Rib and Sea

Παραδίδει μαθήματα ο Λευτέρης Γκόνος.

Φωτογραφίζουν οι Ιωσήφ Παπαδόπουλος και Μενέλαος Μανιαδής.

"Αφιερωμένο στούς φίλους που έχασα, γιατί έκαναν το χόμπυ τους μεροκάματο..."

Τις σκέψεις αυτές, που θα καταθέσω, τις αφιερώνω στούς "υγιώς" σκεπτόμενους ερασιτέχνες ψαράδες. Ο νόμος επιτρέπει να πιάνουμε ένα μόνο μεγάλο ψάρι στο ψάρεμα τής συρτής, και έτσι πρέπει να κάνουμε, όχι γιατί το λέει ο νόμος, αλλά γιατί πρέπει να σεβόμαστε τη φύση και να αφήνουμε παρακαταθήκες στα παιδιά μας.

Η συρτή απευθύνεται στούς λάτρεις τής θαλασσινής βόλτας, στούς ανθρώπους που τούς αρέσει η κίνηση, και οχι στούς "στάσιμους" ψαράδες. Αν θέλετε μεγάλα ψάρια, ρίξτε χοντροπαράγαδο και θα έχετε καλύτερα αποτελέσματα. Κάθε μεγάλο ψάρι, όσα κιλά είναι, τόσα χρόνια κουβαλάει στην πλάτη του! Μ' αυτό θέλω να τονίσω την αναγκαιότητα τής μη υπεραλίευσης τού κάθε τόπου. Θα θεωρήσω μεγάλη επιτυχία να κατανοήσετε τα παραπάνω, παρά αυτή καθ’ εαυτή τη συρτή βυθού. Μ' αυτά τα λόγια ανοίγω την ενότητα αυτή και από δω και πέρα ακολουθούν τα ωραία...

Επιμέλεια- έρευνα : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Με μεγάλο θέμα καταπιάστηκα πάλι! Αφορμή οι ερωτήσεις μερικών μελών τού ribandsea forum, σχετικώς με το τι ισχύει, γενικώς, για την μέσω τού v.h.f. τηλεπικοινωνία. Ποια σκάφη πρέπει να έχουν υποχρεωτικώς v.h.f., πώς και πού πρέπει να εγκατασταθεί μια συσκευή v.h.f., σε ποια κανάλια και με ποιους μπορούμε να επικοινωνούμε, πώς πρέπει να επικοινωνούμε, αν πρέπει να υπάρχει εκκαθαρίστρια εταιρεία τελών τηλεπικοινωνίας, προκειμένου να εκδοθεί η άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας v.h.f. και να χορηγηθεί διεθνές διακριτικό κλήσης, κ.λπ. κ.λπ. Και λέω ότι καταπιάστηκα με μεγάλο θέμα, γιατί μόνο αν αρχίσει κανείς να ψάχνει στούς δαιδαλώδεις διαδρόμους τής νομοθεσίας θα αντιληφθεί γιατί τέτοιου είδους θέματα τα αποφεύγουν οι δημοσιογράφοι και τα περιοδικά όπως ο διάολος το λιβάνι! Ευτυχώς όμως, ήμουνα και αυτή τη φορά τυχερός. Αν και πάνω στο μπάχαλο τής μετακόμισης, ο κ. Γιώργος Τζανιδάκης, Διευθυντής τού Τμήματος Τηλεπικοινωνιών τής Επιθεώρησης Εμπορικών Πλοίων, είχε την υπομονή και την καλωσύνη να με ξεναγήσει σ' αυτούς τούς δαιδαλώδεις (για τον απλό πολίτη) διαδρόμους τής σχετικής νομοθεσίας, και να μού υποδείξει τον τρόπο να μπω στην ιστοσελίδα τού Υ.Ε.Ν., να περιπλανηθώ σ' αυτήν, και να βγω στο τέλος χωρίς απώλειες. Γι' αυτό και τον ευχαριστώ ιδιαιτέρως.

Προβληματίζεται και σχολιάζει ο Αλέξανδρος Σταθόπουλος (μέλος τού ribandsea forum).

