Rib and Sea

Δύο ήταν, κυρίως, οι λόγοι που μας έκαναν να επιλέξουμε τη Χίο για να περάσουμε εκεί τις ημέρες των Χριστουγέννων. Ο πρώτος ήταν για να δούμε από κοντά κάποιους καλούς φίλους και να απολαύσουμε το μουσικό ταξίδι τους στον κόσμο του μαρκόνι ποιητή Νίκου Καββαδία. Ο δεύτερος ήταν για να μη χάσουμε τα δωρεάν εισιτήρια που μας είχε παραχωρήσει η "Blue Star Ferries" για το 2012. Και δεν μετανοιώσαμε καθόλου που επιλέξαμε τη Χίο γιατί, πέρα από το εκπληκτικό "Blue Star Patmos", πέρα από τις ομορφιές του νησιού, που για άλλη μια φορά απολαύσαμε, "ταξιδεύσαμε" και με τις υπέροχες φωνές της Μαρίας Καλαγκιά και του Γιάννη Λίνα στον μαγικό κόσμο του ξεχωριστού θαλασσινού μας ποιητή Νίκου Καββαδία. Σταθερή αξία στα πλήκτρα και την ενορχήστρωση ο Γιώργος Μισετζής, και ευχάριστη έκπληξη η εγγονή τού Απόστολου Καλδάρα, Μαίρη Καλδάρα, η οποία είχε την επιμέλεια της παράστασης και απήγγειλε, με μοναδικό τρόπο, κείμενα που έγραψε η ίδια. Απολαύστε τους.

Πηγή : defencenet.gr

Ένα νόμο-όνειδος που καθιστά την Ελλάδα κράτος-ενέχυρο πρόκειται να καταθέσει την Δευτέρα (14.1.2013) η κυβέρνηση στην Βουλή. Με το νόμο αυτό κωδικοποιείται η πρόβλεψη του Μνημονίου που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση Παπαδήμου, τον περασμένο Φεβρουάριο, σύμφωνα με την οποία το σύνολο της κρατικής περιουσίας της Ελλάδας τίθεται στην διάθεση των ξένων δανειστών σε περίπτωση που δεν καταστεί δυνατή η αποπλήρωση των δανείων που έδωσαν οι ξένοι για να πληρωθούν πάλι τα δικά τους δάνεια!

Θυμάται και αποκαλύπτει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ηχούν ακόμη στ' αυτιά μου τα λόγια της τότε εργοδότριάς μου, και άρτι εκλεγείσας βουλευτού, όταν της ζήτησα να δημοσιεύσει στο "Νέμεσις" μια  "επιταγή γνώμης" : "Θέλεις να δημοσιευτεί η επιστολή σου εν θερμώ;", με ρώτησε. Και συνέχισε: "Αν επιμείνεις, εγώ θα την δημοσιεύσω. Έχω πολύ μεγαλύτερη γενναιότητα από όσο φαντάζεσαι. Δώσε μου όμως λίγο χρόνο να δεις ότι δεν μπήκα στην πολιτική γιατί έχω κάτι να κερδίσω. Να χάσω έχω μόνο. Δεν θέλω να σου ζητήσω τίποτε παραπάνω από το να μου δώσεις μια ευκαιρία!”. Αν και ένοιωθα να πυρπολούμαι τότε, από την συμπεριφορά τής εργοδότριάς μου και βουλευτού του Κ.Κ.Ε., της έδωσα την πίστωση χρόνου που μου ζήτησε, και με το παραπάνω. Εκείνη ήθελε να της δώσω, ενδεχομένως, πίστωση ενός, άντε δύο ετών. Της έδωσα πίστωση δεκατεσσάρων. Έτσι, για να μην πει ότι δεν είμαι "large"...

Σκέφτεται φωνακτά ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Καθώς δεν κατάφερα ποτέ να βγάλω τόσα χρήματα από την δημοσιογραφία, ώστε να μπορώ να ζήσω αξιοπρεπώς εγώ και η οικογένειά μου, έκανα, κατά καιρούς, χίλιες δυο άλλες δουλειές. Ασφαλειομεσίτης, πωλητής βιβλίων, υπάλληλος γραφείου σε βιομηχανία ρητινικών προϊόντων, πωλητής προφίλ αλουμινίου, υπάλληλος σε εταιρεία τροφοδοσίας πλοίων, υπάλληλος σε αντιπροσωπεία ειδών επαγγελματικού αλιευτικού εξοπλισμού, ακόμη και υπάλληλος της Εθνικής τραπέζης υπήρξα, για μισό φεγγάρι όμως μόνο. Τόσο άντεξα στη ρουτίνα και στη σκέψη ότι, μετά από 35 χρόνια παραμονής πίσω από ένα γκισέ, θα αποκτούσα όλα τα τικ από τα οποία υποφέρει ο ακατανόμαστος, που θα μας θάψει, μάλλον, όλους. Δεν προσμετράω στα προηγούμενα την απλήρωτη απασχόλησή μου στο ζαχαροπλαστείο του πατέρα μου, κατά την διάρκεια των παιδικών και των εφηβικών μου χρόνων, γιατί ο μακαρίτης, ο Γιάννης ο όμορφος, έλεγε ότι ήταν υποχρέωσή μου για τον κόπο που κατέβαλε προκειμένου να μας μεγαλώσει.