Rib and Sea

Το blog δεν ρισκάρει συχνά κάποια πρόβλεψη, και μάλιστα κοντοπρόθεσμη. Τούτη τη φορά όμως θα κάνει μία εξαίρεση. Άλλωστε τί έχει να χάσει; Ούτε έγκυρος "αναλυ(η)ταράς" είναι, ούτε "έγκριτος" μεγαλοδημοσιογράφος στα payrolls της τρόϊκας. Ένα ταπεινό blog είναιμέσα στα χιλιάδες άλλα, και βλέπει τα πρ άγματα όπως τα βλέπει απ' την λαϊκή σκοπιά κι απ' την πλευρά της λογικής.

Ως γνωστόν αύριο, την Κυριακή 21/01 θα γίνει στην Θεσσαλονίκη το συλλαλητήριο με θέμα το ζήτημα της ονομασίας του κράτους -λέμε τώρα- των Σκοπίων.

Η ελληνική κυβέρνηση, η μόνη από το 2011 που επί δύο χρόνια δεν απορρόφησε από ανικανότητα ούτε σεντ από τα ΜΟΝΙΜΑ ευρωπαϊκά προγράμματα σίτισης και δωρεάν παροχής φρούτων, λαχανικών, γάλατος στα σχολεία, κυκλοφορεί προπαγανδιστικό βίντεο (YouTube και TV) που απευθύνεται σε παιδιά (!), όπου διαφημίζει την παροχή γευμάτων φέτος σε δημοτικά σχολεία, εξαπατώντας τα και με τα στοιχεία του και με τη φωνή του κ. Τσίπρα που τη συνοδεύει και με το εθνόσημο στο τέλος!

Το βίντεο, που παίζεται παντού με το ευφάνταστο κλόπιράϊτ μότο «Λόλα, να ένα γεύμα», παρουσιάζει, με τη γνωστή συγκινησιακή χροιά κάθε προπαγάνδας, τη διανομή 130.000 δωρεάν γευμάτων σε δημοτικά σχολεία σαν προσφορά αλληλεγγύης της ίδιας (!) με τον επίλογο να σφραγίζει αυτό το ψέμα από τη φωνή του πρωθυπουργού που αποφαίνεται «ήταν δίκαιο και έγινε πράξη»! Μόνο που ο πρωθυπουργός δεν μας εξηγεί τι ακριβώς ήταν δίκαιο!

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Εξακολουθώ να θαυμάζω τη στάση σου κατά τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα και τα δύο βιβλία σου που διάβασα, τα οποία δείχνουν έναν άνθρωπο με βαθειά γνώση όχι μόνον των οικονομικών, αλλά και του ληστρικού οικονομικού γίγνεσθαι παγκοσμίως. Διαβάζοντας, όμως το άρθρο σου για το Σκοπιανό, τα πήρα στο κρανίο, εξ ου και ζητώ προκαταβολικώς συγγνώμη για τη γλώσσα που θα χρησιμοποιήσω. Θα σχολιάσω παραθέτοντας το άρθρο σου, ώστε όσοι με διαβάσουν να καταλάβουν  σε τί ακριβώς αναφέρομαι.

Γράφεις λοιπόν:   

«Αρχές του 2018 δεν δικαιούμαστε να επιτρέψουμε στον απόηχο του εικοσιπενταετούς σίριαλ του «Μακεδονικού» να στοιχειώσει τη νέα χρονιά. Ενα τέταρτο αιώνα έχει περάσει από 1991. Ενα τέταρτο αιώνα κατά τη διάρκεια του οποίου η Ελλάδα πέρασε από το ψεύδος της ευημερίας στο όνειδος της αυτοτροφοδοτούμενης λιτότητας, το οποίο έφερε την ουσιαστική απώλεια εθνικής κυριαρχίας. Η χώρα μας σήμερα βρίσκεται γονατισμένη, σε κατάσταση μόνιμης κρίσης, υπό τα δεσμά μιας χρεοδουλοπαροικίας που μονιμοποιείται την ώρα που τρόικα και κυβέρνηση προσποιούνται ότι ήγγικεν το τέλος της.

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.

Εξ αφορμής της διάταξης που ψηφίσθηκε χθες, με την οποίαν ορίζεται ότι για την κήρυξη απεργίας από πρωτοβάθμιες εργατικές οργανώσεις απαιτείται απόφαση της συνέλευσης των μελών τους με την παρουσία των 50 + 1 των ταμειακώς εν τάξει μελών και πλειοψηφία των παρόντων, με ερώτησε φίλος, αν δεν υπήρχε ήδη τέτοια διάταξη από την εποχή του Μεγάλου Αντρέα. Του υπενθύμισα ότι υπήρχε, αλλά καταργήθηκε πάλι από τον Μεγάλο Αντρέα. Ας δούμε τί ακριβώς είχε συμβεί.

Με τον ν. 1365/1983 «κοινωνικοποιήθηκαν» [μεγάλε γλωσσοπλάστη Αντρέα με την κοινωνικοποίηση, τον ετεροχρονισμό, το δωράκι κάτω των 500 εκ., το θεσμός είναι ο λαός, βυθίσατε το «Χόρα», η Ελλάδα στους Έλληνες, ο λαός δεν ξεχνά τί σημαίνει δεξιά κ.λπ.] όλα τα νομικά πρόσωπα του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Το άρθρο δε 4 του νόμου αυτού όρισε τα εξής για τα εν λόγω νομικά πρόσωπα: