Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Βαλάντης Λιόγλου. Κάνει τα τηλεκατευθυνόμενα αεροπλάνα να χορεύουν!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Εξεπλάγην βλέποντας το τηλεκατευθυνόμενο αεροπλανάκι να χορεύει μπροστά στον 26χρονο Βαλάντη Λιόγλου στην όμορφη και πρωτότυπη χθεσινή εκδήλωση της "Ἑλληνικής Αθλητικής Αεροπορίας" στο Κάστρο Βοιωτίας με το όνομα "ιπτάμενες σακαράκες".
Έκλεψε την παράσταση ο Βαλάντης και πώς να μη γίνει αυτό αφού το ηλεκτροκίνητο τηλεκατευθυνόμενο αεροπλανάκι υπάκουε στα προστάγματά του, περιστρεφόμενο γύρω από τον άξονά του, πετώντας ανάποδα και κάθετα, χορεύοντας στον αέρα, πλησιάζοντας σε απόσταση 10 εκατοστών του μέτρου από το πρόσωπό του και προσγειούμενο τελικώς στην παλάμη του!
Το Όχι ως Ναι.
Του Κώστα Γεωργουσόπουλου.
Στο μνήμα του μεγάλου τραγικού Αισχύλου που είχε αδελφό τον Κυναίγειρο (εκείνον που στη μάχη του Μαραθώνα όταν έφευγαν τα περσικά πλοία προσπάθησε να κρατήσει με το χέρι του ένα να μην απομακρυνθεί, κάποιος εχθρός τού το έκοψε και κείνος συνέχισε με το άλλο χέρι κι όταν κι αυτό του το έκοψαν προσπάθησε να κρατήσει το πλοίο με τα δόντια και τον αποκεφάλισαν - αλλά και ο ίδιος ο Αισχύλος ήταν οπλίτης στον Μαραθώνα και ναυμάχος στη Σαλαμίνα δέκα χρόνια αργότερα), στο μνήμα λοιπόν αυτού του τραγικού ποιητή έγραψαν πως ήταν ναυμάχος και πολέμησε μαζί με τους άλλους Έλληνες τους Πέρσες στον Μαραθώνα και στη Σαλαμίνα.
Ο νόμος με το μαντηλάκι.
Πάει καιρός τώρα που το blog αισθάνεται πως δεν έχει τίποτε άλλο να γράψει, τίποτε περισσότερο να πεί. Νομίζει πως συνεχώς ανακυκλώνει τα ίδια και τα ίδια γνωστά πιά και κατανοημένα απ' την πλειοψηφία του λαού.
Όμως:
Μέρα με την μέρα, σχεδόν κάθε μέρα έρχονται στο φως μικρά και μεγάλα "κατορθώματα", ή λεπτομέρειες, ή απότοκα των κατορθωμάτων, των καθαρμάτων των μνημονιακών κυβερνήσεων. Κατορθώματα που σε προκαλούν να ανακυκλώνεις συνέχεια το μίσος και την οργή για τους παλιάνθρωπους εγκληματίες εκείνους, που με μιά καρέκλα εξουσίας και έναν παχουλό μισθό, πέταξαν τα πέπλα των προσχημάτων για να φανούν όπως είναι στην πραγματικότητα: απατεώνες, αγράμματοι, θρασύδειλοι, κοινωνικά σκουπίδια ανάξια λόγου.
Γιατί δεν χαίρεται ο κόσμος και δεν χαμογελάει, πατέρα;
Γιατί δεν χαίρεται ο κόσμος και δεν χαμογελάει, πατέρα;
Γιατί αύριο, παιδί μου, θα γιορτάσουμε για άλλη μιά φορά την επέτειο της έναρξης του πολέμου. Της έναρξης, όχι του τέλους, όχι της απελευθέρωσης.
