Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται στο πρόσωπο του Γιάννη Πουλόπουλου.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Υπάρχουν άνθρωποι που δίνονται ψυχή τε και σώματι σ' αυτό που οι ίδιοι έχουν αναγάγει σαν σκοπό της ζωής τους. Που αδιαφορούν για τα χρήματα, για την εμφάνισή τους, για την ίδια τους την υγεία πολλές φορές. Και υπάρχουν και οι άλλοι, αυτοί που εκμεταλλεύονται τους ρομαντικούς αυτούς "Δον Κιχώτες" για να εισπράξουν τίτλους, αξιώματα και χρήματα. Η ιστορία αυτή επαναλαμβάνεται καθημερινώς, ενώ ο Γιάννης Πουλόπουλος δεν θα μπορούσε, δυστυχώς, να αποτελέσει εξαίρεση.
Τον γνώρισα τον Δεκέμβριο του 2015 στον τόπο της θυσίας του, να περιθάλπει και να ταίζει τα τραυματισμένα και ανάπηρα, πολλές φορές, ζώα που κατέληγαν στις προβληματικές εγκαταστάσεις του "Κέντρου Περίθαλψης Αγρίων Ζώων" της Αίγινας, και είχα μείνει άφωνος με την αυταπάρνησή του και το αφιλοκερδές ενδιαφέρον του για τους, πτερωτούς κυρίως, φιλοξενούμενούς του https://www.youtube.com/watch?v=PykktEf_dEg&t=1s
Ο Φιντέλ Κάστρο ξαναζεί στο Κάστρο της Σίφνου!
Ο Κώστας Γεωργούλης είναι γέννημα θρέμα της Σίφνου. Ζει στον γραφικότερο ίσως οικισμό του όμορφου κυκλαδίτικου νησιού. Tο Κάστρο.
Εδώ και 29 χρόνια, όπως λέει ο ίδιος, περνάει τις ημέρες και τις νύχτες της ζωής του στο μπαράκι που έχει δημιουργήσει, με τις φωτογραφίες του Φιντέλ Κάστρο, του Τσε Γκουεβάρα και τη σημαία της Κούβας να καλύπτουν τους τοίχους, μαζί με συνθήματα και ετερόκλητα αντικείμενα επανάστασης. Στοίβες τα άδεια μπουκάλια Havana Club μέσα σε καρότσια μεταφοράς οικοδομικών υλικών, ξένα χαρτονομίσματα, υπογραφές και σχόλια πελατών, δημοσιεύματα του ξένου τύπου και μια κατακόκκινη τουαλέττα συμπληρώνουν το σκηνικό.
Μπράβο, Σοφία...
Του Κώστα Στούπα.
Σε χώρες που όσοι εργάζονται, επιχειρούν ή καινοτομούν τιμωρούνται από το αδηφάγο κράτος και τους πελάτες του, ο ευκολότερος τρόπος να βιοποριστεί ή να πλουτίσει κάποιος είναι το έγκλημα, ο κρατικός συνδικαλισμός και η πολιτική.
Υπάρχουν δυο μορφές ρίσκου για όσους βιοπορίζονται ή επιδιώκουν να πλουτίσουν από την πολιτική.
Η πρώτη είναι να μην διαβάζουν καλά τις πολιτικές εξελίξεις και τις θυμικές παλινδρομήσεις του λαού (της συνισταμένης του μέσου ψηφοφόρου) και να σταλούν πρόωρα στο σπίτι τους γιατί δεν χάιδεψαν όπως έπρεπε αυτιά.
Ομιλίες των Σάββα Καλεντερίδη, Γιώργου Ρωμανού, Παναγιώτη Μπαλακτάρη και Σταύρου Καλεντερίδη για το ξεπούλημα της Μακεδονίας.
Βίντεο - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Παρακολούθησα και βιντεοσκόπησα προσφάτως στη Στοά του Βιβλίου τις ομιλίες των Γιώργου Ρωμανού, Σάββα Καλεντερίδη, Παναγιώτη Μπαλακτάρη και Σταύρου Καλεντερίδη. Εκδήλωση που οργάνωσαν οι "Εκδόσεις Ινφογνώμων". Λόγω της μεγάλης διάρκειας του καταγεγραμμένου υλικού και ενός προγραμματισμένου ταξιδιού μου, το βίντεο άργησε να ανέβει στο YouTube.
