Rib and Sea

Έκλεισε αισίως ο πρώτος χρόνος "κυκλοφορίας" αυτού του διαδικτυακού περιοδικού. Και, ως είθισται, θα κάνω σαν "τιμονιέρης" του τον απαραίτητο απολογισμό του χρόνου που πέρασε, αλλά και κάποιες σκέψεις για το μέλλον. Το "Rib and Sea" έκανε την πρώτη επίσημη παρουσία του στο διαδίκτυο την 1η Φεβρουαρίου του 2009. Ένα δηλαδή ακριβώς χρόνο πριν. Υπήρξε δημιούργημα του Ζακυνθινού φίλου Νίκου Κάγκουρα, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το σύστημα δωρεάν διαχείρισης περιεχομένου ανοικτού κώδικα "Joomla". Τον ευχαριστώ, για μια ακόμη φορά, τόσο για τον κόπο του να στήσει και να φιλοξενήσει αυτή την ιστοσελίδα, όσο και για την ανιδιοτελή προσφορά του μέχρι σήμερα. Πάντως, εδώ και μερικούς μήνες, το "Rib and Sea" κάνει πλέον τα πρώτα του δειλά βήματα χωρίς την τεχνική υποστήριξη του δημιουργού του.

Σταθεροί και ανιδιοτελείς επίσης συμπαραστάτες, στην προσπάθειά μου να εμπλουτίσω τις σελίδες του "Rib and Sea" με κινούμενη εικόνα, στάθηκαν οι Νίκος Κολούμπας και Γιώργος Μισετζής. Χωρίς την βοήθειά τους, το περιοδικό αυτό ή θα ήταν φτωχότερο, αφού θα απουσίαζαν τα videos που το εμπλουτίζουν, ή εγώ θα αναγκαζόμουν να μάθω και την διαδικασία του μοντάζ, οπότε θα έκλεβα πολύτιμο χρόνο από τις θεματικές ενότητες του περιοδικού. Ευχαριστώ πολύ και τους δύο.

Κατά την διάρκεια αυτών των πρώτων δώδεκα μηνών υπήρξαν αρκετές αναταράξεις, δύσκολες οικονομικές συγκυρίες, αθέμιτος ανταγωνισμός εκ μέρους συγκεκριμένου εκδότη θαλασσινού περιοδικού (ο οποίος με ανάγκασε να καταφύγω ήδη στη Δικαιοσύνη) και αναγκαστικός "απογαλακτισμός" του ομώνυμου forum, η ανεξέλεγκτη δράση του οποίου λίγο έλειψε να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στο περιοδικό που το φιλοξενούσε.

Η αναγνωσιμότητα του "Rib and Sea" υπήρξε αρκετά ενθαρρυντική, όχι όμως και η συγκομιδή διαφημιστικών καταχωρήσεων. Κάποιες μάλιστα απ' αυτές καταχωρούνται στο περιοδικό χωρίς χρέωση, αφού οι εταιρείες στις οποίες αναφέρονται προσφέρουν πολύτιμη αντιπαροχή στο περιοδικό (σκάφος, τεχνικός έλεγχος κινητήρα, parking), ενώ κάποιες άλλες απεσύρθησαν στην πορεία, εξ αιτίας, κυρίως, της δυσμενούς οικονομικής κατάστασης που βιώνουν τα τελευταία χρόνια οι εταιρείες του χώρου της θάλασσας.

Κατά την διάρκεια του πρώτου εξαμήνου οι αναγνώσεις ήταν 27.543 (μέσος μηνιαίος όρος 4.590 περίπου αναγνώσεις, μέσος ημερήσιος όρος 153 περίπου αναγνώσεις). Η αναγνωσιμότητα αυξήθηκε σημαντικά κατά την διάρκεια του δευτέρου εξαμήνου, με σύνολο αναγνώσεων τις 38.832 (μέσος μηνιαίος όρος 6.472 περίπου αναγνώσεις, μέσος ημερήσιος όρος 216 περίπου αναγνώσεις), και τούτο παρά το γεγονός ότι απομακρύνθηκε από το περιοδικό το ομώνυμο forum.

Η ύλη ενός περιοδικού, ανεξαρτήτως εάν αυτό είναι έντυπο ή ηλεκτρονικό, χαρακτηρίζεται βεβαίως από την ποσότητα, αλλά και την ποιότητά της. Το πόσο ποιοτική ήταν, και συνεχίζει να είναι, η ύλη του "Rib and Sea", δεν μπορώ και δεν δικαιούμαι να το κρίνω εγώ, αλλά εσείς, οι αναγνώστες. Εγώ μπορώ να μιλήσω και να "απολογηθώ" μόνο για την ποσότητα της ύλης, η οποία θα πουν ενδεχομένως κάποιοι ότι είναι "φτωχή". Θα πρέπει όμως να συνυπολογίσει κανείς την πάγεια και δεδομένη επιλογή μου να μην αναδημοσιεύω άρθρα μου, τα οποία είδαν το φως σε άλλα έντυπα του χώρου της θάλασσας κατά την διάρκεια των 23 ετών που αρθρογραφούσα σ' αυτά, και την εμμονή μου στη συγγραφή νέων ταξιδιωτικών άρθρων, νέων παρουσιάσεων κ.ο.κ. Αυτή η επιλογή μου έχει σαν αναπόφευκτο αποτέλεσμα τον αργό εμπλουτισμό της ύλης του "Rib and Sea" και, ίσως την μείωση του ενδιαφέροντος αυτών που θα ήθελαν καθημερινό καταιγισμό θεμάτων. Λυπάμαι αν δεν κατάφερα να ικανοποιήσω αυτούς τους αναγνώστες. Κάποιες όμως Αρχές και επιλογές μου είναι στάσεις ζωής και δεν μπορούν να αλλάξουν εξ αιτίας του όποιου ανταγωνισμού ή της τρέχουσας οικονομικής κρίσης.

Θα πρέπει επίσης να πω ότι η επιλογή μου να λέω πάντοτε τα πράγματα με το όνομά τους, κάνει αρκετούς κατασκευαστές, αλλά και εισαγωγείς φουσκωτών σκαφών, διστακτικούς και επιφυλακτικούς στο να μου παραχωρήσουν σκάφη της εταιρείας τους για παρουσίαση και, πολύ περισσότερο, για δοκιμή. Είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν ευθύνομαι εγώ γι' αυτό. Είτε το θέλουν μερικοί είτε όχι, κανένα ανθρώπινο δημιούργημα δεν είναι τέλειο (φυσική νομοτέλεια), συνεπώς είναι πολύ πιθανό κάποια από τα σκάφη, που εισάγονται ή κατασκευάζονται, να παρουσιάζουν ατέλειες ή προβλήματα, τα οποία οφείλει ένας δημοσιογράφος (μεγάλη λέξη) που σέβεται τον εαυτό του, αλλά και αυτούς που τον διαβάζουν, να τα αναφέρει στα άρθρα του. Δυστυχώς, η λανθασμένη (κατά την ταπεινή μου γνώμη) επιλογή της συντριπτικής πλειοψηφίας των εκδοτών να χαϊδεύουν τα αυτιά των διαφημιζομένων πελατών τους, προκειμένου να εξασφαλίσουν διαφημιστικές καταχωρήσεις, ώστε να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τα τρέχοντα έξοδα των εκδοτικών τους επιχειρήσεων, έφερε την κατάσταση στο σημείο αρκετά περιοδικά να μοιάζουν πλέον περισσότερο με διαφημιστικά φυλλάδια κάποιων εταιρειών, παρά με ενημερωτικά έντυπα που απευθύνονται σε αναγνώστες.

Οι αναγνώστες θα διαπίστωσαν ότι τα κείμενα που δημοσιεύτηκαν μέχρι σήμερα στο "Rib and Sea" δεν ήταν όλα αμμιγώς "θαλασσινά", ούτε είχαν σαν αποκλειστικό θέμα τους τα φουσκωτά σκάφη. Αντιθέτως, αρκετά άρθρα είχαν σαν επίκεντρο τον Άνθρωπο, την Πολιτική, τις Κοινωνικές σχέσεις. Ο Αντώνης Ρακόπουλος, ο παπα Νικόλας, ο σκαροφονιάς της Κάσου Τζίμης Καλαβρέζος, ο μαέστρος της μινιατούρας Μιχάλης Φωκάς, αλλά και κάποια από τα εκδοτικά μου σημειώματα ("κάποιος έφαγε κρυφά το νερατζάκι", "και μη χειρότερα" κ.λπ.) είναι η επαλήθευση αυτού του ισχυρισμού.

Ζούμε σ' ένα κόσμο που δεν είναι όλος... φουσκωτό. Υπάρχουν κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα, οικονομικά αδιέξοδα. Δεν μπορούμε, και δεν πρέπει, να κλείνουμε τα αυτιά και τα μάτια μας σ' αυτά. Το αυθαίρετο κλείσιμο των ακτών και η παράνομη και αυθαίρετη χειραγώγηση των γλιστρών, οι (παράνομοι) αγώνες ψαροντούφεκου, το επικείμενο ξύπνημα των τεκμηρίων διαβίωσης που μελετούν οι νέοι διαχειριστές της εξουσίας, η κηδεμονία που μας ετοιμάζουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και η πιθανή λαϊκή εξέγερση που βρίσκεται προ των θυρών, είναι θέματα τα οποία είμαστε δυστυχώς αναγκασμένοι να εντάξουμε στο καθημερινό μενού των προβληματισμών μας.

Κάτι άλλο που δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής των αναγνωστών αυτού του διαδικτυακού περιοδικού είναι ότι την συνολική ευθύνη της επιλογής και συγγραφής της ύλης του, της φωτογράφισης αλλά και της βιντεοσκόπησης των θεμάτων που παρουσιάζονται στις σελίδες του, έχει ένας και μόνον άνθρωπος. Λόγοι καθαρά οικονομικοί (και όχι ο συγκεντρωτισμός) είναι που ευθύνονται, κυρίως, γι' αυτό το "one man show". Μακάρι να μπορούσα να κάνω αλλοιώς.

