Ο κ. Κων/νος Πουλόπουλος, απέστειλε στο περιοδικό την ακόλουθη επιστολή.
Αγαπητέ κ. Παπαδόπουλε,
Είμαι κάτοχος ενός πεντάμετρου πολυεστερικού σκάφους το οποίο χρησιμοποιώ για να ψαρεύω. Το σκάφος αυτό κινείται με μια 30άρα εξωλέμβια. Προσφάτως σκέφτηκα, για να νοιώθω πιο ασφαλής, να πάρω μια βοηθητιική μηχανή, παρ' όλο που δεν απομακρύνομαι πέραν των 10 ναυτικών μιλίων από τις ακτές.
Ρεπορτάζ - Φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Όταν το βράδυ της 2ας Οκτωβρίου του 2009 άνοιγα (για πρώτη φορά) αγανακτισμένος τη μπάρα στον σταθμό διοδίων του Ζευγολατιού, αρνούμενος να πληρώσω για να περάσω τον πιο επικίνδυνο δρόμο της Ευρώπης, ήταν αδύνατον να φανταστώ ότι δεκαπέντε μόλις μήνες αργότερα χιλιάδες αγανακτισμένων οδηγών θα άνοιγαν τις μπάρες των διοδίων, πανελλαδικώς, στο όνομα ενός ακαπέλλωτου (κομματικά και συλλογικά) Κινήματος (Επιτροπές Κατοίκων, Πολιτών και Εργαζομένων) στη Συντονιστική Επιτροπή του οποίου θα συμμετείχα κι' εγώ!
Το καζάνι της λαϊκής οργής βράζει, εδώ και αρκετό καιρό, και είναι έτοιμο να εκραγεί. Αυξήσεις στις τιμές αγαθών, υπηρεσιών, διοδίων και καυσίμων, επιβολή έκτακτων φοροεισπρακτικών μέτρων και αυτοπεραίωση στην... αυτοπεραίωση! Μειώσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, απώλεια κεκτημένων ασφαλιστικών και εργατικών δικαιωμάτων, κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, απολύσεις, ανεργία. Μια Κυβέρνηση η οποία άγεται και φέρεται από τις επιταγές της τρόϊκας και τις ορέξεις των αλλοδαπών δανειστών και μεγαλοεργολάβων, ανήμπορη να χαράξει εθνική πολιτική, ανήμπορη, σε λίγο, να προασπίσει ακόμη και τα εδαφικά και κυριαρχικά μας δικαιώματα, και μια αντιπολίτευση, που προήλθε θαρρείς από παρθενογένεση, να θυμίζει "δάσκαλο που δίδασκε και λόγο δεν εκράτει".
Έπεσε στα χέρια μου ένα εκπληκτικό, κατά την γνώμη μου άρθρο, το οποίο και αναδημοσιεύω στο περιοδικό αυτό. Εν γνώση μου και κατ' επιλογήν μου η ύλη του "Rib and Sea" εκτρέπεται τελευταία και σε άλλες ατραπούς. Δεν μπορεί όμως να γίνει διαφορετικά. Δεν μπορώ να μείνω απαθής σε μια χώρα που καταρρέει. Δεν μπορώ να βολευτώ στην "ασφάλεια" μιας τηλεοπτικής χαζο-πολυθρόνας όταν η ήδη εξευτελιστική σύνταξη της χήρας μητέρας μου συρρικνώνεται ακόμη περισσότερο για να "σωθεί"η πατρίδα και οι καρέκλες αυτών που την πούλησαν! Δεν μπορώ να γράφω μόνο για φουσκωτά όταν επιτυχημένες κατασκευαστικές εταιρείες πολλών ετών οδηγούνται στην χρεοκοπία...
Έχει αναρωτηθεί κάποιος γιατί το ευρώ έχει τα χαρακτηριστικά που έχει ως νόμισμα;
Είναι τυχαία ή μήπως εξυπηρετούν κάποια συγκεκριμένη στρατηγική;
Ποια είναι τα μυστικά που του επιτρέπουν να λειτουργεί ως "εργαλείο" ιμπεριαλισμού; Ποια είναι τα μυστικά που του επιτρέπουν να βοηθά τα καρτέλ να λεηλατούν τους λαούς της Ευρώπης; Γιατί, για παράδειγμα, ενώ η Ε.Ε. μιμείται τις Η.Π.Α. στην οικονομική πολιτική, δεν τις μιμήθηκε και στο θέμα του χαρτονομίσματος; Γιατί, ενώ το δολλάριο έχει στο σύνολο των χαρτονομισμάτων του το ίδιο μέγεθος και την ίδια σχεδιαστική φιλοσοφία, το ευρώ δεν το μιμείται;