Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Ἀνάπτυξις μέσῳ τῆς Παιδείας κι ὄχι μέσῳ τῆς ἐξαθλιώσεως!
Ἡ Ἑλλάδα βρίσκεται σὲ μιὰ βαθειὰ οἰκονομικὴ κρίση. Τίποτα καινούριο. Αὐτὴ ἡ κρίσις ἐπεκτείνεται σὲ ὅλες τὶς πτυχὲς τῆς ζωῆς, στὴν παιδεία, τὸν πολιτισμό, τὴν κοινωνικὴ ἠθική. Κοινὲς διαπιστώσεις, δίχως τίποτα τὸ σημαντικό.
Ζοῦμε σὲ μιὰ χώρα ποὺ οὐδέποτε ἦταν βιομηχανική, ἀφοῦ ποτὲ δὲν ἔφθασε στὸ σημεῖο νὰ γίνῃ. Οἱ περισσότερες κοινωνικὲς κατακτήσεις τῶν δυτικῶν κρατῶν, μετὰ τὸν μεσαίωνα, δὲν πέρασαν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα στὸν χρόνο τους, μὲ συνέπεια πολλὲς ἀπὸ τὶς δυτικὲς ἐπιρροὲς νὰ καταφθάνουν ἀργοπορημένες καὶ κάθιδρες μέσα ἀπὸ τὴν πολιτική, τὰ κόμματα καὶ τοὺς ἠγέτες ποὺ ἀναδεικνύει ὁ λαός μας.
Δὲν εἶναι τυχαῖο πὼς οἱ περισσότεροι πολιτικοί, ποὺ σέβονται τὸν ἑαυτό τους (sic) ἔχουν τὰ παιδιά τους σὲ ἀμερικανικὰ πανεπιστήμια. Μειοψηφία ἀποτελοῦν τὰ βρετανικὰ πανεπιστήμια. Δὲν νομίζω νὰ ὑπῆρξε ὑψηλόβαθμο κυβερνητικὸ στέλεχος, ποὺ νὰ εἶχε τὸ παιδί του σὲ κάποια σχολὴ τοῦ «ἀνατολικοῦ μπλόκ», τουλάχιστον μέχρι τὴν «πρώτη φορὰ ἀριστερά», καὶ νὰ «ἐπέζησε» πολιτικά.
Ἡ Ἑλλάδα ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα χρόνια διαθέτει μιὰν ἁπλῆ οἰκονομικὴ δομή, κυρίως στὸν πρωτογενὴ τομέα, μὲ βαθμιαῖες ἐξελίξεις στὸν δευτερογενὴ τομέα – τὴν μεταποίηση – καὶ πολὺ ἀργὲς βελτιώσεις στὶς ὑπηρεσίες. Ὑπάρχουν φορὲς ποὺ εἶμαι σίγουρος πὼς τὸ χαρτόσημο, μεγαρόσημο, παράβολο, καὶ ὅπως ἀλλοιῶς μπορεῖ νὰ ὀνομασθῇ ἕνα κομμάτι χαρτὶ ποὺ πρέπει νὰ πληρώσῃς νόμιμα, γιὰ νὰ σὲ ἐξυπηρετήσῃ τὸ δημόσιο (ὄχι τὸ «γρηγορόσημο»), ἀνεκαλύφθη ἀπὸ τὸν ἐποχὴ τοῦ Ὁμήρου…
Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὴν ἀγροτικὴ παραγωγὴ καὶ τὸν τουρισμό, ποὺ νομίζω πάντοτε ἀποτελούσαν, ὡς ἕνα βαθμό, βασικὰ μέρη τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας, ἡ Παιδεία ἤταν τὸ πιὸ σοβαρὸ ἐξαγώγιμο «προϊόν» μας, ἀκόμη καὶ πρὶν τὸν Ὅμηρο. Ἡ ἑλληνικὴ παιδεία ἦταν τόσο προχωρημένη, εἰδικὰ σὲ τομεῖς ὅπως ἡ λογοτεχνία, ἡ φιλοσοφία, ἡ ἄθλησις, ἡ μουσικὴ καὶ ὁ συνδυασμὸς τῶν ἀνωτέρω στὸ «νοῦς ὑγιὴς ἐν σώματι ὑγιεῖ», ποὺ προσέρχονταν μαθητὲς ἀπὸ ὅλο τὸν γνωστὸ κόσμο, κάποιες φορὲς μεταβιβάζοντας τεράστιες περιουσίες σὲ ἀντάλλαγμα μὲ τὴν γνώση.
Μέχρι τὴν κατάκτησή μας ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανοὺς καὶ τὴν οὐσιαστικὴ ἀναστολὴ τῆς ἀναπτύξεως – μετασχηματισμοῦ μας σὲ μιὰ κρατικὴ ὀντότητα, ἡ Παιδεία ἀποτελοῦσε τὴν ῥαχοκοκαλιὰ τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας, προωθώντας καὶ μιὰ παράπλευρη μορφὴ «τουρισμοῦ», ποὺ σήμερα θαυμάζουμε ἀπὸ μακρυὰ μόνον, τὸν ἐκπαιδευτικὸ τουρισμό. Γιὰ παράδειγμα, δὲν νομίζω νὰ ὑπάρχῃ Ἰατρὸς στὸν Δυτικὸ κόσμο, ποὺ νὰ μὴν ἔχῃ σὰν ὄνειρό του νὰ ἐπισκεφθῇ τὸ Ἀσκληπιεῖο τῆς Κῶ. Βέβαια, μετὰ τὴν ἐπίσκεψη καὶ τὴν παραδοχὴ τῆς αἴγλης τοῦ χώρου, δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ λυπᾶται γιὰ τὴν κατάντια μας. Θυμᾶμαι τὴν ἔκπληξή μου ὅταν ἀντίκρισα τὸ ὑπερσύγχρονο ὁριζόντιο σύστημα ἠλεκτρονικῆς ἐνημερώσεως, ποὺ ὑπῆρχε μερικὰ μέτρα μετὰ τὰ ὑπερσύγχρονα ἐκδοτήρια εἰσιτηρίων στὸ Ἀσκληπιεῖο. Ἀκούμπησα τὴν ὀθόνη τοῦ εἰδικοῦ συστήματος καὶ τότε κατενόησα πὼς δὲν δουλεύει. Δὲν ἀρκοῦσε αὐτό, δὲν ὑπῆρχε κὰν ὑπολογιστὴς μέσα γιατὶ εἶχε ἀφαιρεθεῖ ὁλόκληρο τὸ σύστημα ἐνημέρώσεως καὶ εἶχε μείνει ὁ σκελετός του. Ἄνοιγες τὸ κάλυμμα καὶ μέσα ὑπῆρχαν σκουπίδια, ἀφοῦ εἶχε μετατραπεῖ σὲ σκουπιδοτενεκέ.
Θεωρῶ δεδομένο πὼς αὐτὴ ἡ χώρα, ἡ ὁποία λατρεύει ὁ,τιδήποτε ἔρχεται ἀπὸ τὸ ἐξωτερικό, ἀκόμη κι ἂν εἶναι ὁ πρωθυπουργός της, ἀλλὰ ταυτόχρονα μισεῖ τὸν δυνατό, τρώγοντας μὲ μανία τὸ πρόχειρο φαγητό του, πίνοντας τὰ ἀναψυκτικά του καὶ βλέποντας ὅλες τὶς ταινίες τοῦ Hollywood χωρὶς μετάφραση, ἀλλὰ μὲ ὑποτίτλους, ἔχει σοβαρὰ προβλήματα ποὺ παραπέμπουν ἀκόμη στὴν τουρκοκρατία. Ὑπάρχουν ὑπηρεσίες ποὺ πραγματικὰ θυμίζουν ἐκείνα τὰ χρόνια. Τὸ κράτος δὲν ἐκσυγχρονίσθηκε ποτὲ καὶ δίνει μιὰ εἰκόνα ὑβριδίου, ποὺ τὸ μισὸ εἶναι ἐλέφαντας καὶ τὸ ὑπόλοιπο περιστέρι.
