Rib and Sea

Γράφει ο Απόστολος Κανδιάνου Σαραντίδης.

Το 1025 η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, αυτό που οι Δυτικοί επέβαλαν να το λέμε Βυζαντινή και την Ελλάδα Γραικία, φθάνει σε οριακό σημείο εξάπλωσης μετά από τις οριστικές απώλειες των ιουστινιάνειων επανακατακτήσεων στη Δυτική Μεσόγειο. Στον χάρτη φαίνεται καθαρά ότι συμπεριλαμβάνει όλες τις περιοχές του μείζονος Ελληνισμού, όπως αυτός διατηρήθηκε μέχρι και τον 19ο αιώνα και πολιτιστικά μεγαλούργησε ακόμη και σε καθεστώς σκλαβοσύνης.

Ομιλούμε για την Ανατολική εξελληνισμένη ήδη από τον 6ο αιώνα Ορθόδοξη Αυτοκρατορία. Όλα σχεδόν τα Βαλκάνια μέχρι την Κρήτη, Αδριατική, Αιγαίο, η Μικρασιατική Χερσόνησος της Ανατολίας μέχρι τον Καύκασο, Νότια Ιταλία, Νότια Κριμαία, Κύπρος και μια λεπτή λωρίδα της Ιουδαίας. Όπως φαίνεται καθαρά γεωστρατηγικά, συνενώνεται διά της Πόλεως η Ασία με την Ευρώπη και Αφρική, δηλαδή οι οριζόντιοι και κάθετοι χερσαίοι και θαλάσσιοι Άξονες. Ένας (1) χώρος σταθερότητας και ασφάλειας τον οποίον φθονεί η Δύση και θέλει πάντοτε να τον ελέγχει.

Γεωπολιτικά Μία (1) δύναμη και δη Ορθόδοξη σε πολυφυλετικό και πολύγλωσσο περιβάλλον Ρωμαίων ελευθέρων πολιτών. Ρωμιών, που δεν πέρασαν Μεσαίωνα, μακριά από το φεουδαρχικό κατάντημα αιώνων δουλοπαροικίας. Το Δυτικό καρλομάγνειο φράγκικο παπικό μόρφωμα από τον 8ο αιώνα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους υπήρξε το αντίπαλον δέος της Νέας Ρώμης και τελικά διά των Σταυροφοριών, το 1204 με δική μας ευθύνη κατάφερε να φέρει θανάσιμο χτύπημα διαμοιράζοντάς την σε Λατινικά Φέουδα.

Με την καθοριστική ήττα του 1071 στο Ματζικέρτ και του 1176 στο Μυριοκέφαλο στην Ανατολή, χάνεται από τα στίφη των Σελκιουτζιδών σχεδόν όλη η Μικρασία η οποία γενοκτονείται, εξισλαμίζεται και παιδομαζώνεται. Παρ’ όλ΄αυτά, συμπαγείς ελληνικοί πληθυσμοί εξακολουθούν να παραμένουν στην Πόλη, Πόντο, Ιωνία και στην Καππαδοκία.

Τον 15ο αιώνα το σύνολο των περιοχών αυτών μαζί με την Ιουδαία, τη Μέση Ανατολή, την Αίγυπτο και τη Βόρεια Αφρική, περνά στα χέρια των Οθωμανών, ιδρύεται το Οθωμανικό Χαλιφάτο και παραμένει στην περιοχή μέχρι τις 3.3.1924 και τον τελευταίο επικεφαλής του Οίκου των Οσμάν, Οθωμανό 29ο Χαλίφη του Αβδούλ Μετζίτ Β΄, οπότε και καταργείται από τον Κεμάλ.

