Καθώς δεν κοιμήθηκα καθόλου απόψε στον Πλατανιά, εξ αιτίας της είδησης για την αιώνια κατάδυση του καπετάν Σταύρου Βαλσαμίδη, είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω ολόκληρη τη διαδικασία του ξυπνήματος του βασιλιά και να την απαθανατίσω.
Είναι τελικώς αυτό που συνηθίζω να λέω : Πως η ζωή δεν είναι τίποτε άλλο παρά λευκά και μαύρα τετραγωνάκια. Ευτυχισμένες και δυστυχισμένες στιγμές που, ευτυχώς, εναλλάσσονται. Μια αρμονία των αντιθέσεων που μόνο η Ζωή και η Φύση μπορούν να χαρίσουν...
Η ψυχή του καπετάν Σταύρου μου έστειλε σήμερα μια αξέχαστη ανατολή, ένα αξέχαστο φιλί από τον υγρό του τάφο...