Πηγή : http://www.onalert.gr/stories/mia-epistoli-ston-soible-me-mia-ripi-gia-ysterografo

Μία ανοιχτή επιστολή στον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Σόϊμπλε αποφάσισε να στείλει ο ταξίαρχος ε.α. γιατρός και καθηγητής Ουρολογίας στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννινων, Λάμπρος Βαζαίος. Και η τελευταία της παράγραφος, το τρίτο υστερόγραφο, είναι μια πραγματική ριπή πολυβόλου που ο απόστρατος στρατιωτικός την επιστρέφει. Μια ριπή που έκοψε το νήμα της ζωής μιας 16χρονης το 1944.

Διαβάστε την επιστολή για να θυμάστε ποια είναι η 16χρονη, αλλά και πόσο σωστά τα λέει ο κ. Βαζαίος στον "πολύ" κ.Σόϊμπλε.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΦΑΙΡΑΣ. Και οι μεν και οι δε αγνοούν την Τέχνη της Πολιτικής. Το ξέρουν καλά αυτό οι έξωθεν αντίπαλοι και δανειστές.

"Πρέπει να πω ότι δεν βλέπω αυτές τις τηλεοράσεις, ούτε διαβάζω αυτές τις εφημερίδες. Ως πληροφόρηση, όταν χρειάζεται, χρησιμοποιώ το διαδίκτυο. Νομίζω ότι μόνο ο κόσμος που είναι περιορισμένος στο σπίτι του, οι συμπαθείς συνταξιούχοι και οι ένοχοι καθεστωτικοί της μεταπολίτευσης βλέπουν αυτές τις τηλεοράσεις. Παρατηρώ, όμως, ρίχνοντας κάποιες ματιές, ότι όλος αυτός ο μεταπολιτευτικός συνασπισμός επιδιώκει τελευταία να ρίξει τις ευθύνες, για το ότι συμβαίνει στην χώρα, στον Αλέξη Τσίπρα και τον Πάνο Καμμένο. Είναι εμφανές ότι δεν κινούνται με βάση μια θεωρητική επεξεργασία, με μια πολιτική στρατηγική, ότι απουσιάζουν οι προτάσεις, τα σχέδια, η Τέχνη της Πολιτικής.

Πηγή : http://www.lifo.gr/mag/columns/5578

Είναι ένα από τα εναπομείναντα αθηναϊκά riad (τα μαροκινά σπίτια με τις εσωτερικές αυλές) του Ψυρρή, αυτά τα «συγκροτήματα» κατοικιών που χτίστηκαν κυρίως στα τέλη του 19ου αιώνα και φιλοξενούσαν καμιά δεκαριά (ανάλογα με το μέγεθος) οικογένειες (χαρακτηριστικό παράδειγμα και υπόδειγμα αναστήλωσης είναι το taf της Νορμανού). Σε πολλές περιπτώσεις (όπως της Αυλής εδώ) στα ισόγεια των κτιρίων αυτών υπήρχαν μαγαζιά, ένας τσαγκάρης, ένας που πουλούσε μπουκάλες φωταερίου, ένα μικρό μπακάλικο με σακιά με όσπρια κι ένα καφενείο που εξυπηρετούσε τόσο τις ανάγκες των κατοίκων όσο και των γύρω μαγαζιών. Το σκηνικό θυμίζει ελληνική ταινία της δεκαετίας του '50: μια μακρόστενη αυλή, ένα ισόγειο κτίσμα αριστερά κι ένα διώροφο δεξιά, μπλε παραθυρόφυλλα, γλάστρες, ασβεστωμένες σκάλες, γάτες, καρέκλες φύρδην μίγδην (πλαστικές, του «γύφτου» και ξύλινες), πλαστικά καρό τραπεζομάντηλα, λαϊκά στα ηχεία από ραδιοφωνικό σταθμό, ένα κουζινάκι με δύο εστίες και γκάζι, τσίκνα και ξύλινες ταμπέλες με ατάκες όπως «όλος ο κόσμος είναι ένα τρελοκομείο, αλλά εδώ είναι τα κεντρικά».

Αγαπητέ κύριε διευθυντά,

Έντρομος παρακολουθώ το κακό θέατρο που παίζεται μεταξύ των παλαβών, συμμετεχόντων στην κυβέρνηση, πολιτικών αρχηγών, σχετικά με την επανάληψη της καταβολής του γνωστού εις όλους μας χαρατσίου εις τα ακίνητα, διότι, πολύ απλά, δεν έχω να το πληρώσω. Οι ξετσίπωτοι αυτοί άνθρωποι (sic), επιμένουν, ακόμη και τώρα που έχουν στην διάθεσή τους ατράνταχτα στοιχεία, τα οποία αναφέρουν ότι εκατομμύρια Έλληνες δεν έχουν (στ' αλήθεια) να πληρώσουν βασικές τους ανάγκες, να διϋλίζουν τον κώνωπα (δηλαδή όλους εμάς) και να καταπίνουν αμάσητη την κάμηλον (δηλαδή τις εντολές της τρόϊκας).

Ταξίδευσε και βιντεοσκόπησε ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Τον Φεβρουάριο του 2007, συνοδεία ενός φιλικού ζευγαριού που επέβαιναν στο δικό τους αυτοκινούμενο, περιπλανηθήκαμε στα σπήλαια και τα ιαματικά λουτρά της Μακεδονίας, στο πλαίσιο της τηλεοπτικής εκπομπής που παρουσίαζα εκείνη την εποχή στο Τηλε Άστυ. Ο φίλος, που είχε εντρυφήσει στο θέμα των σπηλαίων, συνέστησε να επισκεφτούμε το σπήλαιο Αλιστράτης των Σερρών, ένα από τα πιο αξιόλογα και εντυπωσιακά σταλακτικά και σταλαγμιτικά σπήλαια της Ελλάδας, και όχι μόνο. Περάσαμε όμως πρώτα από τον υδροβιότοπο της λίμνης Κερκίνης και τα λουτρά του Άγκιστρου, που βρίσκονται πολύ κοντά στα σύνορά μας με την Βουλγαρία. Δεν θα σας πω περισσότερα γιατί η εικόνα μιλάει καλύτερα...