Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Αφορμή για το αρθρίδιο τούτο αποτέλεσε μια φράση που διάβασα στο έντυπο «Δρόμοι της αριστεράς» της 20.07.2019, όπου δημοσιεύεται απόσπασμα ομιλίας τού αντιπροέδρου της Βολιβίας με τίτλο «Γιατί είναι τόσο δύσκολο να αλλάξουμε τον κόσμο;». Στο δημοσίευμα παρεμβάλλεται πινακίδιο με 5 απαντήσεις στο εν λόγω ερώτημα. Η μία από αυτές είναι «Οι άνθρωποι είναι αμόρφωτοι και εξαπατημένοι, χρειάζονται εκπαίδευση» και από κάτω ο χαρακτηρισμός της: «Πρόκειται για δασκαλίστικη προσέγγιση».
Θα έλεγα πως αυτή η ομιλία είναι άλλη μία δυσνόητη φιλοσοφική πραγματεία. Όταν τελείωσα την ανάγνωση, έμεινα με την εντύπωση πως διάβασα άλλο ένα μπλαμπλαμπλα. Δεν μου έδινε απάντηση στο ερώτημα «Ρωτάς, αν ο κόσμος θέλει να αλλάξει;». Και πώς να θελήσει ο κόσμος να αλλάξει, όταν μια ζωή βομβαρδίζεται με ανούσιες ατάκες που καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα; Μια ζωή θυμάμαι όλους τους πρωθυπουργούς μας να διακηρύσσουν ότι η χώρα αλλάζει σελίδα, ότι η ανάπτυξη έρχεται με δικαιοσύνη και κοινωνική ευαισθησία εν μέσω ισότητος και αλληλεγγύης και ότι, επί τέλους, η θέση της χώρας μας στη διεθνή κοινότητα αποκαταστάθηκε. Αποτέλεσμα; ΜΗΔΕΝ εις το πηλίκιον που είπε κάποια πρωθυπουργική ψυχή.
Συνέντευξη του Κ. Παναγιώτη Μανίκη στην Άννα Ταμπούκου.
Η σπορά με μίγμα σπόρων τυλιγμένων σε στρώμα από αργιλόχωμα μπορεί να δώσει, στο άμεσο μέλλον, τη λύση για την αναβλάστηση των βουνών και λόφων της χώρας. Μέθοδος που έχει καρπίσει στη μικρή κοινότητα Κρανιά Ελασσόνας.
Διάβρωση των εδαφών, πλημμύρες, κατολισθήσεις, ταπείνωση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα, μείωση του οξυγόνου της ατμόσφαιρας, σταδιακή αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη και μετατροπή εύφορων εκτάσεων σε ερήμους: Το βαρύ τίμημα του «δάσους που χάνεται».
Στην πρόσφατη συζήτηση που είχα on camera με τον δικηγόρο και συνεργάτη του "Rib and Sea" κ. Σωτήρη Καλαμίτση, ο τελευταίος αναφέρθηκε (όπως έχει κάνει πολλάκις στα άρθρα του) στον κ. Διονύση Ρηγόπουλο ο οποίος έχει εκπονήσειένα ένα πρόγραμμα ενιαίας ψηφιακής καταγραφής της δομής και στελέχωσης του Δημοσίου στο οποίο, ωστόσο, ουδεμία προσοχή έδωσε η απελθούσα κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Ο κ. Ρηγόπουλος είδε το βίντεο της συζήτησης που είχα με τον Σωτήρη Καλαμίτση και μου έστειλε το ακόλουθο σχόλιο το οποίο παραθέτω αυτούσιο.
Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Σας ευχαριστώ θερμότατα, και εσάς και τον φίλο Σωτήρη Καλαμίτση, που κάνετε ευρύτερα γνωστό (στο 38:43 του βίντεο της πρόσφατης συνέντευξής του) πόσο αναγκαίο και εύκολο είναι να εφαρμοστεί η πρόταση της ενιαίας ψηφιακής καταγραφής της δομής και της στελέχωσης σε ολόκληρο το Δημόσιο.
Αντίθετα με τον Σωτήρη, αισιοδοξώ ότι η νέα κυβέρνηση θα περιλάβει την ψηφιακή αυτογνωσία του κράτους στο πρώτο νομοσχέδιο που θα καταθέσει το Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
ν. 4387/2016
Άρθρο 13
Ανώτατο όριο καταβολής σύνταξης.
1. Μέχρι 31.12.2018 αναστέλλεται η καταβολή κάθε ατομικής μηνιαίας σύνταξης των προσώπων που είχαν ήδη καταστεί συνταξιούχοι μέχρι την έναρξη ισχύος του παρόντος, κατά το μέρος που υπερβαίνει τις δύο χιλιάδες (2.000) ευρώ. Για την εφαρμογή του ανώτατου αυτού ορίου, λαμβάνονται υπόψη το καταβαλλόμενο ποσό συνυπολογιζόμενης της εισφοράς υγειονομικής περίθαλψης υπέρ ΕΟΠΥΥ και της Εισφοράς Αλληλεγγύης Συνταξιούχων του άρθρου 38 του Ν. 3863/2010 (Α` 115), όπως ισχύει, και των παραγράφων 11 και 12 του άρθρου 44 του Ν. 3986/2011 (Α` 152), όπως ισχύει.
2. Κατά την ίδια περίοδο, το άθροισμα του καθαρού ποσού των συντάξεων των παραπάνω προσώπων, που δικαιούται κάθε συνταξιούχος από οποιαδήποτε αιτία από το Δημόσιο, Ν.Π.Δ.Δ. ή οποιονδήποτε ασφαλιστικό φορέα κύριας ή επικουρικής ασφάλισης δεν μπορεί να υπερβαίνει τις τρεις χιλιάδες (3.000) ευρώ. Στον υπολογισμό του ανώτατου ορίου καταβολής σύνταξης που αφορά στα άτομα με αναπηρία ή χρόνια πάθηση και των οικογενειών που έχουν μέλη τους άτομα με αναπηρία δεν λαμβάνονται υπόψη τα πάσης φύσεως προνοιακά επιδόματα και επιδόματα αναπηρίας.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
6 Αυγούστου 1829
182 χρόνια μετά και εν μέσω Μνημονίου.
06.02.2011
«Μπορεί τα στελέχη της κυβέρνησης να μην έχουν υποστεί περικοπές ανάλογες με αυτές των συνταξιούχων, αλλά η κρίση τους έχει επηρεάσει με αποτέλεσμα να μην έχουν να πληρώσουν ούτε για έναν καφέ.
Γι' αυτό και όπως συνέβαινε και πριν την κρίση, ο ελληνικός λαός τον "κερνάει" έστω και χωρίς να το ξέρει. Φυσικά η γραφειοκρατία βάζει εμπόδια, ωστόσο αν ο πολιτικός είναι επίμονος και έχει όραμα, μπορεί να τα ξεπεράσει.