Rib and Sea

Του Ιωσήφ Παπαδόπουλου.

Αρκούσε να ολοκληρωθεί άλλη μια εκλογική αναμέτρηση, για να διαπιστώσουμε, μέσα σε ελάχιστους μήνες, ότι είμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Υπήρξαν πάντως μερικές σημαντικές διαφορές σ' αυτήν την εκλογική αναμέτρηση σε σχέση με όλες τις προηγούμενες. Και οι διαφορές αυτές είναι : Το τεράστιο ποσοστό αποχής, η μεγάλη κατά την γνώμη μου απώλεια ενός σημαντικού πολιτικού προσώπου και ο προαναγγελθείς θάνατος ενός νέου κόμματος. Και τα τρία πρέπει νομίζω να μας προβληματίσουν. Εμάς τους ψηφοφόρους, τον κυρίαρχο λαό δηλαδή, γιατί αν περιμένουμε να προβληματισθούν οι εκλεγμένοι ξεγάνωτοι τενεκέδες, είναι βέβαιο πως θα χάσουμε τον χρόνο μας.

Η διαφορά λοιπόν, σε σχέση με όλες τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, είναι στην πρωτοφανή (και αναμενόμενη) αποχή των ψηφοφόρων που άγγιξε το ποσοστό του 50%! Η απώλεια ακούει στο όνομα Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο προαναγγελθείς θάνατος ήταν το ποσοστό που συγκέντρωσε η "Λαϊκή Ενότητα" του Λαφαζάνη. Ένα ποσοστό που δεν επέτρεψε στη ΛΑ.Ε., με ευθύνη του αρχηγού της, να μπει στη Βουλή. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.

Ανήκω, είτε αρέσει σε μερικούς είτε όχι, στο 1/2 του λαού που απείχε της εκλογικής διαδικασίας. Το είχα άλλωστε δηλώσει αυτό ξεκάθαρα στο άρθρο μου με τίτλο "ψηφίζετε ακόμη ρε σεις;" στις 2 Σεπτεμβρίου http://www.ribandsea.com/articles/2006-psifizete-akomi-re-seis Εκείνη η δήλωσή μου όμως, η οποία ήταν πολιτική επιλογή και αναφαίρετο δικαίωμά μου και για την οποία δεν προτίθεμαι να απολογηθώ, ξεσήκωσε δύο κυρίες του διαδικτύου, στις οποίες πολλάκις έχω συμπαρασταθεί με τον τρόπο μου στο παρελθόν, προβάλλοντας τους αγώνες τους εναντίον αυτού του Αρμαγεδώνα που μας καταπίνει όλους.

Οι δύο αυτές κυρίες λοιπόν, οι οποίες θεωρούν προφανώς τον εαυτό τους αυθεντία στην ερμηνεία του Συντάγματος και των νόμων ενώ πιστεύουν, συγχρόνως, πως είναι οι κάτοχοι της μίας και μόνης αλήθειας, μου επετέθησαν με εκφράσεις του τύπου :

"... Από αυτή και μόνο την έκφρασή σου προκύπτει ότι επί της ουσίας προτιμάς την διατήρηση αυτής της υπάρχουσας καμαρίλας και κατάστασης ακριβώς στο σκεπτικό που έχουν και οι Μνημονιακοί για τα Μνημόνια και επί της ουσίας έχεις επιλέξει την αποχή ως σιωπηρή ψήφο εμπιστοσύνης στο υπάρχον σύστημα ώστε να μπορείς να βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη όπως δηλώνεις.

Επί της ουσίας ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΟΧΗ (εσύ προσωπικά)  για να στηρίξεις τους  Μνημονιακούς επειδή περιφρονείς και υποτιμάς τον οποιοδήποτε άλλο Πολίτη στην διαχείριση της εξουσίας/διακυβέρνηση της Χώρας.

Εφ' όσον λοιπόν θέλεις να τα ακούσεις, είναι πασιφανές ότι απλά ψάχνεις διακαώς να κρατηθείς στην δική σου υποκριτική επιλογή και ταυτόχρονα να μπορείς να ισχυρίζεσαι ότι είσαι ενάντια σε αυτούς που στηρίζεις και που προφανώς σε στηρίζουν. Και μόνο το σκεπτικό σου που καταρρίπτεται εύκολα σε όποιον δεν είναι στην "ου με πείσεις κ' αν με πείσεις" ομάδα βολεμένων για οποιονδήποτε λόγο ατόμων δείχνει τα ανωτέρω...".

