Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Γράμμα στον Παναγιώτη και στον Παύλο.
Τους γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Η είδηση: συγκινητικό μήνυμα ανήρτησαν στο Facebook οι «χάλκινοι» Ολυμπιονίκες του Ρίο Παναγιώτης Μάντης και Παύλος Καγιαλής «Αφιερώνουμε το Ολυμπιακό μας μετάλλιο στην Ελλάδα, μια μικρή χώρα με μεγάλη ψυχή!».
Μπράβο ρε Παύλο, μπράβο ρε Παναγιώτη! Έτσι ακριβώς. Στην Ελλάδα. Ούτε στον μπαμπά, ούτε στη μαμά, ούτε στην οικογένεια που μας στήριξε. Στην Ελλάδα και μόνον.
Αλλά ρε παλληκάρια, επιτρέψτε μου να διορθώσω τους χαρακτηρισμούς. Θα μπορούσατε να πείτε ακριβολογώνας «μια μεγάλη χώρα με μικρούς ανθρώπους». Και εξηγούμαι: την ώρα που σεις κατακτούσατε την τρίτη θέση, ανακοινωνόταν επισήμως ότι μέχρι το τέλος του 2017 αναμένεται να καταβληθούν σε 34.000 δημοσίους υπαλλήλους τα εφ’ άρπαξ που εκκρεμούν από 01.09.2013. Ήδη έχουν καταβληθεί 3.048 εφ’ άρπαξ, εκ των οποίων τα τελευταία 1.526 που αφορούν ημερομηνία παραλαβής πράξης μέχρι και την 05.07.2014 ενταλματοποιούνται από το Ταμείο Προνοίας Δημοσίων Υπαλλήλων, ενώ τα αμέσως προηγούμενα 1.521 την 15.07.2016 που αφορούν ημερομηνία παραλαβής πράξης μέχρι και την 22.05.2014 αποχωρήσεις από 01.09.2013 έως 31.12.2013.
Ο Πρόεδρος του Ναυτ. Μουσείου Χανίων μιλάει στον Ιωσήφ Παπαδόπουλο.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Κατά την διάρκεια της πρόσφατης παραμονής μου στα Χανιά είχα την ευκαιρία να συναντήσω και να συζητήσω με τρεις αξιόλογους ανθρώπους, οι οποίοι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουν σχέση με το Ναυτικό Μουσείο της όμορφης πόλης, αλλά και τη ναυπήγηση και το ταξίδι του "Μινώα από τα Χανιά μέχρι τον Πειραιά το καλοκαίρι του 2004. Ο πρώτος εξ αυτών ήταν ο εκπληκτικός μοντελιστής κ. Στέλιος Φαλιέρος http://www.ribandsea.com/face/2468-stelios-falieros-o-ekpliktikos-montelistis-tou-naftikoy-mouseiou-xanion, ο δεύτερος ήταν ο Πρόεδρος του Ναυτικού Μουσείου Χανίων κ. Εμμανουήλ Πετράκης και ο τρίτος ο γιος του καλού μου φίλου Ανδρέα Φουράκη, Παύλος Φουράκης, ο οποίος υπήρξε ένας από τους κωπηλάτες που έλαβαν μέρος σ' εκείνο το παρθενικό ταξίδι του "Μινώα".
Οι Ρώσοι της Γαύδου.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το 1987 μια ομάδα επτά Ρώσων πολιτών έφθασε και εγκαταστάθηκε στη Γαύδο. Ζουν έκτοτε κοντά στον οικισμό Βατσιανά. Υπήρξαν, κατά καιρούς, διάφορες φήμες για τους λόγους που τους έκαναν να μεταναστεύσουν στη Γαύδο. Άλλοι είπαν ότι εγκατέλειψαν τη χώρα τους για να γλυτώσουν από τις βλαβερές επιπτώσεις της ραδιενέργειας μετά το πυρηνικό ατύχημα στο Τσερνόμπιλ, και άλλοι ότι είναι... κατάσκοποι! Έτσι είναι. Όταν κάποιοι δεν μπορούν να ερμηνεύσουν τις επιλογές των συνανθρώπων τους, τις ερμηνεύουν με βάση τη φαντασία τους, τα δικά τους όρια, τις δικές τους επιλογές και προτιμήσεις.
Εμείς μόνον χρυσά θέλουμε ρε!
