Rib and Sea
Λίγο πριν πεθάνεις!
Πηγή : http://www.with.gr/?eidiseis=4350
O παππούς μου ήταν φυσικός. Ήταν και 96 χρόνων (όπως ο Μητσοτάκης). Όταν τον ρωτούσαν πόσων χρόνων είναι απαντούσε : «χοντρικά, λίγο πριν πεθάνω». Το καλύτερο είναι ότι χαμογελούσε όταν το 'λεγε. Γνήσια, όχι μ' αυτό το χαμόγελο-μορφασμό-κάλυμμα τρόμου.
Ο παππούς μου χώρισε από τη γιαγιά μου όταν ήταν 75 χρόνων. Όχι γιατί βρήκε γκόμενα αυτός. Όχι επειδή βρήκε γκόμενο η γιαγιά. Χώρισε γιατί δεν ήθελε να πηγαίνει εκδρομές σε μοναστήρια μαζί της. Σιχαινόταν επίσης τις φίλες της, που αφού γλεντοκόπησαν με συζύγους και εραστές στις Μυκόνους και τα Καζίνα της Ευρώπης, αποφάσισαν να κάνουν πλέον Πάσχα στον Πανάγιο τάφο μόνο και μόνο γιατί φοβήθηκαν ότι έχουν πάρει την άγουσα για τον δικό τους τον τάφο. «Αυτές παιδί μου είναι συνηθισμένες να τα ρυθμίζουν όλα ζητώντας ρουσφέτια από τους βουλευτάδες τους», μου είπε τότε. «Ε, δεν μπορώ να τις βλέπω να μετατρέπουν και τον Θεό σε βουλευτή. Ανάβουν κεριά, κάνουν τάματα, φτιάχνουν φανουρόψωμα, φιλάνε οστά και κάρες αγίων, γιατί αυτή τη φορά είναι γιγάντιο το ρουσφέτι: ρετιρέ στον παράδεισο. Καλύτερα μόνος μου».
Περί της ήττας του Ταγίπ Ερντογάν.
Πηγή : https://mignatiou.com/2014/11/peri-tis-ittas-tou-tagip-erntogan/
Ο Burak Begdil είναι ένας προικισμένος Τούρκος δημοσιογράφος. Δημοκράτης, κοσμικός και αντίπαλος του θρησκευτικού φανατισμού, φορέας παιδείας, πνεύματος και δεξιοτεχνίας στον χειρισμό της γλώσσας -και της αγγλικής.
Όσοι παρακολουθούν τον τουρκικό Τύπο (στις αγγλικές εκδόσεις) θα πρέπει να έχουν διαπιστώσει, απολαμβάνοντας τη στήλη του στη «Χουριέτ», την διαφορά ποιοτικού αναστήματος από πολλούς συναδέλφους του.
Ο Μπουράκ Μπεγκντίλ διέγνωσε νωρίς την εξουσιαστική βουλιμία και ολοκληρωτική νοοτροπία του Ερντογάν και την υπέβαλε σε συνεχή δοκιμασία με τα δηλητηριώδη δήγματα του αιχμηρού βρετανικού χιούμορ του, αψηφώντας το τότε δημόσιο αίσθημα.
Το τουρκικό σχέδιο από Λευκωσία μέχρι Θράκη.
Του Φαήλου Κρανιδιώτη.
Πηγή : http://politika-gr.blogspot.gr/2014/11/blog-post_767.html
Αυτά που συμβαίνουν με την κλιμακούμενη τουρκική επιθετικότητα από μια άποψη είναι χρήσιμα. Μας θυμίζουν πως υπάρχουν πιο ουσιαστικά διακυβεύματα, όπως η ελευθερία και η συλλογική μας ασφάλεια.
Μας θυμίζουν ότι η Ελλάδα, στην οποία συμπεριλαμβάνω την Κύπρο και τη Βόρειο Ηπειρο, δεν είναι ένα ιπτάμενο νησί, σαν τη φανταστική χώρα που περιγράφει ο Τζόναθαν Σουίφτ στα «Ταξίδια του Γκιούλιβερ», χωρίς αλληλεπιδράσεις με όσα συμβαίνουν γύρω της.
Τους εχθρούς δεν τους διαλέγεις. Σε διαλέγουν.
Shlomo Sand : Το Ισραήλ είναι το πιο ρατσιστικό κράτος!
Shlomo Sand: «Θα ήθελα να σταματήσω να θεωρώ τον εαυτό μου Εβραίο. Το Ισραήλ είναι το πιο ρατσιστικό κράτος και οι Εβραίοι της διασποράς θέλουν να ελέγχουν τα κράτη στα οποία κατοικούν».
Ο πασίγνωστος Εβραίος αντιφρονών καθηγητής Shlomo Sand παραδέχτηκε ότι το Ισραήλ είναι το «πιο ρατσιστικό κράτος στον κόσμο» - και ότι οι... Εβραίοι στον υπόλοιπο κόσμο εργάζονται όλοι για να "κυριαρχήσουν" και να "ελέγξουν" τις πολιτικές στα έθνη που μένουν για να υποστηριχθεί το ρατσιστικό σιωνιστικό κράτος.
Ο Shlomo Sand, Ισραηλινός ιστορικός και καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, είναι μια εξέχουσα πνευματική προσωπικότητα με πολλούς όμως επικριτές εντός του Ισραήλ που τον κατηγορούν για την αντισιωνιστική του δράση. Το βιβλίο του «Πώς επινοήθηκαν οι Εβραίοι» κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Pandora Books.
Ο σοβαρός κίνδυνος του λαϊκού παραλογισμού.
Πέρα από τις δόσεις των δανείων και την έξοδο από το μνημόνιο, το σοβαρότερο πρόβλημα για την Ελλάδα είναι η πνευματική και πολιτισμική καταστροφή που συντελέσθηκε στην χώρα τα τριάντα τελευταία χρόνια.
Πηγή : http://www.europeanbusiness.gr/page.asp?pid=1430
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου.
Η μεταπολιτευτική διακυβέρνηση της χώρας υπήρξε καταστροφική και οι λόγοι που συνέβαλαν στο γεγονός αυτό είναι συγκεκριμένοι και ενδεικτικοί της τεράστιας ανευθυνότητας των εγχώριων πολιτικών δυνάμεων. Μετά την πτώση της δικτατορίας και σε μιαν Ευρώπη που βρισκόταν σε φάση μετασχηματισμού, η Ελλάδα, χάρη στις προσπάθειες και το αδιαμφισβήτητο κύρος του Κωνσταντίνου Καραμανλή, είχε την τύχη να γίνει πλήρες μέλος της τότε Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, με πολιτικά κριτήρια, αλλά με την υπόσχεση των υπευθύνων για την διακυβέρνησή της ότι θα έπρατταν τα δέοντα ώστε η χώρα και οι δομές της να προσαρμοσθούν –στο μέτρο του δυνατού– στην τότε κοινοτική πραγματικότητα.