Το "Finally my Darling" στην Κάσο.

Δημοσιεύθηκε : Δευτέρα, 23 Ιούνιος 2014 09:50

Κείμενο, βίντεο και φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Σύνδεση με το προηγούμενο : http://www.ribandsea.com/main/index.php/travels/1518-to-finally-my-darling-sta-pigadia-tis-karpathou

Το σκέλος από τα Πηγάδια της Καρπάθου μέχρι το λιμάνι της Κάσου στο Φρυ το έχω κάνει ούτε εγώ ξέρω πόσες φορές κατά την διάρκεια των τελευταίων 32 ετών. Πάντοτε με φουσκωτό σκάφος, βεβαίως, με εξαίρεση δυο-τρεις μόνο φορές που με πήγε το καράβι της γραμμής και άλλες δύο που πήγα με το "Kasos Princess" του Γιώργου Μανούσου. Το ίδιο ταξίδι κάναμε με το καταμαράν του Col τον Μάϊο και σας διαβεβαιώ ότι ήταν εντελώς διαφορετικό. Νόμιζα, εν ολίγοις, ότι πήγα για πρώτη φορά από τα Πηγάδια στο Φρυ! Όχι τόσο επειδή κάναμε 5+ ώρες να καλύψουμε μια απόσταση 25 ν. μιλίων, όσο γιατί κατά την διάρκεια αυτών των ωρών είδα καλύτερα τις "μυστικές εικόνες" αυτής της διαδρομής που σου ξεφεύγουν όταν πλανάρεις με 25 κόμβους και το μόνο που προσέχεις είναι πώς θα αποφύγεις τα μπουγέλα και τις επώδυνες προσθαλασσώσεις.

Ο αέρας, στη νοτιοανατολική πλευρά της Καρπάθου, ήταν αναμενόμενος, παρ' όλα αυτά δεν έφθασε σε απαγορευτικά επίπεδα. Ήταν τόσος ώστε να γεμίσουν τα πανιά του "Finally my Darling" και η ταχύτητά του να ανέβει στους 9 κόμβους, χωρίς τη συνδρομή των κινητήρων του βεβαίως. "Free is better", επανέλαβε ο Col καθώς ολοκλήρωνε τη ρύθμιση των ιστίων. Καβατζάραμε έτσι τον κάβο Κάστελλο αλλά συνεχίσαμε την πορεία προς τα δυτικά, σε μια προσπάθεια να κερδίσουμε μερικά μίλια με τον αέρα στη δεξιά μάσκα, προτού ενεργοποιηθούν οι κινητήρες για το κοντράρισμα μέχρι την Ακτή και τη νησίδα Στρογγύλη της Κάσου. Δεν ταξιδεύουν κόντρα στον άνεμο, λένε, τα ιστιοπλοϊκά. Λίγο ακόμη λοιπόν και θα φθάναμε στα τρία πετρωμένα καράβια κάτω απ' τον Άϊ Μάμμα. Κάπου εκεί ο Col, με την βοήθεια του Mike, μάζεψε τα πανιά και έβαλε σε λειτουργία τους κινητήρες. Άλλη συμπεριφορά, άλλη ταχύτητα. Δεν μπορείς όμως να τα βάλεις με τον καιρό. Ανάλογα με το σκάφος, με το οποίο ταξιδεύει κανείς, πρέπει να είναι και ο τρόπος. Και, όπως είπαμε, τα ιστιοπλοϊκά δεν ορτσάρουν.

