Ξεσαλώσαμε πια μετά την απρέπεια του ζάπλουτου [ζάμπλουτου που λένε οι μορφωμένοι] Βρεταννού πρωθυπουργού να ακυρώσει τη συνάντηση με τον σύζυγο της Μαρέβας εξ αιτίας του προβλήματος των γλυπτών τού Παρθενώνα, τα οποία ανήκουν νομίμως στη Βρεταννία και κατά τον πρωθυπουργό της. Πού να ξέρει το κράτος του, ότι ο Έλγιν που τα δώρισε δεν ήταν νόμιμος κύριος αυτών, εξ ου και εν τη καλοπιστία του απέκτησε το βρεταννικό κράτος την κυριότητα, όπως ορίζει και ο Αστικός Κώδικάς μας. ‘Έσπευσε, όμως, ο Κάρολος να μας τιμήσει φορώντας ρέγγα με τα ελληνικά χρώματα. Θυμήθηκα τί είναι αυτό που τιμά ο εν λόγω Βασιλεύς και αντιγράφω ελάχιστα.
Δευτέρα, 13 Ιουνίου 2016
Δικαστικάάάάάάάάχχχαχαχαχαχαχαχα
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Σε συνέδριο, λέει, αποφοίτων ενός διάσημου αμερικανικού πανεπιστημίου και ενός επίσης διάσημου αγγλικού πανεπιστημίου, η γνωστή νεοφιλελεύθερη κ. Μιράντα Ξαφά ερώτησε τον παριστάμενο κ. Παναγιώτη Πικραμένο «τί θα άλλαζε στη Δικαιοσύνη, αν ξαναγινόταν πρωθυπουργός». Διέφυγε, βέβαια, της κ. Ξαφά η λεπτομέρεια ότι ο κ. Πικραμένος διετέλεσε υπηρεσιακός πρωθυπουργός, άρα εξ ορισμού δεν είχε τη δυνατότητα να αλλάξει ο,τιδήποτε. Το ίδιο, όμως, συνέβη και με τον κ. Πικραμένο, ο οποίος έσπευσε να απαντήσει: «Θα άλλαζα το δικηγορικό σώμα, διότι δεν είναι δυνατόν να εμποδίζει με αποχή 7 μηνών τη λειτουργία του κράτους δικαίου».
Η κ. Αθηνά, λοιπόν, χάρισε στο νοσοκομείο Μεσολογγίου ένα πλήρως εξοπλισμένο ολοκαίνουργο ασθενοφόρο. Ασφαλώς και αξίζει συγχαρητηρίων η χειρονομία αυτή. Όμως, δεν μπορώ να μην επισημάνω δύο πράγματα: 1ον. Στη δωρεά προέβη, επειδή είχε ταλαιπωρηθεί τόσον η ίδια όσο και ο μακαρίτης σύζυγός της, όταν είχαν ανάγκη μεταφοράς σε νοσοκομείο των Πατρών. 2ον Έθεσε τον όρο, να καλύπτει το ασθενοφόρο το νοσοκομείο Μεσολογγίου και μόνον. Και ερωτώ: 1ον. Αν δεν είχε ταλαιπωρηθεί, θα προέβαινε στη δωρεά; 2ον. Αν το ασθενοφόρο δεν εξυπηρετεί κάποια ανάγκη, δεν θα μπορεί να μεταφέρει κάποιον ασθενή που πρέπει να διακομισθεί στο νοσοκομείο π.χ. Αγρινίου;
Εν πάση περιπτώσει, ας μη γίνομαι αχάριστος. Μπράβο στην κ. Αθηνά. Ας τη μιμηθούν οι πολλά έχοντες και κατέχοντες. Πλήρωσε € 65.000 για ένα ασθενοφόρο. Άρα, 1000 ασθενοφόρα κοστίζουν € 65.000.000. Οι εφοπλιστάδες μας δεν μπορούν να μας τα χαρίσουν; Ας μην πάρουν μίζα επί τέλους για μερικά χρόνια οι κυβερνήτες μας και οι κολλητοί τους, ώστε να καλύψουν το κόστος. Διέθεσαν, βέβαια, 50 ευρώ εκ. οι εφοπλιστές μας για την αποκατάσταση των ζημιών στην πλημμυρισμένη Θεσσαλία, αλλά άλλο να χαρίζεις χρήμα που θα διαχειρισθούν οι πωλητικοί και άλλο να χαρίζεις αυτό που θα αγοράσουν οι πωλητικοί με το δικό σου χρήμα. https://www.ribandsea.com/articles/3372-peri-tis-kantianis-filosofias-os-themeliou-tis-ellinikis-dimokratorias.html
Ο σύζυγος του Τάϊλερ τα ‘βαλε με το μαξιλάρι των € 37 δισ. που άφησε ο Αλαίκσοις και σπατάλησε ο σύζυγος της Μαρέβας. Για να την πει στον Ευκλείδη που ήταν υπουργός Οικονομικών κατά τη δημιουργία του μαξιλαριού.
Το Χατζιδάκι μάς μίλησε για το μαξιλάρι των € 600 εκ. που θα φτιάξει με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο και θα διαθέσει σε παιδεία και υγεία, ενώ ενημέρωσε, ότι οι παρεμβάσεις στο νομοσχέδιο θα είναι σημειακές. Τα περί σημειακών παρεμβάσεων επανέλαβε και ο εκπρόσωπος Τύφου της κυβέρνησης.
