Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Υπάρχουν πλέον ισχυρότατες ενδείξεις, αν όχι αδιάσειστες αποδείξεις, ότι η εμπορική αμαξοστοιχία, η οποία συγκρούστηκε την 28.02.2023 στα Τέμπη με την επιβατηγό, μετέφερε παράνομο εύφλεκτο υλικό. Υλικό που προκάλεσε την έκρηξη και στοίχισε δεκάδες ανθρώπινων ζωών. Οι προσπάθειες των ιθυνόντων να καλύψουν την πηγή τών τραγικών αποτελεσμάτων της πυρόσφαιρας που ξεπήδησε από την αμαξοστοιχία οδηγούν στο ασφαλές συμπέρασμα, ότι αυτή κάτι παράνομο μετέφερε.

Ας υποθέσουμε, όμως, προς στιγμήν ότι το εύφλεκτο υλικό ήταν νόμιμο. Υπήρχαν, δηλαδή, εμφανείς νόμιμοι αποστολέας τε και  παραλήπτης με φορτωτικές και όλα τα σχετικά εκ του νόμου προβλεπόμενα  παραστατικά.  Ποία θα ήταν η διαφορά ως προς τα αποτελέσματα της σύγκρουσης; Καμμία. Οι ψυχές θα εγκατέλειπαν ανθρώπινα σώματα συντετριμμένα ή καμμένα και το έλλογο πανελλήνιο θα θρηνούσε.

Τούτων έπεται, κατ’ εμέ, ότι το πρόβλημα εστιάζεται πλέον στη γνωστή δυσλειτουργία τού κρατικού μηχανισμού, ο οποίος δεν εννοεί να μεταρρυθμιστεί παρά τις περί μεταρρυθμίσεων εξαγγελίες όλων ανεξαρτήτως των κυβερνήσεων. Ο σταθμάρχης δεν είχε τα προσόντα να διορισθεί,  το γνωστό πλέον σύστημα 717 δεν είχε τεθεί σε λειτουργία, ο σταθμάρχης εγκατέλειψε τη θέση του, ως μη όφειλε,  κ.λπ. κ.λπ.  Και ακολούθησαν οι γνωστές κινήσεις αλλοίωσης του τόπου του εγκλήματος που ονομάζονται συνοπτικά «συγκάλυψη». Συγκάλυψη των ευθυνών όσων κυβερνούν και αδιαφορούν για τη σωστή και αποτελεσματική λειτουργία δημοσίων και μη Υπηρεσιών.  Η εκ μέρους αρμοδίων υπουργών αποποίηση ευθυνών, επειδή δεν επιτέλεσαν το καθήκον τους οι υπ’ αυτούς «αρμόδιοι» υπηρεσιακοί παράγοντες, δείχνει τη σαπίλα αυτού του κράτους. Γιατί να είναι υπεύθυνος ο υπουργός που διευθυντές, τμηματάρχες και κλητήρες  οργανισμών υπαγόμενων στο υπουργείο του τυρβάζουν περί άλλα εκτός των υπηρεσιακών καθηκόντων τους;

Έτσι, καταλήξαμε και στη διαμάχη της Βούλτεψη με δημοσιογράφους για το sacralization [ιεροποίηση;] του τόπου της τραγωδίας. Με άλλα λόγια για το μπάζωμα και την απομάκρυνση πειστηρίων, ώστε να μην μπορέσει η ανεξάρτητη [λέμε και καμμιά μ.. να περνάει η ώρα] Δικαιοσύνη να επιτελέσει το δικό της καθήκον αποδίδοντας ευθύνες εκεί που αρμόζoυν. Sacralization, λοιπόν, χαρακτηρίζει το μπάζωμα το συντεταγμένο στην αγγλική πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ [ΣΗΜ: ακόμη περιμένω τη μετάφρασή του στην ελληνική]. Μοιραίως πήγε το μυαλό μου στη λέξη sacrilegium [ανοσιούργημα]*. Διότι περί ανοσιουργήματος πρόκειται, όταν βλέπουμε καθημερινά το Δημόσιο να μην ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του για την ασφάλεια και υγεία του λαού, η δε εκάστοτε κυβέρνηση να επιχειρεί να αποσείσει τις ευθύνες της με εξαγγελίες για νέες μεταρρυθμίσεις ή μείωση φορολογίας, ακόμη και για ανασχηματισμούς, λες και ο ανασχηματισμός [αναδόμηση κατά τον Αντρέα] θα αλλάξει κάτι, χωρίς να αλλάξει η νοοτροπία κυβερνώντων τε και των εκλεγόντων αυτούς κυβερνωμένων.

Σώτος

*Sacrilegium στο ρωμαϊκό δίκαιο ήταν η κλοπή ιερού αντικειμένου. Αδίκημα τιμωρούμενο με θάνατο.