Γιατί, πατέρα;
Γιατί απελευθέρωση εδώ στην χώρα μας δεν έγινε ποτέ, παιδί μου. Σε όλα τα κράτη της Ευρώπης που βρέθηκαν υπό κατοχή στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, εορτάζεται η μέρα της απελευθέρωσής τους, ή έστω του τέλους του πολέμου. Στην Ελλάδα η Κατοχή δεν τελείωσε ποτέ. Γιατί ανάμεσα στην πρώτη εκείνη γερμανική κατοχή, και στην δεύτερη Κατοχή που ζούμε τώρα, στο διάστημα που μεσολάβησε, σε όλα αυτά τα 73 χρόνια, στην χώρα μας συνέχισαν να κυβερνούν οι συνεργάτες των γερμανών ναζί, οι δωσίλογοι και οι μαυραγορίτες. Η κάθαρση της κοινωνίας απ' τους προδότες, τα καθάρματα, τους εγκληματίες "έλληνες" που σύμπραξαν με τους κατακτητές, ή εκμεταλλεύτηκαν την Κατοχή για να πλουτίσουν σε βάρος του κατεχόμενου λαού, δεν έγινε ποτέ.
Ενωμένο Ευρωπαϊκό φασισταριό.
Οι εντελόμενες φωνές των φασισταριών της "Ενωμένης" Ευρώπης, τα συστημικά ΜΜΕ απεργούν. Εναντίον τίνος άραγε; Εναντίον της πολιτικής που όλα αυτά τα μνημονιακά χρόνια υπεράσπιζαν ρίχνοντας το ανάθεμα στον "τεμπέλη" και "διεφθαρμένο" λαό; Κι απ' αυτόν τον λαό ζητάνε τώρα συμπαράσταση; Χα.
Συμπαράσταση στα ΜΜΕ που, ακόμη και τώρα, αμετανόητα, εξακολουθούν και αποσιωπούν όσα μεγάλα και κρίσιμα γεγονότα μπορούν να απειλήσουν την "σταθερότητα" του φασιστικού ευρωπαϊκού οικοδομήματος; Αποσιωπούν τα πάντα. Μη μάθει ο λαός και ξεσηκωθεί κι αυτός. Μόνο τα λόγια και τις εντολές του συστήματος ξέρουν να παπαγαλίζουν.
Η αλήθεια: οι Ιταλοί σκόνταψαν στις πέτρες και ηττήθηκαν.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Όλως παραδόξως ουδείς εκ του ΣΥΡΙΖΑ έκανε δηλώσεις μετά τη προχθεσινή μεγαλειώδη παρέλαση στη Θεσσαλονίκη. Τους απωθούν αυτά τα πατριωτικά, στα οποία στέλνουν τον ειδικό συνεργάτη Χάνο Κλασμένο. Ήταν εκεί και ο ανεκδιήγητος κυρ-Βασίλης, ο οποίος βρήκε τη μέρα να καταφερθεί κατά του νόμου για την αλλαγή φύλου. Πάντως, ο πρωθυπουργός έστειλε ένα καλό μήνυμα:
«Τιμούμε σήμερα το έπος του ‘40. Όλους εκείνους, που ανάμεσα στην Ελλάδα και τη ζωή τους διάλεξαν την Ελλάδα. Και απέδειξαν στα βουνά της Αλβανίας, στις πόλεις και στα χωριά της πατρίδας, τι σημαίνει να γνωρίζεις την ελευθερία από την κόψη του σπαθιού την τρομερή. Με τη μάχη του κατά του φασισμού και του ναζισμού και με την έφοδο της Εθνικής μας Αντίστασης στον ουρανό, ο ελληνικός λαός απέδειξε την αγάπη του για την ελευθερία. Τον διαχρονικό πόθο του να ζει με αξιοπρέπεια και να καθορίζει ο ίδιος τα του οίκου του. Τίποτε δεν ξεχάστηκε, κανένας δεν ξεχάστηκε. Καμιά θυσία δεν πήγε χαμένη.
Η μεγάλη απάτη με την (κρατική) περιουσία σου.
