Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Επισκέπτομαι καθημερνά την ιστοσελίδα του Paul Craig Roberts, υφυπουργού Οικονομικών επί κυβερνήσεως Ρήγκαν το 1981-1982. Την 21.08.2018 και εξ αφορμής, φυσικά, της εξόδου μας από τα Μνημόνια, όπως μας ενημέρωσε ο πρωθυπουργός από την Ιθάκη,  έγραψε άλλο ένα παράξενο άρθρο. Τίτλος του «Η γενοκτονία του ελληνικού έθνους». Το μεταφράζω:  

https://www.paulcraigroberts.org/2018/08/21/genocide-of-the-greek-nation/

«Η πολιτική και μιντιακή συγκάλυψη της γενοκτονίας του ελληνικού έθνους άρχισε χθες  [20 Αυγούστου] με δηλώσεις της ΕΕ, αλλά και άλλες πολιτικές δηλώσεις, να ανακοινώνουν το τέλος της Ελληνικής Κρίσης. Αυτό που εννοούν είναι ότι η Ελλάδα τελείωσε, είναι νεκρή και ξεμπέρδεψαν μ’ αυτήν. Την εκμεταλλεύθηκαν μέχρι μυελού οστέων και έριξαν το κουφάρι της στα σκυλιά.   

350.000 Έλληνες, κυρίως νέοι και επαγγελματίες, εγκατέλειψαν τη νεκρή Ελλάδα. Ο ρυθμός των γεννήσεων απέχει πολύ από τον  ρυθμό που είναι αναγκαίος για τη συντήρηση του υπόλοιπου πληθυσμού. Η λιτότητα, την οποία επέβαλαν στην Ελλάδα η ΕΕ, το ΔΝΤ και η ελληνική κυβέρνηση, οδήγησε στη συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας κατά 25%. Η πτώση ισοδυναμεί με το κραχ της Αμερικής του ΄29, αλλά οι επιπτώσεις της στην Ελλάδα υπήρξαν χειρότερες.  

Ο Πρόεδρος Franklin D. Roosevelt άμβλυνε τον αντίκτυπο της μαζικής  ανεργίας με τον νόμο για την Κοινωνική Ασφάλιση και άλλα στοιχεία ενός κοινωνικού διχτυού ασφαλείας, όπως η εξασφάλιση των καταθέσεων και το πρόγραμμα δημοσίων έργων, ενώ η ελληνική κυβέρνηση, ακολουθώντας εντολές του ΔΝΤ και της ΕΕ, επιδείνωσε τον αντίκτυπο της μαζικής ανεργίας αποσύροντας το δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας.

Παραδοσιακά, όταν μία κυρίαρχη χώρα λόγω διαφθοράς, κακοδιαχείρισης, κακοτυχίας ή αναπάντεχων γεγονότων βρισκόταν  σε αδυναμία να αποπληρώσει τα χρέη της, οι δανειστές της μείωναν τα χρέη σε επίπεδο που η οφειλέτρια χώρα να μπορεί να τα εξυπηρετήσει.

Στην Ελλάδα είχαμε μία αλλαγή σκηνικού. Η ΕΚΤ, υπό την ηγεσία του Jean-ClaudeTrichet, και το ΔΝΤ απεφάνθησαν ότι η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει το σύνολο του τόκου και του κεφαλαίου των δημοσίων ομολόγων της που κατείχαν γερμανικές, ολλανδικές, γαλλικές και ιταλικές τράπεζες.
Πώς θα μπορούσε να επιτευχθεί αυτό; Με δύο τρόπους, που και οι δύο επιδείνωσαν πολύ  την κρίση αφήνοντας σήμερα την Ελλάδα σε μία κατάσταση πολύ χειρότερη  από εκείνη, στην οποία  βρισκόταν στην αρχή της κρίσης πριν από δέκα σχεδόν χρόνια.

Στην αρχή της «κρίσης», η οποία  θα μπορούσε εύκολα να αντιμετωπισθεί με τη μείωση του χρέους, το ελληνικό χρέος ισοδυναμούσε με το 129% του ελληνικού ΑΕΠ. Σήμερα, το ελληνικό χρέος ανέρχεται στο 180% του ΑΕΠ.

Γιατί;

Η Ελλάδα δανείσθηκε περισσότερα χρήματα για να πληρώσει τόκο στους δανειστές της, ώστε αυτοί να μη χάσουν ούτε δεκάρα. Ο πρόσθετος δανεισμός, ο οποίος απεκλήθη  διάσωση [«bailout»] από τα εκπορνευμένα οικονομικά ΜΜΕ, δεν αποτελούσε διάσωση για την Ελλάδα. Αποτελούσε διάσωση των δανειστών τής Ελλάδος.

Η κυβέρνηση Obama ενθάρρυνε αυτή τη διάσωση, επειδή οι αμερικανικές τράπεζες, προσδοκώντας μία διάσωση, είχαν πουλήσει «ασφάλιστρα κινδύνου» [cds] επί του ελληνικού  χρέους. Χωρίς τη διάσωση, οι τράπεζες των ΗΠΑ θα είχαν χάσει το στοίχημα και θα έπρεπε να πληρώσουν ασφάλισμα επί των ελληνικών ομολόγων.