"Μένω, όπως οι περισσότεροι γνωρίζετε, στην Κεφαλονιά. Στο νησί η αγορά σκαφών είναι μικρή (έχει 2-3 μόλις επιχειρήσεις που ασχολούνται με την πώληση σκαφών) και, όπως καταλαβαίνετε, αυτός είναι ένας περιοριστικός παράγοντας σε πολλά θέματα.

Η απόφαση τής αγοράς.

Όταν αποφάσισα να αγοράσω βάρκα, το έκανα για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος ήταν για την ηρεμία. Ο δεύτερος ήταν γιατί ήθελα ένα μέσο με το οποίο θα μπορούσα να πηγαίνω σε παραλίες, μη προσβάσιμες από τη στεριά με δρόμο, προκειμένου να μην ενοχλώ και να μη με ενοχλούν όταν ήθελα να κάνω μπάνιο με την καλή μου και το σκύλο μου. Επειδή κατανοώ απόλυτα την αποστροφή κάποιων ανθρώπων στην ιδέα ότι ένας σκύλος κολυμπάει δίπλα τους και δεν θέλω επ' ουδενί να ενοχλώ ποτέ και κανέναν (ακόμη και αν διαφωνώ μαζί του), η βάρκα ήταν η καλύτερη λύση.

Στο τεύχος Μαίου 1997 τού περιοδικού "ΦΟΥΣΚΩΤΑ KAI JETS" (έτσι λεγόταν τότε το σημερινό περιοδικό "ΦΟΥΣΚΩΤΟ") ο εκδότης του, κ. Δημ. Παπανδρέου, είχε δημοσιεύσει ένα σχόλιο στη σελίδα 98 με τίτλο "Φουσκωτές ίστορίες". Την παραθέτω ως έχει.

"ΦΟΥΣΚΩΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ"

Ο φίλος μου ο Λευτέρης με άκουγε εδώ και ώρα να του μιλάω για τα σημερινά φουσκωτά, με τις εξωφρενικές διαστάσεις των 7, 8, 9 αλλά και 10 μέτρων, την απίστευτη πλευστότητα που τους επιτρέπει να μένουν στην επιφάνεια σε κάθε περίπτωση και με κάθε φορτίο, τις θηριώδεις και τεχνολογικά προηγμένες εξωλέμβιες με τους ψεκασμούς και τους πάσης φύσεως αυτοματισμούς, τα διαστημικά (κυριολεκτικά!) ηλεκτρονικά βοηθήματα πλοήγησης, τις "υπερηχητικές" επιδόσεις, την αυτονομία εκατοντάδων μιλίων, την...

Σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Η σύγχρονη τεχνολογία έχει προσφέρει πολλά τις τελευταίες δεκαετίες στη ναυσιπλοία, χωρίς καμμία αμφιβολία. Ένα από τα πιο πρόσφατα επίτευγματά της είναι και το g.p.s. Το καθ' ημάς  "παγκόσμιο σύστημα εντοπισμού θέσης". Οι δυνατότητες τής "διαβολικής" αυτής ηλεκτρονικής συσκευής, η οποία βασίζεται στα στοιχεία που παίρνει από δορυφόρους, που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας, είναι πολλές και, θα τολμούσα να πω, όχι εντελώς οικείες σε όλους τούς χρήστες της.

Με κύρια αφορμή τον πρόσφατο νόμο, ο οποίος υποχρεώνει, αρχής γενομένης από τής 5ης Φεβρουαρίου 2009, όλους τούς κατόχους μικρών σκαφών αναψυχής να εφοδιάσουν τα σκάφη τους με g.p.s., αποφάσισα να κάνω κάποια σύντομα σχόλια, κατά πόσο η εκπληκτική αυτή συσκευή μάς είναι πράγματι "απαραίτητη". G.P.S. σταθερής βάσης λοιπόν ή φορητά, που χωρούν στην παλάμη τού κυβερνήτη, με ή χωρίς χάρτη, με ή χωρίς βυθόμετρο, έχουν τη δυνατότητα να οδηγήσουν και τον πλέον άπειρο και αδαή θαλασσοταξιδευτή στο "στόχο" του, με... κλειστά μάτια!