Rib and Sea

Τον Λάκη Λαζόπουλο ομολογώ ότι δεν τον συμπαθώ και πολύ. Για να είμαι ακριβής δεν τον συμπαθώ καθόλου. Και έχω λόγους που δεν τον συμπαθώ. Πώς να συμπαθήσω κάποιον - ταλαντούχο σ' αυτό που υποκρίνεται, δίχως άλλο - ο οποίος λειτουργεί σαν την βαλβίδα εκτόνωσης του συστήματος το οποίο κατηγορεί, αλλά από το οποίο πλουσιοπάροχα αμείβεται; Πώς να συμπαθήσω αυτόν ο οποίος γελοιοποιεί, ειρωνεύεται και καταδικάζει εις θάνατον το σύστημα που τον πληρώνει; Πώς να συμπαθήσω αυτόν ο οποίος, μέσω της σάτυρας για την κατάντια της εξουσίας, προκαλεί το γέλιο των ακροατών του, κατευθύνοντάς τους στο χειροκρότημα και στην "ασφαλή" επανάκαμψη στα πάτρια εδάφη του καναπέ τους; Πώς να συμπαθήσω αυτό το τάχα "ακομμάτιστο" πολιτικό ον της θεατρικής σκηνής, που τίθεται όμως αναφανδόν και απροκάλυπτα υπέρ του νυν κυβερνώντος κόμματος;

Ωστόσο, το σχόλιό του, που διάβασα σήμερα στο διαδικτυακό τσαντήρι του, μου άρεσε. Γι' αυτό και το αναδημοσιεύω. Μακριά από μένα ο φανατισμός, η μισαλλοδοξία και οι έμμονες ιδέες.

Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Oι έρμες και η Hermès.

Του Λάκη Λαζόπουλου.

