Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Νίκος Μπλιάς, 91 ετών σήμερα, εμφανίζεται στο "Rib and Sea". Η πρώτη ήταν τον Σεπτέμβριο του 2018 όταν ξετύλιξε μπροστά στην κάμερα το κουβάρι των παιδικών και νεανικών του αναμνήσεων και περιέγραψε, μεταξύ των άλλων, πώς και πότε κυκλοφόρησε το πρώτο λεωφορείο στη Λήμνο : https://www.ribandsea.com/face/3772-nikos-blias-o-giraioteros-en-zoi-aftokinitistis-tis-limnou-thymatai.html
Θέλησε τότε να μου μιλήσει και για τη στρατιωτική του ζωή, αλλά ο χρόνος δεν το επέτρεπε. Του υποσχέθηκα, φεύγοντας, ότι την επόμενη φορά που θα βρεθώ στη Λήμνο θα μιλήσουμε και γι' αυτό. Και επειδή δεν είμαι υποψήφιος βολευτής, κράτησα την υπόσχεσή μου και πριν από δέκα ημέρες τον επισκέφτηκα στο σπίτι του, στη Μύρινα, όπου ο Νίκος Μπλιάς ξετύλιξε για άλλη μια φορά το κουβάρι των αναμνήσεών του. Εκείνων των 25 μηνών που υπηρέτησε την πατρίδα σαν δεκανέας, από τον Απρίλιο του 1952 μέχρι τον Μάϊο του 1954. Μπορεί να μην ήταν μια θητεία ανδραγαθημάτων και ηρωϊκών πράξεων, μπορεί να μην αιματοκύλισε στα πεδία των μαχών, ήταν όμως η θητεία ενός νέου που έφυγε απ' το ακριτικό νησί του για να υπηρετήσει την πατρίδα, η οποία μόλις είχε βγει από τη δείνη ενός Παγκοσμίου και ενός εμφυλίου πολέμου.
Στην κάμερα, για την αναζήτηση του ψιλοκομμένου, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Βρεθήκαμε για δύο ημέρες στη Θεσσαλονίκη την προηγούμενη, ερχόμενοι από Λήμνο, Ξάνθη και Καβάλα, όπου είχαμε φτάσει με το "Blue Star Mykonos" ξεκινώντας απ' τον Πειραιά. Μεγάλη υπόθεση πάντως να φτάνεις χωρίς κόστος ως εκεί πάνω και να αποφεύγεις 1.400 χιλιόμετρα (πήγαινε-έλα), συμπεριλαμβανομένων των ληστρικών τελών διέλευσης των εθνικών οδών με τα οποία χρεώνουν οι εργολάβοι τα αυτοκινούμενα τροχόσπιτα.
Στο μικρό χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ των συνεντεύξεων του Απόστολου Σιδηρόπουλου και του Χρήστου Κοσμίδη, αποφασίσαμε να κάνουμε μια σύντομη βόλτα στους δρόμους της συμπρωτεύουσας. Αφήσαμε λοιπόν το αυτοκινούμενο στην Αρετσού και κατεβάσαμε το παπί από τη σχάρα. Λίγη ώρα αργότερα βρεθήκαμε στο κέντρο της πόλης και ξεκινήσαμε, από πού αλλού; Από τον Λευκό Πύργο. Πρώτη θλιβερή διαπίστωση οι δημοτικές τουαλέτες, με την πόρτα τους κλειδαμπαρωμένη και τους απελπισμένους να έχουν γεμίσει με περιττώματα την είσοδο! Απαράδεκτη εικόνα στο κεντρικότερο σημείο της πόλης, μερικές δεκάδες μέτρα απ' τον Λευκό της Πύργο.
Πολλά τα ταλέντα του φίλου μου Γιώργου Ελιά απ' τη Λήμνο. Ανάμεσα στα άλλα έχει βαθειά γνώση της χλωρίδας και της πανίδας του νησιού του και γνωρίζει απ' έξω και ανακατωτά τα βότανα και την ευεργετική επίδρασή τους στον ανθρώπινο οργανισμό.