Προσεγγίσαμε την Ακτή, στη σκιά του Πρίωνα, και περάσαμε ανάμεσα στη νησίδα Στρογγύλη και την απέναντι βραχώδη ακτή της Κάσου που χρόνια τώρα την παιδεύει η τραμουντάνα, ο μαίστρος, ο γρέγος και τα αντιμάμαλα που χορεύουν και ξεθυμαίνουν ασταμάτητα πάνω της. Το αρματαγωγό που ειχαμε δει πριν από δύο ημέρες στα Πηγάδια ήταν αγκυροβολημένο έξω απ' τον λιμενοβραχίονα. Αναρωτήθηκα, γιατί άραγε; Δεν θα παίξουν θέατρο απόψε; Έπαιξαν χθες; Αργότερα, προς έκπληξή μου, έμαθα ότι τίποτε από τα δύο δεν συνέβη. Το αρματαγωγό δεν έδεσε ποτέ στο λιμάνι της Κάσου, άγνωστο γιατί. Ήλθε, είδε και απήλθε. Έστειλα μια επιστολή διαμαρτυρίας στον Αρχηγό του Στόλου, αλλά ακόμη να πάρω απάντηση. Δεν μπορεί προφανώς να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ούτε τα χρήματα του Δημοσίου που σπαταλήθηκαν για δυο θεατρικές παραστάσεις που δεν έγιναν ποτέ... http://www.ribandsea.com/main/index.php/waves/1491-o-ploiarxos-tou-armatagogoy-rodos-prosvallei-tin-kaso

Δέσαμε πλάγια, ανάμεσα στην "πριγκήπισσα" του Μανούσου και ένα αλιευτικό, και βγήκαμε στο ντόκο. "Πάμε να σας κεράσω Κασιώτικες λιχουδιές", είπα του Col και του Mike, κι' αυτοί με ακολούθησαν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Τους είχα ζαλίσει άλλωστε σ' όλο το ταξίδι με τους ντουρμάες και τη σιτάκα και ήθελαν να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους. Την άλλη μέρα, που εγώ δεν κατάφερα να είμαι μαζί τους, πήγαν στον "Μύλο" και επανέλαβαν το μενού. Απόδειξη πως τους άρεσε...

Τέσσερις σχεδόν ημέρες μείναμε στην Κάσο. Συνέπεσαν βλέπετε εκείνη την Κυριακή και οι δημοτικές εκλογές και σκέφτηκα πως θα ήταν κρίμα να μην ψηφίσω αφού ήμουν εκεί. Οι Αυστραλοί δεν είχαν λόγο να δυσανασχετήσουν. Τους άρεσε στο κάτω κάτω η ησυχία του νησιού, το φαγητό, βρήκαν την ευκαιρία να τελειώσουν και κάτι δουλειές που είχαν αφήσει στη μέση. Ο Col περίμενε άλλωστε πώς και πώς να πετάξουμε με το ιπτάμενο trike του. Αυτή μήπως δεν ήταν η αιτία της γνωριμίας μας στο Φάληρο πέρυσι;

Το πρωί της επόμενης ημέρας λοιπόν ξεσκέπασε το μικρό ιπτάμενο καταμαράν, που ήταν κρεμασμένο στην πρύμνη του μεγάλου, και ζήτησε από τον Mike να το ρυμουλκήσει με τον φουσκωτό υπηρέτη μέχρι τη γλύστρα. Συγχρόνως τοποθετήσαμε το φτερό πάνω σε ένα τρέϊλερ και το μεταφέραμε πίσω από το "Μουράγιο". Εκεί, όσο εγώ απουσίαζα, πεθερός και γαμπρός αντικατέστησαν ένα σωλήνα αλουμινίου και "φόρτωσαν" το φτερό πάνω στο ιπτάμενο καταμαράν.

Ο καιρός προσφερόταν για πτήσεις, μολονότι ήταν η πρώτη φορά που θα πέταγα με πλωτήρες και δεν μπορούσα να μαντεύσω τη συμπεριφορά τους στο νερό. Ο Col δεν κρατιόταν, το έβλεπα. Έκανα πρώτα μια δοκιμαστική solo πτήση και στη συνέχεια του έκανα ένα νεύμα να επιβιβαστεί. "Τροχοδρομήσαμε", βγαίνοντας έξω απ' τη μαρίνα, με τον Mike να ακολουθεί με το φουσκωτό σε απόσταση ασφαλείας. Οι δύο κάμερες, εν τω μεταξύ, κατέγραφαν...