Επιπροσθέτως, η Ελλάδα υποχρεώθηκε  να εκποιήσει τα δημόσια περιουσιακά της στοιχεία σε αλλοδαπούς και να αποδεκατίσει το ελληνικό δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας με εισοδήματα π.χ. χαμηλότερα του επιπέδου συντήρησης και  με τόσο δραματική μείωση της περίθαλψης που οι άνθρωποι πεθαίνουν πριν καν τους περιθάλψουν.

Εάν δεν με απατά η μνήμη μου, η Κίνα αγόρασε τα ελληνικά λιμάνια. Η Γερμανία αγόρασε τα αεροδρόμια. Διάφορες γερμανικές και ευρωπαϊκές επιχειρήσεις αγόρασαν τις ελληνικές δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης. Κερδοσκόποι επί ακινήτων αγόρασαν προστατευόμενα ελληνικά νησιά για ανοικοδόμηση.

Αυτή η λεηλασία της ελληνικής δημόσιας περιουσίας δεν οδήγησε σε μείωση του χρέους που όφειλε η Ελλάδα. Διοχετεύθηκε, μαζί με τα νέα δάνεια, στην πληρωμή τόκου.

Το χρέος, μεγαλύτερο από ποτέ, εξακολουθεί να υπάρχει. Η οικονομία είναι μικρότερη από ποτέ, όπως ακριβώς και ο ελληνικός πληθυσμός που επωμίζεται το χρέος.

Η διακήρυξη ότι η ελληνική κρίση τελείωσε είναι απλά μία δήλωση ότι δεν έχει μείνει τίποτε πλέον να αντλήσουν από τον ελληνικό λαό για την εξυπηρέτηση των ξένων τραπεζών. Η Ελλάδα βυθίζεται με ταχύτητα. Όλα τα έσοδα τα προερχόμενα από λιμάνια, αεροδρόμια, επιχειρήσεις κοινής ωφελείας και την υπόλοιπη δημόσια περιουσία που ιδιωτικοποιήθηκε ανήκουν σε ξένους που βγάζουν το χρήμα έξω από τη χώρα καταβαραθρώνοντας ακόμη περισσότερο την ελληνική οικονομία.

Οι Έλληνες δεν υπήρξαν μόνον θύματα κλοπής του οικονομικού μέλλοντός τους. Έχασαν και την κυριαρχία τους. Η Ελλάδα δεν είναι κυρίαρχο έθνος. Κυβερνάται από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Στο βιβλίο που εξέδωσα το 2013  The Failure of Laissez Faire Capitalism, και δη στο Μέρος III, “The End of Sovereignty,” περιγράφω καθαρά πώς συνέβη αυτό.

Ο ελληνικός λαός προδόθηκε από την κυβέρνηση Τσίπρα. Είχε την επιλογή να εξεγερθεί και να ανατρέψει  με βία την κυβέρνηση που τον πούλησε στους διεθνείς τραπεζίτες. Αντ’ αυτού οι Έλληνες αποδέχθηκαν την καταστροφή τους και δεν έκαναν τίποτε. Στην ουσία ο ελληνικός λαός αυτοκτόνησε μαζικά.  

Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 δεν έχει τελειώσει. Την έκρυψαν κάτω από το χαλί της μαζικής δημιουργίας χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες των ΗΠΑ, της ΕΕ, του ΗΒ και της Ιαπωνίας. Η δημιουργία χρήματος υποσκέλισε κατά πολύ τη δημιουργία πραγματικού προϊόντος και εκτόξευσε τις αξίες των χρηματοπιστωτικών μέσων πέραν των όσων μπορούν να υποστηριχθούν  από την πραγματική οικονομία.

Απομένει να δούμε πώς θα εξελιχθεί αυτή η κρίση. Θα μπορούσε να καταλήξει στην καταστροφή τού δυτικού πολιτισμού.  Θα φάει, άραγε, ο σκύλος τον σκύλο; Μετά την Ελλάδα θα είναι η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Αυστραλία, ο Καναδάς μέχρι να μη μείνει κανείς;

Όλος ο Δυτικός Κόσμος ζη με ψέμματα εκπορευόμενα από ισχυρές ομάδες οικονομικών συμφερόντων προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Δεν υπάρχουν ανεξάρτητα ΜΜΕ με εξαίρεση τα διαδικτυακά, αλλά και αυτά δαιμονοποιούνται και παρακωλύεται η πρόσβαση σε αυτά. Λαοί που ζουν σε ένα κόσμο ελεγχόμενης πληροφόρησης δεν έχουν ιδέα για το τί τους συμβαίνει. Κατά συνέπεια, δεν μπορούν να δράσουν προς το συμφέρον τους».

Βέβαια, αδικεί ο αρθρογράφος τον Τσίπρα, τον οποίο και μόνο αποκαλεί προδότη. Ίσως ήθελε να γράψει ότι αυτός είναι πιο προδότης από τους προηγούμενους, επειδή εξελέγη υποσχόμενος να μην προδώσει.

Ευτυχώς που εμείς έχουμε τεράστιους οικονομολόγους, όπως ο Τσακαλώτος, ο Σταθάκης, ο Σταϊκούρας, ο Βρούτσης κ.λπ. Ποιός τον χέζει τον Γιάνη, ο οποίος έχει ξελαρυγγιαστεί να λέει και να γράφει όσα γράφει ο Roberts. Περιμένω τον Καρανίκα να διαβάσει τούτο το άρθρο και να κατατροπώσει τον Roberts με ένα τουΐτ.