Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Όταν χάνεις Ανθρώπους που γνώρισες λίγο, αλλά εκτίμησες και αγάπησες πολύ, ο πόνος είναι δυσανάλογα μεγάλος.
Τον γνώρισα κάτω από πολύ περίεργες και δύσκολες συνθήκες. Ένα πρωϊνό, στις αρχές του 2016, ενώ καθόμουν στο προαύλιο των Δικαστηρίων, στα κτίρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων, κτύπησε το κινητό μου τηλέφωνο. Μια άγνωστη σε μένα φωνή μού συστήθηκε, μου είπε ότι διαβάζει τα άρθρα μου, μου είπε ότι είναι νοερά μαζί μου στα ταξίδια που κάνω στην αγκαλιά της γαλάζιας αγαπημένης και ότι γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει με την υπόθεση του Πέτρου Ζωγράφου. Μου υποσχέθηκε δε, στην κατάλληλη ευκαιρία, να μου μιλήσει και να ρίξει φως σε μια ιστορία η οποία δεν είναι όπως παρουσιάζεται στις εκπομπές του "zougla.gr".
Έκτοτε, διατήρησα επαφή με τον άνθρωπο που μου τηλεφώνησε και επικοινωνούσα τακτικά μαζί του στο skype, αφού ο τόπος διαμονής του απείχε αρκετές χιλιάδες χιλιόμετρα απ' την Αθήνα. Ο Κυριάκος Παπαντωνίου, ένας σεμνός ελληνορθόδοξος ιερέας σε μια ελληνική κοινότητα ενός προαστείου του Γιοχάνεσμπουργκ, ήταν ο άνθρωπος που γνώριζε τι ακριβώς είχε συμβεί στα τέλη της δεκαετίας του '80, όταν αυτός και ο Πέτρος Ζωγράφος, πέταξαν μαζί από την Αθήνα προς τη Νότιο Αφρική για να πουλήσουν την "εφεύρεση" του δεύτερου σε μια μεγάλη εταιρεία.
Και κλάμα η κυρία.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Κι’ εγώ διάβασα τη συνέντευξη της Betty στην ΕφΣυν. Περίεργος ων γαρ, άμα δε και διψών δια σφαιρικήν ενημέρωσιν οποθενδήποτε προερχομένην. Να μη σχολιάσω; Ιδού το σχόλιό μου.
Πάντως, η δημοσιογράφος που πήρε τη συνέντευξη και δέχθηκε τα συγχαρητήρια των συναδέλφων της για τη μεγάλη επιτυχία, δεν ρώτησε κάτι γι’ αυτό:
Ο ζωγράφος του αναγνωστικού μου (οι νεώτεροι δεν θα τον ξέρουν).
O καλλιτέχνης που ζωγράφιζε τα αλφαβητάρια της παιδικής μας ηλικίας. Όμορφες εικόνες μιας άλλης εποχής.
Ο Κώστας Γραμματόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916 και καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών κατά τα έτη 1934-1940, έχοντας καθηγητή ζωγραφικής τον Ουμβέρτο Αργυρό και χαρακτικής τον Γιάννη Κεφαλληνό.
Της Κορίνας Φαρμακόρη.
Όταν ξέσπασε ο πόλεμος το 1940, ο Κεφαλληνός έθεσε το Εργαστήριο Χαρακτικής και τους μαθητές του στην υπηρεσία του Έθνους. Ο Γραμματόπουλος μαζί με τη Βάσω Κατράκη και τον Τάσσο (Αλεβίζο) τυπώνουν αφίσες με πατριωτικό περιεχόμενο, «εθνικής σκοπιμότητας», oπως τις αποκαλούσε το υπουργείο Στρατιωτικών που τις είχε παραγγείλει. Οι «Γυναίκες της Πίνδου» και «Εμπρός της Ελλάδος παιδιά» είναι από τις πιο γνωστές αφίσες που δημιούργησε.
Τι κερδίζουμε παίζοντας το παιχνίδι τρίτων δυνάμεων;
Από τον Μανώλη Κοττάκη.
Στοιχειώδης γνώση της ελληνικής Iστορίας «προειδοποιεί» ότι, όσες φορές η Ελλάδα επιχείρησε να υλοποιήσει τα εθνικά της δίκαια υπηρετώντας την πολιτική τρίτων κρατών, στο τέλος είχε κακά ξεμπερδέματα: Εθνικές τραγωδίες, εθνικές καταστροφές, εθνικές ήττες.
