Rib and Sea

Αγαπητοί πετρελαιοαυτοκινούμενοι, κάποιες φορές υπάρχουν δυσάρεστα που συμβαίνουν γύρω μας, ή και πολύ κοντά μας, χωρίς να μας αγγίζουν (μέχρι τότε τουλάχιστον), τα οποία, όμως, αν και σχεδόν μας ακουμπάνε, δεν πιστεύουμε ότι θα συμβούν και σε μας τους ίδιους.

Το θέμα της ποιότητας του πετρελαίου είναι κάτι που, δυστυχώς, το γνωρίζουμε όλοι, αλλά μόνο όταν ακούσουμε τον δικό μας κινητήρα να βρυχάται και να παύει να λειτουργεί συνειδητοποιούμε τι σημαίνει βρώμικο καύσιμο. Εγώ, παρότι χρόνια μέσα στα βενζινοκίνητα σκάφη, δεκάδες φορές είχα γίνει μάρτυρας δυσάρεστων καταστάσεων που έζησαν κάποιοι καπεταναίοι από βρώμικο καύσιμο, κυρίως πετρέλαιο, χωρίς, ωστόσο, να έχει συμβεί σε μένα κάποια ακινητοποίηση. Και, ξέρετε, στη θάλασσα τα πράγματα είναι πολύ πιο ζόρικα από όσο στην ξηρά.

Ένα πρωί, λοιπόν, που γύρισα τη μίζα του Ford της… τρελοcamperας μου, μετά από ένα λεπτό λειτουργίας ο κινητήρας έσβησε. Ξαναγύρισα τη μίζα, πήρε πάλι μπροστά αλλά σε λίγο πάλι τα ίδια, οπότε τον κράτησα σε ψηλότερες στροφές με το πεντάλ μέχρι να ζεσταθεί καλά. Στον δρόμο για τον αντιπρόσωπο της "Hymer", όπου αποφάσισα να πάω για να ρίξει μια ματιά ο τεχνικός του, το μοτέρ έκανε κάποιες διακοπές, ενώ άναψε και το σχετικό κίτρινο λαμπάκι στο καντράν, σημάδι ότι υπήρχε κάποια δυσλειτουργία. Όταν  ο Άλεξ άλλαξε το φίλτρο του πετρελαίου, μέσα βρέθηκαν αρκετά νερά. Στη συνέχεια καθάρισε και κάποιον σένσορα, αλλά μου σύστησε να πάω σε κάποιο εξουσιοδοτημένο συνεργείο της Ford για να βάλουν τον υπολογιστή, αφ' ενός να διαγνωστεί αν υπάρχει κάποια δυσλειτουργία, αφ' ετέρου να σβήσουν το λαμπάκι της προειδοποίησης.

Έτσι, το επόμενο πρωί πήγα στη "Stakor", εκεί όπου το μοτέρ έχει κάνει και τα προηγούμενα service του. Για να πω την αλήθεια οι άνθρωποι το ψάχνανε για κανένα δίωρο, και αφού δεν βρήκαν τίποτα έσβησαν το λαμπάκι,  με διαβεβαίωσαν ότι το μοτέρ δεν είχε κανένα πρόβλημα και ότι όλα ήταν θέμα κακής ποιότητας καυσίμου. Γι’ αυτή την εργασία με χρέωσαν μόνον 15 ευρώ + ΦΠΑ, κι' εγώ για κάθε ενδεχόμενο αγόρασα άλλο ένα φίλτρο πετρελαίου. Ήσυχος πλέον, την άλλη μέρα το πρωί έφυγα για ένα τριήμερο ταξιδάκι στα βουνά της Ευρυτανίας.

Και ενώ προσπερνούσα τις Θερμοπύλες, ξαφνικά ακούω το μοτέρ να βήχει λες και είχε κοκκύτη, ενώ άναψε και πάλι το γ@μημένο το κίτρινο λαμπάκι. «Τι είναι τούτο πάλι», μονολόγησα πανικόβλητος, αλλά γρήγορα συνήλθα όταν σκέφτηκα ότι η Λαμία ήταν πολύ κοντά, και έστω και με το ποδήλατο θα έφτανα κάπου. Παρασκευή πρωί δε, τα συνεργεία θα ήταν ανοιχτά (σίγουρα θα υπήρχε και κάποιο της Ford), οπότε θα έλυνα το πρόβλημα, όποιο και να ήταν. Ο… ενθουσιασμός μου δε μεγάλωσε, όταν ανεβαίνοντας την γέφυρα που βγάζει από την εθνική και οδηγεί στη Λαμία, είδα στα αριστερά ένα μεγάλο κτίριο με το σήμα της Ford. Με τον κινητήρα να συνεχίζει να ξερνάει σαν χτικιάρικο, έφτασα στην είσοδο της Λαμίας, όπου κάνοντας αναστροφή  σταμάτησα στον παράδρομο. Για να σιγουρευτώ δε για το κατάστημα της Ford που είχα δει, κάλεσα την αντιπροσωπεία της Ford για να μου δώσουν το όνομα και το τηλέφωνο του εξουσιοδοτημένου αντιπροσώπου τους στη Λαμία.

