Έχω έναν καρδιακό φίλο στα Χανιά, τον Σταύρο Βαμβουνάκη, ο οποίος είναι μεγάλο ταλέντο. Τα χέρια του είναι μαγικά, ενώ το μυαλό και η φαντασία του μπορούν να δώσουν ζωή σε ένα ξύλο ή ένα μέταλλο που θα βρει πεταμένο στα σκουπίδια. Έχει βρει παλιά αυτοκίνητα σε κακά χάλια και τα έχει μετατρέψει σε απίστευτες ζωντανές και λειτουργικές αντίκες.
http://www.ribandsea.com/waves/377-qq-v15-377.html
http://www.ribandsea.com/waves/401-qq-bmw.html
Παίρνει κορμούς και κλαδιά ελιάς και τα μεταμορφώνει σε χρηστικά αντικείμενα, σε ρολόγια, σε ανθρώπους, σε ό,τι μπορεί να χωρέσει το μυαλό του ανθρώπου.
http://www.ribandsea.com/face/2461-ta-magika-xeria-tou-stayrou-vamvounaki.html
Προχθές μου έστειλε στο messenger του facebook ένα βιντεάκι στο οποίο έκαιγε με φλόγιστρο ένα βάζο από ξύλο ελιάς που είχε προσφάτως κατασκευάσει στον ξυλότορνο. Δεν κατάλαβα γιατί το έκανε αυτό και τον ρώτησα. Σήμερα μου έστειλε την ένθετη φωτογραφία, που βλέπετε, και την απάντησή του : "Εφτιαξα ένα βάζο που, ενώ έχει καεί, παραμένει ενεργό.". Του απάντησα πως εάν το έργο του αυτό έπαιρνε μέρος σε οποιαδήποτε έκθεση, θα κέρδιζε σίγουρα το πρώτο βραβείο από πλευράς κατασκευής και έμπνευσης. Έχω άδικο;
Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Λίγα πράγματα, σαν εισαγωγή, έγραψα για τον Βαγγέλη Βλαχάκη στο βίντεο της συνέντευξης του Δημήτρη Καρβέλη http://www.ribandsea.com/face/3651-o-dimitris-karvelis-paizei-manoli-xioti-me-klasiki-kithara.html
Όμως η περιγραφή του υπέροχου αυτού ανθρώπου δεν εξαντλείται σε πέντε γραμμές. Γιατί ο Βαγγέλης Βλαχάκης, εκτός από μουσικοσυνθέτης, παίζει κλασική κιθάρα, παίζει πιάνο και κατασκευάζει συγχρόνως κοσμήματα στην Ελούντα της Κρήτης μαζί με την σύζυγό του Μαρία.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Στις περιπλανήσεις μου στην Ελλάδα της περιφέρειας είχα την τύχη να γνωρίσω ανθρώπους με ταλέντο, μεράκι για δημιουργία, χιούμορ, αγάπη για τη ζωή. Ανθρώπους που είχαν πράγματα να πουν και να δείξουν αλλά που δεν προβλήθηκαν ποτέ από τα μέσα μαζικής εξαπάτησης, καθώς στόχος αυτών που τα διαφεντεύουν είναι η πλύση εγκεφάλου του τηλεθεάμονος κοινού και η καλλιέργεια κλίματος απαισιοδοξίας και κατάθλιψης στον λαό λόγω μη προβολής αξιόλογων προτύπων.
Στο πρόσφατο ταξίδι μας στην Κρήτη, και συγκεκριμένα στην Ελούντα, συνάντησα τον μουσικοσυνθέτη, κιθαρωδό και δημιουργό κοσμημάτων Βαγγέλη Βλαχάκη. Έναν πολυτάλαντο καλλιτέχνη με όλη τη σημασία της λέξης. Ένα λάτρη της κλασικής κιθάρας που ένα περίεργο παιγνίδι της τύχης, του φόρτωσε ένα σπάνιο αυτοάνοσο των νεύρων του αριστερού του χεριού που του στέρησε τη δυνατότητα να παίζει τα μουσικά κομμάτια που συνθέτει! Τη συζήτηση που είχα με τον υπέροχο αυτόν άνθρωπο και καλλιτέχνη θα την ακούσετε στο επόμενο βίντεο.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο Θοδωρής Λιβάνιος είναι ερασιτέχνης ερευνητής-λαογράφος και λάτρης της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Σερίφου. Είχα προσπαθήσει να τον συναντήσω κατά την διάρκεια παλαιότερης παραμονής μου στο νησί, αλλά δεν τα κατάφερα καθώς την εποχή εκείνη ο Θοδωρής απουσίαζε στην Κάρπαθο. Είναι άλλωστε συχνά καλεσμένος εκεί όπου υπάρχει ενδιαφέρον σχετικό με το αντικείμενο των ερευνών του.
Αυτή τη φορά στάθηκα πιο τυχερός. Μόλις είχε επιστρέψει από το Λαύριο όταν εγώ έδεσα το δεκάμετρο skipper στο Λιβάδι. Δέχθηκε ευχαρίστως να πάρει με το αυτοκίνητό του εμένα και τον Γιώργο Νίκα, τον συγκυβερνήτη μου σ' εκείνο το ταξίδι αστραπή με το μαύρο βέλος από την Ελευσίνα στην Πάτμο, και να μας μεταφέρει στο Μεγάλο Λιβάδι. Το επίκεντρο των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων της Σερίφου του περασμένου αιώνα.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ήθελα από καιρό να πάω μέχρι το Ηράκλειο της Κρήτης για να δω από κοντά και να συζητήσω μ' αυτόν τον ιδιόρρυθμο Κρητικό που η μοναδική του πια σκέψη είναι να φύγει απ' την Ελλάδα. "Θέλω να μου κάνει τα εισιτήρια ένας Καναδός να πάω να δουλέψω στον Καναδά", λέει ο Κώστας, και συνεχίζει. "Σιχάθηκα πια εδώ τη βλακεία και την έχθρα που δείχνει ο κόσμος σ' αυτούς που ξεχωρίζουν. Άξιοι της τύχης τους είναι οι Έλληνες".
Πήγα τελικώς στην Κρήτη, την περασμένη εβδομάδα και, μεταξύ άλλων, δεν παρέλειψα να δω τον Κώστα και να μοιραστώ μαζί του τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του. "Θα βάλεις μπιπ σ' αυτά που θα σου πω;", με ρώτησε. "Δεν συνηθίζω να λογοκρίνω αυτά που λένε οι συνομιλητές μου. Αν εσύ θέλεις να πεις τα πράγματα με το όνομά τους, πες τα", του απάντησα. "Γι' αυτό μ' αρέσεις!", είπε αυτός, και ξεχύθηκε χωρίς φρένα στη λεωφόρο μιας χωρίς όρια εξομολόγησης.