Ὁ δημόσιος μηχανισμὸς φυτοζωεῖ, ἐνῶ θὰ μποροῦσε νὰ ἀξιοποιηθῇ. Στόχος πλέον δὲν εἶναι ἡ ἀνάπτυξις, ἀλλὰ ἡ ἀπόλυσις δημοσίων ὑπαλλήλων, ἡ μείωσις συντάξεων καὶ ὁ περιορισμὸς τῶν ἐξόδων, γιὰ νᾶ γίνῃ τάχα ἀνταγωνιστικὴ ἡ οἰκονομία. Αὐτὸ θὰ γίνη διὰ μαγείας, γιατὶ κάποιος θὰ πείσει τοὺς Ἄγγλους, τοὺς Γερμανούς, τοὺς Ῥώσσους καὶ τοὺς Κινέζους νὰ ἀφήσουν τὶς δικές τους χῶρες, ποὺ φυσικὰ ἀγαποῦν, καὶ νὰ ἔλθουν στὴν δική μας, ἐπειδὴ εἴμαστε τόσο ἐξαθλιωμένοι ποὺ συμφέρουμε! Ἀντίθετα, θὰ διαλύσουμε ὄλες τὶς δημόσιες ὑπηρεσίες καὶ τὶς ἐταιρεῖες τοῦ εὐρυτέρου δημοσίου τομέως, φροντίζοντας γιὰ παράδειγμα ἡ «Ὀλυμπιακὴ Ἀεροπορία» νὰ εἶναι παθητική, ἡ Ἀγροτικὴ Τράπεζα καὶ τὸ Ταχυδρομικὸ Ταμιευτήριο σὲ κίνδυνο καταρρεύσεως καὶ ὁ ΟΠΑΠ ἀσύμφορος!
Πόσο θέλει γιά νά καταλάβῃ κάποιος πώς κυνηγώντας τήν μικρή καί μεσαία ἑταιρεία στήν Ἑλλάδα, σκοτώνεις τήν ἴδια τήν οἰκονομία; Πῶς μπορεῖ νά θητεύσῃ κάποιος στό ὑπουργεῖο οἰκονομίας καί νά πιστεύῃ ὅτι σκοτώνοντας τόν «ἐμποράκο» θά ἔρθη ἡ ἀνάπτυξις; Γιά ποιά ἀνάπτυξη μιλᾶμε ἀκριβῶς; Τὴν ἴδια ἀνάπτυξη ποὺ ἀπολαμβάνουν οἱ Κινέζοι μολύνοντας τὸ περιβάλλον τους, μὲ διατροφικὰ σκάνδαλα καὶ κυκλοφορώντας μὲ χειρουργικὲς μάσκες; Τὴν ἀνάπτυξη πού χαίρονται οἱ χωρισμένοι σέ κάστες Ἰνδοί; Μήπως κάποιος νά σᾶς ἐξηγήσῃ ποιά εἶναι τά ἐπαγγέλματα τῆς κατωτέρας κάστας;
Ἂν ἑγὼ ἤμουν ἕνας ἐπιτυχημένος καί εὐτυχισμένος Ῥῶσσος ἐπιχειρηματίας, γιά ποιόν ἀκριβῶς λόγο νά μεταφέρω τήν ἐπιχείρησή μου στήν Ἑλλάδα; Ἀκόμη κι ἂν ὁ σύντροφος Ἀλέξης μὲ βάλει σὲ εἰδικὸ φορολογικὸ καθεστώς, εἴτε λοιπὸν θὰ παίξω στὴν ἀγορὰ τοῦ τουρισμοῦ, ἀφοῦ ὁ ἀνταγωνισμὸς θὰ πεθάνη ἀπὸ τὴν αὐξημένη φορολογία, εἴτε θὰ παίξω στὸν ὀρυκτὸ πλοῦτο, εἴτε θὰ «ξε-μαυρίσω» χρῆμα ἀπὸ τὴν πώληση ὅπλων καὶ ναρκωτικῶν. Κοινῶς, νόμιμα θὰ βγάλω χρήματα σὲ τομεῖς ποὺ μέχρι πρότινος ἀξιοποιοῦσαν οἱ ἴδιοι Ἕλληνες ἐπιχειρηματίες, τοὺς ὁποίους τὸ κράτος τῆς ἀναπτύξεως τοὺς ἔχει καταντήσει κυνηγημένους φοροφυγάδες.
