Rib and Sea

Του Απόστολου Σαραντίδη.

«Τὸ δὲ τὴν Πόλιν σοὶ δοῦναι οὔτ᾿ ἐμὸν ἐστιν

οὐτ᾿ ἄλλου τινὸς τῶν οἰκούντων ἐν τῇ πόλει ταύτῃ·
 
κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως

ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν.»

Κωνσταντῖνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος

Ἄς μοῦ συγχωρεθεῖ ἡ ἄγνοια ἀλλὰ δὲν γνωρίζω κυνικότερη δήλωση ἡγέτη πρὸς τὸν ἐχθρό του, τέτοιας ἑκούσιας ἀφοσίωσης πρὸς τὰ ὅσια καὶ ἱερὰ τῆς γῆς τῶν πατέρων τοῦ γένους του.

Ἡ πάλαι ποτὲ Βασιλίδα τῶν πόλεων, φάντασμα τοῦ ἑαυτοῦ της ἐκπνέει. Τὸ τέλος προδιαγεγραμμένο πολὺ πρὶν ἀπὸ τὴν ἀποφράδα ἐκείνη Τρίτη τῆς 29ης Μαΐου τοῦ 1453. Μάλιστα εἶναι ἱστορικὸ θαῦμα καὶ τὸ πῶς εἶχε ἀντέξει τίς τελευταῖες δεκαετίες της. Τίποτα πιὰ δὲν ὑπῆρχε γιὰ νὰ θυμίζει τὴν κραταιὰ Ρωμανία τῶν προηγούμενων αἰώνων. Ἡ πραγματικὴ ἅλωση τοῦ 1204 καταλυτικὴ καὶ μὴ ἀναστρέψιμη. Ἡ οὐσιαστικὴ θὰ συντελεσθεῖ 469 χρόνια ἀργότερα τὸ 1922 τὴν ὁποία καὶ πάλι ἐν πολλοῖς ἐμεῖς προκαλέσαμε.

Ἄς ὁμολογοῦνται οἱ ἱστορικὲς ἀλήθειες μὲ τόλμη καὶ παρρησία. Ἡ ὀρθὴ γνώση τοῦ παρελθόντος ἀποτελεῖ τὸν ἐθνικὸ πλοηγὸ γιὰ τίς ἐπερχόμενες γενιές. Γνώση πρὸς κάθε κατεύθυνση. Γιὰ τοὺς χειρισμοὺς ντόπιων καὶ ξένων οἱ ὁποῖοι ἀφοῦ λεηλατοῦσαν ὅ,τι μποροῦσαν μᾶς ἄφηναν στὴ μοῖρα μας νὰ καταστραφοῦμε. Πάντοτε. Χωρὶς ἐξαίρεση!

Τὸ 1439 στὴν ἀσφυκτικὴ σύνοδο τῆς Φερράρας - Φλωρεντίας ἡ ἀπαίτηση τῆς Δύσης τότε μέσῳ τοῦ Πάπα ἐν ὀλίγοις ἦταν: «Ἢ συμφωνεῖτε μὲ τοὺς δικούς μας ὅρους καὶ προσκυνᾶτε ἢ σᾶς ἀφήνουμε νὰ χαθεῖτε.». Ἡ ἡγεσία ἐπέλεξε τὸ πρῶτο πλὴν τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Ὁ λαός τοὺς ἀνέτρεψε καὶ ἐπέλεξε τὸ δεύτερο. Αὐτοπροαιρέτως.