Στο "Rib and Sea" υπάρχουν επίσης οι σύνδεσμοι (links) όλων των εταιρειών, οι οποίες διαθέτουν ιστοσελίδα στο διαδίκτυο, ανεξαρτήτως εάν υπάρχει ή όχι διαφημιστική καταχώρισή τους στο περιοδικό. Επίσης, δημοσιεύονται (στα "νέα της αγοράς") δελτία τύπου όσων εταιρειών απευθύνονται στο "Rib and Sea", αλλά και παρουσιάσεις των σκαφών που εισάγουν ή κατασκευάζουν, χωρίς να λαμβάνεται υπ' όψιν αν διαφημίζονται στο περιοδικό. Και έχω καταλήξει σ' αυτή την επιλογή, γιατί πιστεύω ότι κάθε εκδότης περιοδικού, εντύπου ή ηλεκτρονικού, πρέπει να έχει σαν πρώτη προτεραιότητα την ενημέρωση του αναγνωστικού του κοινού, και στη συνέχεια τις όποιες εμπορικές του σχέσεις και συναλλαγές με τις διαφημιζόμενες εταιρείες.

Τι θα φέρει όμως το αύριο; Ποιες είναι οι προοπτικές του "Rib and Sea" για τον δεύτερο χρόνο της ζωής του; Τι θα κάνουμε εμείς σ' ένα κόσμο που άγεται και φέρεται από μερικά λαμόγια; Πώς θα καταφέρουμε να καθίσουμε στο σκαμνί και να πάρουμε πίσω τα χρήματα από τους πραγματικούς ληστές του δημοσίου χρήματος, ώστε να μας αφήσει ήσυχους ο κ. Αλμούνια και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Πώς θα αντιμετωπίσουμε τη λαίλαπα των επερχόμενων νέων οικονομικών μέτρων και τα "βαμπίρ" των μέσων της μαζικής μας εξαθλίωσης; Πώς θα πείσουμε τους εκδότες και καναλάρχες ότι αυτό που μας ενδιαφέρει σαν λαό δεν είναι το διαζύγιο της κυρίας Μενεγάκη και του κ. Λάτσιου, ούτε οι κόντρες των μελών της επιτροπής του "X Factor", αλλά πώς θα τα βγάλουμε πέρα με τον κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό Αρμαγεδώνα που έρχεται απειλητικός;

Το "Rib and Sea" θα συνεχίσει πάντως να κυκλοφορεί στις οθόνες των ηλεκτρονικών σας υπολογιστών, εκτός και αν διαπιστώσω ότι κάθε προσπάθεια συνέχισής του είναι καταδικασμένη. Όχι τόσο από οικονομική άποψη, αλλά από άποψη "αποδοχής" εκ μέρους αυτών που σερφάρουν στις "πίστες" του. Άλλωστε, αν το οικονομικό ήταν αυτό που βάραινε πιο πολύ στις αποφάσεις μου, τότε το περιοδικό αυτό θα ήταν ήδη παρελθόν! Αν βεβαίως αποδεχθούμε ότι όσα έχουν κάποια ιδιαίτερη αξία και κάποιο ειδικό βάρος είναι καταδικασμένα σ' αυτή την τρελλή γωνιά του πλανήτη, τότε (ίσως) την ίδια τύχη να έχει και το "Rib and Sea", κι' εγώ να μη μπορώ να κάνω τίποτε για να το σώσω...

Δεν θα το "μαυρίσω" όμως άλλο, γιατί κοντεύω να πάθω κι' ο ίδιος κατάθλιψη! Θα σας πω μόνο ότι προσέθεσα στις ενότητες των περιεχομένων του περιοδικού τις "αναμνήσεις", και σ' αυτές σκοπεύω να περιγράψω κάποια αξέχαστα ταξίδια του παρελθόντος, να μοιραστώ μαζί σας στιγμές που σημάδεψαν τη ζωή μου, τις θαλασσινές εμπειρίες μου, αλλά και κτυπήματα που δέχθηκα κάτω απ' τη μέση, με τα οποία κάποιοι προσπάθησαν να με διαβάλλουν και να με βάλουν στην απομόνωση.

Σκέφτομαι επίσης σοβαρά να ξαναβγάλω στον αέρα το "Rib and Sea Forum"! Βασισμένο όμως σε έναν εντελώς διαφορετικής φιλοσοφίας Κανονισμό, που όμοιό του δεν έχει ίσως να επιδείξει η παγκόσμια Forum-ιακή κοινότητα. Δεν θα τα αποκαλύψω όμως όλα τώρα, αλλά σε μερικές εβδομάδες, όταν η λέξη Forum θα ενταχθεί και πάλι στις ενότητες του περιοδικού.

Να είστε καλά, να βγαίνετε στο πέλαγος, όσο σας επιτρέπουν ακόμη οι διαχειριστές του ελληνικού Κοινοβουλίου και ο κ. Αλμούνια, και να αντιστέκεστε στη βλακική αγέλη.

Ιωσήφ Παπαδόπουλος