Rib and Sea
Θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα...
Εκτός απ' την καταδυνάστευση των λαών, το άλλο κύριο χαρακτηριστικό της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης Πραγμάτων, είναι η πλήρης αδιαφορία, για να μην πούμε η εχθρότητα, για το περιβάλλον.
Το περιβάλλον, η φύση, για τον παγκόσμιο, παράλογο, υπερβολικό και σαφώς ανήθικο πλούτο δεν αποτελεί παρά μέσον ακόμη μεγαλύτερου πλουτισμού.
Η αδιαφορία για την καταστροφή του είναι πασιφανής και το σύστημα έχει πετάξει και το τελευταίο από τα πέπλα υποκρισίας που τα προηγούμενα χρόνια κάλυπταν την τάχα ανάπτυξη, την εντατικοποίηση της οικονομίας, τον καλπασμό του δυτικού "πολιτισμού".
Πανικός στο κοτέτσι.
Όπως κάθε λογικός άνθρωπος έτσι και το blog δεν θα είχε πρόβλημα να συμφωνήσει με μιά σωστή άποψη, έστω κι αν αυτή εκφέρονταν από έναν ηλίθιο.
Εκεί όμως στην κυβέρνηση και πέριξ αυτής δεν πρόκειται απλώς για ηλίθιους. Όχι. Αυτό θα ήταν πολύ αθώο και, ενδεχομένως, ανθρώπινο και κατανοητό.
Πρόκειται για μιά συμμορία τυχαίων τυχοδιωκτών, με ήθος θάρρος και θράσος κότας λειράτης,,είτε πρόκειται για κάποιον υφυπουργό, είτε για σύμβουλο στρατηγικού σχεδιασμού (πςςςςς!) του πρωθυπουργού.
Έτσι η περίφημη ανάρτηση μιάς απ' αυτές τις κότες: "Η el dorado έκανε αυτό που μπορεί. Μόλυνση, καταστροφή του δάσους, διάλυση ανθρώπινων σχέσεων, εξαγορά συνειδήσεων. Η τοπική κοινωνία σήμερα πρέπει να βγει στον δρόμο της αποχώρησης αυτής της εταιρίας και αυτου του "εργου" και να στηρίξει την έξοδό της απο τη χωρα μας, ώστε να γίνει πραγματικότητα η απειλή της. Στα τσακιδια el dorado και να μην στεριώσεις πουθενά.".
Ο Μανωλάκης στην Πνύκα...
Το σύστημα μπορεί να είναι πανίσχυρο, αλλά πολλές φορές, πάμπολλες, δείχνει και πανηλίθιο. Παράδειγμα οι επισκέψεις τύπου Μανωλάκη-μαριονέτας των τραπεζών,που αντί του επιθυμητού τους στόχου, που είναι η προπαγάνδα και ο υπνωτισμός του πόπολου, και αντί να προσπαθεί (το σύστημα) να περάσει όσο το δυνατόν απαρατήρητο και να κάνει την βρώμικη-εγκληματική δουλειά του όσο το δυνατόν πιό αθόρυβα, αντίθετα, με τυμπανοκρουσίες και επίδειξη μιάς πέτσινης και ούτε καν, μιάς πλαστικής δημοκρατίας, καταφέρνει να υπενθυμίσει τον λόγο για τον οποίο είναι μισητό απ' τον λαό, και καταφέρνει ακόμη να ατσαλώσει την θέληση πολλών για αντίδραση-αντίσταση-ανυπακοή.
Εφτ-ανόητα - αυτονόητα 106-0.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Τα έγραψε τόσο ωραία ο κ. Χ. Τζιβανόπουλος που εγώ δεν χρειαζόταν να γράψω τίποτε. https://365meres.wordpress.com/2017/09/13/papadopouloi-se-onoma-karanikes-se-nootropia/
Ακούγοντας, όμως, και πάλι ότι οι 106 φοιτητές που, προφανώς, αγόρασαν μία εργασία και την παρέδωσαν αγεληδόν στους καθηγητές τους με απολύτως ήσυχη τη συνείδησή τους, αναρωτήθηκα, ως νομικός, γιατί δεν έχουμε εδώ εγκληματική οργάνωση κυρίαρχο στοιχείο της οποίας είναι το οικονομικό όφελος; Μάλλον το αδίκημα που διέπραξαν δεν είναι από αυτά που μπορεί να διαπράξει μία εγκληματική οργάνωση.
Σημασία στη λεπτομέρεια ή η σύντροφος του συντρόφου και αντισ[υν]τρόφως.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Τα τελευταία χρόνια επισκέπτομαι αδιαλείπτως κάθε Κυριακή το περίπτερο της γειτονιάς μου, από το οποίο αγοράζω βιβλία. Πάμφθηνα, αλλά πολύ ενδιαφέροντα βιβλία. Μαζί με τα βιβλία, όμως, παίρνω αναγκαστικά ως δώρο και μία εφημερίδα. Δεν εξετάζω την πολιτική χροιά της εφημερίδας, αρκεί το βιβλίο, το οποίο αυτή συνοδεύει, να μου προκαλεί το ενδιαφέρον.
Πριν πετάξω τις εφημερίδες, τους ρίχνω μια ματιά. Το πρωτοσέλιδο προδίδει την πολιτική χροιά της, αλλά αυτό μου είναι αδιάφορο, αφού ο άνθρωπος πρέπει να διαβάζει τα πάντα. Και μετά ξεφυλλίζω τη φυλλάδα αναζητώντας διάφορα αρθρίδια που κινούν το ενδιαφέρον.