Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Έγραφα προ εξαμήνου. http://makpress.blogspot.com/2018/12/blog-post_926.html
«Και ξεχνάμε και κάτι άλλο: η κ. Θάνου δεν είναι μόνον πρώην Πρόεδρος του Αρείου Πάγου και επί κεφαλής του νομικού γραφείου του πρωθυπουργού. Είναι και πρώην [υπηρεσιακή] πρωθυπουργός που διενήργησε τις εκλογές της 20.09.2015. Τότε που δεν υπήρχε Πρόεδρος του ΣτΕ, καθότι ο κ. Ρίζος είχε αποχωρήσει την 30.06.2015 λόγω ορίου ηλικίας και η κυβέρνηση δεν είχε «προλάβει» να πληρώσει τη θέση του μέχρι 22.10.2015. Έτσι, ο διορισμός τής κ. Θάνου ως υπηρεσιακής πρωθυπουργού ήταν μονόδρομος, αφού κατά το Σύνταγμα, αν μετά την παραίτηση της κυβέρνησης δεν καταστεί δυνατός ο σχηματισμός νέας κυβέρνησης, ο ΠτΔ διορίζει πρωθυπουργό τον Πρόεδρο του ΣτΕ ή του ΑΠ ή του Ελεγκτικού Συνεδρίου, για να διενεργήσει τις εκλογές. Άλλη φοβερή σύμπτωση κι’ αυτή.»
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Είναι να τρελλαίνεσαι με τις αποτιμήσεις της ήττας από τα στελέχια του ΣΥΡΙΖΑ. Την τερμάτισαν την αυτογελοιοποίηση. Δεν αξίζουν ούτε ροχάλα. Έτσι, λοιπόν, θα προσπαθήσω να τους μάθω λίγα ελληνικά. Για το ρήμα «επικοινωνώ». Επειδή με φλόμωσαν στο «δεν επικοινωνήσαμε το έργο μας», «δεν επικοινωνήθηκαν τα επιτεύγματά μας» κ.λπ. Ας αντιγράψω εμαυτόν από το όχι και τόσο μακρυνό 2012. Από το ιστολόγιο taxalia.
28 Ιαν 2012
Μάθημα ελληνικών Νο 4: πώς «επικοινωνούν» τους «ρόλους» τους.
Μετά τους ημιμαθείς ή αμαθείς δημοσιογράφους, παρουσιαστές κ.λπ. ήλθαν και οι επικοινωνιολόγοι να μας «επικοινωνήσουν» το έργο ή τη σημασία των λόγων διάφορων πολιτικών. Διάβαζα και άκουγα κατά καιρούς ότι η κυβέρνηση της επαράτου 04.10.2009 δεν φρόντισε να επικοινωνήσει το έργο της και φρίττω. Όχι μόνον επειδή το έχουμε νοιώσει τόσο... πολύ το έργο αυτό στο πετσί μας, ώστε ουδεμίας επικοινωνίας είχεν ανάγκη, αλλά και επειδή είχα την τύχη να διδαχθὠ στο σχολείο και αρχαία ελληνικά.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Τη θυμάμαι αυτή την ατάκα του Αλαίκσοις από το 2012 ή 2014, αλλά δεν μπορώ να την εντοπίσω, όσο κι’ αν έψαξα στο διαδίκτυο. Ήταν τότε που προειδοποιούσε τους δανειστές για το κακό που θα τους έβρισκε με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Πόσο δίκηο είχε. Είμαστε τελικά ένας λαός περίεργος. Κάνουμε τις μεγαλύτερες μαλακίες, ψηφίζουμε τις τηλεμούρες, αλλά δεν ξεχνάμε ποτέ αυτούς που μας φλόμωσαν στο ψέμμα, που είχαν μία αλαζονεία άμετρη και αδικαιολόγητη, που άλλα [έλεγαν πως] πίστευαν και άλλα έκαναν, που λοιδορούσαν ως φασίστα, ρατσιστή, ομοφοβικό, θρησκόληπτο κάθε φυσιολογικό άνθρωπο γαλουχημένο με τις ελληνοχριστιανικές αξίες και παραδόσεις.
Πηγή :http://toixo-toixo.blogspot.com/
Το σποτ του Τσίπρα, η επαιτεία του Νικηταρά και το... σπαθί του Λογοθετίδη!
Θα ήθελα να προσέξετε κάτι για μένα πάρα πολύ σημαντικό στην παρακάτω δήλωση.
Κάτι που σε λίγες λέξεις σημαίνει τόσα μα τόσα πολλά.
Είναι από το προεκλογικό σποτ του Σύριζα, όπου ο Τσίπρας λέει επί λέξη:
"Η πατρίδα δεν είναι οι κραυγές των πατριδοκάπηλων, πατρίδα είναι οι άνθρωποι που ζουν σε αυτή την πατρίδα.
Πατρίδα είναι εκεί που οι πολλοί μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια.
Πατρίδα είναι εκεί που οι εργαζόμενοι έχουν δικαιώματα, όχι εκεί που ξεζουμίζονται με δωδεκάωρα και 300 ευρώ.
Πηγή : http://mandatoforos.blogspot.com/2019/05/blog-post.html
Παραφράζοντας την ιστορική φράση του μεγάλου θεωρητικού μπορούμε ίσως με σιγουριά και εγκυρότητα μεγαλύτερη από την δική του να ισχυριστούμε πως, το πραγματικό όπιο του λαού είναι οι εκλογές. Και φυσικά εννοούμε τις εκλογές που γίνονται μέσα σ' αυτό το πλαίσιο της αντιπροσωπευτικής "δημοκρατίας".
Παραισθησιογόνο και κατασταλτικό συνάμα το "όπιο" των εκλογών διαφημίζεται από το σύστημα ως το μόνο φάρμακο που θα μπορούσε να αλλάξει κάτι προς όφελος του λαού, αποκηρύσσοντας ταυτόχρονα μετά βδελυγμίας όσους αρνούνται να το πάρουν.
Αλλά αν οι εκλογές μπορούσαν πράγματι να αλλάξουν τα πράγματα εις βάρος του συστήματος και προς όφελος του λαού θα ήταν τόσο διαφημισμένες από το ίδιο το σύστημα;