Rib and Sea

Αργία μήτηρ πάσης κακίας, καμιά φορά και... αρετής!

Γράφει ο Μπάμπης Κωνσταντάτος.

Μου αρέσει να ξεκινάω ένα άρθρο κάνοντας χιούμορ, τώρα μάλιστα που αυτή η ανάγκη είναι ακόμα πιο επιτακτική. Το γιατί επέλεξα να παραποιήσω το αρχαίο αυτό ρητό είναι απλό: Όταν είσαι συνταξιούχος χωρίς σύνταξη (και χωρίς να έχεις άλλα εισοδήματα) και δεν θέλεις να μελαγχολήσεις (τουλάχιστον), κάθεσαι και ψάχνεσαι τι να κάνεις για να περάσεις τη μέρα σου ευχάριστα χωρίς αυτό να σου στοιχίζει. Φυσικά, αν η τσέπη σου είναι κάπως γεμάτη φορτώνεις  το camper με καύσιμα και νερό και την κάνεις με… ελαφρά, για όπου σου γουστάρει (γιατί το έχουμε άλλωστε). Όταν, όμως, αρχίζεις και μετράς κέρματα, κάθεσαι στ’ αυγά σου και το φιλοσοφείς.

Έτσι, θα μπορούσα να αρχίσω αυτό το άρθρο και με άλλα ρητά, όπως  «πενία τέχνας κατεργάζεται»  ή «όταν δεν έχει ο διάολος δουλειά…» όμως, αυτό το «πενία» με χαλάει (το αφήνω για αργότερα), καθώς και η… δουλειά του διαόλου.

Ας πάμε τώρα στο ψητό. Αν διαβάσατε το  προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο: «Άλλος τρώει τη μπανάνα…», θα θυμάστε την αναφορά που είχα κάνει στο σύστημα παροχής νερού στο camper και τα δύο διαφορετικά συστήματα που χρησιμοποιούνται. Αφορμή τούτου του άρθρου υπήρξε αυτό που συνέβη σε ένα γερμανό καμπερά που έτυχε να έχει αράξει δίπλα μου τον περασμένο μήνα στην Καραθώνα του Ναυπλίου.

Κάποια στιγμή, που λέτε, έχοντας δει ότι είμαι Έλληνας, με πλησίασε και με ρώτησε πού υπήρχε τεχνικός για να ρίξει μια ματιά στο σύστημα παροχής νερού του Hymer του, γιατί στις  βρύσες του δεν ερχόταν ούτε σταγόνα. Κορδώθηκα εγώ σαν γύφτικο σκεπάρνι, αφού έχοντας το ίδιο σύστημα παροχής και θεωρώντας τον εαυτό μου ψαγμένο, ήμουν σίγουρος ότι θα του το έφτιαχνα στο λεφτό.

Κοιτάζοντας αν στην υποβρύχια αντλία (τέτοιο σύστημα έχουν τα Hymer) έρχεται ρεύμα, και  διαπιστώνοντας ότι όλα μέχρις εκεί λειτουργούσαν άψογα, κατάλαβα αμέσως  ότι το νερό δεν ανέβαινε μέχρι τις βρύσες λόγω καμένης αντλίας, και είπα  στον Γερμανό ότι, αφού δεν είχε προνοήσει να έχει μαζί του μια εφεδρική, θα έπρεπε να τσουλήσει κατά την Αθήνα και του υπέδειξα που θα έβρισκε ανταλλακτική.

Έλα, όμως, που εμένα αυτό το συμβάν  μου καρφώθηκε στο μυαλό. Κι’ αυτό γιατί  είχα ήδη αντιμετωπίσει πρόβλημα με χαλασμένο διακόπτη ενεργοποίησης της αντλίας (μικροδιακόπτη  που βρίσκεται στο λεβιεδιάκι της βρύσης) και αν  δεν μπορέσεις να τον φτιάξεις (βλέπε στο άρθρο που προανέφερα) να πρέπει να πληρώσεις 95 ευρώ για καινούργια βρύση. Και έτσι άρχισα να ψάχνομαι.

Πήγα στον φίλο μου τον Αλέξη (τεχνικό της αντιπροσωπείας των Hymer στην Ελλάδα) και πρώτα απ’ όλα τον ρώτησα γιατί τα Hymer έχουν σύστημα με υποβρύχια αντλία ενώ όλα τα άλλα (όσα ξέρω) σύστημα με πρεσοστατική. «Γιατί είναι κόπανοι και θεωρούν ότι όλοι κινούνται σε τόπους σαν της Γερμανίας, όπου θα πάνε με το camper τους στους ειδικούς χώρους στάθμευσης και εκεί θα βρουν όλες τις ευκολίες διαβίωσης  στις εγκαταστάσεις τους, και τη βρύση του camper τους θα την ανοίξουν για να πλύνουν μόνον τα δόντια τους το πρωί, άντε και για κανένα φρούτο» μου απάντησε.