Σε Γεωπολιτικό Επίπεδο έχουμε να κάνουμε με ολική σχεδόν αντικατάσταση της Ρωμαϊκής από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.  Το Ισλάμ κυρίαρχο με επικυρίαρχο επί γης τον Σουλτάνο της Κωνσταντινούπολης και σταδιακά στα μεγάλα κυβερνητικά πόστα να κυριαρχεί το ελληνικό φαναριώτικο στοιχείο. Με αποτέλεσμα η νέα αυτοκρατορία να κληρονομεί εν πολλοίς και τη Ρωμαϊκή Διπλωματία. Κάτι που διακρίνεται ως τα σήμερα με τον πολιτικό διάδοχό της την Τουρκία, κυρίως στην αδιατάρακτη εξωτερικής της οραματική πολιτική.  

Ένας αιώνας έχει περάσει μόνο και η χρονική αυτή διάρκεια στην Ιστορία είναι πολύ μικρή. Δεν μας κάνουν λοιπόν ουδεμία κατάπληξη οι μεγαλοστομίες του κ. Ερντογάν περί προστασίας των Παλαιστινίων της Γάζας και απελευθέρωσης της Ιερουσαλήμ από τους Εβραίους. Αυτό μόνο που λησμονεί ο Τούρκος πρωθυπουργός είναι πως η Οθωμανική κατάκτηση αιώνων στις Αραβικές περιοχές είναι μισητή από τους πληθυσμούς στην ιστορική τους μνήμη, και μαζί με το Ιράν που ανταγωνίζονται για την κυριαρχία των πιστών του Ισλάμ παγκοσμίως, πρώτον δεν υπάρχουν νομικά πιστοί του Ισλάμ αλλά Χαλιφάτο του Ισλάμ, εάν και εφόσον αυτό θα μπορούσε να επανιδρυθεί διά του ηττημένου Daesh του ISIS και της Αλ Κάιντα, δεύτερον οι βασικοί παίκτες είναι διασπασμένοι με αγεφύρωτο μίσος σε Σουνίτες και Σιίτες και τρίτον Ιράν και Τουρκία δεν είναι Αραβικά ‘Έθνη.

Ο πραγματικός στόχος του Ερντογάν είναι ο τουρκικός έλεγχος «προστασίας» της Γάζας δια δήθεν ιστορικών οθωμανικών δικαιωμάτων του στην περιοχή, μιας και ένας αιώνας που παρήλθε θεωρείται μικρό διάστημα και διά του ελέγχου αυτού που δεν θα του δοθεί ποτέ, να παίξει με την ΑΟΖ της Γάζας στις ΑΟΖ της Αιγύπτου και της Κύπρου. Καλή η προσπάθεια αλλά το παίγνιο ήδη σημαδεμένο από ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα, τους αδιαμφισβήτητους γεωστρατηγικούς και πολιτικούς μέντορες και παίκτες σε παγκόσμιο επίπεδο.

Για να καταδειχθεί πώς στη Γεωστρατηγική και Υψηλή Στρατηγική οι παίκτες συναλλάσσονται, το είναι και το φαίνεσθαι μπορεί να είναι αντικρουόμενα για τους παρατηρητές. Θα αναφερθούμε στο χαρακτηριστικότατο παράδειγμα του Σουλτάνου του Χαλιφάτου Αβδούλ Χαμήτ Β΄. Πολυχρονεμένος Χαλίφης του Ισλάμ, Καίσαρας των Ρωμαίων, Υπηρέτης των δύο Ιερών Προσκυνημάτων, Ηγέτης των πιστών και 34ος Σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο επονομασθείς «Μέγας Χαν» αλλά και «Ερυθρός Σουλτάνος», και «Αιμοσταγής Σουλτάνος». 20.000 Αρμένιους ξεκίνησε να γενοκτονεί αλλά έχει τη φήμη του φιλελεύθερου και μεταρρυθμιστή. Ή αναγκάσθηκε να γίνει.