Ὅταν ὅμως μιὰ ἐπένδυσις γίνεται μόνον γιὰ τὸ χρῆμα (καὶ ἡ Μητέρα Τερέζα εἶχε κάτι περιέργους λογαριασμοὺς στὰ ἱδρύματά της) πόσο σίγουροι εἴμαστε ὅτι ὁ Ῥῶσσος ἐπιχειρηματίας θά πληρώση τούς σωστούς, μειωμένους, ἀναλογοῦντες φόρους στήν χώρα μας καί δέν θά κάνη αὐτό πού μέ παῤῥησία πράττουν ὅλοι οἱ βαθύπλουτοι «καρχαρίες» τῆς νέας τάξεως πραγμάτων, γιά νά παραμείνουν βαθύπλουτοι; Κλάμα, ὀδυρμός, κρίσις, κόκκινο, παθητικὸ ἐντὸς τῆς Ἑλλάδος, ἀπειλὲς μὲ ἀπολύσεις ἐργαζομένων, τιμολόγια ἀπὸ τὰ νησιὰ Βανουάτου καὶ φορολόγηση στὴν «ἐπιχειρηματομάνα» Πὸρτ Βίλα τῶν Νέων Ἐβρίδων. Τοῦ φορολογικοῦ παραδείσου τὸ κάγκελο…
Στὸν ἀντίποδα τῆς ἀπάτης τοῦ Χρηματιστηρίου, κατὰ τὴν ὁποία ἔπεσαν τεράστια κεφάλαια στὴν ἀνύπαρκτη ἀνάπτυξη, τῆς κομπίνας τῶν Δομημένων Ὁμολόγων μὲ τὶς ἐπενδύσεις τῶν ἀσφαλιστικῶν ταμείων σὲ ἐπενδυτικὰ προϊόντα ποὺ εἶχαν ἀρχικὴ τιμὴ 180 ἐκατομμύρια εὑρῶ καὶ πωλήθηκαν στὰ ταμεῖα στὰ 2.5 δισεκατομμύρια, πλέον ὁ ἰδιωτικὸς τομέας θεωρεῖται «καταραμένος».
Ὁ Ἕλληνας ἐπιχειρηματίας, γιὰ νὰ ἐπιβιώσῃ ἄνετα καὶ νὰ εἶναι χαρούμενος, εἴτε θὰ πρέπη νᾶ εἶναι τὸ ὑπέρ-λαμόγιο, εἴτε πρέπει νὰ ὀνειρεύεται μιὰ σταθερὴ προμήθεια «ἄσπρης σκόνης», γιὰ νὰ ἀκολουθήσει τὰ χνάρια τοῦ Πάμπλο Ἐσκομπάρ, σὲ μιὰ χώρα ποῦ ὁλοένα μοιάζει καὶ περισσότερο μὲ τὴν Κολομβία. Δὲν εἶμαι καὶ σίγουρος βέβαια, ἀκόμα καὶ ἰδιόκτητο «τεκέ» νὰ ἔχῃ κάποιος, ἐὰν θὰ μποροῦσε νὰ ἐπιβιώσῃ σὲ αὐτὴ τὴν χώρα, ἄν κόβῃ ἀποδείξεις καὶ ἀποδίδει ΦΠΑ, πληρώνει ἀμέσους καὶ ἐμμέσους φόρους, εἶναι συνεπὴς στὶς ἀσφαλιστικές του εἰσφορὲς καὶ εἶναι καὶ ἐντάξει στοὺς ὑγειονομικοὺς ἐλέγχους του.
Ἐκτὸς ἂν εἶσαι εὐεργέτης ἢ θὲς νὰ ἔχῃς τὸν τίτλο τοῦ ἐπιχειρηματία «καίγοντας» πεντακοσάρικα, σὲ αὐτὴν τὴν χώρα οἱ ὑγιεῖς ἰδιωτικὲς ἐπενδύσεις, ποὺ δὲν θέλουν ἐπιχορηγήσεις ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ Κράτος καὶ τὴν ἡνωμένη Εὐρώπη, ποὺ δὲν θέλουν καὶ δὲν μποροῦν νὰ πάρουν εἰκονικὰ δάνεια καὶ περίεργες χρηματοδοτήσεις, ποὺ θὰ ἔφτιαχναν νέες θέσεις ἐργασίας, θεωροῦνται οὐτοπία. Ἡ πραγματικὴ ἀνάπτυξις, μέσα ἀπὸ τὴν ὑγιὴ ἐπιχειρηματικότητα, εἶναι ἁπλᾶ ἀνεπιθύμητη.