Ο δημοκρατικά εκλεγμένος Ελευθέριος Βενιζέλος πίστεψε ότι, αν υπηρετούσε σωστά την πολιτική της Μεγάλης Βρετανίας στο ανατολικό ζήτημα, θα εξερχόταν από αυτήν τη μάχη νικητής και τροπαιούχος, ηγούμενος της Ελλάδας των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Την κρίσιμη ώρα, που μέσα σε καθεστώς εθνικής ανάτασης πίστευε ότι μπορεί να φτάσει στην Κωνσταντινούπολη, οι σύμμαχοι του «τράβηξαν το χαλί».
Περπατάμε στα χνάρια της Οθωμανικής Αθήνας.
Την Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2018 περπατάμε στα χνάρια της Οθωμανικής Αθήνας. Το παλαιότερο σπίτι της πόλης, όπου μεγάλωσε η Αγία Φιλοθέη, το άνω και κάτω παζάρι, τα τζαμιά, το Ιεροδιδασκαλείο και ο Πύργος των Ανέμων, που ήταν η έδρα των δερβίσηδων, είναι κάποια μόνο από όσα θα δούμε και θα συζητήσουμε. Το "Rib and Sea" θα δώσει το "παρών", άνευ απροόπτου.
Τόπος συνάντησης Αδριανού 96, έξω από το σπίτι των Μπενιζέλων/Μουσείο, την Κυριακή 28 Ιανουαρίου στις 11.30
Συντονίστρια/Πληροφορίες : Δέσποινα Σολκίδου, τηλ. 6974470219. Θέσεις περιορισμένες. Απαραίτητη η κράτηση. Δεν υπάρχει εισιτήριο αλλά κουτί ελεύθερης συνεισφοράς.
Παρουσίαση του νέου βιβλίου της Φωτεινής Καϊμάκη στο Χίλτον.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού για την διάδοση της Ελληνικής γλώσσας, στο πλαίσιο του Πολυσυνεδρίου "Money Show, Athens 2018", έχει την τιμή να σας προσκαλέσει σ' ένα ταξίδι 21 χρόνων της φιλολόγου Φωτεινής Καϊμάκη στην Απουλία και στην Καλαβρία με την ευκαιρία του πρόσφατα εκδοθέντος βιβλίου της "Με την φτερούγα του ταξιδιού", Τα ημερολόγια της Πούλιας και της Καλαβρίας 1994-2015, εκδόσεις "Εν πλω".
Την Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2018 στην αίθουσα "Θάλεια 2" του ξενοδοχείου Χίλτον και ώρα 20.00
Περί ληξιπροθέσμων χρεών και πάλι.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Αναρωτιόμουν πριν τέσσερα χρόνια, γιατί δεν διαγράφουν όσα, και είναι πολλά, από τα ληξιπρόθεσμα προς το Δημόσιο χρέη δεν είναι εισπράξιμα. Το θυμήθηκα τώρα που άκουσα ότι τα χρέη αυτά έχουν ήδη υπερβεί τα € 100 δισ. Πριν τέσσερα χρόνια ανέρχονταν σε € 61,4 δισ. Πριν οκτώ χρόνια σε € 31 δισ.
Έγραφα τότε και επαναλαμβάνω:
«Πήρα αμπάριζα από χθεσινή ανάρτηση του ευγενούς τούτου ιστολογίου σχετική με τα περίφημα € 61,4 ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο. Από τον Σεπτέμβριο του 2009 τουλάχιστον θυμόμαστε όλοι ότι το Δημόσιο έχει λαμβάνειν μεγάλα ποσά από διάφορους οφειλέτες του. Το σύνολο αυτών των χρεών ανερχόταν τότε στα € 31 δισ. περίπου. Αυτά προσδοκούσε να εισπράξει ο ΓΑΠ, έστω και εν μέρει, για να προσδώσει περιεχόμενο στο προεκλογικό σύνθημα «λεφτά υπάρχουν», με το οποίο εξαπάτησε το εκλογικό σώμα.
Οι Αμερικανοί, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., η προγραμματισμένη συρρίκνωση του ελληνικού έθνους και ο προγραμματισμένος διαμελισμός της Ελλάδας.
Του Δαμιανού Βασιλειάδη (εκπαιδευτικός, συγγραφέας).
Κατωτέρω άρθρο μου που εξηγεί την κρίση της ελληνικής κοινωνίας και τα αίτιά της, που οδηγούν και σε εθνική μειοδοσία. Η ανάλυση μου του 2015 απεικονίζει την σημερινή πραγματικότητα επακριβώς, γι’ αυτό και την παραθέτω, χωρίς καμία αλλαγή.
