Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Γιατί πίσω απ' τα πληκτρολόγια υπάρχουν Άνθρωποι...
Σχολιάζει, φωτογραφίζει και βιντεοσκοπεί ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Κατάθεση και κατάδυση ψυχής σε κάποια άγνωστη γειτονιά του Χαϊδαρίου. Ανταλλαγή αμήχανων και ερευνητικών βλεμμάτων στην αρχή, πλησίασμα και άγγιγμα ψυχής στη συνέχεια. Αρκούσε μάλιστα το show του Θοδωρή, λίγο πριν πάρουν φωτιά τα πινέλλα και τα ρολλά, για ν' ανοίξουν διάπλατα τα στεγανά, ν' ανθίσουν οι ψυχές, να ζωγραφιστεί το χαμόγελο στα παιδικά και εφηβικά πρόσωπα. Αδυνατούσαμε στο τέλος να πιστέψουμε ότι δίνοντας τόσο λίγα παίρναμε τόσα πολλά...
Πολυεστερικές δεξαμενές καυσίμου.
Ο Πέτρος Πολλάτος συζητάει με τον Ιωσήφ Παπαδόπουλο και αποκαλύπτει όσα... θέλει, και μπορεί να πει, σχετικώς με τις πολυεστερικές δεξαμενές καυσίμου που κατασκευάζει.
Υπήρξε βασικό μέλος του μουσικού συγκροτήματος των «Charms», τη δεκαετία του ’60, πολυνίκης στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ταχυπλοίας που διοργάνωνε κάποτε η Ε.Λ.Τ., επιτυχημένος κατασκευαστής, πολυεστερικών στην αρχή, και φουσκωτών σκαφών στη συνέχεια, πολυνίκης στο «άτυπο» Πανελλήνιο Πρωτάθλημα φουσκωτών σκαφών τα τελευταία χρόνια. Ο λόγος βεβαίως, αν δεν έγινε ακόμη αντιληπτό, για τον Πέτρο Πολλάτο, τον γνωστό «παππού» της Ελληνικής ταχυπλοίας, για τον οποίον φαίνεται ότι ο χρόνος... κόλλησε!
Dinghy της "Walker Bay" από την "Ζώης Ευσταθίου".
Φουσκωτό θέλετε να το χαρακτηρίσετε; Ιστιοπλοϊκό θέλετε να το πείτε; Φουσκωτο-ιστιοπλοϊκό θέλετε να το βαφτίσετε; Όπως και αν το χαρακτηρίσετε, μέσα θα πέσετε! Πρόκειται για τον ταλαντούχο "υπηρέτη" της "Walker Bay", τον οποίο εισάγει στη χώρα μας η εταιρεία "Ζώης Ευσταθίου Α.Ε. " Με ολικό μήκος στα 2,75 και 3,10 μέτρα, είναι εύκολος στη μεταφορά και τη χρήση του (ζυγίζει μόλις 40 και 68 κιλά, αντιστοίχως), αβύθιστος και σταθερός στη μετατόπιση φορτίου, λόγω των αεροθαλάμων του, και με δυνατότητα να πλεύσει αξιοπρεπώς με μικρής ιπποδύναμης εξωλέμβια (βενζίνης ή ηλεκτρική), πανιά ή κουπιά.
Διάθεση του "Δια θαλάσσης" από το Rib and Sea.
Ο Μπάμπης Κωνσταντάτος είναι από τους παλαιότερους συντάκτες στα περιοδικά του χώρου της θάλασσας. Έχει αρθρογραφήσει κατά καιρούς σε όλα σχεδόν τα θαλασσινά περιοδικά, ενώ το βιβλίο του με τίτλο "Δια θαλάσσης", βοήθησε και συνόδευσε πολλούς πρωτόμπαρκους λάτρεις του φουσκωτού σκάφους στις πρώτες τους αναζητήσεις στο απέραντο γαλάζιο. Το βιβλίο αυτό θα διατίθεται στο εξής από το Rib and Sea. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να στείλουν την παραγγελία τους και να το παραλάβουν ταχυδρομικώς (με αντικαταβολή), αναγράφοντας τα πλήρη στοιχεία τους, στην ηλεκτρονική διεύθυνση του περιοδικού : Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Το κόστος απόκτησης του βιβλίου "Δια θαλάσσης" ανέρχεται στο ποσό των είκοσι πέντε (25) ευρώ, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων αποστολής και αντικαταβολής.
Τζίμης Καλαβρέζος. Ο σκαροφονιάς της Κάσου.
