Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Το Άγιο Φως στο εδώλιο – Η δικαστική περιπέτεια και η τελική δικαίωση του συγγραφέα Δ. Αλικάκου
Του Κωνσταντίνου Κοντοκώστα.
Μια μέρα του Μαρτίου στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, οι δικαστές είχαν μπροστά τους μια ασυνήθιστη υπόθεση. Στο εδώλιο καθόταν ένας συγγραφέας και δημοσιογράφος μετά από μήνυση που κατέθεσαν εναντίον του δύο αρχιεπίσκοποι για συκοφαντική δυσφήμιση.
Θα ήταν η τελευταία δικάσιμος μετά από μια πολυετή δικαστική περιπέτεια όπου η δικαιοσύνη κλήθηκε να αποφανθεί αν τα όσα έγραψε ο συγγραφέας στο βιβλίο του πριν πέντε χρόνια συκοφάντησαν τους πρωταγωνιστές που αναφέρονταν σ’ αυτό. Αν δηλαδή τελικά το Άγιο Φως ανάβει από θαύμα ή υπάρχει ανθρώπινη παρέμβαση. Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα έδωσε το 2019 ο Δημήτρης Αλικάκος σπάζοντας ένα ταμπού αιώνων.
Παράδοση.
Σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση το Άγιο Φως ή Φως της Αναστάσεως είναι η φλόγα («φως») που συμβολίζει την Ανάσταση του Χριστού και μεταδίδεται σε κάθε ορθόδοξο ναό από τον ιερέα στους πιστούς κατά την τελετή της Αναστάσεως το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου.
Πάλι με μπέρδεψαν!!
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Στις προεκλογικές για την Ευρωβουλή κόντρες διαγκωνίζονται τα πωλητικά κώματα ως προς το τί θα κάνουν για τη βελτίωση του κράτους και της ζωής τών πολιτών. Ακριβώς όπως γίνεται τα τελευταία 200 χρόνια χωρίς αποτέλεσμα. Κανείς δεν αναφέρεται στους σκοπούς, στα έργα και στα επιτεύγματα της Ευρωβουλής πολύ δε περισσότερο στο τί έχουν προσφέρει μέχρι σήμερα οι εν ενεργεία ευρωβουλευτές μας ή, έστω, οι προκάτοχοί τους. Ούτε ο Γεωργούλης ούτε η Καϊλή ούτε ο Μεϊμαράκης ούτε ο εκ νέου υποψήφιος με άλλο κώμα Ζαγοράκης.
Και να ‘σου έρχεται και η δικαστική απόφαση για την τραγωδία στο Μάτι. Πολλοί αθώοι και θωπεία στους καταδικασθέντες. Νέα κόντρα των κωμάτων. Ακούω και διαβάζω, ότι η άκρως επιεικής [;] δικαστική κρίση οφείλεται στον Ποινικό Κώδικα που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ λίγο πριν από τις εκλογές του 2019 και εφάρμοσε το δικαστήριο. Καμμία λεπτομέρεια. Ψάχτηκα λοιπόν και ανεκάλυψα τούτα.
Στα 42/50 της μετεξαλήτευσης.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Μετά από 42 χρόνια
Η Αστυνομία ενίοτε αστοχεί
Η Δικαιοσύνη καρκινοβατεί
Η εκτελεστική εξουσία συναλλάσσεται με τη δικαστική
Το Σύνταγμα το έχουν ξεσκίσει οι πωλητικοί
Το ΕΣΥ έγινε ημιδημόσιο
Η φοροδιαφυγή τών γιατρών στα ουράνια
Κρατικός υπερδανεισμός, Μνημόνια, συνεχιζόμενος κρατικός υπεδανεισμός
Σας κούρασαν τα «Τέμπη» βρε δοχεία νυκτός;
Την 02.01.2021 η ΠροΤηΔη Κάθριν αρθρογράφησε στην Εφημερίδα των Συντακτών με τίτλο «Δημοκρατία, κράτος δικαίου και δικαιώματα» https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/275215_dimokratia-kratos-dikaioy-kai-dikaiomata
Προ ημερών έδωσε συνέντευξη στον Σταύρο Θεοδωράκη. Πάλι για κράτος δικαίου μας μίλησε κουλουπου. Εντύπωση μου έκανε η δήλωση, ότι «θέλει να πιστεύει» ότι θα αποδοθεί δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών. Δεν είναι βέβαιη; Αν είναι δυνατόν!!!!!
Και ταύτα παρά το γεγονός, ότι - ο ανεύθυνος κατά το Σύνταγμα ανώτατος Άρχων - κατά το ίδιο Σύνταγμα
«Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε εντελώς εξαιρετικές περιστάσεις μπορεί να απευθύνει προς το Λαό διαγγέλματα, μετά από σύμφωνη γνώμη του Προέδρου της Κυβέρνησης. Τα διαγγέλματα προσυπογράφονται από τον Πρωθυπουργό και δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως».
Μήπως η αρθρογραφία και οι συνεντεύξεις του Ανωτάτου Άρχοντος σε δημοσιογράφους απαγορεύεται εμμέσως πλην σαφώς;
Σήμερα όλα πρέπει να είναι σιωπηλά.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Σήμερα πρέπει όλοι να αναλογισθούμε: «Κι’ αν ήτανε στο τραίνο το δικό μου το παιδί;»
Σήμερα δεν αρκεί να ζητούμε τη δικαίωση των αθώων θυμάτων τής 28.02.2023 με την τιμωρία των υπευθύνων. Σήμερα πρέπει να αναρωτιόμαστε «τί είναι αυτό που οδηγεί σε τόσες συμφορές;».
Σήμερα πρέπει να ερευνήσουμε γιατί υπάρχει τόση αβελτηρία όχι μόνο στον δημόσιο, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα. Γιατί ο κάθε «υπεύθυνος» λειτουργεί με γνώμονα το «δε βαριέσαι!». Γιατί δεν αντιλαμβάνεται, ότι η ολιγωρία του οδηγεί συνανθρώπους του σε ταλαιπωρίες που φτάνουν μέχρι την απώλεια της ζωής τής δικής τους ή των δικών τους.
Σήμερα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί κάθε λίγο και λιγάκι χάνονται ζωές στους δρόμους. Δεν μπορεί να φταίει μόνον η αβελτηρία τών ανευθυνοϋπεύθυνων μανδαρίνων. Μήπως φταίμε εμείς που όχι μόνον αδιαφορούμε για τον πλησίον, αλλά και επιλέγουμε διαχρονικά πειθήνια όργανα εξωτερικών παραγόντων και φιλοτομαριστές να μας κυβερνούν;
Σήμερα πρέπει η σιωπή μας να είναι εκκωφαντική. Όλη η Ελλάδα μια βουβαμάρα. Με το κεφάλι σκυφτό χωμένοι σε ένα ερμητικά κλειστό καταφύγιο μακρυά από κραυγές και συγκαλύψεις. Όλη η Ελλάδα πρέπει σήμερα να δακρύζει για τον άδικο χαμό 57 νεανικών ψυχών και να σφίγγει τα δόντια για την κατάντια της ανάλγητης και διεφθαρμένης νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας του τόπου.
Σώτος - δακρύων ενεός