Ήξερα πως δεν θα πετούσαμε για πολύ γιατί κάτι δεν μου άρεσε στην πρώτη solo πτήση μου. Οι πλωτήρες δεν είχαν πρόβλημα στο νερό, το σύνολο όμως είχε κάποια αστάθεια στον αέρα, συγκρινόμενο με το ιπτάμενο φουσκωτό μου. Δεν ήξερα τι να υποθέσω. Ενδεχομένως να ευθυνόταν γι' αυτή την αστάθεια το μεγάλο κομμάτι υφάσματος που συνέδεε τους δύο πλωτήρες μεταξύ τους και κοντράριζε στον αέρα. Δεν ήθελα όμως να χαλάσω το χατήρι του Col καθώς δεν έβλεπε την ώρα να δικαιώσει τον λόγο για τον οποίο μετέφερε το ιπτάμενο στην πρύμνη του ιστιοπλοϊκού του όλους αυτούς τους μήνες.

Πετάξαμε προς τ' Αρμάθια αλλά στο ύψος της παραλίας στο Καραβοστάσι έκρινα πως δεν ήταν ασφαλές να προσθαλασσωθούμε στα Μάρμαρα, καθώς το trike είχε περίεργη συμπεριφορά στα μικρά καθοδικά ρεύματα που κατέβαιναν από τα υψώματα των Αρμαθιών, βυθίζοντάς το πότε προς τ' αριστερά και πότε προς τα δεξιά. Συγχρόνως διαπίστωσα ότι το trike αρνιόταν να πάρει ύψος με το σπρώξιμο της μπάρας και ταυτόχρονη αύξηση του γκαζιού, ώστε να περάσουμε πάνω απ' τα υψώματα των Αρμαθιών και να αποφύγουμε τα καθοδικά και τις αναταράξεις. Μοναδική ορατή αντίδραση το λαμπάκι που άναβε στην κονσόλα και που ούτε ο Col μπορούσε να εξηγήσει.

Ενημέρωσα τον Col για την απόφασή μου να επιστρέψουμε στο Φρυ, τονίζοντας με έμφαση : "safety is first mate, don' t you agree?". "Yes mate, I agree", απάντησε αμέσως εκείνος. Έγειρα λίγο τη μπάρα αριστερά και αφήσαμε πίσω μας τ' Αρμάθια. Μερικά λεπτά αργότερα προσθαλασσωθήκαμε στο Φρυ. Ο Col ήταν ενθουσιασμένος, μολονότι η πτήση μας ήταν σχετικώς σύντομη. "Well done Joseph", έλεγε καθώς δέναμε το ιπτάμενο...

Το πρωί της Κυριακής πήγα από τους πρώτους στο εκλογικό τμήμα. Ήθελα να τελειώσω γρήγορα για να αφιερώσω την τελευταία ημέρα παραμονής μας στην Κάσο στους δύο Αυστραλούς. Σ' αυτό με βοήθησε ο Γιώργος Μανούσος ο οποίος προσφέρθηκε να μας μεταφέρει με το αυτοκίνητό του σε μερικά από τα αξιοθέατα του νησιού. Ανεβήκαμε μέχρι το ύψωμα και το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής, από όπου η θέα του Εμπορειού, του λιμανιού και των μικρών νησιών που προστατεύουν την Κάσο απ' τον βοριά είναι εκπληκτική. Στο μοναστήρι του Άϊ Μάμμα ο Col έμεινε έκπληκτος από όσα είδε στην κουζίνα της Μαυρίνας, ενώ περίμενε να δει πώς θα ήταν η ομελέττα που του υποσχέθηκα ότι θα φτιάξω με τις αγκινάρες που μάζεψα στα υψώματα γύρω απ' το μοναστήρι. Επόμενη στάση μας η εκκλησία του Άϊ Γιώργη στις Χαδιές. Ο Col απορούσε πώς γίνεται να μένει ανοικτός ο ναός και να μην εξαφανίζονται οι εικόνες και τα άλλα ιερά κειμήλιά του.

Επιστρέψαμε άρον άρον στο λιμάνι γιατί ο Γιώργος έπρεπε να πάει στο Φοινίκι της Καρπάθου προκειμένου να παραλάβει μια ομάδα ετεροδημοτών οι οποίοι είχαν έρθει αεροπορικώς από την Αθήνα. Πρότεινε στον Col και τον Mike να πάνε μαζί του ώστε να πάρουν μια εικόνα και από το Φοινίκι.