Του Θάνου Τζήμερου
Δεν ξέρεις τι έχεις. Κυριολεκτικά. Πάρε μια ιδέα: 71.000 σπίτια και οικόπεδα και πάνω από 5.000 επιχειρήσεις! Ορυκτό πλούτο και πετρέλαια. Βουνά, δάση, νησιά, αεροδρόμια, λιμάνια, ακρογιαλιές, δειλινά. Είσαι πάμπλουτος, φίλε. Αυτή είναι η περιουσία του ελληνικού κράτους. Τη νιώθεις και δική σου, έτσι δεν είναι; Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι α) την περιουσία ΣΟΥ πρέπει να μπορείς και να την διαχειρίζεσαι, β) πρέπει να αποδίδει εισόδημα και γ) το μερίδιο από το εισόδημα που σου αναλογεί πρέπει να μπαίνει στην τσέπη σου; Ισχύει κάτι από τα παραπάνω με την κρατική περιουσία ΣΟΥ; Όχι βέβαια! Αντιθέτως, μέχρι τώρα, η κρατική περιουσία ΣΟΥ, με όλες τις κυβερνήσεις, σού ζητάει συνεχώς λεφτά. Και την πληρώνεις πανάκριβα! Πώς γίνεται αυτό;
«Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει...»
Όλοι εσείς που με διαβάζετε, κατά πάσα… βεβαιότητα δεν ζούσατε την 28η Οκτωβρίου του 1940!
Αν είχατε γεννηθεί τότε, σήμερα θα είστε τουλάχιστον 77 ετών. Κι αν ήσασταν σε ηλικία να πάτε να πολεμήσετε τότε, θα πρέπει να είστε σήμερα τουλάχιστον 96 ετών.
Αν υπάρχει ανάμεσά σας αναγνώστης τέτοιας ηλικίας, δεν χρειάζεται να διαβάσει τις επόμενες γραμμές. Τις γράφω για όλους τους υπόλοιπους.
Η Ελλάδα το 1940 ήταν μια χώρα πρόσφατα ηττημένη στρατιωτικά (το 1922), χρεοκοπημένη οικονομικά (από το 1932), ασταθής πολιτικά, με την δημοκρατία της καταργημένη και τους εκλεγμένους ηγέτες της στην εξορία ή στη φυλακή ή σε «κατ’ οίκον περιορισμό»,
--πάνω απ’ όλα, μια χώρα «εγκαταλελειμμένη γεωπολιτικά».
ΟΧΙ στην ηλιθιότητα και στη λήθη.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Περιδιαβαίνοντας πρωί-πρωί στο διαδίκτυο διάβασα πολλά άρθρα για τον ηρωισμό των Ελλήνων στον πόλεμο του ’40. Ανέτρεξα επί τη επετείω και στο Αρχείο μου, όπου έχω διατηρήσει πολλά σημαντικά στοιχεία για το Έπος εκείνο που αναδεικνύουν τον σύγχρονο ηρωισμό και την αυταπάρνηση των προγόνων μας.
Διάλεξα, όμως, τούτο. Για τον πρώτο πεσόντα του ελληνοϊταλικού πολέμου. Τον στρατιώτη Τσαβαλιάρη. Στην πατρίδα του έχει στηθεί ανδριάντας του με σχετική μαρμάρινη πλάκα.
ΗΠΑ: υπερδύναµη σε... αδυναµία.
Του Γ. Τσιάρα.
Μόλις λίγα εικοσιτετράωρα µετά την παρουσίαση του νέου προγράµµατος δηµιουργίας εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας στις ΗΠΑ, µια έκθεση-βόµβα της ίδιας της αµερικανικής κυβέρνησης έρχεται να παρουσιάσει την άλλη όψη του αµερικανικού ονείρου. Τον εφιάλτη του Φραγκλίνου: Σαράντα έξι εκατοµµύρια αµερικανοί πολίτες, το 15,1% του πληθυσµού, βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. 3 εκατοµµύρια περισσότεροι από πέρυσι και 7 εκατοµµύρια περισσότεροι από το 2007, πρώτη χρονιά της κρίσης.
Μέσα από τις σελίδες της έκθεσης αναδύεται η ζοφερή εικόνα µιας υπερδύναµης σε απόγνωση. Για πρώτη φορά µετά τον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο, οπότε άρχισε η οικονοµική µελέτη των απογραφικών στοιχείων, η κραταιά Αµερική έρχεται αντιµέτωπη µε τις παρενέργειες όχι µόνο της τρέχουσας κρίσης αλλά και του κυρίαρχου ολιγαρχικού πολιτικοοικονοµικού µοντέλου της, το οποίο επιτρέπει σε όλο και µικρότερο ποσοστό πολιτών (ή µάλλον... πωλητών) της να συγκεντρώνουν όλο και µεγαλύτερο ποσοστό του διαθέσιµου πλούτου.