Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Ο Αλαίκσοις δέχθηκε χθες φραστική επίθεση στο Λονδίνο, όπου συνδυάζει οικογενειακές διακοπές - μετά της Μπέττυς και των τέκνων - με δουλειά πρωθυπουργική. Έλληνες τον αποδοκίμασαν για την προδοσία της Μακεδονίας.

Το περιστατικό μού θύμισε την επίσκεψη της βασίλισσας Φρειδερίκης στη βρεταννική πρωτεύουσα το 1963. Τότε που μια άλλη Μπέττυ, η Αμπατιέλου, λέγεται ότι χαστούκισε τη βασίλισσα, ενώ στην πραγματικότητα της επιτέθηκε φραστικά στα πλαίσια του αγώνα της για την αποφυλάκιση του συζύγου της, σημαίνοντος στελέχους του ΚΚΕ. [Ήταν τότε που το Συμβούλιο Χαρίτων απέρριπτε τις αιτήσεις απονομής χάριτος των καταδικασμένων κομμουνιστών. Τί ήταν δηλαδή αυτοί για να τύχουν χάριτος; Ναρκέμποροι, πλαστογράφοι ή απατεώνες που δεν απειλούν την καθεστηκυία τάξη;].

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Με ενημέρωσε χθες κάποιος διαδικτυακός φίλος, ότι συνελήφθησαν κάτοχοι αυτοκινούμενων τροχόσπιτων στην Ελαία Τριφυλλίας επειδή έκαναν ελεύθερο camping και με παρακάλεσε να επιληφθώ του θέματος, το οποίο, άλλωστε, με ενδιαφέρει και προσωπικώς. Επειδή δεν χαλάω χατήρια και επειδή είμαι κι' εγώ, σαν δημοσιογράφος και κάτοχος αυτοκινούμενου, περίεργος να μάθω τι ακριβώς συνέβη στην Ελαία Τριφυλλίας, σερφάρισα κατ' αρχάς στο διαδίκτυο και διάβασα στο site του "έγκριτου" δημοσιογράφου Μάκη Τριανταφυλλόπουλου τα εξής : http://www.zougla.gr/greece/article/xiropedes-se-pente-atoma-gia-elef8ero-kamping-stin-elea-trifilias

Καθώς οι πληροφορίες μου ήταν διαφορετικές και επειδή έδωσα μεγαλύτερη βάση σε όσα μου είπε ο φίλος μου, τηλεφώνησα στο αστυνομικό τμήμα Ελαίας, από όπου με παρέπεμψαν στον Διοικητή του αστυνομικού τμήματος Καλαμάτας και από κει στο γραφείο τύπου Πελοποννήσου. Από τον Άνα στον Καϊάφα δηλαδή!

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

[Τελικά θα μας σώσει (;) η παράγκα].

Δικηγορών επί δεκαετίες και κατέχων μεταπτυχιακόν  εξ Εσπερίας, άμα δε έχων διαβάσει ή μελετήσει χιλιάδες βιβλίων νομικών τε και μη, αλλά και εφημερίδες πάσης αποχρώσεως και συμφέροντος, προσπαθώ να καταλάβω γιατί πανηγυρίζουν οι κυβερνώντες, όπως προσπαθούσα να καταλάβω εκείνο το ακαταλαβίστικο success story.  

Συμφώνησαν στις Πρέσπες ότι ο βόρειοι γείτονές μας θα αποκαλούνται Μακεδόνες, επειδή έτσι γουστάρουν και δεν είναι δυνατόν εμείς οι διεθνιστές να τους χαλάσουμε το γούστο που τυχαίνει να σιγοντάρουν και οι ΗΠΑ. Αλλά ο Πρόεδρος των γειτόνων αρνείται να υπογράψει την προδοτική για τη χώρα μας συμφωνία, επειδή, λέει, δεν είναι καλή για τη χώρα του. Ο πρωθυπουργός τής χώρας του απειλεί να τον καθαιρέσει και ο Πρόεδρας του λέει να το κάνει άμα κοτάει.  Κι΄ έχει ο Πρόεδρας έναν υποστηρικτή από τη δική μας μεριά, τον Χάνο Κλασμένο, ο οποίος είπε ότι θα συγκυβερνά με τον Αλαίκσοι, ο οποίος είναι καθαρός και μη διαπλεκόμενος, μέχρι να σβήσει ο ήλιος, αλλά τη συμφωνία των Πρεσπών δεν θα την ψηφίσει, επειδή είναι εθνικώς επιζήμια και ότι θα απαιτήσει να κυρωθεί η συμφωνία, την οποίαν αυτός θα καταψηφίσει, με 180 ψήφους στη Βουλή.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ο Θοδωρής Λιβάνιος είναι ερασιτέχνης ερευνητής-λαογράφος και λάτρης της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Σερίφου. Είχα προσπαθήσει να τον συναντήσω κατά την διάρκεια παλαιότερης παραμονής μου στο νησί, αλλά δεν τα κατάφερα καθώς την εποχή εκείνη ο Θοδωρής απουσίαζε στην Κάρπαθο. Είναι άλλωστε συχνά καλεσμένος εκεί όπου υπάρχει ενδιαφέρον σχετικό με το αντικείμενο των ερευνών του.

Αυτή τη φορά στάθηκα πιο τυχερός. Μόλις είχε επιστρέψει από το Λαύριο όταν εγώ έδεσα το δεκάμετρο skipper στο Λιβάδι. Δέχθηκε ευχαρίστως να πάρει με το αυτοκίνητό του εμένα και τον Γιώργο Νίκα, τον συγκυβερνήτη μου σ' εκείνο το ταξίδι αστραπή με το μαύρο βέλος από την Ελευσίνα στην Πάτμο, και να μας μεταφέρει στο Μεγάλο Λιβάδι. Το επίκεντρο των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων της Σερίφου του περασμένου αιώνα.

Όσοι άκουσαν το τυχαίο ανθρωπάκι με προβιά υπουργού να δηλώνει για τις αποδοκιμασίες που δέχτηκε σχετικά με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς έξω απ' το ειρηνοδικείο Γιαννιτσών, πως: "Δεν κάνουμε διάλογο ούτε με φασίστες, ούτε με τους χιτλερικούς..", ένοιωσαν μιά ασφυξία και μιά αγανάκτηση για την καταπάτηση κάθε έννοιας δημοκρατίας και λογικής, και κατάλαβαν έστω και αμυδρά πώς ένοιωθαν οι σκεπτόμενοι πολίτες στην αριστερή δικτατορία του "υπαρκτού"  σοσιαλισμού της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, που οδήγησε στην εξαθλίωση εκατομμύρια πολιτών, και το κράτος σε ακραία σήψη και διαφθορά.

Ήταν η εποχή που κάθε υποψία διαφορετικής άποψης, η κάθε υποψία διαμαρτυρίας σε έστελνε κατ' ευθείαν στα γκούλαγκ, ή στην ανεργία, στον προσωπικό διωγμό, και τελικά στην εξαχρείωση, την απελπισία και στον θάνατο.