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Η λεζάντα της φωτογραφίας μπαίνει εδώ λόγω μεγέθους : Ο υπουργός Εσωτερικών, Διοικητικής Ανασυγκρότησης και δεν συμμαζεύεται προπορευόμενος της χρυσής Ολυμπιονίκου Κορακάκη σύμφωνα με το πρωτόκωλο – ίσως ο υπουργός να έσπευσε να απομακρυνθεί θιγείς άμα τω ακούσματι ότι η Ολυμπιονίκης ταξίδεψε με Alitalia και όχι με Aegean – για Olympic Airways ούτε λόγος, καθότι την είχε ξεπουλήσει ο Καραμανλής παρά τις οιμωγές της αντιπολίτευσης, του τότε ΣΥΡΙΖΑ των 13 συνιστωσών περιλαμβανομένου, αλλά και του εν λόγω υπουργού που τότε ήταν ΜΠΑΤΣΟΚ, το οποίο την είχε φορτώσει με 4.000 αργόμισθους πρασινοφρουρούς τού περιβάλλοντος Τουρλουμούση.
Κέφι να ‘χεις κι’ από θέματα να φαν κι’ οι κότες.
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Σπάνια έχω μείνει από θέμα για να το καυτηριάσω ή να το αναδείξω εν τη παπαρολογία του. Χθες π.χ. έπεσα πάνω σε ανακοίνωση των «ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», όπου διάβασα :
«Η πορεία για την ανασυγκρότηση της Ελληνικής Κεντροαριστεράς χρειάζεται μια γενναία πρωτοβουλία... χωρίς αποκλεισμούς με προγραμματική συμφωνία σε Ευρωπαϊκό Προσανατολισμό, με Μέτωπο στο Λαϊκισμό, με Προοδευτικές Μεταρρυθμίσεις και Πολιτικές για Θέσεις Εργασίας Ανάπτυξη και Ευημερία, θα προσφέρει στην Ελληνική Κοινωνία ένα νέο Πολιτικό Αφήγημα για την Ανασυγκρότηση της Χώρας και της Ελληνικής Κεντροαριστεράς.
Θέλω να καταθέσω δυο πολύ συγκεκριμένες προτάσεις, οι οποίες πιστεύω πως θα βοηθήσουν στο παραπάνω πλαίσιο.
Γράμμα στον Σπύρο.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Τα ΄μαθες τα νέα παιδί μου Γιαννιώτη; Χρειάστηκε να περάσουν 18 χρόνια κόπων και θυσιών, για να κατακτήσεις το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Ρίο. Ίσως να ήταν και χρυσό, αν στο τελευταίο χιλιοστό τού δευτερολέπτου χτυπούσες με το αριστερό χέρι την πινακίδα του τερματισμού αντί με το δεξί. Είσαι, όμως, σωστός αθλητής και σέβεσαι τους κανόνες, σύμφωνα με τους οποίους τη νίκη πήρε άλλος, εξ ου και παραιτήθηκες από την ένσταση που υπέβαλε ο προπονητής σου. Δυο φορές μπράβο λοιπόν!
Γράμμα στον Λευτέρη.
Του γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Μπράβο ρε Λευτέρη. Τους έσκισες όλους κι΄ ανέβηκες στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου με το χρυσό μετάλλιο στο στήθος, για να ακούσεις τον εθνικό μας ύμνο και να τον ψιθυρίσεις σε αντίθεση με άλλους αθλητές που ακούνε τον εθνικό ύμνο με σφιγμένα χείλη.
Χάρη στη νίκη σου έμαθα κι΄ εγώ το σύνθημά σου «Ναι ρε φίλε, Ναι Ελλάδα». Μπράβο αγόρι μου. Συγκρατημένος και συγκροτημένος στις δηλώσεις σου έδειξες πως το κρανίο σου δεν μπάζει. Χίλια μπράβο. Και να δεις που σαν γυρίσεις στην πατρίδα θα σου σφίγγουν όλοι το χέρι. Υπουργοί, αναπληρωτές υπουργοί, υφυπουργοί, Γενικοί και Ειδικοί Γραμματείς, Φαρισαίοι γενικών καθηκόντων, βουλευτές και πάσης φύσεως σφουγγοκωλάριοι και παρατρεχάμενοι, για να δαγκώσουν ένα μικρό κομματάκι από τη δόξα σου. Βάζω στοίχημα πως μέχρι κι’ ο Καρανίκας θα τρυπώσει δίπλα σου σε κάποια φωτογραφία.
