Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Δύο διαφορετικοί κόσμοι.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Παρακολουθούσα ξανά και ξανά την Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Ηνωμένου Βασιλείου να απαγγέλλει την απόφαση, με την οποία κρίθηκε μη νόμιμη η ενέργεια του Βρεταννού πρωθυπουργού να εισηγηθεί στη Βασίλισσα την αναστολή λειτουργίας τού Κοινοβουλίου. Όχι την απόφαση της Βασίλισσας να αναστείλει τη λειτουργία. Την ομόφωνη απόφαση των ένδεκα δικαστών που συγκροτούν το Ανώτατο δικαστήριο. Και κάθε φορά μελαγχολούσα όλο και περισσότερο.
Τη μία σκέφτηκα ότι εμείς έχουμε τρία ανώτατα πολυμελή δικαστήρια. Ο Άρειος Πάγος αριθμεί 70 μέλη. Μετά ένοιωθα συγκλονισμένος από την απλότητα, με την οποία η Πρόεδρος διάβαζε την απόφαση. Καταρρακωμένος καθώς άκουγα να παραπέμπει σε απόφαση του ιδίου δικαστηρίου του 1611. Ανατρίχιαζα νοιώθοντας το κύρος που ανέδυε η εικόνα της απλότητας και των μετρημένων λέξεων.
Η θεία Ντόρα ξέρει.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Αφού μας ενημέρωσε ότι θα τιμήσει την κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών, η αδελφή τού Κούλη παρέδωσε και μαθήματα νομικών. Αυτή που είχε ξεχάσει μαζί με τον Ισίδωρο να δηλώσει $ 1.000.000 στο «πόθεν αίσχος», εξ ου και απηλλάγη δια βολεύματος ελλείψει δόλου. Με τόσα εκατομμύρια, να μην ξεχάσει ένα;
Μας είπε, λοιπόν, ότι ο Ρασπούτιν, κατά κόσμον Παπαγγελόπουλος, δεν απολαύει ασυλίας ως μη βουλευτής, εξ ου και μαζί του θα ασχοληθεί η δικαστική και όχι η νομοθετική εξουσία. Κι’ εγώ που νόμιζα πως οι υπουργοί και οι αναπληρωτές υπουργοί εμπίπτουν, ως μέλη της κυβέρνησης, είτε είναι βουλευτές είτε όχι, στο άρθρο 86 του Συντάγματος που ορίζει ότι :
Εγώ θα πάω μέγαρο, να είμαι με τον παίδαρο.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
[Είμαστε όλοι φιλόμουσοι (=μας αρέσουν τα μούσια)].
Ούτω παρέφρασα τον τίτλον λαϊκού άσματος αδομένου υπό λαϊκής τινος αοιδού, ήστινος δεν ενθυμούμαι το ονοματεπώνυμον λόγω συγχύσεως προκληθείσης άμα τω ακούσματι του διορισμού του John Pretender εις τον θώκον του Προέδρου του Μεγάρου Μουσικής. Του ανθρώπου που έχει γίνει celebrity από δύο περιστατικά: το ένα είναι η ρίψη φιάλης του τερψιλαρυγγίου Coka cola κατά του διαιτητού αγώνος καλαθοσφαίρισης, ο οποίος είχε σφυρίξει αντιθέτως προς τας επιθυμίας του εν λόγω. Το άλλο είναι η ρήσις «Δημοψηφίσματα προκηρύσσουμε, όταν γνωρίζουμε το αποτέλεσμα».
Και έτσι, μου θύμισε το αιποιταιληκώ κράτως, ότι είναι η ΝΔ που πρώτη αγκάλιασε με τον νόμο 1198/1981 το δημιούργημα του φιλόμουσου Χρήστου Λαμπράκη, ο οποίος ανέβαζε και κατέβαζε κυβερνήσεις με το μη μουσικό συγκρότημά του. Δημιούργημα που φορτώθηκε στο κράτος, ώστε όλοι μας, δηλαδή οι πολλοί, να πληρώνουμε για την υψηλή διασκέδαση των ελάχιστων.
Αχ, αυτή η έλλειψη προσωπικού και οι ΔΕΘενιές.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Είχα την, πεπλανημένη φευ, εντύπωση ότι η ΔΕΘ αποτελεί εμπορική έκθεση, δηλαδή χώρο συγκέντρωσης διαφόρων επιχειρήσεων από την Ελλάδα και άλλες χώρες για την προβολή των προϊόντων τους. Θεωρούσα αυτονόητο, προφανές, αυταπόδεικτο, δεδομένο, αδιαμφισβήτητο, αναντίρρητο, αναντίλεκτο ότι με την παρουσίαση εκεί των προϊόντων ελληνικών επιχειρήσεων, γίνονται αυτά γνωστά, ώστε να αυξηθεί η παραγωγή τους, εξαγωγή τους κ.λπ. προς όφελος της εθνικής οικονομίας.
[ΣΗΜ: με παρέσυρε, ως φαίνεται, ο ιδρυτικός νόμος 5184/1926, αλλά και ο ισχύων 735/1977: «1. Σκοπός της ΔΕΘ Α.Ε., λειτουργούσης χάριν του δημοσίου συμφέροντος κατά τους κανόνας της ιδιωτικής οικονομίας είναι:
Και η ζωή συνεχίζεται ίδια κι’ απαράλλαχτη Νο 2
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
[όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι’ όλα τα ίδια μένουν]
Έπεσε το μάτι μου σε ένα καλογραμμένο άρθρο του κ. Καρανίκα, όχι του Νίκου, περί της σίτισης των προσφύγων.
https://www.protagon.gr/themata/kolpo-ekatommyriwn-me-ta-syssitia-twn-prosfygwn-44341721456
Ο θεσμός τής «απ’ ευθείας ανάθεσης» στις δόξες του και πάλι ή μάλλον αδιαλείπτως. Μου θύμισε ο αρθρογράφος ότι είχε παραιτηθεί ο Πρόεδρος της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων αηδιασμένος από το φαγοπότι. Αυτό θα πει «ανεξάρτητη Αρχή». Την αφήνουμε εν τη ανεξαρτησία της και κάνουμε τις εξαρτημένες δουλίτσες μας.