Εισαγωγή.
Πολλοί Έλληνες πολίτες μέσα στην απόλυτη σύγχυση και τον παραλυτικό φόβο που επικρατεί για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε στα πλαίσια της κρίσης, δεν είναι σε θέση να κάνουν την σωστή ανάλυση και να ερμηνεύσουν τα φαινόμενα, που σαν χιονοστιβάδα ή τσουνάμι παρουσιάζονται μπροστά τους, ανίσχυροι στον πανικό τους να αντιδράσουν ορθολογικά και με ανιδιοτέλεια.
Το φαινόμενο αυτό ενισχύεται και από το γεγονός ότι επιπλέον εκλείπει και το αναγκαίο θάρρος να πει κανείς την αλήθεια, γιατί η αποκάλυψη της αλήθειας θα ερχόταν αναγκαστικά σε αντιπαράθεση με το επικρατούν σύστημα, που προσπαθεί να επιβάλει, με την προπαγάνδα και την πλύση εγκεφάλου, την θέλησή του με οποιοδήποτε νόμιμο και άνομο μέσο, που μπορεί να φτάσει, χωρίς καμία υπερβολή, και έως την φυσική εξόντωση εκείνου ή εκείνων που τολμούν να τα βάζουν μαζί του.
Εθνική μειοδοσία χωρίς όρια.
Του Δαμιανού Βασιλειάδη (εκπαιδευτικός, συγγραφέας).
«Και η αλήθεια είναι ότι δούλοι δεν μπορούν, ούτε να υπερασπιστούν, ούτε και να ελευθερώσουν τους σκλάβους»
Γιάννης Πασαλίδης
Ο κύβος ερρίφθη. Η εθνική μειοδοσία είναι υπό εξέλιξη. Ήδη ο υπουργός Εξωτερικών κ. Κοτζιάς ανακοίνωσε επίσημα ότι η κυβέρνηση είναι υπέρ της σύνθετης ονομασίας για τα Σκόπια, επιβεβαιώνοντας τον πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στα Σκόπια Φιλιπ Ρίκερ: «Η επίλυση της διαφοράς για την ονομασία είναι ευθύνη της ηγεσίας της πΓΔΜ και της Ελλάδας. Πιστεύω ότι το ζήτημα αυτό μπορεί να επιλυθεί ανά πάσα στιγμή. Χρειάζεται, ωστόσο, προσπάθεια και από τις δύο πλευρές και η ευθύνη είναι δική τους». Όμοιες και οι δηλώσεις του Αναπληρωτή Υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Χόιτ Γι: “Αθήνα και Σκόπια έχουν μια εξαιρετική ευκαιρία να επιλύσουν το ζήτημα της ονομασίας το 2018”, καλώντας την Ελλάδα και την ΠΓΔΜ να επιδείξουν στις διαπραγματεύσεις “καλή πίστη”. Δηλαδή, με άλλα λόγια μας έστειλε τελεσίγραφο οριστικής επιλύσεως του ονόματος της ΠΓΔΜ εντός του 2018.
Θα εξομοιωθεί για άλλη μια φορά ο θύτης και το θύμα;
Πάρτε κυρίες μου σακούλες.
Οπότε, με τέσσερα λεπτά του ευρώ, σώσαμε το περιβάλλον. Διότι, αφ' ενός τόσο αξίζει το περιβάλλον στην συνείδηση των σοφών νομοθετών, αφ' ετέρου και σπουδαιότερο, ως γνωστόν μόνον οι πλαστικές σακούλες ρυπαίνουν το περιβάλλον.
Καθότι, οι πλαστικές συσκευασίες των τροφίμων, των χαρτικών, των απορρυπαντικών και λοιπόν αγαθών, με τις οποίες γεμίζουμε τις πλαστικές σακούλες, δεν επιβαρύνουν καθόλου το γήϊνο οικοσύστημα.
Ούτε οι καμινάδες των εργοστασίων που κατασκευάζουν τις πλαστικές αυτές συσκευασίες ή τα αγαθά που συσκευάζουμε σ' αυτές, και τα λογής απόβλητά τους το επιβαρύνουν. Μόνον οι εξατμίσεις των αυτοκινήτων των πολιτών και τα δικά τους απόβλητα.
Εξ ού και τα κάθε λογής πρόστιμα και περιβαλλοντολογικά τέλη ποιοί πρέπει να τα χρεωθούν και να τα πληρώσουν; Μα οι πολίτες φυσικά. Προς θεού, τί φανταστήκαμε; Οι βιομηχανίες και οι εταιρείες;