Rib and Sea

Οι φόροι πριν από τον 19ο αιώνα ήταν τόσοι πολλοί στην Ελλάδα, ώστε όσοι δεν είχαν να πληρώσουν έβγαιναν στο βουνό. Για τη φοβερή αυτή φορολογία, ο ιστορικός Χριστόφορος Άγγελος, γράφει τα εξής χαρακτηριστικά: «Οι επιβληθέντες φόροι ήσαν αναρίθμητοι, αλλά καί άνισοι. Εκτός της δεκάτης, του εγγείου και της διακατοχής των ιδιοκτησιών, εκάστη οικογένεια κατέβαλε χωριστά φόρον καπνού (εστίας), δασμόν γάμου, δούλου και δούλης καταλυμάτων, επαρχιακών εξόδων καφτανίων, καρφοπετάλων και άλλων εκτάκτων. Ενώ δε ούτω βαρείς καθ' εαυτούς ήσαν οί επιβληθέντες φόροι, έτι βαρυτέρους και αφορήτους καθίστα ο τρόπος της εισπράξεως και η δυναστεία των αποσταλλομένων πρός τούτο υπαλλήλων ή εκμισθωτών. Φόρος ωσαύτως ετίθετο επί των ραγιάδων (υπόδουλος-τουρκ.raya) εκείνων οίτινες έτρεφον μακράν κόμην». Από το τελευταίο αυτό, έμεινε παροιμιώδης η φράση: «πλήρωσε τα μαλλιά της κεφαλής του».
Στις ημέρες μας οι φόροι δεν πάνε πίσω. Πληρώνουμε ΕΝΦΙΑ, προκαταβολή φόρου για τον επόμενο χρόνο, φόρο αλληλεγγύης, φόρο επιτηδεύματος, φόρο εισοδήματος, τέλη κυκλοφορίας, φόρο πολυτελούς διαβίωσης, φόρο για τα παιδιά, φόρο προστιθέμενης αξίας, φόρο καπνού, φόρο στα ποτά, φόρο ασφαλίστρων, φόρο στα καύσιμα. Μήπως είναι καιρός να πάρουμε και πάλι τα βουνά;