Βγήκαμε λοιπόν ένα πρωί στο βουνό, κοντά στον οικισμό του Αγ. Δημητρίου, και ο Γιώργος μού παρέδωσε σύντομα μαθήματα βοτανολογίας συγκεντρώνοντας σπαθόχορτο, βότανο για τις μυρμηγκιές και τραχανόχορτο, δίνοντάς μου στη συνέχεια οδηγίες για την επεξεργασία και τη χρήση τους.
Επιμέλεια : Ιωσήφ παπαδόπουλος.
Η φήμη της Λήμνου από τα αρχαία χρόνια για τους αμπελώνες και τα κρασιά της, δεν μπορούσε παρά να διεγείρει την επιθυμία μου να βιντεοσκοπήσω ένα από τα πολλά οινοποιεία της. Ο Γιώργος Ελιάς, ο μόνιμος πια ξεναγός μου στην όμορφη Λήμνο, μου πρότεινε να συζητήσω με τον πρώτο εξάδελφό του, ο οποίος φέρει το ίδιο ακριβώς όνομα μ' αυτόν και συστεγάζει τις οινοποιητικές του δραστηριότητες μαζί με τον Νίκο Μυρμήγκο στο οινοποιείο ιδιοκτησίας του "Ντίνου Κρεμμύδα" που βρίσκεται κοντά στον οικισμό του Αγίου Δημητρίου.
Επιμέλεια βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ξεναγός : Γιώργος Ελιάς.
Άλλη μια έκπληξη μου επιφύλαξε ο Γιώργος Ελιάς λίγο προτού αποχαιρετήσουμε την όμορφη Λήμνο την προηγούμενη εβδομάδα. "Θα σου δείξω τις γαλαρίες των Γερμανών που διατηρούσαν στο νησί κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου", μου είπε χαμογελώντας με νόημα, και ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητό του με κατεύθυνση προς τον οικισμό του Κοντιά.
Ελάχιστα έχουν γραφτεί μέχρι σήμερα για τα πολεμικά αυτά καταφύγια των Γερμανών στα οποία αποθήκευαν πολεμοφόδια και με την βοήθεια πυροβόλων ήλεγχαν τον κόλπο του Διαπορίου τον οποίον είχαν επίσης κλείσει με αλυσσίδες για να μη μπορούν να εισέρχονται σ' αυτόν τα εχθρικά υποβρύχια.
Κάμερα - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ξεναγός : Γιώργος Ελιάς.
Στη Λήμνο έχουμε πάει αρκετές φορές μέχρι σήμερα και πάντοτε τα θέματα της τελευταίας επίσκεψής μας άφηναν κάποιο υπόλοιπο για την επομένη. Είναι αλήθεια πάντως ότι ο καλός μου φίλος και ραδιοφωνικός παραγωγός Γιώργος Ελιάς φροντίζει κάθε φορά να καλύπτει αυτά τα κενά.
Έτσι κι' αυτή τη φορά ανέλαβε να μας ξεναγήσει στον καταρράκτη Κατσαίτη, ένα σημείο δύσκολο να το εντοπίσει κανείς, αν έχει μεν διαβάσει γι' αυτό σε κάποιο ταξιδιωτικό οδηγό αλλά δεν υπάρχει κάποιος ντόπιος να τον καθοδηγήσει ή να του ποδείξει πώς θα πάει ως εκεί.
Κάμερα - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ξεναγός : Γιώργος Ελιάς.
Η πρόσφατη επίσκεψή μας στο πανέμορφο νησί της Λήμνου μάς επιφύλαξε μερικές όμορφες εκπλήξεις χάρις στις ξεναγήσεις του καλού μου φίλου, αυτοκινητιστή και ραδιοφωνικού παραγωγού Γιώργου Ελιά, γνωστού και από παλαιότερα θέματα που δημοσιεύτηκαν στο "Rib and Sea".
