Rib and Sea

Κάθε πράγμα στον καιρό του, έλεγαν οι παλιοί. Και ήταν οι καιροί που κάναμε ελεύθερο camping, σε κάποια ερημική παραλία, και θεωρούσαμε τους εαυτούς μας τυχερούς και προνομιούχους που είχαμε την δυνατότητα να ζούμε κάθε τόσο κοντά στη Φύση. Πότε μέσα σε ένα αντίσκηνο, πότε μέσα σ’ έναν «ορφανό» υπνόσακκο στην αμμουδιά και, όταν αργότερα τα οικονομικά μας βελτιώθηκαν, άλλοτε μέσα σ’ ένα φουσκωτό σκάφος και άλλοτε σε ένα από εκείνα τα τροχόσπιτα που ρυμουλκούσε πίσω του ασθμαίνοντας το σαραβαλάκι μας. 

Και καθώς τα χρόνια πέρασαν και αποσύρθηκαν οι φόροι πολυτελείας και τα τεκμήρια (με αρκετά χρόνια καθυστέρησης), ήρθε ο καιρός να μιλήσουμε και για αυτοκινούμενα τροχόσπιτα! Ποιος να μας έλεγε, καμμιά δεκαριά χρόνια πριν δηλαδή, ότι θα απολαμβάναμε σήμερα αυτό που ανέκαθεν απολάμβαναν οι δυτικοευρωπαίοι εταίροι μας, οι οποίοι τριγυρνούσαν στις πιο όμορφες γωνιές της χώρας μας, μετακινούμενοι με τέτοια αυτοκινητόσπιτα, ξοδεύοντας μερικά μόνο λίτρα πετρελαίου! Και τους κοιτούσαμε τότε, θυμάμαι, με τόση ζήλια και θαυμασμό, όταν εμείς έπρεπε να μεταφέρουμε όλα εκείνα τα συμπράγκαλα του ελεύθερου camping με μικρά ι.χ. αυτοκίνητα ή φορτηγάκια...

Έτσι, μετά από μακροχρόνιες αιματηρές οικονομίες, καταφέραμε να αποκτήσουμε το «απωθημένο» μας. Ένα αυτοκινούμενο τροχόσπιτο, ένα camper! Και αρχίσαμε να κυκλοφορούμε μ’ αυτό (απαραιτήτως) κάθε Σαββατοκύριακο, θαρρείς και μας είχαν είκοσι χρόνια στην απομόνωση! Και να οι παρέες των φίλων και συγγενών, οι οποίοι ήθελαν να μοιραστούν μαζί μας το νέο «χλιδάτο» και συγχρόνως οικονομικό τρόπο απόδρασης στη Φύση, και να οι κανούργιες παρέες με ανάλογα αυτοκίνητα, και να η έκδοση του πρώτου σχετικού εντύπου από τον Μενέλαο Μελεντζή, και να η «ανάγκη» να δημιουργηθεί σύλλογος  http://www.motorhomeclub.gr/, και να τα πρώτα blogs και fora με αντικείμενό τους, τι άλλο, τα campers!

Δεν αργήσαμε όμως να έρθουμε αντιμέτωποι με την σκληρή πραγματικότητα. Την πραγματικότητα που θέλει τη χώρα μας να στερείται κατάλληλων υποδομών, απροετοίμαστη να δεχθεί κάθε καινούργιο «εισβολέα». Με εχθρικό σχεδόν κλίμα από αυτούς που δεν έχουν τέτοιο αυτοκίνητο, επιφυλακτικότητα από τις αστυνομικές και λιμενικές Αρχές, αδικαιολόγητο χαράτσι στα διόδια, άπειρους και χωρίς υπεύθυνο και αξιόπιστο «after sales service», τους περισσότερους από τους αντιπροσώπους και εισαγωγείς αυτών των οχημάτων, ανυπαρξία χώρων εκκένωσης των γκρίζων υδάτων και της τουαλέττας, έλλειψη χώρων φιλοξενίας και στάθμευσης. Και όλα αυτά φαίνεται πως θα κατακτηθούν και θα ρυθμιστούν, σιγά σιγά, με αγώνα, επιμονή, καυγάδες (μερικές φορές) και επίκληση των σχετικών Ευρωπαϊκών Οδηγιών, οι οποίες ρυθμίζουν τα θέματα που αφορούν τα «ιδιότροπα» αυτά ιδιωτικής χρήσεως αυτοκίνητα, τα οποία άρχισαν πια να βγαίνουν σαν τα... «σαλιγκάρια» και στους δρόμους της χώρας μας.