Αὐτὸ γίνεται ἀκόμη πιὸ ξεκάθαρο στὸν χῶρο τῆς τριτοβάθμιας Παιδείας. Ἐκτὸς ἀπὸ τὰ δημόσια πανεπιστήμια, τὰ θέματα τῆς πολιτικῆς ἐπικαιρότητος ποὺ ἅπτονται τοῦ χώρου, εἶναι τὰ φροντιστήρια, τὰ ἰδιωτικὰ ἐκπαιδευτήρια, ἡ παραπαιδεία καὶ οἱ φόροι. Δίχως νὰ εἶμαι ἐντελῶς σίγουρος, ἔχοντας ἁπλᾶ ἐπισκεφθεῖ ἀρκετὲς χῶρες τῆς Εὐρώπης καὶ ἄλλες τόσες τοῦ ὑπολοίπου κόσμου, πρέπει νὰ εἴμαστε ἀπὸ τὶς πολὺ λίγες χῶρες ποὺ ἀναθεματίζουν τὴν ἐπιχειρηματικότητα στὴν Παιδεία. Τὰ κλισὲ καὶ τὰ φληναφήματα γιὰ τὸν συγκεκριμένο τομέα ἀνθοῦν, ὅπως τὴν ἴδια στιγμὴ ἡ Παιδεία ἀργοπεθαίνει.
Ἰδιωτικὰ πανεπιστήμια στην Ἑλλάδα ὑπάρχουν. Ἁπλᾶ ὁλοκληρώνεις τὶς σπουδές σου ἐδῶ καὶ πηγαίνεις μετὰ γιὰ κάποιους μῆνες στὸ ἐξωτερικό. Ἂν πηγαίνῃς δηλαδή. Ἀλλὰ δεν ὀνομάζονται ἰδιωτικὰ πανεπιστήμια, οὔτε μποροῦν νὰ λειτουργήσουν ἔτσι. Ὑπάρχουν, γιατὶ ὑπάρχει ἡ ἀνάγκη καὶ ἡ ζήτησις. Ὅμως τὰ κρύβουμε ἐπειδὴ δὲν μᾶς τὸ ἐπιτρέπει ἡ γενικὴ πολιτικὴ ἀντίληψις περὶ Παιδείας, γιατὶ ἐπικρατεῖ ἡ βλακώδης ἄποψις ὅτι ἂν λειτουργήσουν ἰδιωτικὰ πανεπιστήμια στὴν Ἑλλάδα, τὰ δημόσια πανεπιστήμια θὰ ἐξαφανισθοῦν λόγῳ τοῦ ἀνταγωνισμοῦ.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη ἔχουμε ἰδιωτικὰ ἐκπαιδευτήρια. Κάποιος μπορεῖ νὰ βγάλῃ τὸ Λύκειο νόμιμα στὸν ἰδιωτικὸ τομέα, ἂν βέβαια ἔχῃ τὰ χρήματα γιὰ κάτι τέτοιο. Στὸ Λύκειο εἶναι διαφορετικὰ, προφανῶς, γιατὶ ἡ γνῶσις δὲν περιλαμβάνει τοῦ ἰδίου ἐπιπέδου τὴν κομματικοποίηση, τὶς ἴδιες θέσεις στὶς καταλήψεις, ἐνῶ δὲν εἶναι καὶ τριτοβάθμια ἐκπαίδευσις. Παραμύθια τῆς Χαλημᾶς δηλαδή.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν τὰ χρήματα, ἀκόμη καὶ νὰ τοὺς ἐπιτρέψῃς δωρεὰν τὴν εἴσοδό τους σὲ ἕνα ἑλληνικὸ Πανεπιστήμιο, δεν θὰ πατήσουν οὔτε ἀπὸ ἔξω. Θὰ προτιμήσουν νὰ φοιτήσουν σὲ ἕνα ἀμερικανικὸ Πανεπιστήμιο, ποὺ σὲ πολλὰ ἔχει ἀναπτυχθεῖ ἐπάνω