Rib and Sea

Σχόλια - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Μουσική επένδυση : Γιώργος Ρήγος.

Έχετε πάει στο Βόρειο Ακρωτήριο με αυτοκίνητο ή μοτοποδήλατο; Έχετε γυρίσει την Ευρώπη με αυτοκινούμενο, τραίνο ή λεωφορείο; Σιγά το πράγμα! Ο Ούγγρος Laszlo Bode, πρώην μηχανοδηγός τραίνων και συνταξιούχος σήμερα των 200 ευρώ, διανύει αυτές τις αποστάσεις πάνω σε ένα ποδήλατο, με μοναδικά εφόδια ένα αντίσκηνο, έναν υπνόσακκο, τα απολύτως απαραίτητα μαγειρικά σκεύη, μια φωτογραφική μηχανή, ένα lap top και όλα αυτά μέσα σε ένα μικρό τρέϊλερ, που ρυμουλκεί με το ποδήλατό του και περιέχει μια μπαταρία αυτοκινήτου και δύο μικρούς φωτοβολταϊκούς πίνακες για την εξασφάλιση παροχής της στοιχειώδους ηλεκτρικής ενέργειας που χρειάζεται για την φόρτιση του lap top και το πρωτότυπο καμινέτο του!

Τον συνάντησα εντελώς τυχαία, την περασμένη εβδομάδα, καθώς περπατούσα πάνω στην ξύλινη πασαρέλα, στις παρυφές του κεδρόδασους, από την εκπληκτική παραλία της Πλάκας προς το εκκλησάκι της Αγίας Άννας, στη Νάξο. Θύμωσα στην αρχή, ιδίως όταν αντίκρυσα το αντίσκηνο κάτω από τους κέδρους και άκουσα τον ήχο που κάνουν τα ξύλα όταν καίγονται! Πλησίασα με άγριες διαθέσεις για τον θρασύτατο κατασκηνωτή, που είχε κατασκηνώσει σε απόσταση πέντε μέτρων απ' το κύμα και έκαιγε ξύλα μέσα στο κεδρόδασος! Γρήγορα όμως άλλαξα διάθεση όταν άρχισα να συζητώ με τον άγνωστο ποδηλάτη-κατασκηνωτή.

Εξήντα δύο ετών σήμερα, ο Laszlo Bode από το Szeged της Ουγγαρίας, βιώνει τη δική του Οδύσσεια στην Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, πάνω σε ένα ποδήλατο!

"Ξεκίνησα στις αρχές Μαίου από την Ουγγαρία", λέει ο Bode, "και κατέληξα στη Νάξο, αφού πέρασα πρώτα από τη Σερβία, τη Βουλγαρία και τις ακτές της Τουρκίας. Σκοπεύω να ξεχειμωνιάσω εδώ, και τον Μάρτιο ή Απρίλιο θα συνεχίσω προς τη Ρόδο ή την Κύπρο. Δεν έχω συγκεκριμένο σχέδιο!".

Τον ρωτώ πόσα χρήματα παίρνει σαν σύνταξη από την Ουγγρική κυβέρνηση και εισπράττω την αφοπλιστική απάντηση : "Διακόσια ευρώ τον μήνα παίρνω, αλλά τα χρήματα δεν είναι σημαντικό πράγμα! Για μένα το πιο σημαντικό είναι η απόλυτη ελευθερία που νοιώθω καθώς κάνω αυτή τη ζωή".

Αν αρρωστήσεις, τι θα κάνεις; τον ρώτησα. Είσαι σε μια ξένη χώρα, χωρίς χρήματα, μόνος σου...

"Έπασχα από καρκίνο του προστάτη και δισκοπάθεια", απαντά εκείνος και συνεχίζει : "Τον καρκίνο τον ξεπέρασα και το ποδήλατο κάνει καλό στη δισκοπάθεια. Τώρα δεν έχω κανένα πρόβλημα! Το χρήμα δεν είναι το παν! Λατρεύω την ελευθερία! Έχω πάει με το ποδήλατό μου σε όλες τις Σανδυναυικές χώρες, μέχρι το Βόρειο Ακρωτήριο, την Ισλανδία και τη Δανία. Επικοινωνώ με τους δικούς μου μέσω του διαδικτύου, κυρίως με την κόρη μου που μένει στο Λονδίνο. Είχα μέχρι τώρα τρεις συζύγους, αλλά σήμερα δεν έχω καμμία! Δεν είναι εύκολο για μια γυναίκα να κάνει τη ζωή που κάνω εγώ. Δεν ταιριάζει σε μια γυναίκα να μένει σε αντίσκηνο!".

Συζητήσαμε αρκετά με τον Bode Laszlo και, φεύγοντας, αφού του άφησα συμβολικά δύο πακέττα καφέ, άρχισα να σκέφτομαι όσα μου είχε πει. Σκεφτόμουν πως η επιλογή του να γνωρίσει τον κόσμο ποδηλατώντας,  ζώντας μέσα στο φυσικό περιβάλλον που τον περιβάλλει, είναι ίσως το κρυμμένο μυστικό. Είναι αυτό που με έκανε σε κάποια στιγμή να νοιώσω πως τον ζηλεύω! Συγγνώμη καπετάνισσα...