Πηγή : http://www.altsantiri.gr/e-lakis/lakis-lazopoulos-oi-ermes-ke-i-hermes/

Πότε ανέβηκε, πότε σκαρφάλωσε στην εξουσία,πότε έγινε αρχηγός, πότε ομόρφυνε, πότε έλαμψε η προσωπικότητα του η κρυμμένη, πότε έγινε το αδιαμφισβήτητο φαβορί, πότε ανέτρεψε όλες τις προβλέψεις,  αυτό μόνο οι ελληνικές δημοσκοπικές εταιρίες – οι οποίες τα τελευταία χρόνια εκτελούν εργολαβίες – θα μπορούσαν να το ισχυριστούν.
Έχοντας αποτύχει σε όλες τις προεκλογικές αναμετρήσεις, έχοντας δώσει τροφή για να συζητούν οι αμέτρητοι εντεταλμένοι της δημοσιογραφίας και να βυσσοδομούν πάνω στο ελληνικό σώμα, ανενδοίαστα έρχονται και πάλι να επιβάλλουν τον εκλεκτό του Σόιμπλε σαν εκλεκτό των Ελλήνων. Σαν τον απαραίτητο της ιστορίας.
Κι όμως ποτέ αξιωματική αντιπολίτευση δεν έμοιαζε σαν διορισμένο Δ.Σ. της Siemens στην Ελλάδα.
Αυτό περίμενε η ιστορία; Να φτάσει σ΄αυτή την κατάσταση για να έρθει ο Κυριάκος να την σώσει; Σιγά- σιγά θα μας πούνε ότι είναι και αυτοδημιούργητος.
Ε, όχι και νέος σωτήρας ο Κυριάκος. Ηρεμήστε!
Άλλο θέμα τι κάνει η αριστερά  κι αν απέτυχε στο έργο της και άλλο πράγμα ο Κυριάκος σωτήρας. Είναι δύο διαφορετικά έργα. Δεν πρόκειται περί της ίδιας ταινίας.
Βιάζεται για εξουσία αυτός, βιάζονται και τα συμφέροντα μαζί του, βιάζονται τα λιμασμένα πρόσωπα με τα πούρα για να πάρουν τις δουλειές, να δώσουν τις προμήθειες, να συνεχίσουν όλα αυτά που μας έφτασαν ως εδώ. Αυτοί που δεν αφήνουν την χώρα να φύγει προς το μέλλον.
Όλοι αυτοί που έχουν για ισχυρισμό τους πως όλα τα κάνουν για την πατρίδα.
Τα πατριδοτόμαρα! Τα σκιερά αυτά όντα της ιστορίας που έχουν διαλύσει το μέλλον. Αυτοί που διώξαν τους νέους από την πατρίδα στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, τώρα καμώνονται τους λυπημένους. Έρχονται οι καταστροφείς ντυμένοι σωτήρες.
Βρίσκονται σε διαρκείς απόκριες, ντυμένοι καρναβάλια προσπαθούν να ξεγελάσουν την νοημοσύνη.
Αυτά τα 40 χρόνια τα κάναν όλα καλά.
Μπορεί η αριστερά στο τέλος να τα κάνει όλα μαντάρα αλλά αυτό δεν θα κάνει να φαίνεται η δεξιά πιο όμορφη. Μπορεί η αριστερά να μετατραπεί από Μπριζίτ Μπαρντό σε Σαπφώ Νοταρά στα μάτια μας, αλλά προς θεού δεν είναι λόγος αυτός για ν΄αρχίσουμε να βλέπουμε όμορφη την Γεωργία Βασιλειάδου.
Οι ίδιοι τιποτάδες είναι. Τα πειθήνια όργανα του Σόιμπλε είναι, τίποτα παραπάνω.
Τι νέο θα προσφέρει ο Γιακουμάτος, η Βούλτεψη, ο Άδωνης, ο Βορίδης, ο Πλεύρης;
Με ποια πολιτική σκέψη, για ποιον κόσμο, για ποιο μέλλον, για ποια χώρα; Δεν κουράστηκαν αυτά  τα χουντικά αποβράσματα και μαζί τους αυτοί οι τελειωμένοι δημοσιογραφίσκοι που τα αρπάζουν από τα ΚΕΕΛΠΝΟ κι απ΄όπου βρούνε, δεν κουράστηκαν;
Βιάζονται. Βιάζονται όπως πάντα. Κι αν  αυτή η βιασύνη τους να δείξουν ότι ο Κυριάκος είναι έτοιμος να πρωθυπουργεύσει,  οφείλεται στο να δοθεί χαρά στον γέρο Μητσοτάκη και να κερδίσει άλλη μια δεκαετία ζωής, χαλάλι!
Να βγούμε όλοι να βροντοφωνάξουμε: Νάτος! Νάτος! Ο πρωθυπουργός.
Κι έτσι να δώσουμε άλλα δέκα χρόνια ζωής στον πατέρα του αυτοδημιούργητου.
Αλλά αν είναι για την προκοπή αυτού του τόπου, όχι!
