Rib and Sea
Να και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Το ‘πε ο Martin Schulz των σοσιαλδημοκρατών της Γερμανίας. Ο φίλος του Σταύρου, του φίλου του Σημίτη και συνεταίρου της Φώφης Μέχρι το 2025 θα πρέπει, λέει, να έχουν συσταθεί οι ΗΠΕ. Βάσει ενός Συντάγματος που θα ψηφισθεί. Κι’ όποια χώρα δεν θελήσει, να αποβληθεί από την ΕΕ. [ΣΗΜ: θυμάστε το Σύνταγμα του Ζισκάρ που το ψηφίσαμε πρώτοι-πρώτοι και το δημοσιεύσαμε και στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ν.3341/2005), αλλά δεν ίσχυσε ποτέ, επειδή το απέρριψαν Γάλλοι και Ολλανδοί σε δημοψήφισμα, με αποτέλεσμα να έλθει από την πίσω πόρτα ως Συνθήκη της Λισαβώνας το 2009 εις δόξαν της απόλυτης επικράτησης της ….. βούλησης των λαών;]
Ας δούμε τί έχουν πει κάτι πρόγονοι του εν λόγω πωλητικού σκεύους.
Η Συνθήκη της Λωζάνης δεν επιμορφώνει τους ανιστόρητους.
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την Συνθήκη της Λωζάνης, ενώ οι κορώνες του Τούρκου Σουλτάνου με την ανοχή του ανιστόρητου Αλέξη Τσίπρα δίνουν και παίρνουν. Διότι, αγαπητέ Αλέξη - και καλώς σε χαρακτήρισε άπειρο ο Σουλτάνος - δεν έχεις διαβάσει, προφανώς, τι ακριβώς προέβλεπε η περιβόητη αυτή Συνθήκη η οποία, σύμφωνα με όσα απερίσκεπτα και αναπόδεικτα υποστηρίζουν σήμερα κάποιοι, έχει ισχύ 100 ετών και θα ανακληθεί το 2023! Γιατί, αν είχες διαβάσει τί προέβλεπε αυτή η Συνθήκη, Αλέξη μου, θα έβαζες τον Σουλτάνο στη θέση του και θα του έκοβες μιας και δια παντός κάθε περαιτέρω σκέψη για αναθεώρηση ή επικαιροποίησή της. Για τους αξιολύπητους συναδέλφους των μέσων της μαζικής μας εξαπάτησης δεν θα μιλήσω. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι.
Η Συνθήκη της Λωζάνης, λοιπόν, ανιστόρητε Αλέξη, θρασύτατε υποκριτή Ρετζέπ και αξιολύπητοι "συνάδελφοι" των μέσων της μαζικής μας εξαπάτησης, "υπεγράφη την 24η Ιουλίου του 1923 από την Βρεττανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ιαπωνία, την Ελλάδα, το Σερβο-Κροατο-Σλοβενικό κράτος και την Τουρκία. Οι χώρες αυτές διαπνεόμεναι υπό του αυτού πόθου όπως τερματίσωσιν οριστικώς την εμπόλεμον κατάστασιν, ήτις από του 1914 συνετάραξε την Ανατολήν, μεριμνώσαι όπως αποκαταστήσωσι τας μεταξύ αυτών σχέσεις φιλίας και εμπορίου, αναγκαίας δια την κοινήν ευημερίαν των οικείων αυτών Εθνών, λαμβάνουσαι υπ’ όψιν ότι αι σχέσεις αύται δέον να βασίζονται επί του σεβασμού της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας των Κρατών, απεφάσισαν να συνομολογήσωσιν επί τούτω Συνθήκην και διώρισαν ως πληρεξουσίους αυτών:
Εκδικητικός, γεμάτος μικρότητα, νεο-αντι-φιλελευθερισμός.
Γράφει ο Γιάνης Βαρουφάκης.
Οταν τα στοιχεία της Φύσης, το νερό και η φωτιά, ξεσπούν εναντίον των ανθρώπων, το ξέσπασμά τους σκοτώνει συστηματικά φτωχούς ανθρώπους.
Ποτέ δεν ανασύρθηκαν δεκάδες πνιγμένοι από την Εκάλη ή τη Βουλιαγμένη. Ποτέ δεν συνέβη να δούμε σορούς καμένων στο ακριβό Χόλαντ Παρκ, όπως εκείνες τις σορούς δεκάδων κατοίκων της παραμελημένης εργατικής πολυκατοικίας Γκρένφελ που τους κατάπιε η πυρκαγιά πριν από λίγους μήνες στο Λονδίνο.
Ταξική βροχή; Ταξική φωτιά; Οχι βέβαια. Απλά, αβάσταχτα ταξικές κοινωνίες.
Σέρνεται χούντα.
Βγήκε προχθές ένα κυβερνητικό κάθαρμα (πρώην πασοκικό εκσυγχρονιστήρι και νυν "αριστερό" νεοφιλελεστήρι) και μέμφθηκε την προηγούμενη κυβέρνηση καθαρμάτων, που δεν άρχισε τους πλειστηριασμούς επί των ημερών της, παρά την έκανε πάσα στην σημερινή κυβέρνηση του λαού (κατά το "Ευρώπη των λαών").
Λες και δεν ήταν τα συντρόφια του (θού Κύριε) αυτά που -πολύ σωστά τότε- απειλούσαν με πολιτικό και κοινωνικό αρμαγεδδόνα εάν ξεκινούσαν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, και μάλιστα πρώτης κατοικίας.
Και δεν βρέθηκε ένα δημοσιογραφικό κάθαρμα να του τρίψει την αλήθεια στην μούρη.
Και δεν βρέθηκαν δυό-τρείς "παριστάμενοι" να τον χουγιάξουν και να τον λειώσουν στο φτύσιμο.
Τα αντανακλαστικά της κοινωνίας μας, βοηθούντων πάντα των ΜΜΕ και της κρατικής βίας, τείνουν να εξαφανιστούν.
Πόλεμος!
Βλέποντας αυτό που συμβαίνει στην χώρα μας τα μνημονιακά αυτά χρόνια, βγάζει κανείς αβίαστα συμπεράσματα. Πρέπει να είναι τυφλός για να μη τα δεί, ή τελειωμένο κομματόσκυλο για να μη τα καταλάβει.
Όλες οι κυβερνήσεις που ανέλαβαν την εξουσία αυτά τα χρόνια, μία-μία, όλες, ανεξάρτητα αν ονομάζονταν "δεξιές" ή "αριστερές" ή του (πέτσινου) "συνταγματικού τόξου", ή ό,τι άλλο, ξεβρακώθηκαν. Όλες, μία προς μία, βάδισαν τον ίδιο δρόμο της ξεφτίλας και της εθνικής μειοδοσίας. Απερίφραστα όλοι οι πρωθυπουργοί αυτής της περιόδου, καθώς και οι υπουργοί τους είναι προδότες, και απατεώνες τέτοιου βεληνεκούς που το εκτελεστικό απόσπασμα ως στιγμιαία απόδοση δικαιοσύνης (ή τιμωρίας) δεν θα αρκούσε για να ξεπλύνει το άγος και να κατασιγάσει τα πάθη του λαού.