Όταν η ευγενέστατη γυναικεία φωνή μου είπε ότι στη Λαμία η Ford δεν έχει αντιπρόσωπο, αλλά θα έπρεπε να γυρίσω στη Λειβαδιά ή να προχωρήσω μέχρι την Καρδίτσα, έπαθα κάτι, γιατί δεν πίστευα ότι έτσι όπως δούλευε το μοτέρ θα μπορούσα να κάνω πάνω από καμμιά δεκαριά χιλιόμετρα. «Δεσποινίς μου», παρακάλεσα, «επειδή κρίνω ότι δεν μπορώ να φτάσω μέχρις εκεί που έχετε τα εξουσιοδοτημένα σας, μήπως ξέρετε κανένα άλλο, έστω και μη εξουσιοδοτημένο συνεργείο εδώ στη Λαμία; Είδα και μια ταμπέλλα Ford στην είσοδο της πόλης, μήπως εκεί υπάρχει και συνεργείο;» «Όχι» μου απάντησε, «αυτός ο αντιπρόσωπός μας έχει κλείσει το μαγαζί του».

Αφού πήρα και αυτή την κρυάδα, κάλεσα τον τεχνικό της αντιπροσωπείας της Hymer στο τηλέφωνο, ο οποίος μου έδωσε οδηγίες πώς να αλλάξω το φίλτρο μόνος μου, αλλά μου συνέστησε να περιμένω μέχρι το απόγευμα που θα ερχόταν εκείνος. Αποφάσισα να τον περιμένω, αλλά κάτι με έσπρωχνε να πάω μέχρι εκεί που είχα δει την ταμπέλλα της Ford. Στο κάτω-κάτω ούτε ένα χιλιόμετρο απόσταση δεν ήταν.

Όταν έφτασα στην είσοδο του μεγάλου κτιρίου είδα μέσα στην έκθεση κάποια αυτοκίνητα, αλλά το τοπίο ήταν έρημο. Διαισθητικά μπήκα μέσα και πήγα από το πλάϊ στην πίσω πλευρά, όπου εκεί είδα ότι υπήρχε ένα αρτιότατο συνεργείο σε πλήρη λειτουργία. Κατέβηκα, μπήκα μέσα και όταν ρώτησα κάποιον που είδα με φόρμα τι ήταν εκεί, απάντησε πως ήταν συνεργείο Ford. «Μα, στο τηλέφωνο που πήρα την αντιπροσωπεία  μου είπαν ότι έχετε κλείσει» του είπα. «Το συνεργείο όχι, και μάλιστα είμαστε στα δικαστήρια» μου απάντησε πάλι ο άνθρωπος, και εγώ, έστω και αν από μέσα μου έβριζα την άχρηστη γκόμενα που ήθελε να με στείλει στη Λειβαδιά ή στην Καρδίτσα, αδιαφορώντας για το αν θα έμενα καραβοφάναρο σε κάποια ερημιά, μόνο που δεν πήδηξα από τη χαρά μου.

Άφησα εκεί την τρελοcamperα μου, κατέβασα το ποδήλατο και τράβηξα για το κάστρο της Λαμίας, να δω την πόλη από εκεί πάνω. Παρεμπιπτόντως, αν βρεθείτε στη Λαμία, ανεβείτε στο κάστρο και επισκεφτείτε το αρχαιολογικό μουσείο.

Το μεσημεράκι που επέστρεψα μου είπαν πως όλα ήταν εντάξει. Το πρόβλημα δημιουργούσαν κάποια υπολείμματα νερού στο ρεζερβουάρ, αλλά και  ο σένσορας, ο οποίος ήθελε ένα πιο προσεκτικό καθάρισμα. Μου είχαν αλλάξει προληπτικά ξανά το φίλτρο (κατόπιν δικής μου εντολής) και έφυγα για τα βουνά. Στην αρχή διστακτικά αλλά όταν είδα ότι το μοτέρ δούλευε στρωτά, ή ανησυχία έφυγε και πέρασα τόσο όμορφα, όσο μόνον εμείς οι «καμπεράδες» ξέρουμε να περνάμε.

Το συνεργείο Ford στη Λαμία είναι:

Καραρίζου ΑΕΒΕ
2ο χλμ Λαμίας Αθηνών, Λαμία.
Τηλ. 22310 27100

Είναι εξυπηρετικότατοι και ξέρουν τη δουλειά τους.

Μπάμπης Κωνσταντάτος