Θεώρησα σκόπιμο να αναρτήσω ολόκληρες τις ομιλίες γιατί η κάθε μία έχει, θεωρώ, την δική της αξία και σημασία. Μου γεννήθηκαν ωστόσο κάποιες απορίες, τις οποίες θα θέσω στον Σάββα Καλεντερίδη στη συνέντευξη που υποσχέθηκε να μου δώσει σύντομα.
@@@@σι και πρόστιμο.
Η μεγάλη κι ατέλειωτη αλητεία των μνηνονιακών κυβερνήσεων με την τάχα "δημοσιονομική μεταρρύθμιση" μπάζει από παντού και την έχουμε πάρει όλοι είδηση. Η ουσία είναι τα πρόστιμα.
Όποιες ειδήσεις κι αν ακούσεις, όποιες εφημερίδες κι αν διαβάσεις, η μόνιμη επωδός, η σπέκουλα κι η τρομοκρατία μαζί είναι τα "αυστηρά πρόστιμα", τα "πρόστιμα φωτιά", τα "εξοντωτικά πρόστιμα". Οι νόμοι που ψηφίζονται, οι ερμηνευτικές διατάξεις, οι εγκύκλιοι, τα πάντα έχουν έναν μόνο σκοπό: εισπρακτικό. Με αιχμή του δόρατος τα πρόστιμα. Όλα για τις τσέπες των αφεντικών-τοκογλύφων τών προδοτών που μας κυβερνούν όλα αυτά τα μνημονιακά χρόνια.
Δ-ε-ν υ-π-ά-ρ-χ-ο-υ-μ-ε σου ξ-α-ν-α-λ-έ-ω.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ιστορίες καθημερινής τρέλλας.
1] Δημόσιος υπάλληλος έλαβε το 2004 μεταπτυχιακό από το «Ανοιχτό Πανεπιστήμιο» [πανεπιστήμιο;]. Αμέσως έλαβε από την υπηρεσία του και επίδομα μεταπτυχιακού μετά προωθήσεως βαθμού. Το 2014 απεκαλύφθη ότι αυτό που έδωσε το «Ανοιχτό Πανεπιστήμιο» δεν είναι μεταπτυχιακό. Αφού ακολούθησε αλληλογραφία μεταξύ διαφόρων υπηρεσιών επί 3ετία, ετέθη στο ΝΣΚ το ερώτημα αν πρέπει α] να ανακληθεί η πράξη απονομής επιδόματος και βαθμού και β] να αναζητηθούν οι αχρεωστήτως καταβληθείσες επί δεκαετία και πλέον υπέρτερες αποδοχές. Το ΝΣΚ απεφάνθη ότι οι παράνομες διοικητικές πράξεις πρέπει αν ανακαλούνται εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος, όπως έχει κρίνει το ΣτΕ, εξ ου και δεν είναι νόμιμη η ανάκληση της παράνομης απονομής υπέρτερων αποδοχών μετά από τόσον καιρό. Κι’ όποιος δεν πιστεύει, ας διαβάσει εδώ. https://www.oenet.gr/ergasiaka/item/58388-pote-anakaleitai-to-metaptichiako-epidoma-sto-dimosio
Αυτή η ιστορία δεν θα έχει καλό τέλος...
Γράφει ο Κώστας Στούπας.
Όποιος είναι αδίστακτος στα μικρά πράγματα, θα αποδειχτεί αχρείος στα μεγάλα.
Αρθούρος Σοπενχάουερ.
Αυτό που θα' πρεπε να τρομάζει με την παρούσα κυβέρνηση ακόμη και τον πλέον καλοπροαίρετο "ισαποστάκια"* είναι η ευκολία με την οποία λέει ψέμματα και παριστάνει πως δεν αντιλαμβάνεται τα οφθαλμοφανή όταν έτσι το επιτάσσει το κομματικό συμφέρον.