Σκηνή 1η. Έτος 1827. Οι Εγγλέζοι έχουν στραμμένο το βλέμμα στην Αίγυπτο και στο Σουέζ που θέλουν να διανοίξουν. Οι Γάλλοι από τον Ναπολέοντα παραμένουν εκεί και βοηθούν τον Μωχάμετ Άλη διά του θετού του γιου και φιλόδοξου Ιμπραήμ να καταστείλει την ελληνική επανάσταση στον Μωριά και να βάλει πλώρη ο Αλή για Σουλτάνος στην Πόλη. Ο Ιμπραήμ χάρη στους Μανιάτες, τον Κολοκοτρώνη και τον Μακρυγιάννη αποτυγχάνει. Οι Άγγλοι θέλουν να τον διώξουν για να ανοίξει ο δρόμος τους προς την Αίγυπτο και προκαλούν τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου. Το ιστορικό μιμίδιο που κατάφεραν να μας περάσουν για να τους έχουμε υποχρέωση είναι ότι με το Ναυαρίνο απελευθερώθηκε η Ελλάδα. Το μυστικό παίγνιο είναι ότι ήθελαν δρόμο ελεύθερο για την Αίγυπτο την οποία κατάφεραν να καταστήσουν προτεκτοράτο τους λόγω του Οριζόντιου Άξονα προς τον Ινδικό το 1849 και τίποτα δεν απελευθέρωσαν στην Ελλάδα.

Σκηνή 2η. Έτος 1869 και η Διώρυγα του Σουέζ ανοίγει.  Ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1877 και η νικήτρια Ρωσία επιβάλει στην ηττημένη Οθωμανία με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου τη Μεγάλη Βουλγαρία και έξοδο δι’ αυτής κάθετα στο Αιγαίο και Μεσόγειο. Αδιανόητο για τους Αγγλοσάξονες, έως και σήμερα. Συνέδριο Βερολίνου 1878. Τον Σουλτάνο Αβδούλ Χαμήτ εκπροσωπεί ως διπλωμάτης της Πύλης με τον βαθμό του βεζίρη ο χριστιανός Έλληνας Αλέξανδρος Καραθεοδωρή, της γνωστής οικογενείας. Η εντολή του Σουλτάνου προς τον Καραθεοδωρή ήταν να διαπραγματευτεί ακόμη και απώλεια εδαφών προς βορρά αρκεί να επιτευχθεί συνεκτικότητα των Οθωμανών νοτίως προς τη Βοσνία. Οι φανερές εντολές γνωστές. Οι μυστικές, απευθείας διά τηλεγράφου μεταξύ Λονδίνου και Κωνσταντινουπόλεως άλλες, εν αγνοία του Καραθεοδωρή. Αγγλία προς Σουλτάνο: «Τι θα μου δώσεις για να μην κάνω τίποτα;». Σουλτάνος: «Τι θέλεις;». Αγγλία: «Την Κύπρο». Σουλτάνος: «Πάρ’ την». Έτσι οι Άγγλοι ως αυτοκρατορικός παίκτης εξασφαλίζουν πλήρη έλεγχο στην Ανατολική Μεσόγειο και μπαίνει σε εφαρμογή το τρίτο μέρος.

Σκηνή 3η: Ο Αβδούλ Χαμήτ έχει τεράστια οικονομικά προβλήματα έπειτα από πολεμικές επιχειρήσεις, διεθνές χρέος και μεταρρυθμιστικά ανοίγματα. Χαλίφης και κάτοχος της Ιουδαίας τότε. Σε πρώτη φάση υπογράφει με τον Γουλιέλμο Β΄ της Γερμανίας κατασκευή σιδηροδρόμου Βερολίνου – Βιέννη – Κωνσταντινούπολη – Βαγδάτη – Βασόρα με 10 χιλιόμετρα εκατέρωθεν της γραμμής να ανήκουν στη Γερμανία, προς διεύρυνση του ζωτικού της χώρου και είσοδο στα πετρέλαια της περιοχής. Παράλληλα, έρχεται σε συμφωνία με το διεθνές σιωνιστικό κίνημα και τους πουλά τα δικαιώματα της Παλαιστίνης αντί 20 εκατομμυρίων λιρών το 1903, και οι μετανάστες Εβραίοι θα είχαν ειδικά προνόμια και Οθωμανική υπηκοότητα. Τοποτηρητής της Συμφωνίας, η…Γερμανία.

