Rib and Sea

Βουβό κλάμα, απειλητική σιωπή, βλέμματα χαμένα, ελάχιστες συζητήσεις, προβληματισμός, αμηχανία, λουλούδια και κεριά αναμένα γύρω από το μεγάλο δένδρο της πλατείας Συντάγματος όπου το πρωί άφησε την τελευταία του πνοή ένας ηλικιωμένος φαρμακοποιός που θέλησε με ένα όπλο να δώσει τέλος στη ζωή του και, συγχρόνως, να αφήσει σαν παρακαταθήκη ένα συμβολικό μήνυμα. "Δεν θέλω να γίνω βάρος στα παιδιά μου. Φεύγω προτού αναγκαστώ να ψάχνω την τροφή μου στα σκουπίδια"...

Ηχηρό το χαστούκι στα ξενέρωτα γλοιώδη πρόσωπα των πολιτικάντηδων του Ελληνικού Κυνοβουλίου. Λιγοστά αλλά, ως συνήθως, γελοία και υποκριτικά τα σχόλιά τους. Τι μπορούν να πουν; Όσο ανάλγητοι και αν είναι, πάντως, αποκλείεται να μη νοιώθουν ότι αυτοί είναι οι ηθικοί αυτουργοί. Ηχηρό το μήνυμα και στον κοιμώμενο γίγαντα, που ενημερώθηκε μέσω του διαδικτύου για το συμβάν, αφού τα μέσα της μαζικής μας εξαπάτησης ελάχιστα έως καθόλου ανέφεραν τον τραγικό επίλογο στη ζωή ενός πολίτη, αναπόφευκτη συνέπεια μιας αδιέξοδης κατάστασης που δημιούργησε η συμμορία που εχει καταλάβει τη γιάφκα του Κυνοβουλίου.

Ο κόσμος, όσο η ώρα περνούσε, πλήθαινε στην πλατεία και στα πεζοδρόμια μπροστά απ' το Κυνοβούλιο. Λίγο αργότερα δεν έλειψαν τα χημικά, τα δακρυγόνα και το κυνηγητό στην πλατεία και τους γύρω δρόμους. Και οι πιο αφελείς νοιώθουν πια πως η Δημοκρατία φόρεσε την προβειά ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος που δεν κρατάει ούτε τα προσχήματα. Ο τραγικός θάνατος ενός ακόμη συμπολίτη μας ταράζει πια τα λιμνάζοντα νερά του ωχαδελφισμού και της ραστώνης μας...

Δεν θέλω να γράψω περισσότερα. Είναι ώρα για σκέψη και προβληματισμό...

Ιωσήφ Παπαδόπουλος