Αν κάποιος αραδιάζει οφθαλμοφανή ψέμματα χωρίς την παραμικρή αιδώ και συστολή, γνωρίζοντας πως αυτά εύκολα γίνονται αντιληπτά από την πλειοψηφία της κοινωνίας, στην ουσία αυτό που κάνει είναι να την περιφρονεί βαθύτατα.
Η αυτοκριτική [;] του ηλίθιου [;]
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ο Φ. Μακρίδης, πάντοτε εύστοχος και λακωνικός, επιδαψίλευσε τον χαρακτηρισμό τού «ηλίθιου» στον λαό που ψήφισε «ΟΧΙ» την 05.07.2015. http://makpress.blogspot.com/2018/07/3.html
Ακολούθησαν δεκάδες σχολίων αναγνωστών τού Makpress που επικροτούσαν και επαύξαναν. Άπαντες ανεξαιρέτως. Έτσι, συνειδητοποίησα ότι εγώ είμαι ο μοναδικός ηλίθιος εκ των αναγνωστών του, καθότι ψήφισα «ΟΧΙ» την 05.07.2015. Γιατί όμως;
Και δος του κλάμα η κυρία.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Σήμερα είναι ημέρα τραγική για τη Μπέττυ μας, η οποία ανελίχθηκε σε πανεπιστημιακούς θώκους με τις γνώσεις και την αξία της [λέμε συχνά μ..] και όχι επειδή είναι σύντροφος πρωθυπουργού με αριστερό ήθος [ξαναλέμε καμμιά μ..]. Τραγική ημέρα, καθότι είναι η τρίτη επέτειος που ο σύντροφός της Αλαίκσοις καταπάτησε τη βούληση του ελληνικού λαού και μετέτρεψε το υπερήφανο [62%] ΟΧΙ σε ΝΑΙ. Ευτυχώς που η μανδάμ πήγε προ ημερών για ΣΚ στο Λονδίνο να ξεσκάσει, ώστε να αντέξει σήμερα που θα ξαναπλαντάξει στο κλάμα. Αυτό το βουβό κλάμα που ρίχνουμε σήμερα όλοι όσοι πιστέψαμε πως μπορεί κάτι να αλλάξει με τη στάση του Αλέξη που μας ζήτησε να στείλουμε ένα ηχηρό ΟΧΙ στην Ευρώπη.
Ο Άκης απεφυλακίσθη. Κέχοδεν η φορβάς εν άλω.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Η χθεσινή είδηση, πέρα από τη μπουρδολογία του Χάνου Κλασμένου που φεύγει, αλλά μένει, για να φύγει αν και όταν δεν θα μπορεί να μείνει με ή χωρίς εκλογές ή δημοψήφισμα, καθότι η σχέση του με τον Αλαίκσοις είναι άρρηκτη, επειδή αμφότεροι είναι μη διαπλεκόμενοι [λέμε και καμμιά μ..], ήταν η αποφυλάκιση του Άκη. Και να οι δηλώσεις των δικηγόρων του που μετέδιδαν την αγωνία του μέχρι να περάσει το κατώφλι της φυλακής και να σφίξει στην αγκαλιά του τη Βίκυ, η οποία έχει ασκήσει αγωγή διαζυγίου, και το ανήλικο παιδί του, και να τα βίδεα με τον ίδιο να περιγράφει το δράμα του με τα bypass και την αναπηρία 80%. Ο «παρ’ ολίγον πρωθυπουργός» ένα από τα προσωνύμιά του. Ο «ωραίος Μπρούμελ» παλαιότερα. Ο «αντ’ αυτού» εξ ίσου παλαιότερα κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ. κ.ο.κ. κ.ο.κ. κ.ο.κ κ.ο.κ.ο.κ κ.ο.κ. Έτσι είναι πάντα με τους μεγάλους άνδρες. Μένουν στην ιστορία με το μικρό τους όνομα. Αλέξανδρος, Ναπολέων, Αντρέας, Άκης.