Μία από τις εκπλήξεις ήταν ο αινιγματικός λαβύρινθος ο οποίος, σύμφωνα με ιστορικές αλλά και ζωντανές μαρτυρίες, υπήρχε στο Καστροβούνι. Σε άρθρο του Γιώργου Ελιά, που είχε δημοσιευτεί παλαιότερα στο blog fryktories.net, αναφέρονται τα εξής :
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Βρέθηκα πριν από τρεις ημέρες στη Θεσσαλονίκη, ερχόμενος απ' την Καβάλα, ωθούμενος από την ανάγκη να συναντήσω τον εικαστικό δημιουργό Απόστολο Σιδηρόπουλο και τον βοτανολόγο-βοτανοθεραπευτή, κατά δήλωσή του, Χρήστο Κοσμίδη, περισσότερο γνωστό ως Διοσκουρίδη.
Ο Χρήστος ασχολείται εδώ και 30 χρόνια με τα βότανα. Έχει συγκεντρώσει 650 περίπου διαφορετικά είδη βοτάνων τα οποία έχει κατηγοριοποιήσει ανάλογα με τα συστατικά και τις ιδιότητές τους, ενώ συγχρόνως γράφει ένα βιβλίο. Αποκαλεί πωλητές φαρμάκων τους γιατρούς και τους κατηγορεί ότι επιβάλλονται στους ασθενείς με την δημιουργία φόβου.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο Απόστολος Σιδηρόπουλος ανήκει στην κατηγορία εκείνη των ανθρώπων που δεν συναντά κανείς συχνά. Συνταξιούχος οικοδόμος σήμερα, και σχεδόν αγράμματος, καταπλήσσει αυτόν που τον ακούει με τις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις του, την ευστροφία, την ευφράδεια και το εκπληκτικό ταλέντο του σαν εικαστικός δημιουργός.
Τον συνάντησα προχθές στο εργαστήριό του, στην Άνω Τούμπα Θεσσαλονίκης, και εξεπλάγην με τον αριθμό των εικαστικών κατασκευών του! Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι είχα να κάνω με έναν ιδιαίτερα εύστροφο, ταλαντούχο και φιλοσοφημένο άνθρωπο και ότι θα ήταν αδύνατον να βιντεοσκοπήσω τον ασύλληπτο αριθμό των αντικειμένων που έχει δημιουργήσει και να τα απαθανατίσω όλα, μαζί με την ξενάγησή του, σε ένα βίντεο μιας ώρας. Απεδείχθη, τελικώς, ότι τα 100 λεπτά του μονταρισμένου υλικού ήταν μια αξιοπρεπής παρουσίαση της δουλειάς του, μολονότι πολλές δημιουργίες του έμειναν εκτός εικόνας.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Στο ξωκκλήσι της Παναγίας της Κακαβιώτισσας είχαμε πάει τρεις φορές μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα που βρεθήκαμε και πάλι στην όμορφη Λήμνο. Και, για να είμαι ειλικρινής, εγώ προσωπικώς δεν πήγα ούτε για να προσκυνήσω ούτε για κάνω τον σταυρό μου ούτε για να να ζητήσω από την Παναγιά να αφαιρέσει τα υλικά οικοδομών που παράγουν τα νεφρά μου. Μ' αρέσει απλώς το σημείο όπου είναι κτισμένο το καμπριολέ ξωκκλήσι της, εκεί στα βαθουλώματα των βράχων του Κάκαβου, αλλά και το μονοπάτι που οδηγεί μέχρι εκεί.
Αυτή τη φορά υπήρχε ένας ακόμη λόγος για να επισκεφτούμε την Κακαβιώτισσα. Ήθελα να την βιντεοσκοπήσω από ψηλά καθώς η τελευταία φορά της αεροβιντεοσκόπησης, που έκανα πριν από 4 χρόνια, έγινε σε ακατάλληλη ώρα της ημέρας με τον ήλιο να είναι στην ανατολή και την είσοδο της Κακαβιώτισσας στη σκιά. Έτσι, αυτή τη φορά επιλέξαμε να ανηφορίσουμε στο μονοπάτι το απόγευμα και το αποτέλεσμα ήταν σαφώς καλύτερο.