Να πώς περιγράφει ο Col Darling στο :http://finallymydarling.com/boys-trip-through-crete/ την εμπειρία που αποκόμισε από εκείνο το σύντομο αλλά περιπετειώδες ταξίδι :

"I must stress before continuing, I don’t want to dwell on Greek politics or put anyone off visiting this wonderful country. In Kasos however, Mike and I were to witness first-hand evidence of the political difficulties Joseph had explained currently existed in Greece. As mentioned earlier the fast, modern ferry Kasos Princess operated from Kasos. Kasos Princess was engaged to travel the short distance to another small port on neighbouring Karpathos Island called Finiki where she would collect a group of voters arriving from Athens. Mike and I were invited to join the owner George across to Finiki and return. The intention of these voters, all originally from Kasos, was to vote against the out-of-town Greek ruling party candidate standing for mayor. Locals all agreed the vote was likely to be very close.

Late in the day and just as the Kasos Princess was about to depart Finiki, using (her) political ruling party connections, the out-of-town candidate had the ferry hit with an impromptu safety inspection by officers from the Hellenic Coast Guard. The move was clearly aimed at delaying the voters onboard, past the 6:00 pm voting cut-off time. Kasos Princess did however make it back to Kasos with about 90 minutes to spare and the voters were able to cast their votes. Angered by the blatant political intervention, the owner and skipper of the ferry immediately complained to the Greek Minister for Transport. The following day he received a formal apology, but was asked not to talk about the “unfortunate” incident. Having met owner George and knowing Joseph would ensure an article about the election would soon be on his website, I doubt very much that the matter was allowed to rest!".

Δεν θα μεταφράσω τα σχόλια του Col. Δεν χρειάζεται. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Ούτε θα κάνω τα δικά μου σχόλια για εκείνο το περιστατικό. Ό,τι είχα άλλωστε να πω το είπα σε άλλο άρθρο μου, απαντώντας στα επικριτικά σχόλια της κυρίας Ισαβέλλας Εμίρη : http://www.ribandsea.com/main/index.php/waves/1494-anti-tou-onou-to-sagma Θα περιοριστώ μόνο να μεταφράσω τον πρόλογο όσων σχολίασε ο Col Darling:

"Πριν συνεχίσω πρέπει να τονίσω ότι δεν επιθυμώ να σταθώ στην πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα ή να επηρεάσω κάποιον να μην επισκεφτεί αυτή την υπέροχη χώρα. Στην Κάσο, ωστόσο, ο Mike κι' εγώ υπήρξαμε από πρώτο χέρι μάρτυρες των πολιτικής φύσεως δυσκολιών που ο Ιωσήφ μας είχε πει ότι αντιμετωπίζει τελευταία η Ελλάδα...¨.

Φύγαμε νωρίς το πρωί της Δευτέρας από το Φρυ ενώ όλοι σχεδόν οι Κασιώτες βρίσκονταν ακόμη στην αγκαλιά του Μορφέα, μετά τη μεγάλη νύχτα της Κυριακής που είχε κρατήσει πολλούς άϋπνους μέχρι τις πρώτες πρωϊνές ώρες. Άλλοι έμειναν άϋπνοι γιατί περίμεναν τα εκλογικά αποτελέσματα και άλλοι γιατί ήθελαν να πανηγυρίσουν τη νίκη του υποψηφίου που είχαν επιλέξει. Το καταλάβαμε αυτό καθώς οι κόρνες των αυτοκινήτων και τα βεγγαλικά τάραξαν ξαφνικά τον ύπνο μας στο καταμαράν.

Βλέποντας τη φιγούρα του αγαπημένου νησιού να χάνεται σιγά σιγά στον ορίζοντα, έκανα αυτή την ευχή : Μακάρι οι Κασιώτες να πανηγυρίζουν και μετά από πέντε χρόνια, δικαιωμένοι για την επιλογή τους της 18ης Μαίου του 2014. Μακάρι...