Στη μνήμη του Τζίμη Καλαβρέζου, που έφυγε πριν από μερικούς μήνες απ' τη ζωή, γιατί είχε την ατυχία να υποστεί καρδιακό επεισόδιο στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Ένα μικρό, ακριτικό και ξεχασμένο νησί του Αιγαίου, την Κάσο...
Δεινός κουρέας ο Τζιμ στην Κάσο, αλλά και στη Νέα Υόρκη, όπου έζησε και εργάστηκε τα πιο πολλά χρόνια. Δεινός επίσης "αλατοσυλλέκτης", "συκοφάς", ψαράς, και δη σκαροφονιάς! Δεν θα γράψω όμως πολλά. Θα αφήσω την εικόνα να μιλήσει μόνη της. Θα πω μόνο τούτο. Ας παρακολουθήσουν με προσοχή οι σύγχρονοι "μεγαλοψαράδες", τον τρόπο με τον οποίο συνήθιζε να ψαρεύει ο Τζίμης, στη ηλικία των 80 ετών, και ας αναλογιστούν τα πολύπλοκα και εξελιγμένα εργαλεία, τα μηχανάκια, τα ψεύτικα πανάκριβα δολώματα, τα πανάκριβα σκάφη, τους θηριώδεις κινητήρες και τις ανοξείδωτες καλαμοθήκες τους...
Διευκρίνιση : Εξ αιτίας της αψυχολόγητης και ακατανόητης ενέργειας του "φίλου" μου Νίκου Κολούμπα να διαγράψει όλα τα βιντεάκια που είχα κατά καιρούς τραβήξει και είχε αυτός αναρτήσει στον δικό του λογαριασμό στο YouTube, αναγκάζομαι να τα ξαναμοντάρω και να τα αναρτήσω πλέον σιγά σιγά στον δικό μου λογαριασμό. Αν και δεν ευθύνομαι, ζητώ συγγνώμη από τους φίλους των διαδικτυακών περιοδικών "Rib and Sea" και "Camper Life".
Κάμερα - Επιμέλεια κειμένων : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μοντάζ : Δημήτρης Κωστόπουλος.
Παρουσίαση - Αφήγηση : Ντόρα Παπαδοπούλου.
Παπα Νικόλα, βίρα τις άγκυρες...
Νικόλαος Γιαννάκος..... Νικόλαος Γιαννάκος..... Νικόλαος Γιαννάκος... Παπα Νικόλα μου γιατί δεν απαντάς; "Έφυγα, Ιωσήφ παιδί μου, έφυγα. Τα δίχτυα και η βάρκα με περίμεναν στο νησί, το ίδιο και το κτήμα, αλλά Εκείνος με διέταξε χθες να λύσω κάβους και να πάμε μαζί για τη μεγάλη καλάδα, και δεν κατάφερα βλέπεις να αρνηθώ..." Ηχούν αργά οι καμπάνες στα Ψαρά από χθες, μεσίστιες οι σημαίες κυματίζουν, η ολόμαυρη ράχη πενθεί κι' αυτή, καθώς τα πόδια σου δεν θα την ξαναπατήσουν. Δεν άντεξες να με περιμένεις άλλο παπα Νικόλα. Συνεχώς ανέβαλα τον ερχομό μου στο νησί, για το ταξιδιωτικό του περιοδικού, και τώρα που θα έρθω εσύ θα λείπεις... Η δική μου ολιγωρία κάνει τώρα τον πόνο μου διπλό...
Προσέγγιση ακτών με ταχύπλοο σκάφος.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μέχρι πρό τινος γνωρίζαμε ότι δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε μια ακτή με λουόμενους, έχοντας τον κινητήρα του σκάφους μας σε θέση λειτουργίας. Και αναρωτιόμασταν : Πώς θα βγούμε στην όμορφη παραλία που βρέθηκε στη θαλασσινή μας περιπλάνηση στις Κυκλάδες, και η οποία δεν είναι ερημική, αλλά υπάρχει κόσμος εκεί που απολαμβάνει το μπάνιο του; Με τα κουπιά, μιμούμενοι τους κωπηλάτες των Virgin islands; Τραβώντας το οκτάμετρο π.χ. φουσκωτό με τα χέρια, ενώ εμείς έχουμε βουτήξει στο νερό μέχρι το λαιμό; Αγκυροβολώντας αρόδο και, ελλείψει tender, βγαίνοντας στην ακτή κολυμπώντας;
Κανονικό ψαροντούφεκο - τρόπος ζωής.
