Rib and Sea

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Τί θα κάνατε αν σας έλεγαν ότι δεν μπορείτε να κάνετε το ταξίδι των ονείρων σας επειδή το ελληνικό κράτος (λέμε και καμμιά μαλ...) δεν σας έχει χορηγήσει το καρτελλάκι της αδείας χειριστή ταχυπλόου αλλά ένα απλό κωλόχαρτο σε μέγεθος Α4 που ουδεμία ισχύ και αναγνώριση έχει στο εξωτερικό; Τί θα κάνατε, με άλλα λόγια, αν είχατε λύσει όλα τα μεγάλα προβλήματα που συνεπάγεται ένα ταξίδι με σκάφος γύρω απ' την Ευρώπη και ο λιμενικός σάς έλεγε ότι δεν υπάρχει καρτελλάκι για να αντικαταστήσει το κωλόχαρτο;

Έχω πολλάκις γράψει ότι αυτή η όμορφη χώρα, που έτυχε να κατοικείται από παράξενους ανθρώπους (για να μην πω κάποια άλλη λέξη) και διοικείται από δωσίλογους, προδότες και ηλίθιους πολιτικούς, παρέχει καθημερινώς την  ευκαιρία σε δημοσιογράφους, ηθοποιούς της επιθεώρησης και σατιρικούς να γράφουν, να παίζουν και να καυτηριάζουν ό,τι συμβαίνει στο πολιτικο, κοινωνικό και οικονομικό γίγνεσθαι. Κάποιες φορές όμως η βαλίτσα της αγανάκτησης πάει πολύ μακριά καθώς το μυαλό αδυνατεί να αντιμετωπίσει τη βλακεία και την απάτη από ένα κράτος το οποίο θα έπρεπε, υπό κανονικές συνθήκες, να αποτελεί το καλό παράδειγμα για τους πολίτες του. Και εκεί ο πολίτης ξεσπάει, και με το δίκιο του.

Συμπληρώνοντας τα 65 έτη ζωής μου λοιπόν, ώφειλα να ανανεώσω το δίπλωμα οδήγησης και την άδεια χειριστή ταχυπλόου. Εξετάστηκα λοιπόν από τους γιατρούς, όπως προβλέπει ο νόμος, πλήρωσα ένα σκασμό χρήματα για παράβολα (γιατί ο καυγάς γίνεται πάντοτε για το "πάπλωμα") και πήγα να παραλάβω τα καινούργια έντυπα. Παρέλειψα να σας πω ότι ανάμεσα στα παράβολα που έπρεπε να πληρώσω για την έκδοση της νέας άδειας χειριστή ταχυπλόοου ήταν και ένα παράβολο για την αντικατάσταση (υποτίθεται) της παλαιάς αδείας. Όταν όμως πήγα να την παραλάβω μου έδωσαν, όπως προείπα, ένα κωλόχαρτο σε μέγεθος Α4 με την φωτογραφία μου και τα ακόλουθα σχόλια στο τέλος :

"Η παρούσα ισχύει μέχρι την επίδοση της αδείας χειριστή ταχυπλόου σκλαφους σε μορφή πλαστικής κάρτας. Ο κάτοχος της παρούσης υποχρεούται, κατόπιν σχετικής ενημέρωσης από την αρμόδια λιμενική αρχή, όπως μεταβεί άμεσα σε αυτή, προς παράδοση της υπόψη αδείας και παραλαβή της νέας υπό μορφή πλαστικής κάρτας".

Αυτό το κωλόχαρτο το παρέλαβα την 7η Απριλίου 2017. Έχει παρέλθει δηλαδή ένας σχεδόν χρόνος άκαρπης αναμονής. Για να είμαι ειλικρινής, μολονότι θεωρώ πως αυτή η συγκεκριμένη συμπεριφορά εκ μέρους της ελληνικής πολιτείας απέναντι στον πολίτη είναι επιεικώς απαράδεκτη, δεν με πολυ-ενδιέφερε καθώς σε περίπτωση ελέγχου εντός της Ελλάδος το κωλόχαρτο θα γινόταν αποδεκτό από τα λιμενικά όργανα όπως με διαβεβαίωσαν στο Λιμεναρχείο. Τί θα γίνει όμως στην περίπτωση που με σταματήσουν για έλεγχο στην Τουρκία, ας πούμε; Οι τούρκοι δεν γνωρίζουν αγγλικά, πόσω μάλλον ελληνικά! Και να ήταν γραμμένο το κωλόχαρτο και στην αγγλική γλώσσα τσιμέντο να γίνει. Δεν είναι όμως! Και έτσι είναι πολύ πιθανό να τρέχω στο ελληνικό προξενείο της Κων/πολης για να μη με κλείσουν σε καμένα μπουντρούμι και ζήσω ένα νέο midnight express!

Τηλεφώνησα στο Λιμεναρχείο, τους μίλησα για το πρόβλημά μου και τότε άρχισαν να μιλούν μεταξύ τους ανήμποροι να δώσουν λύση! "Μας είπαν απ' το Υπουργείο ότι οι πλαστικές κάρτες θα τυπωθούν μέχρι το τέλος του έτους", μου απάντησε στο τέλος ο λιμενικός. "Και τί μου προτείνετε δηλαδή; Να αναβάλλω το ταξίδι μου για του χρόνου επειδή εσείς δεν έχετε να μου δώσετε το πλαστικό έντυπο το οποίο πριν από ένα χρόνο σας πλήρωσα;", απάντησα εγώ.

Όπως καταλαβαίνετε υπήρξε σιγή ασυρμάτου από την άλλη άκρη της γραμμής. Χαιρέτησα λοιπόν κι' εγώ όσο πιο ευγενικά μπορούσα και κατέβασα το ακουστικό του τηλεφώνου. Θα πρέπει τώρα να βάλω λυτούς και δεμένους στο Υπουργείο Ναυτιλίας (το οποίο σημειωτέον έχει θέσει υπό την αιγίδα του το ταξίδι!) για να βρεθεί μια λύση και να μπορέσω να λύσω κάβους στα τέλη Μάίου.

Και να σκεφτεί κανείς ότι τα παράβολα δημοσίου δεν είναι τίποτε άλλο παρά ανταποδοτικοί φόροι. Σου έδωσα κύριε κράτος χρήματα για να πάρω το νέο πλαστικό καρτελλάκι και δεν μου το έδωσες; Είσαι απατεών!