στὶς βασικὲς ἀρχὲς τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς παιδείας, προσαρμοσμένο στὸ σήμερα. Αὐτοὶ ποὺ δὲν θὰ μπορέσουν νὰ περάσουν ἀπὸ τὶς ντροπιαστικὲς εἰσαγωγικὲς ἐξετάσεις, ἑνὸς ἀθλίου συστήματος ἀξιολογήσεως, ἁπλᾶ θὰ προσπαθήσουν νὰ μεταναστεύσουν σὲ κάποια χώρα τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης ἢ στὰ βρετανικὰ πανεπιστήμια ἢ θὰ ἐγκαταλείψουν τὰ ὄνειρά τους. Τὸ σίγουρο εἶναι ὅτι κάθε χρόνο, ἐκατομμύρια εὑρῶ φεύγουν ἀπὸ τὴν χώρα μας, γιὰ νὰ στηρίξουν τὴν ἰδιωτικὴ καὶ δημόσια τριτοβάθμια ἐκπαίδευση τῶν ὑπολοίπων χωρῶν τῆς Εὐρώπης. Λεφτὰ ὑπάρχουν…
Ἂν σὲ ἐμένα φαίνεται παρανοϊκό, πῶς γίνεται νά μήν φαίνεται καί στούς ὑπολοίπους; Εἶμαι ἀπόφοιτος τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς τοῦ Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θρᾴκης, ποὺ ἀπὸ πολλοὺς θεωρεῖται «φτωχό». Σὲ αὐτὸ εἰσῆλθα μὲ τὸ ἀπάνθρωπο σύστημα τῶν πανελλαδικὼν ἐξετάσεων. Στὴν μετέπειτα πορεία μου μόνον φτωχὸς ἀπὸ γνώση δὲν ἔνοιωσα, συγκρινόμενος μὲ τὰ «βλαστάρια» τῶν μεγάλων ξένων πανεπιστημίων. Περισσότερο ἔκπληκτος ἤμουν ἀπὸ τὴν ἰσότητα γνώσεων, ἐπιβεβαιώνοντας στὴν πράξη πὼς στὴν ἑλληνικὴ τριτοβάθμια παιδεία γίνεται πραγματικὰ σοβαρὴ δουλειά.
Δὲν νομίζω λοιπὸν πὼς ἂν στὴν Ἑλλάδα δημιουργηθοῦν πραγματικὰ ἰδιωτικὰ πανεπιστήμια, στὰ πρότυπα τῶν μεγάλων πανεπιστημίων τοῦ ἐξωτερικοῦ καὶ εἰδικὰ στὴν περιφέρεια, ἐκτὸς Ἀθηνῶν, θὰ ὑπῆρχε πρόβλημα γιὰ τὰ δημόσια πανεπιστήμια. Ἀντίθετα, θεωρῶ πὼς ὁ ἀνταγωνισμὸς θὰ ἔκανε καλὸ στὶς κρατικὲς σχολές. Σίγουρα θὰ ἐξαφανιζόταν ἐν πολλοῖς ἡ ἀναγκαστικὴ μετανάστευσις καὶ τὰ ποσὰ ποὺ ἐξαγάγουμε θὰ ἔμεναν στὴν χώρα μας, σὲ σχολὲς ποὺ θὰ ἀπασχολοῦσαν σὲ μεγάλο ποσοστὸ διδακτικὸ προσωπικὸ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ ἁπλοῦς ἐργαζομένους ἀπὸ τὸν τόπο ἐγκαταστάσεως.