Αυτοί ήταν, εν ολίγοις, οι λόγοι που με έκαναν να μπω και στον χώρο αυτό της διαδικτυακής ενημέρωσης. Με σκοπό να ενημερώσω και να διασκεδάσω αυτούς που θα θελήσουν να σερφάρουν στις σελίδες του www.camperlife.gr. Με ταξιδιωτικά, ενημερωτικά και τεχνικά  άρθρα, νομοθετικές ρυθμίσεις, ειδήσεις από τις διεθνείς εκθέσεις, παρουσιάσεις νέων μοντέλλων, φωτογραφίες και βίντεο από οδικές περιπλανήσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Η ύλη δεν μπορεί βεβαίως να είναι μεγάλη, στην αρχή τουλάχιστον, από απόψεως ποσότητας και ποικιλλίας, αφού η σύνταξη ενός τέτοιου περιοδικού απαιτεί χρόνο, κόπο και χρήματα. Πόσο μάλλον όταν διανύει τα πρώτα του βήματα και την επιμέλεια και τον συντονισμό της ύλης έχει ένας και μόνον άνθρωπος. Είχα λοιπόν να επιλέξω μεταξύ της άμεσης «κυκλοφορίας» του «Camper Life», έστω και αν η ποσότητα της ύλης του θα ήταν σχετικώς περιορισμένη στην αρχή, και της αναμονής και παράτασης του χρόνου «κυκλοφορίας», μέχρις ότου οι ενότητές του «γεμίσουν». Προτίμησα την πρώτη επιλογή πιστεύοντας, αφ’ ενός μεν ότι «τρώγοντας έρχεται η όρεξη», ελπίζοντας, αφ’ ετέρου, ότι το ενδιαφέρον και η αγάπη αυτών που θα «σερφάρουν» στις «πίστες» του θα παράσχει την αναγκαία κινητήρια δύναμη η οποία θα τις πλημμυρίσει και θα τις κάνει πιο ελκυστικές.  

Είχα σκεφτεί, επίσης, να ξεκινήσει, παράλληλα με το «Camper Life», και ένα forum μελών, όμως οι τραυματικές εμπειρίες που αποκόμισα από την συμμετοχή μου σε παρόμοια διαδικτυακά «καφενεία», με έκαναν πολύ επιφυλακτικό. Ίσως στην πορεία, και εφ’ όσον βρεθεί ο τρόπος που θα εξασφαλίζει ελεύθερη, αλλά κόσμια και επώνυμη κυρίως συμμετοχή, να κάνει την εμφάνισή του και ένα δικό μας διαδικτυακό «καφενείο», οι θαμώνες του οποίου θα διασκεδάζουν, θα ενημερώνουν και θα ενημερώνονται, θα απολαμβάνουν εκπτώσεων και παροχών από τους εμπόρους του χώρου, θα διοργανώνουν κοινά ταξίδια και συναντήσεις, θα ανταλλάσσουν απόψεις και, ενδεχομένως, θα διχογνωμούν, χωρίς όμως να φορούν μάσκες, χωρίς να κάνουν κακόβουλα, δυσφημιστικά και εμπαθή σχόλια, χωρίς «ιδιοκτήτες», «αφεντικά», «άρχοντες» και «πληβείους». Κι’ αυτό, γιατί ο χώρος του camping, που απευθύνεται σε απλούς, φιλικούς και ανοικτόμυαλους ανθρώπους της Φύσης, δεν μπορεί να χωρέσει την μισαλλοδοξία, την εμπάθεια, τα «καπελλώματα» και τις κάθε λογής συμπλεγματικές συμπεριφορές.

Εδώ λοιπόν θα είμαστε, να τα λέμε, να ενημερωνόμαστε και να διασκεδάζουμε, όσο τουλάχιστον θα μας επιτρέψει το Δ.Ν.Τ. και τα "σοσιαλιαστικά" μέτρα της κυβέρνησης. Καλά μας ταξίδια!

Ιωσήφ Παπαδόπουλος