Είμαι λοιπόν "βολεμένος", κατά τις κυρίες αυτές, προτιμώ την διατήρηση της υπάρχουσας καμαρίλας, επιλέγω την αποχή ως σιωπηρή ψήφο εμπιστοσύνης στο υπάρχον σύστημα, ενώ επιλέγω την αποχή για να στηρίξω τους μνημονιακούς επειδή περιφρονώ και υποτιμώ τον οποιοδήποτε άλλο πολίτη στην διαχείρηση της εξουσίας/διακυβέρνησης της χώρας!

Δεν θα σχολιάσω το συγκεκριμένο λιβελλογράφημα. Μιλάει άλλωστε μόνο του και όποιος γνωρίζει, λίγο έστω, την πορεία μου, θα καταλάβει αν τα υποτιμητικά αυτά σχόλια με αφορούν.

Μετά το πρωτοφανές όμως (και αναμενόμενο, όπως προείπα) ποσοστό της αποχής, θέλω να ρωτήσω :

Το 1/2 των εχόντων δικαίωμα ψήφου, που επέλεξαν να μην ψηφίσουν κανένα κόμμα ή απόκομμα επειδή απλώς κανένα δεν τους εκπροσωπεί, επιθυμεί την διατήρηση της υπάρχουσας καμαρίλας; Θέλουν οι απέχοντες ψηφοφόροι να στηρίξουν το υπάρχον σύστημα και τα μνημόνια; Όχι βεβαίως! Τι συνέβη λοιπόν και η αποχή έφθασε σ' αυτό το πρωτοφανές, ακόμη και για την διεθνή πολιτική σκηνή, ποσοστό; Συνέβη το εξής απλό και αυτονόητο. Ο κόσμος απογοητεύτηκε, αηδίασε, δεν μπορούσε να πιστέψει πια στα ξύλινα λόγια των περιφερόμενων θιάσων της πολιτικής και αισθάνθηκε ότι δεν τον εκπροσωπούσε κανείς. Τι να ψηφίσει λοιπόν και ποιον; Να ρίξει ένα ψηφοδέλτιο, όπου λάχει και όποιον πάρει ο χάρος, μόνο και μόνο για να πει ότι ψήφισε και εκπλήρωσε το εκλογικό του καθήκον και δικαίωμα; Θα ήταν πιο υπεύθυνη πράξη αυτή; Ή να ψηφίσει διαμαρτυρόμενος βγάζοντας το δεξί του μάτι επειδή του πονάει το αριστερό; Ένα είναι βέβαιο. Επειδή, κατά πάσα πιθανότητα, αυτή η τραγελαφική κατάσταση με το αδιέξοδο πολιτικό σύστημα δεν θα οδηγήσει πουθενά, το ποσοστό της αποχής θα ανέβει σε ακόμη μεγαλύτερα επίπεδα στην προσεχή εκλογική αναμέτρηση, η οποία δεν θα αργήσει, κατά την γνώμη μου, να πραγματοποιηθεί.

Ας θυμηθούμε όμως τι αναφέρει το Σύνταγμα, για το οποίο τόσο κόπτονται μερικοί και μερικές, στο άρθρο 1.

Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Δηλαδή; Θα αγνοήσουμε την σαφή επιλογή του λαού να μην ψηφίσει κανένα κόμμα ή απόκομμα επειδή δεν θέλει πλέον να εμπαίζεται και να εξαπατάται από αυτούς οι οποίοι ζητούν την ψήφο του; Θα καθίσουμε τους ψηφοφόρους που απείχαν της εκλογικής διαδικασίας στο εδώλιο για εσχάτη προδοσία; Θα σχηματισθεί κυβέρνηση από τη μειοψηφία, η οποία θα προχωρήσει στην εφαρμογή του τρίτου και τέταρτου ίσως, μνημονίου; Και τι θα συμβεί εάν στις επόμενες εκλογές το ποσοστό της αποχής υπερβεί το 50%; Θα συνεχίσουν να νομιμοποιούνται κυβερνήσεις με την αποχή της πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος; Η αποχή πάντως αποτελεί από μόνη της ένα τεράστιο θέμα και η συζήτηση γι' αυτήν δεν τελειώνει τόσο εύκολα.