Ὅταν λοιπὸν μιὰ χώρα ἔχει παράδοση στὴν ἐκπαίδευση καὶ ἡ βαρειά της βιομηχανία τὰ τελευταία μερικὲς χιλιάδες χρόνια εἶναι ἡ Παιδεία καὶ ὄχι ὁ τουρισμός, γιατί θά πρέπη νά βάζουμε δεσμά στούς ἑαυτούς μας; Γιατί νά μήν μποροῦμε νά συνδυάσουμε τήν ἰδιωτική μέ τήν δημόσια Παιδεία, μέ ἁπλᾶ πρότυπα συνεργασίας καί συνυπάρξεως; Ποιός ὁ λόγος νά κρύβουμε μία τέτοια σαφέστατη κοινωνική ἀνάγκη κάτω άπό τό χαλάκι μικροκομματικῶν συμφερόντων;
Ὁ Θαλῆς ὁ Μιλήσιος δὲν ἦταν ξενοδόχος καὶ ὁ Κλεόβουλος ὁ Ῥόδιος σίγουρα δὲν ἦταν ἰδιοκτήτης μπάρ! Σίγουρα θὰ μποροῦσαν νὰ κάνουν καὶ αὐτὰ τὰ ἐπαγγέλματα, ἀλλὰ περισσότερο γνωστοὶ ἔμειναν γιὰ τὴν μελέτη, τὴν διδαχὴ καὶ τὴν πνευματικότητά τους. Ἡ Ἑλλάδα ἔχει μία τεράστια πολιτιστικὴ καὶ πνευματικὴ κληρονομιά, ποὺ μᾶς ἐπιτρέπει τὴν ἀνάπτυξη πανεπιστημιακῶν σχολῶν ὑψηλοῦ ἐπιπέδου. Ποιός, γιὰ παράδειγμα, δέν θά ἤθελε νά σπουδάσῃ Φιλοσοφία στήν Ἑλλάδα;
Ἄν ποτὲ λοιπὸν ἰδρυθῇ μία ἰδιωτικὴ Ἰατρικὴ Σχολὴ στὴν Κῶ, δημιουργήσῃ ἡ ἴδια νοσοκομεῖο περιθάλψεως στὰ Δωδεκάνησα, μὲ τὸ ὁποῖο νὰ συνδέεται καὶ τὰ μαθήματα γίνονται στὰ Ἑλληνικὰ καὶ στὰ Ἀγγλικά, μὲ προσφορὰ τριτοβαθμίου καὶ μεταπτυχιακῆς ἐκπαιδεύσεως, θὰ ἤθελα νὰ ἤξερα τοὺς λόγους ποὺ κάποιος ἀπὸ τὴν Νοτιοανατολικὴ Εὐρώπη δὲν θὰ ἤθελε νὰ ἔλθῃ καὶ νὰ ἀφήσῃ τὰ εὐρῶ του, γιὰ νὰ φοιτήσῃ στὴν πατρίδα τοῦ Ἱπποκράτους.
Ῥῆνος Ἐλευθέριος
Ἕνα άπὸ τὰ τρυφερότερα κείμενα ποὺ ἔχω διαβάσει τὰ τελευταία χρόνια, ποὺ ἐκφράζουν ἀπέραντη ἀγάπη καὶ θαυμασμὸ γιὰ τὴν Ἑλλάδα, ἀπὸ ἕναν Ἕλληνα ποὺ πέρασε μέσα ἀπὸ τὸ ἄθλιο «ἐκπαιδευτικό» μας σύστημα καὶ …ἐπεβίωσε.
Εὐχαριστῶ πολὺ τὸν κύριο Ῥῆνο ποὺ μοῦ ἔκανε τὴν τιμὴ νὰ τὸ δημοσιεύσω, ὅπως ἐπίσης καὶ νὰ τὸ πολυτονίσω, διότι θεωρῶ πὼς τέτοια στολίδια, σὰν τὸ παραπάνω, πρέπει νὰ φοροῦν τὰ …γιορτινά τους πάντα καὶ μὲ ὅλους τοὺς τρόπους!
Τέλος, ἤθελα νὰ σημειώσω πὼς ἡ τιμή, ἡ σημερινή, ἀλλὰ καὶ ἡ χαρά μου, εἶναι διπλή, διότι κάποιος συμπατριώτης μου ἔχει τὸ ἴδιο ὄραμα μὲ ἐμέναν!
Τὸν εὐχαριστῶ δημοσίως!
Φιλονόη