Λίγα σχόλια με αφορμή τον άδικο χαμό των δύο ψαροντουφεκάδων, που χάθηκαν το τελευταίο Σαββατοκύριακο, και των άλλων τριών που προηγήθηκαν την πρώτη εβδομάδα του Μαίου. Και να σκεφτεί κανείς πως το ψάρεμα απαγορεύεται τον Μάϊο...
Γράφει ο Θανάσης Στρίγκος.
Ήταν ένα καλοκαίρι στη Ζάκυνθο, Αύγουστος του 1987, όταν για πρώτη φορά έπιασα εκείνο το μικρό ψαροντούφεκο με τα αδύναμα λάστιχα στα χέρια μου. Μέχρι τότε, και ένα χρόνο πριν, είχα ένα καμάκι με σκουπόξυλο και, ασφαλώς, εκτός από αχινούς, δεν κατάφερνα να τρυπήσω τίποτε άλλο. Θυμάμαι ακόμη τη στιγμή που ο Τάκης μου έδωσε το 60άρι "Balco" και κρατώντας αυτός στο χέρι του ένα μεγαλύτερο, κολυμπήσαμε στα διάφανα τότε νερά του Πόρτο Ζόρο. Αυτή ήταν και η αρχή, κόλλησα το μικρόβιο και ναι ήταν δύσκολη και αγιάτρευτη εκείνη η ασθένεια.
Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Φουσκωτών Σκαφών.
1ος αγώνας Olympic Rib's στη Ρόδο - 2 έως 3 Μαίου 2009.
Διοργανωτής σύλλογος : "Ροδιακός Όμιλος Ταχυπλόων" (Ρ.Ο.ΤΑ.)
Ήταν στη Ρόδο, είδε, φωτογράφισε, βιντεοσκόπησε και σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τα περισσότερα πρωταθλήματα εμπεριέχουν, κατά κανόνα και κατά γενική ομολογία, "μαγειρέματα", ίντριγκες, παρασκηνιακές ενέργειες και πάθος για τη νίκη και την πρώτη θέση. Πάθος το οποίο, αρκετές φορές, ξεφεύγει από τα όρια του θεμιτού ανταγωνισμού και της καλώς εννοουμένης άμιλλας, αφού η πρώτη θέση σχετίζεται, εμμέσως πλην σαφώς, με το marketing και τις πωλήσεις. Το πρόβλημα λαμβάνει βεβαίως ανεξέλεγκτες διαστάσεις όταν οι ενέργειες αυτές γίνονται εν γνώσει, με την ανοχή πολλές φορές, ή ακόμη και με την "υποστήριξη" των διοργανωτών, οι οποίοι φροντίζουν να εφαρμόζεται ο ελαστικός, και αυτοσχέδιος Κανονισμός, μόνο όμως επιλεκτικώς ως προς τα άρθρα και τους εμπλεκομένους.
Πάμε θάλασσα;
Φέτος περάσαμε τις ημέρες του Πάσχα με φίλους στη Ζάκυνθο. Και ήταν αυτή ακριβώς η "συνταγή" που με έκανε να αλλάξω ρότα στη σύνταξη αυτού του σημειώματος. Γιατί άλλα είχα κατά νου να γράψω, ευρισκόμενος, προφανώς και δικαίως, εν βρασμώ ψυχής, και άλλα τελικώς γράφω. Γιατί επείσθην, βλέπετε, ότι η μιζέρια, η μικροψυχία και η κοντόφθαλμη οπτική θεώρηση των πραγμάτων εκ μέρους κάποιων, δεν μπορεί και δεν θα πρέπει να δηλητηριάσει την αισιοδοξία μας για το αύριο, γι' αυτά που έρχονται.
Γιατί πέρα και πάνω από πλωτές εκθέσεις και διεκδικήσεις πατρότητας "πρωτότυπων" ιδεών, αποκλειστικότητας πρωτοβουλιών και επιλεκτικών αποκλεισμών, υπάρχει εκεί έξω το απέραντο γαλάζιο, τα ταξίδια μας στη φιλόξενη αγκαλιά Της, οι φίλοι μας, αυτοί που περιμένουν να ονειρευτούν με τα όνειρά μας, αυτοί που περιμένουν να ταξιδεύσουν μαζί μας. Γιατί, τελικώς, αυτά μόνο παίρνουμε στις αποσκευές μας, όταν έρθει κάποτε το πλήρωμα του χρόνου...