Επειδή είμαι ένας απλός δικηγόρος και όχι παντογνώστης, ζήτησα τη βοήθεια του Μπαμπινιώτη.
Αλλά εξακολούθησα μην καταλαβαίνω τί ήθελε να πει ο υπουργός και ο εκπρόσωπος και αυτού. Έτσι, κατέφυγα στο διαδίκτυο, όπου βρήκα σχέδιο του 2015 για την αναβάθμιση του τουριστικού προφίλ του δήμου Σουλίου, όπου διάβασα:
«Στις αρχές του 1831 ο Καποδίστριας αντιμετώπισε δύο ξεχωριστές ανταρσίες από αντίθετες πλευρές. Από τη μια πλευρά ήταν οι πλοιοκτήτες και οι έμποροι της Ύδρας, και από την άλλη ήταν οι περήφανοι οπλαρχηγοί της Μάνης υπό την ηγεσία της οικογένειας Μαυρομιχάλη. Το κύριο ζήτημα και για τις δύο πλευρές ήταν η φορολογία. Η κεντρική κυβέρνηση προσδοκούσε ότι οι πλουσιότεροι υπήκοοί της θα παρείχαν σημαντικά κονδύλια για τη λειτουργία της.
Ιδίως οι Μανιάτες δεν είχαν πληρώσει ποτέ φόρους στους Οθωμανούς και τώρα αρνούνταν να πληρώσουν στους εκπροσώπους του Καποδίστρια. Οι πλοιοκτήτες των νησιών είχαν τους δικούς τους επωφελείς διακανονισμούς με τους Οθωμανούς πριν από την Επανάσταση. Τώρα απειλούνταν με φόρους τους οποίους δεν είχαν πληρώσει ποτέ προηγουμένως. Αυτές και άλλες ομάδες συμφερόντων στη χώρα όχι μόνον δεν ήθελαν να συμβάλουν στα έσοδα του κράτους, αλλά αντιμετώπιζαν το κράτος ως πηγή περαιτέρω πλουτισμού τους. Υποστήριζαν ότι είχαν υποστεί το μεγαλύτερο βάρος επί μία δεκαετία πολέμου. Οι καταστροφές δέκα ετών είχαν κάνει φτωχούς τους πάντες και το δημόσιο ταμείο ήταν άδειο. Οι ανταρσίες εναντίον του Καποδίστρια ήταν στην ουσία εξεγέρσεις κατά των φόρων».
Χαιρετίζω με ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση την επανάκαμψη στο διαδικτυακό περιοδικό μου του Σωτήρη Καλαμίτση ο οποίος, στο πλαίσιο της προσωπικής του "ψυχοθεραπείας" μέσω του γραπτού λόγου, όπως ο ίδιος είχε πει σε μια συνέντευξή του, έχει την ικανότητα, προερχόμενη από την εν γένει παιδεία και τις γνώσεις τους ως έμπειρου δικηγόρου, να σχολιάζει με τον ιδιαίτερο τρόπο γραφής του τα κοινωνικά και πολιτικά πράγματα. Καλώς επανήλθες Σωτήρη.
Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Είχα γράψει την 26.12.2022 για το εξαιρετικό βιβλίο «Γύρω στον κόσμο» του Δημητρίου Αλουπoγιάννη. https://makpress.blogspot.com/2022/12/blog-post_26.html
Τώρα έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο τού Γεωργίου Ι. Μπούτου με τίτλο «Παιχνίδι με το σύστημα» και υπότιτλο «Σύντομη έρευνα περί της φύσεως και των αιτίων της καταρρεύσεως των εθνών ή αλλιώς το χρονικό μιας χρεωκοπίας ή ίσως και περισσότερων...».
Και μόνον ο πρόλογος του αρεοπαγίτη ε.τ. και πρώην Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης κ. Ρακιντζή αρκεί, για να αντιληφθεί κανείς τί πρόκειται να διαβάσει για το μαύρο μας το χάλι με απόλυτα τεκμηριωμένο τρόπο. Τον παραθέτω:
«Το παρόν βιβλίο αποτελεί το χρονικό του εικοσαετούς προσωπικού αγώνα του συγγραφέα, ο οποίος με την ιδιότητα του οικονομικού επιθεωρητή διεξήγαγε αρμοδίως οικονομικό έλεγχο σε έναν τυπικό δημόσιο οργανισμό. Στη συνέχεια προσπάθησε να γίνει αποδεκτό το πόρισμά του από το Ελεγκτικό Συνέδριο (Ε.Σ.), προκειμένου να καταλογισθούν στους παρανόμως πλουτίσαντες τα απολεσθέντα χρήματα, ώστε να αποδοθούν στο Δημόσιο με την παράλληλη αναζήτηση πειθαρχικών και ποινικών ευθυνών. Στην προσπάθεια του αυτή είχα συνδράμει ως Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης (Γ.Ε.Δ.Δ.) όταν διαπίστωσα ότι τα έγγραφά του ήταν τεκμηριωμένα και οι προσπάθειές του εξυπηρετούσαν το δημόσιο συμφέρον.