Ο κόσμος θα εκραγεί. Δεν θέλει να υποταχθεί.
Έχει νεύρα για την Αριστερά που υποτάχτηκε. Δεν ψάχνει για καινούργιο υποταγμένο.
Τζάμπα ετοιμάζεται ο Κυριάκος.
Έτσι όπως κάθεται κάτω από τις ομπρέλες των ΜΜΕ και των social media, έτσι όπως μιλάει με τον Χριστοφοράκο και τους κολλητούς του, έτσι θα του έρθει το κύμα των ανθρώπων που η απελπισία, ξεφεύγει κι από την αριστερά κι από την αριστερότερη.
Το κόμμα της απελπισίας είναι εδώ και  έχει καινούργια χαρακτηριστικά,  που δεν είναι καν αριστερά και που ασφαλώς δεν είναι σε καμία περίπτωση δεξιά. Οι άνθρωποι απαιτούν πράξεις. Απαιτούν γενναιότητα. Όχι άλλη υποταγή, όχι άλλον εξευτελισμό.
Δεν είναι η δουλικότητα που μας έλειψε όλον αυτό τον καιρό. Αυτή που έρχεται απλόχερα να μας προσφέρει ο Κυριάκος.
Δεν μετάνοιωσε ο κόσμος που προσπάθησε για κάτι καλύτερο.
Μαραζώνει από την υποταγή.
Η αξιοπρέπειά του σέρνεται.
Αυτή η αξιοπρέπεια που η αριστερά δεν κατάφερε να του την δώσει.
Αναγκάστηκε, ξε-αναγκάστηκε σημασία έχει πως δεν του την έδωσε του ελληνικού λαού την αξιοπρέπεια που ζητούσε. Αυτό λένε όλοι. Εχθροί και φίλοι.
Δεν είναι το ζητούμενο οι νέες απολύσεις,  και οι περιβόητες νέες επενδύσεις. Χάθηκαν 1.500.000 θέσεις  από ελληνικές επιχειρήσεις και αντί το όραμα να είναι να ξαναζωντανέψουν οι ελληνικές επιχειρήσεις, εργοστάσια που γίναν φαντάσματα μέσα στον χρόνο, βιαζόμαστε για νέες επενδύσεις. Για νέες απολύσεις.
Και γιατί δεν ήρθαν αυτές οι επενδύσεις τόσα χρόνια; Θα είχαν έρθει αν ήτανε.
Μοιάζουμε σαν ένας λαός που στέκεται όρθιος στην στάση ενός λεωφορείου, σε μία γραμμή που έχει καταργηθεί.
Το λεωφορείο αυτό δεν πρόκειται να έρθει.
Βεβαίως υποφέρει ο ιδιωτικός τομέας αλλά να κατεβαίνουν και οι Luis Vuitton  στο Σύνταγμα να βρουν το δίκιο τους είναι ένα γελοίο θέαμα , όπως και να το δεις.
Μοιάζει η χώρα να έχει χωριστεί σε Hermès και σε έρμες.
Τα σχόλια του Μουρούτη και της ομάδας προβοκατόρων έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο.
Παντελώς στημένα έχουν αρχίσει να γίνονται πλέον εμφανή.
Ποτέ ένα τόσο προοδευτικό μέσο, όπως το διαδίκτυο, δεν κατακλυζόταν από τόσο ακροδεξιό και φτηνό χιούμορ.
Γιατί όπως και να το κάνουμε το δεξιό και ακροδεξιό χιούμορ φαίνεται. Τα  ίδια και τα ίδια.
Όχι,  δεν ελπίζω ότι θα το βουλώσουν σ΄αυτή την ζωή αυτοί που ζουν με τις τσάντες του μαύρου χρήματος. Όχι.  Έχουν πάθει υστερία και τους κατανοώ.
Θα συνεχίσουν να μιλούν οι βρωμιάρηδες των καιρών. Οι πατριδοκάπηλοι μιζαδόροι.
Θα μιλάνε οι νεοχουντικοί.
Αλλά οι καιροί θα μιλήσουν τελευταίοι κι αυτοί και θα τους βουλώσουν τα άθλια στόματα τους.
Όχι για να μην μιλούν αλλά για να μην μιλούν με την φωνή του εχθρού.
Η ιστορία αλλάζει και δεν θα την εμποδίσουν ούτε οι δημοσκοπικές εταιρίες, ούτε  αυτά τα  σκουπίδια της δημοσιογραφίας, οι παρακαλετάκηδες και οι γλείφτες.
Όσοι δημοσιογράφοι μείνουν όρθιοι αυτό τον καιρό και είναι ευτυχώς αρκετοί ακόμα, μ΄αυτούς θα ασχοληθεί το αύριο. Με τους άλλους θα ασχοληθεί η λησμονιά και η αδιαφορία.
Αυτά τα δώρα δίνει ο χρόνος στα τομάρια. Tους άλλους τους σκεπάζει το χώμα.