Sorry, is this the way to the Museum?
Πηγή : http://pigkouinos.blogspot.gr/2016/08/sorry-is-this-way-to-museum.html
Δις ιζ μάι φερστ τάιμ ιν Άθενς. Ας γιου καν ιμάτζιν, άι αμ βέρι εξάιτεντ! Διότι ήθελα εδώ και μένι γίαρς να έρθω! Γιου νόου, του βίζιτ δε μιουζίουμς εντ δε μόνιουμεντς! Όλα όσα διδασκόμουν στο σχολείο και διάβαζα στα μπουκς. Για τον τόπο που γέννησε δε σουπίριορ αρτ, ντεμόκρασι, γουέστερν σιβιλαϊζέισον. Ιτς ε μπιγκ ντέι: πηγαίνω να επισκεφθώ επιτέλους το καλύτερο μουσείο της χώρας και ένα από τα πιο ιμπόρταντ μουσεία ιν δε χόουλ γουόρλντ: Νάσιοναλ Αρκεολότζικαλ Μιουζίουμ! Πρίτι κουλ, ιζ'ντ ιτ;
Μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ελληνικής Ιστορίας επαναλαμβάνεται και σήμερα...
Γράφει ο Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή.
Όταν τον Απρίλιο του 1828 η Ρωσία κήρυξε τον πόλεμο στην Τουρκία, η Αγγλία και η Γαλλία βρήκαν την ευκαιρία και έστειλαν στρατεύματα στην Ελλάδα. Οι Φράγκοι όσο καιρό έμειναν στην πατρίδα μας δεν άφησαν σε χλωρό κλαρί τους Έλληνες. Μέχρι και το κεφάλι του Κολοκοτρώνη διατίμησαν πέντε χιλιάδες φράγκα! Μια από τις μελανότερες σελίδες της παρουσίας των άλλων στην πατρίδα μας, γράφτηκε τον Ιανουάριο του 1833. Ήταν τρεις μήνες μετά τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια (9 Οκτωβρίου 1831).
Όταν ο Ιωάννης Κωλλέτης έμαθε ότι έρχεται ο Όθωνας, ζήτησε από του Γάλλους φίλους του να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση ώστε να υπάρξει απόλυτη υποταγή στο νέο καθεστώς που ετοίμαζαν για την Ελλάδα! Στις 2 Ιανουαρίου 1833 οι Γάλλοι στέλνουν από το Ναύπλιο στο Άργος τον ταγματάρχη Νοντ μαζί με 750 άνδρες, κάτω από τις προσταγές του συνταγματάρχη Στοφέλ. Άμα έφτασαν στο Άργος οι φραγκέσκοι έσπαζαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους κι ύστερα άρχισαν να σφάζουν άοπλους και αθώους! «Κατάντησαν» γράφει ο Δ. Φωτιάδης στο βιβλίο του “Η δίκη του Κολοκοτρώνη”, «να σφάζωσιν οι γενναίοι Γάλλοι και γέροντες και παιδιά και να εκκοιλιάσωσι και γυναίκας …».
Δικαιώθηκε ο γητευτής της πέτρας του Καστελλόριζου Αλέξ. Ζυγούρης!
Τον Οκτώβριο του 2012 είχα πάει στο Καστελλόριζο όπου, κατά την διάρκεια της ολιγοήμερης παραμονής μου, συνάντησα και συζήτησα με τον γητευτή της πέτρας Αλέξανδρο Ζυγούρη : http://www.ribandsea.com/face/808-2012-11-16-08-58-28
Τον Μάϊο του 2016 μια αναγνώστριά μου από τη Μεγάλη Βρετανία, η κυρία Ίρις Μαυράκη, με ενημέρωσε ότι το ιερατείο Μεγίστης, με την σύμφωνη προφανώς γνώμη της προϊσταμένης Μητρόπολης, θέλησε να διώξει τον Αλέξανδρο από την παλιά αποθήκη πετρελαίου, την χρήση της οποίας του είχε παραχωρήσει ο Δήμος Μεγίστης, με τον ισχυρισμό ότι το κτίριο ανήκει στην Εκκλησία! http://www.ribandsea.com/readers/2351-to-ierateio-dioxnei-ton-glypti-tou-kastellorizou-aleksandro-zygoyri