Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ο Γιώργος Γρηγοριάδης είναι γυμναστής, στο επάγγελμα, κατάγεται από τα Γιαννιτσά και υπηρετεί στο ακριτικό Αγαθονήσι σαν διευθυντής του Γυμνασίου. Ο γιγαντόσωμος γυμναστής, με την παιδική καρδιά, είναι επίσης παντρεμένος και έχει δύο παιδιά. Θα έλεγε κανείς ότι αυτά θα μπορούσαν να συμβούν στον καθένα. Όμως η περίπτωση του Γιώργου Γρηγοριάδη δεν ανήκει σ' αυτές που αποκαλούμε "συνηθισμένες".

Ο Γιώργος Γρηγοριάδης μετετέθη στο Αγαθονήσι πριν από τρία χρόνια. Δεν το ζήτησε. Τοποθετήθηκε εκεί από το Υπουργείο. Θα μπορούσε, συνεπώς, μετά από παραμονή ενός έτους, να αποσπαστεί και να επιστρέψει στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Προτίμησε όμως να μείνει στο ακριτικό νησί, στερούμενος ακόμη και την οικογένειά του.

Γράφει και βιντεοσκοπεί, χωρίς φόβο και με πολύ πάθος, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Α Π Ο Κ Λ Ε Ι Σ Τ Ι Κ Ο

Τον συνάντησα για πρώτη φορά πέρυσι τον Μάρτιο, στο σπίτι του, μερικά χιλιόμετρα έξω από το Ηράκλειο της Κρήτης, και εντυπωσιάστηκα. Από τότε έμεινα σε συνεχή επαφή μαζί του περιμένοντας με αγωνία την ολοκλήρωση του σχεδίου του και τα αποτελέσματα των πειραμάτων του.

Δυνατό μυαλό ο Καλογεράκης, με γνώσεις απίστευτες σε θέματα μηχανολογίας, ηλεκτρισμού, ηλεκτρονικών, χημείας και μόνο εκείνος ίσως γνωρίζει σε πόσα ακόμη. Επίμονος, υπομονετικός, εφευρετικός, αποφασιστικός, επικοινωνιακός, ο Μιχάλης είναι ο άνθρωπος εκείνος που ξέρει και μπορεί να εφαρμόσει στην πράξη όλα όσα έχει στο μυαλό του. Ο άνθρωπος στο πρόσωπό του οποίου ενσαρκώνεται ο πολυμήχανος Οδυσσέας. Ο άνθρωπος που καταφέρνει να υλοποιεί τα όνειρα, τις γνώσεις και τις ιδέες του.

Βίντεο - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Την τελευταία φορά που πέρασα από το Αγαθονήσι ήταν στα μέσα της δεκαετίας του '90. Είχαμε αποφασίσει τότε με τον Κώστα Διαμάντη να κάνουμε Ανάσταση στο Μαράθι, μαζί με τους Καβουραίους. Φθάσαμε στον μικρό παράδεισο του Μιχάλη, του Δημήτρη και της Πόπης, αφού πρώτα κάναμε μια στάση στα Λουτρά της Κύθνου και άλλη μια στα Γράμματα της Σύρου. Μεγάλη Παρασκευή μπήκαμε στο "Απάτσι" και πεταχτήκαμε μέχρι το Αγαθονήσι. Ο παππά σούζας του νησιού, ο παπα Παρθένης, μιας και αδυνατούσε να έρθει ο ίδιος, μου επέτρεψε να πρωτοστατήσω στην αναστάσιμη ακολουθία στον Άϊ Νικόλα, στο Μαράθι, δίνοντάς μου συγχρόνως συμβουλές για το τι πρέπει να κάνω και τι να αποφύγω. "Μόνο ράσα μη φορέσεις", μου είπε καθώς τον αποχαιρετούσα.

Δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε τότε το Αγαθονήσι. Είχε την όψη του παραμελημένου νησιού, του νησιού της "εξορίας", όπου στέλνουν τους λιμενικούς ή τους αστυνομικούς, ας πούμε, για να τους τιμωρήσουν. Από τότε όμως φαίνεται πως κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι. Σήμερα η εικόνα του ακριτικού αυτού νησιού είναι εντελώς διαφορετική. Καινούργιοι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι, καθαριότητα, όμορφο και καλά εξοπλισμένο σχολείο, νέο κτίριο για το Περιφερειακό Ιατρείο, υπό ανέγερση κτίριο για την στέγαση του αρχαιολογικού μουσείου, πρατήριο καυσίμων, χώρος υγειονομικής ταφής απορριμμάτων και μελέτες για το έργο της αποχέτευσης, την επέκταση του λιμανιού και την δημιουργία αλιευτικού καταφυγίου στο Καθολικό.

Ήταν παρών, φωτογράφισε, βιντεοσκόπησε, συγκινήθηκε και γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Αυτός ο Μάϊος ήταν γεμάτος θάλασσα! Ξέμεινα βεβαίως, εδώ και καιρό, από δουλειά και εισοδήματα - ας είναι καλά οι δοσίλογοι του Κυνοβουλίου και τα μιντιακά τσιράκια τους - έχω όμως τις ναυτιλιακές εταιρείες "ΑΝΕΚ LINES" και "BLUE STAR FERRIES", αλλά και καλούς φίλους που αναπληρώνουν με το παραπάνω την ανάγκη μου να ταξιδεύω στην αγκαλιά Της. Δέκα εννέα ημέρες λοιπόν ταξίδεψα με το υπέροχο καταμαράν ιστιοπλοϊκό του Col Darling, από τη Ρόδο στα Χανιά, και άλλες τέσσερις ημέρες με τους φίλους του "Ναυτίλου" στη "Σταγόνα Αγάπης" που "έσταξαν" στους Αρκιούς, το Μαράθι και το Αγαθονήσι. Είκοσι τρεις ημέρες, δηλαδή, γεμάτες αλμύρα, συγκίνηση και φόρτιση των μπαταριών της ψυχής και του μυαλού μου.

Θα αφήσω πάντως για αργότερα την εξιστόρηση της αξέχαστης εμπειρίας από το ταξίδι μου με το "Lagoon 44" του Col και θα σας περιγράψω όλα αυτά που έζησα κατά την διάρκεια της αποστολής των μελών του "Ναυτίλου" στα ακριτικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Δεν περιγράφονται εύκολα βεβαίως τέτοιες έντονες συγκινήσεις, όπου η χαρά και η ευγνωμοσύνη των ακριτών εναλλάσσονται με το γέλιο και την ικανοποίηση των μελών του "Ναυτίλου" αλλά και την αδρεναλίνη που παράγει στο αίμα η πλεύση στους 30 κόμβους πάνω από τις λευκές κορυφές μιας γαλάζιας θάλασσας.

Ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος συζητά με τον σύγχρονο Αυστραλό "Οδυσσέα" Col Darling.

Αν παραποιούσε κανείς τους πρώτους στίχους της "Ιθάκης", του μεγάλου μας ποιητή Κώστα Καβάφη, θα μπορούσε να τους προσαρμόσει στην περίπτωση του 66χρονου Col Darling λέγοντας :

"Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Αυστραλία
να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή,
αν εκλεκτή συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου...".