Και τότε αποφάσισα να μετατρέψω το σύστημα της υποβρύχιας αντλίας της τρελοcamperας μου με πρεσοστατική. Η διαδικασία εύκολη και το κόστος της πρεσοστατικής αντλίας σχεδόν όσο κοστίζει να αντικαταστήσεις μια βρύση με χαλασμένο το μικροδιακόπτη ενεργοποίησης της υποβρύχιας. Ωστόσο, δεν βιάστηκα να προχωρήσω στην αλλαγή. Το σύστημα της πρεσοστατικής αντλίας το ήξερα από το φουσκωτό σκάφος  μου  και το σύστημα της ντουζιέρας που είχα εγκαταστήσει σ’ αυτό. Καθώς  και το ότι στα δυόμισυ χρόνια η αντλία είχε βγει off και την είχα αντικαταστήσει. Αλλά εκεί,  σκέφτηκα, υπάρχει η θάλασσα που διαβρώνει τα πάντα πιο γρήγορα ενώ στο camper ούτε υγρασίες ούτε αλμύρα, οπότε…

Ρωτώντας, όμως, διαπίστωσα ότι και στα campers οι πρεσοστατικές αντλίες  όχι μόνον δεν είναι… forever , αλλά η διάρκεια της ζωής τους δεν ξεπερνάει τα 3-4 χρόνια. Και επιμένοντας με περισσότερες ερωτήσεις  έμαθα ακόμα ότι η βλάβη δεν αφορά στο μοτέρ της αντλίας, αλλά στο πρεσοστατικό σύστημά της. Και για να γίνω σαφέστερος: Η πρρεσοστατική αντλία έχει μια συνεχή τροφοδοσία με ρεύμα από την μπαταρία, ενώ η διακοπή της παροχής της επιτυγχάνεται από έναν εσωτερικό διακόπτη, τον οποίον ενεργοποιεί ένα σύστημα που παίρνει εντολή από την πίεση του νερού που  αυξάνεται όταν κλείνει η βρύση. Αυτό είναι το μηχανικό πρεσοστατικό σύστημα το οποίο είναι και το πιο σίγουρο, ενώ υπάρχουν και πρεσοστατικές αντλίες με ηλεκτρονικό πρεσοστατικό διακόπτη, ο οποίος θεωρείται πιο ευαίσθητος.

Έλα τώρα που εμένα δεν μου άρεσε τίποτα από όλα αυτά; Άρχισα λοιπόν να ψάχνω, έχοντας σαν πρώτο δεδομένο την αντλία και την μεγάλη αξιοπιστία της απλότητας του μοτέρ της. Και τι έλειπε από αυτό; ένας διακόπτης.

Ένας απλός διακόπτης ON-OFF δίπλα σε κάθε βρύση, ώστε με το κλείσιμο της βρύσης να κόβεις και το ρεύμα στην αντλία είναι η πιο σωστή λύση, αλλά όχι και η πιο σίγουρη. Κι αυτό γιατί αν κάποια στιγμή κλείσεις τη βρύση αλλά ξεχάσεις να κλείσεις και τον διακόπτη, η αντλία θα συνεχίσει να πρεσάρει νερό και… άσε καλύτερα, ούτε που να το σκέφτεσαι.

Αυτό που έλειπε, λοιπόν, από την εξωτερική αντλία αναρρόφησης ήταν ένας πρεσοστατικός διακόπτης, τον οποίο και βρήκα. Υπάρχει στην αγορά τέτοιος μηχανικός διακόπτης, ο οποίος λόγω του μεγάλου του μεγέθους δεν παρουσιάζει καμία ευαισθησία, αλλά και να χαλάσει (πράγμα απίθανο)  το κόστος του είναι μόλις 10 ευρώ. Και ακόμα,  σ’ αυτόν τον  διακόπτη υπάρχουν δύο ρυθμίσεις ευαισθησίας ενεργοποίησης από την πίεση.

Έτσι, έχοντας μια παλιά αντλία από το φουσκωτό μου με χαλασμένο τον πρεσοστατικό διακόπτη της και  δίνοντας άλλα 15 ευρώ για αυτόν τον αυτόνομο πρεσοστατικό, τα δύο ρακοράκια, το σωλήνα και τους σφικτήρες , άλλαξα το σύστημα παροχής νερού της τρελοcamperας  με ένα άλλο, που έχει ανεξάρτητα  αντλία-πρεσοστατικό διακόπτη.

Κάνοντας αυτή τη μετατροπή φρόντισα να παρεμβάλω και έναν ηλεκτρικό διακόπτη στην τροφοδοσία της αντλίας, ώστε όταν δεν χρειάζομαι νερό να κλείνω την παροχή για κάθε ενδεχόμενο. Σ’ εκείνο επίσης που έδωσα μεγάλη σημασία ήταν οι πολύ καλές στεγανοποιήσεις των ρακόρ και των σωληνώσεων, ενώ στην είσοδο του νερού στην αντλία παρέμβαλα ένα φίλτρο νερού που κατακρατεί τα σκουπίδια που πιθανόν θα υπάρξουν στον πυθμένα του ρεζερβουάρ του νερού.

Η διαδικασία της μετατροπής  ή έστω της προσθήκης  του πρεσοστατικού διακόπτη δεν είναι δύσκολη, αν πιάνουν λίγο τα  χέρια σας. Αν όχι, απευθυνθείτε στον τεχνικό σας και ρωτήστε  τον να σας πει κι αυτός τη γνώμη του για τον ανεξάρτητο πρεσοστατικό διακόπτη.

Καλά ταξίδια.