Το σημαντικό πολιτικό πρόσωπο το οποίο απωλέσθη σ' αυτή την εκλογική αναμέτρηση, πάντα κατά την γνώμη μου, είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Η Πρόεδρος της Βουλής υπήρξε, πέραν πάσης αμφιβολίας, politically correct σε όλες τις επιλογές και τοποθετήσεις της. Η επιλογή της να στηρίξει με συνέπεια αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ υπεσχέθη και ξέχασε, της στοίχισε την βουλευτική έδρα. Το Κοινοβούλιο θα είναι σίγουρα φτωχότερο χωρίς την παρουσία αυτής της ξεχωριστής προσωπικότητας. Και η απώλεια αυτή είναι σημαντική γιατί η Ζωή Κωνσταντοπούλου, με τη στάση της, δίδαξε πολιτικό ήθος και συνέπεια λόγων και έργων. Γεγονός που δημιούργησε αμηχανία στο υπόλοιπο σκυλολόϊ και μίσος εναντίον της. Μπορεί να κατηγορήθηκε για τον τρόπο εκφοράς του λόγου της. Ουδείς όμως δικαιούται να απομονώνει τον τρόπο εκφοράς του λόγου ενός πολιτικού, δίνοντάς του μεγαλύτερη βαρύτητα από το περιεχόμενό του.

Πιστεύω, βεβαίως, ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν θα μείνει αδρανής, ακόμη και εκτός Βουλής ούσα. Πιστεύω ότι ο άξονας της πολιτικής της δράσης θα είναι το Πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το ξεσκέπασμα αυτών που θέλουν να το κουκουλώσουν, ακόμη και μέσα από την ομάδα των πρώην συντρόφων της στον ΣΥΡΙΖΑ.

Όσο για τον προαναγγελθέντα θάνατο της "Λαϊκής Ενότητας του Παναγιώτη Λαφαζάνη", ουδείς νομίζω πρέπει να αμφιβάλλει ότι ο τελευταίος τιμωρήθηκε περισσότερο επειδή "έριξε" την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και λιγότερο επειδή δεν αναφέρθηκε με λεπτομέρειες στο πρόγραμμα του κόμματός του. Δυστυχώς οι ψηφοφόροι δεν έχουν ακόμη μάθει να αποδίδουν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.

Αυτό που πιστώνονται πάντως τα μέλη της αριστερής πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ, που στελέχωσαν το κόμμα της "Λαϊκής Ενότητας", είναι ότι έμειναν σταθεροί στις προεκλογικές δεσμεύσεις του Αλέξη Τσίπρα και στην εντολή που δόθηκε από τον ελληνικό λαό στο δημοψήφισμα του περασμένου Ιουλίου, εγκαταλείποντας τις καρέκλες και τα υπουργικά τους αξιώματα, ιδρύοντας ένα νέο κόμμα και κατεβαίνοντας σε ένα προεκλογικό αγώνα τριών μόλις εβδομάδων.

Παρ'όλα αυτά, ο Λαφαζάνης θα μπορούσε να σώσει την παρτίδα εάν αποδεχόταν τη χείρα βοηθείας που του άπλωσε το ΕΠΑΜ του Δημήτρη Καζάκη. Τα δύο κόμματα συγκλίνουν άλλωστε στις περισσότερες από τις προγραμματικές τους θέσεις. Επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, κατάργηση του απεχθούς, επονείδιστου και παράνομου δημοσίου χρέους, ενίσχυση της πρωτογενούς παραγωγής κ.λπ. Τι ήταν λοιπόν αυτό που έκανε τον Παναγιώτη Λαφαζάνη να μη δεχθεί να συνεργαστεί με το ΕΠΑΜ; Για του λόγου το αληθές : Στα τελικά εκλογικά αποτελέσματα η "Λαϊκή Ενότητα" έλαβε ποσοστό 2,88% και το ΕΠΑΜ 0,77%. Αν προστεθούν βγάζουν  ποσοστό 3,65% αρκετό να βάλει τα δύο αυτά κόμματα στη Βουλή.

Σύμφωνα πάντως με όσα ισχυρίστηκε ο Γ.Γ. του ΕΠΑΜ Δημήτρης Καζάκης κατά την διάρκεια τηλεοπτικής εκπομπής στον δημοσιογράφο Χρήστο Μαζάνη, ο Λαφαζάνης απέρριψε το αίτημα συνεργασίας λέγοντας πως τα μέλη του ΕΠΑΜ δεν είναι αρκούντως αριστεροί αλλά είναι περισσότερο πατριώτες και ότι είναι πολύ συνεπείς για να μπορούν να είναι και ευλύγιστοι! https://www.youtube.com/watch?v=Ie4tglOnybM