Rib and Sea

"Κλεμμένο" από το εξαιρετικό Πανθρακικό έντυπο γνώμης "Αντιφωνητής" - Αρ. Φύλλου 428, Δεκέμβριος 2015.

Πρό ἡμερῶν ἀναρτήσαμε στήν ἱστοσελίδα μας ἕνα κείμενο γιά τό νεοδημοκρατικό ἐκλογικό φιάσκο μέ τίτλο «Ὁ Καραγκιόζης Νεοδημοκράτης». Ἐκεῖ γράφαμε γιά τήν κατάντια τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολίτευσης πού κατάφερε νά μᾶς πείσει ὅτι ὑπάρχουν καί χειρότερα ἀπό τήν «κυβερνώσα Ἀριστερά»:

«... Δεν ήταν μόνο οι κωμικές υποψηφιότητες λοιπόν, ούτε μόνον η ολική έκλειψη πολιτικού λόγου, ούτε μόνον η ακυβερνησία του συντηρητικού χώρου επί τόσους μήνες. Είναι που οι ίδιοι φελλοί, τα ίδια σούργελα που δεν έχουν πει στη ζωή τους ούτε μια κουβέντα άξια προσοχής – για... έργο ας μην αναφερθούμε καλύτερα – ετοίμαζαν επί δύο μήνες το απόλυτο φιάσκο. Μα κανένας τους δεν νιώθει προσβεβλημένος στα όρια της διαπόμπευσης, ώστε να φύγει από αυτόν τον θίασο αν όχι κι από τον πολιτικό στίβο; Είναι όλοι τόσο κλινικά κρετίνοι, τόσο αθεράπευτα μωροφιλόδοξοι, τόσο οργανικά διαπλεκόμενοι;...»

Ταυτόχρονα ὅμως θέσαμε καί τό εὐρύτερο πρόβλημα πού δείχνει νά ταλανίζει τή χώρα μας. Ἐντάξει, πειστήκαμε πώς οἱ ἐλίτ μας εἶναι γιά δυσθανασία: χωρίς γνώση, χωρίς ἠθικό, χωρίς φιλοπατρία, χωρίς ἦθος. Ὅταν καταρρεύσει ἡ συριζοκυβέρνηση θά ἔρθει ἡ «τεχνοκρατική» ἤ ἡ «οἰκουμενική» λύση, γιά νά ἀποδείξει πώς εἶναι φτιαγμένη ἀπό τά ἴδια σκατά. Καί μετά; Ὑπάρχει καμμιά ἐφεδρεία γιά τήν Ἑλλάδα, στά λαϊκά ἤ στά μικρομεσαῖα στρώματα, ἤ πᾶμε γιά σομαλοποίηση;