Σκηνή 4η: Διακήρυξη Μπάλφουρ το 1917 προς ίδρυση κράτους ισραηλιτικού. Έχουμε αναφερθεί αναλυτικά στην προηγούμενη μελέτη.

Σκηνή 5η: Ίδρυση της μυστικής ισραηλινής υπηρεσίας κατασκοπείας Μοσάντ το…1946 πριν από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, στην…Κωνσταντινούπολη.

Σκηνή 6η: Ίδρυση κράτους του Ισραήλ το 1947, αφού εκατομμύρια Εβραίων το έχουν εποικίσει από το τέλος του 19ου αιώνα με πρωτεργάτη τον Αβδούλ Χαμήτ.

Σκηνή 7η: Τυχαία δεν ομιλεί σήμερα ο κ. Ερντογάν για τη Γάζα αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν τους λόγους. Οι ρίζες και συναλλαγή με Ισραήλ αλλά και Γερμανία είναι παλαιές.

Σκηνή 8η: Ας φανταστούμε ένα ποτήρι γεμάτο με καλό κρασί τοποθετημένο στην άκρη ενός τραπεζιού σε δυναμικό ύψος και από κάτω πλακάκι, με τη μισή στρόγγυλη βάση του να εξέχει από το χείλος του τραπεζιού. Θα μπορούσε να παραμείνει εκεί σταθερό ισορροπώντας για μέρες, εβδομάδες, μήνες, χρόνια, δεκαετίες, ίσως και αιώνα. Αρκεί οι κραδασμοί στα στηρίγματα του τραπεζιού να είναι από μηδαμινοί έως ανεκτοί. Η βεβαιότητα που προκύπτει είναι ότι το ποτήρι θα πέσει και θα σπάσει μέσα στον χρόνο.

Σκηνή 9η: Το ποτήρι τοποθετείται από τους παίκτες το 1923 στη Συνθήκη της Λωζάννης πάνω σε ένα τραπέζι των ακτών της Μικρασίας και με πλακάκι το Αιγαίο Πέλαγος.

Σκηνή 10η: Ο Κλεμανσώ την ίδια εποχή έλεγε: "Οι συνθήκες ειρήνης δεν υπογράφονται για να σταματήσουν έναν πόλεμο αλλά για να ξεκινήσουν τον επόμενο".

Ο χώρος του Αιγαίου διαχρονικά κατοικείται από Έλληνες. Σε πλαίσιο γεωστρατηγικό διασταυρώνονται οι οριζόντιοι και κάθετοι άξονες Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής. Προέκταση του Ευρωπαϊκού είναι και ο Νέος Κόσμος που καλείται Αμερική σε Βόρειο και Νότιο Ημισφαίριο και Αυστραλία. Η θεωρία εν τη πράξει της Rimland του Spykman που μιλήσαμε σε προγενέστερη μελέτη, από τη δεκαετία του ’40 περί δακτυλίου αποκλεισμού χερσαίων δυνάμεων από τις ναυτικές σε ευρασιατικό πλαίσιο,  στοιχειώνει τους παίκτες της Δύσης και εμποδίζει τη Ρωσία να κατέλθει στον κάθετο άξονα ρίχνοντάς την στην αγκαλιά της Κίνας. Το μωαμεθανικό τόξο από Ινδικό Ωκεανό, Μέση Ανατολή, Υπερκαυκασία και Βόρεια Αφρική στο οποίο αναφερθήκαμε στη μελέτη μας λίγες ημέρες πριν, και τα γεγονότα της Γάζας είναι ικανό να την αναθεωρήσει.