Ἄς ἀκούγεται ἡ πικρὴ ἀλήθεια καὶ σήμερα, ποὺ ἀκόμη ἄκριτοι «παπαγάλοι» χωρὶς αἰδῶ διακηρύττουν τὴ σωτηρία ἀπὸ ξένες δυνάμεις. Ἡ ἀλογία τῆς ψυχολογίας στὸ ὕψιστό της μεγαλεῖο! Ἡ ἀντιπαροχὴ τοῦ ἐξευτελισμοῦ καὶ τῆς ὑποτέλειας, ἡ ἐντροπία τοῦ εὐτελισμοῦ καὶ ὁ ἐφιάλτης τῆς κοινωνικῆς διάλυσης σὲ μιὰ μονότροπα προκαθορισμένη καὶ καλὰ ὀργανωμένη ἐκμαυλιστικὴ κατάλυση τοῦ ἐθνικοῦ πλούτου. Μιὰ ἤδη συντελεσμένη καταστροφικὴ πορεία πρὸς τὸ τέλος.(;) Νὰ θυμίσουμε μόνο ἀπὸ τοὺς τελευταίους δυόμισι αἰῶνες: Ὀρλωφικά, Κριμαϊκὸ πόλεμο, πόλεμο τοῦ '97, Σμύρνη ὅπου παρευρίσκονταν ἀπαθεῖς καὶ βίαια ἀπωθοῦσαν τοὺς ἀλλοπρόσαλλους πρόσφυγες πίσω πρὸς τὴ σφαγή, ἐμφύλιο, Κύπρο.

Πικρὲς οἱ ἀναμνήσεις! Ἀβάσταχτο τὸ κρίμα!

Μία μόνο λέξη ποὺ σώζει ἐξ᾿ ὀνόματος ὅλων τὴν τιμὴ ἕξι αἰώνων πληρωμένη μὲ ἄφθονο αἷμα. Πρῶτο τοῦ ἡγεμόνα ὁ ὁποῖος γνωρίζει πολὺ καλὰ ὅσο κανένας ἄλλος τὸ τί θὰ ἐπακολουθήσει. Τὸ ἀνεξήγητο ποὺ διακρίνει αὐτὸ τὸν λαὸ μὲ τὰ μεγάλα ἐλαττώματα ποὺ ὡς ἀντίβαρο ἀνεβάζει στὰ ὕψη τὸ μεγαλεῖο μιᾶς φυλῆς. Μόνο ποὺ τότε ὅλοι τὸν γνώριζαν τὸν ἐχθρό.

Τὸ νὰ γνωρίζεις ὅτι θὰ σφαγιαστῆς καὶ μένεις ἐκεῖ γιὰ νὰ φυλάξῃς «Θερμοπύλες» ἐνῶ μπορεῖς νὰ σωθῇς καὶ νὰ λάβης καὶ ἀξιώματα καὶ πλούτη εἶναι ἡ οὐτοπική, ἀδιάκοπη, «ἀνορθόδοξη» πράξη τοῦ ἀκατανόητου, πλήρως ὅμως αὐτονόητου γιὰ τὸν μέτοχο τῆς ἑλληνικῆς Παιδείας ποὺ ἐπενδύει στὴν ὑπέρβαση τοῦ ἀνυπότακτου καὶ ἀθάνατου. Τὴν ὀρθὴ φύση δηλαδὴ ἀπέναντι στὴν ἀλλοτρίωση καὶ τὴ δουλεία. Τοῦ τελικὰ ἐλεύθερου.

Ὁ δυτικὸς ὀρθολογιστὴς δὲν τὸ κατάλαβε ποτέ. Ἀτέλειωτοι αἰῶνες φεουδαρχικῆς καταπίεσης τοῦ σκοτίζουν τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά. Ἐμποδίζουν τὸ φῶς. Πῶς νὰ κατανοήσει:

«Ἦταν τῆς χώρας κυβερνήτης προνοητικός.

Ὑπῆρξε δίκαιος, σοφός, γενναῖος.

Ὑπῆρξεν ἔτι τὸ ἄριστο ἐκεῖνο, ἑλληνικός -

ἰδιότητα δὲν ἔχει ἡ ἀνθρωπότης τιμιοτέραν

εἰς τοὺς θεοὺς εὑρίσκονται τὰ πέραν»

τοῦ Καβάφη;

Ἐτοῦτες τίς ἄθλιες ὧρες, Ψηλὰ τὰ κεφάλια! Ὄχι γιὰ μᾶς. Γιὰ τὰ παιδιά μας.

Μία καὶ μόνο λέξη: «Αὐτοπροαιρέτως!»