Αυστηρή προειδοποίηση στην κυβέρνηση προκειμένου να παραμείνει η χώρα πιστή στην εθνική γραμμή του 1992 για την ονομασία της ΠΓΔΜ, απηύθυνε ο γνωστός μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης υπογραμμίζοντας ότι εάν περιέχεται στην ονομασία η λέξη «Μακεδονία», θα υπάρξουν ολέθρια αποτελέσματα για το μέλλον της χώρας μας.
«Το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών στα 1992 αποφάσισε για μια εθνική κοινή γραμμή πλεύσης σε μια ονομασία στην οποία δεν θα περιέχεται η λέξη «Μακεδονία». Τυχόν υποχώρηση από αυτή τη γραμμή θα έχει ολέθρια αποτελέσματα για το μέλλον της χώρας μας, δεδομένου ότι μετά την οκταετή καταλήστευση του ελληνικού λαού που μας οδήγησε στην σημερινή δραματική κατάσταση, το μόνο που μας απομένει είναι η διαφύλαξη της εθνικής μας ακεραιότητας», τόνισε στην προσωπική του ιστοσελίδα ο κ. Θεοδωράκης.
Το «κατηγορώ» Ωνάση για έλλειψη εθνικής συνείδησης και ληστεία της χώρας μέσω των θαλασσοδανείων.
Του Αλκιβιάδη Κ. Κεφάλα*
Ικανή και αναγκαία συνθήκη για την πρόοδο και την οικονομική ανάπτυξη μιας χώρας είναι η μεγαλοαστική τάξη της να εμφορείται από εθνική συνείδηση. Οι μεγαλοαστοί, στο άκρως νεοφιλελεύθερο περιβάλλον που βιώνουμε μέσω του πλούτου, κατευθύνουν το νομοθετικό έργο της πολιτικής, διαμορφώνουν την παιδεία του έθνους, προβαίνουν σε παραγωγικές επενδύσεις με σκοπό την εξασφάλιση της εργασίας στον πληθυσμό και, τέλος, ελέγχουν την αισθητική, τη συμπεριφορά και την ιδεολογία των κοινωνικών τάξεων μέσω των μέσων μαζικής επικοινωνίας που κατέχουν.
O καλλιτέχνης που ζωγράφιζε τα αλφαβητάρια της παιδικής μας ηλικίας. Όμορφες εικόνες μιας άλλης εποχής.
Ο Κώστας Γραμματόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916 και καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών κατά τα έτη 1934-1940, έχοντας καθηγητή ζωγραφικής τον Ουμβέρτο Αργυρό και χαρακτικής τον Γιάννη Κεφαλληνό.
Της Κορίνας Φαρμακόρη.
Όταν ξέσπασε ο πόλεμος το 1940, ο Κεφαλληνός έθεσε το Εργαστήριο Χαρακτικής και τους μαθητές του στην υπηρεσία του Έθνους. Ο Γραμματόπουλος μαζί με τη Βάσω Κατράκη και τον Τάσσο (Αλεβίζο) τυπώνουν αφίσες με πατριωτικό περιεχόμενο, «εθνικής σκοπιμότητας», oπως τις αποκαλούσε το υπουργείο Στρατιωτικών που τις είχε παραγγείλει. Οι «Γυναίκες της Πίνδου» και «Εμπρός της Ελλάδος παιδιά» είναι από τις πιο γνωστές αφίσες που δημιούργησε.
Από τον Μανώλη Κοττάκη.
Στοιχειώδης γνώση της ελληνικής Iστορίας «προειδοποιεί» ότι, όσες φορές η Ελλάδα επιχείρησε να υλοποιήσει τα εθνικά της δίκαια υπηρετώντας την πολιτική τρίτων κρατών, στο τέλος είχε κακά ξεμπερδέματα: Εθνικές τραγωδίες, εθνικές καταστροφές, εθνικές ήττες.
Ο δημοκρατικά εκλεγμένος Ελευθέριος Βενιζέλος πίστεψε ότι, αν υπηρετούσε σωστά την πολιτική της Μεγάλης Βρετανίας στο ανατολικό ζήτημα, θα εξερχόταν από αυτήν τη μάχη νικητής και τροπαιούχος, ηγούμενος της Ελλάδας των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Την κρίσιμη ώρα, που μέσα σε καθεστώς εθνικής ανάτασης πίστευε ότι μπορεί να φτάσει στην Κωνσταντινούπολη, οι σύμμαχοι του «τράβηξαν το χαλί».
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Αναρωτιόμουν πριν τέσσερα χρόνια, γιατί δεν διαγράφουν όσα, και είναι πολλά, από τα ληξιπρόθεσμα προς το Δημόσιο χρέη δεν είναι εισπράξιμα. Το θυμήθηκα τώρα που άκουσα ότι τα χρέη αυτά έχουν ήδη υπερβεί τα € 100 δισ. Πριν τέσσερα χρόνια ανέρχονταν σε € 61,4 δισ. Πριν οκτώ χρόνια σε € 31 δισ.
Έγραφα τότε και επαναλαμβάνω:
«Πήρα αμπάριζα από χθεσινή ανάρτηση του ευγενούς τούτου ιστολογίου σχετική με τα περίφημα € 61,4 ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο. Από τον Σεπτέμβριο του 2009 τουλάχιστον θυμόμαστε όλοι ότι το Δημόσιο έχει λαμβάνειν μεγάλα ποσά από διάφορους οφειλέτες του. Το σύνολο αυτών των χρεών ανερχόταν τότε στα € 31 δισ. περίπου. Αυτά προσδοκούσε να εισπράξει ο ΓΑΠ, έστω και εν μέρει, για να προσδώσει περιεχόμενο στο προεκλογικό σύνθημα «λεφτά υπάρχουν», με το οποίο εξαπάτησε το εκλογικό σώμα.