Σε πλαίσιο γεωπολιτικό, ο Αιγαιϊκός Χώρος ισορροπούσε πάντοτε στις δύο ακτές υπό μία (1) συμπαγή δύναμη. Είτε λέγονταν αρχαίες ελληνικές αποικίες, είτε Αθηναϊκή Ηγεμονία, είτε Αλεξανδρινό Κράτος, είτε Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, είτε Ρωμανία Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία βλέπε Βυζάντιο, είτε Οθωμανική Αυτοκρατορία. Γεωπολιτικά το πλαίσιο ήταν ένα (1) και μοναδικό. Όποτε διασπάσθηκε σε δύο δυνάμεις η μία απέναντι της άλλης, υπήρξε μέσα στον χρόνο πολεμική κατάρρευση προς νέα ισορροπία υπό μία (1) πάλι δύναμη, αδιάφορο γεωπολιτικά ποία. Βλέπε Περσικούς Πολέμους, Λατινοκρατία, και εσχάτως Ελλάδα – Τουρκία. Το ποτήρι για την ώρα ακόμη ισορροπεί αλλά εξέχει επικίνδυνα.

Έχει δίκιο ο κ. Ερντογάν που ακούει τα κοκόρια από τις ακτές τις Μικρασίας στα νησιά και θέλει ένα (1) μόνο πλαίσιο αναθεωρητικό. Αλλά τα νησιά και οι κάτοικοί του βρίσκονται χιλιετίες κοντά στις ακτές και δεν τα σπρώξαμε εμείς. Εκείνοι γενοκτόνησαν όλον τον Μικρασιατικό χώρο και έφθασαν απέναντι από τα νησιά. Η Υψηλή Στρατηγική και Γεωπολιτική δείχνει καθαρά ότι με λυκοφιλίες και κατευνασμό του θηρίου δεν επέρχονται ισορροπίες στη συγκεκριμένη περιοχή αλλά ρήξεις. Ή η μία δύναμη θα κυριαρχήσει ή η άλλη σε σχέση με τα μεγάλα συμφέροντα. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, αυτό ήδη συμβαίνει στους μεγάλους παίκτες. Το ΝΑΤΟ όταν αναφέρεται στην περιοχή δεν βλέπει ούτε Ελλάδα ούτε Τουρκία αλλά αυτό που είναι: Ένας (1) ενιαίος γεωγραφικός χώρος ονόματι Νοτιοανατολική Πτέρυγα του ΝΑΤΟ με δύο κρίκους. Και έχει δίκιο.

Σκηνή 10+1: Έστω ότι διαλύεται το τουρκικό κράτος και οι Δυνάμεις για το δικό τους συμφέρον μάς προωθούν και επιτρέπουν να επιστρέψουμε στα πατρογονικά μας εδάφη που ήμασταν εδώ και πέντε χιλιετίες. Περιχαρείς, επιστρέφουμε στη Μικρά Ασία μετά από 10 σχεδόν αιώνες. Όσοι Μωαμεθανοί ξέμειναν εκεί εξεγείρονται, ζητούν ανεξάρτητο κράτος και παίρνουν τα όπλα εναντίον ημών κατά διαστήματα προσπαθώντας να επηρεάσουν την παγκόσμια κοινή γνώμη. Τους προτείνουν κράτος αλλά το απορρίπτουν και θέλουν όλη τη Μικρασία. Μία Κυριακή της Πεντηκοστής ξημερώματα, στο Τριήμερο του Αγίου Πνεύματος εκατοντάδες οπλισμένοι από αυτούς περνούν τα σύνορα, σφαγιάζουν όσους περισσότερους αμάχους μπορούν στα γειτονικά χριστιανικά χωριά και στρατιώτες στις μονάδες τους, παίρνουν και ομήρους γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους και ξαναμπαίνουν μέσα κραυγάζοντας Αλλάχ ου ακμπάρ. Παράλληλα, μωαμεθανικά κράτη με προεξάρχοντα το Ιράν απειλούν να μας καταστρέψουν. Το Ελληνικό Κράτος κηρύσσει γενική επιστράτευση και αρχίζουν στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον τους για να μην ξανασυμβεί και να απελευθερωθούν και οι όμηροι. Αρχικά όλος ο κόσμος καταδικάζει μετά βδελυγμίας. Μετά όμως αρχίζουν ολοένα και πιο δυνατά να λένε: «Ε, καλά, δεν πρέπει να έχουν κι αυτοί ένα κράτος;». Το ερώτημα είναι: «Πού ήταν οι Μωαμεθανοί στη Μικρασία πριν από το 1071;