιου τομέα. Ο οικονομικός... αναλυτής της Merrill Lynch για την Ευρώπη, την Ασία και τη Μέση Ανατολή, Μπιλ Ο’Νιλ, παρουσίασε τις προβλέψεις του Οίκου για το 2010, λέγοντας ότι η επιδείνωση των δημοσιονομικών μεγεθών της Ελλάδας παραμένει ανασταλτικός παράγοντας για την ανάπτυξη.

Ωστόσο, οι εκτιμήσεις του Oίκου μιλούν για θετικό ρυθμό ανάπτυξης 2,1% το 2010 και 2,8% το 2011. Παράλληλα, τόνισε ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν αντιμετωπίζει προβλήματα ρευστότητας όσον αφορά στη χρηματοδότησή του.».

Αφού τον Δεκέμβριο του 2009 ο εν λόγω παγκοσμίου φήμης οίκος με διαβεβαίωνε ότι η ανάπτυξη θα ερχόταν το 2010 και ότι οι τράπεζες δεν αντιμετώπιζαν κανένα πρόβλημα ρευστότητας, γιατί να μην πιστέψω εγώ τον πρωθυπουργό μου που, περιστοιχισμένος από λαμπρά οικονομικά μυαλά, με διαβεβαιώνει μετά από 7 χρόνια ότι η ανάπτυξη έρχεται φέτος μετά από 2 ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών, πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, ανεργία 30% και άγρια φορολογία; Πράγματι, αυξάνοντας τους φόρους, μειώνοντας ποικιλοτρόπως το εισόδημα και διώχνοντας τις επιχειρήσεις στο εξωτερικό, δεν μπορεί να μην έλθει η πουτάνα η ανάπτυξη. Δεν έχει και πού αλλού να πάει. Και μετά ποιος με πιάνει! Χέστηκα για το πόθεν έσχες των πολιτικών και το χοντρό δούλεμα με άλλον έναν εκφυλισμένο «θεσμό».

Αγαπητέ Σωτήρη, για την ιστορία να υπενθυμίσω ότι :

Για να πολιτευτεί κάποιος στην αρχαία Αθήνα, εκτός των άλλων προϋποθέσεων που έπρεπε να συντρέχουν - να είναι δηλαδή Αθηναίος​ πολίτης, να κατέχει την Ελληνική θρησκεία και παιδεία (όμαιμον, ομότροπον, ομόθρησκον)​ και να μην είναι κίναιδος - έπρεπε, απαραιτήτως, να καταγραφεί όλη η περιουσία του, μέχρι και τα σανδάλια που φορούσε, καθώς και η οικογενειακή του περιουσία. Εάν τηρούνταν όλα αυτά, τότε μπορούσε να γίνει βουλευτής.

Οι νόμοι που εισήγοντο στην Εκκλησία του Δήμου για ψήφιση ήταν ονομαστικοί, δηλαδή έφεραν το όνομα του προτείνοντος. Εκείνος δε που πρότεινε κάποιον νόμο έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικός. Όχι μόνο να έχει εξετάσει εάν υπήρχε άλλος, προγενέστερος νόμος, που ρύθμιζε το θέμα με τρόπο διαφορετικό (οπότε έπρεπε να τον αναφέρει), αλλά ήταν και υπεύθυνος για τα αποτελέσματα του προτεινόμενου. Έτσι, εάν πρότεινε και περνούσε νόμο ο οποίος αποδεικνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα, τότε έπρεπε να κατασχεθεί από την καταγεγραμμένη περιουσία του, όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η Αθήνα. Αν μάλιστα ​δεν έφθανε όλη η περιουσία του - μέχρι και τα σανδάλια του, που κατεγράφησαν - τότε το ανεξόφλητο υπόλοιπο, υποχρεώνετο να το εξοφλήσει δουλεύοντας σε δημόσια έργα.

Αν ο νόμος που πρότεινε, και ψηφίστηκε, ζημίωνε ηθικά την Αθήνα, η ποινή ήταν: Αυθημερόν τελευθησάτω...

Αν επανέλθουν αυτά, ίσως υπάρξει φως στο βάθος του τούνελ.

Ιωσήφ Παπαδόπουλος