Rib and Sea

Η περίπτωση της άριστης φοιτήτριας Πέρλας Σούση αποδεικνύει την πρόθεση της ελληνικής εξουσίας για καθήλωση του έλληνα πολίτη στην κατηγορία του βλάκα και - το πολύ - του μέτριου. Υποθέτω ότι έχουμε συναντήσει παρόμοιες περιπτώσεις στο περιβάλλον μας, αλλά αυτή εδώ ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Μάλλον επειδή η Πέρλα έχει το θάρρος να πολεμά και όχι να εξαφανιστεί "ήσυχα" στα ξένα ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω της, όπως έπραξαν άλλοι επιστήμονες στο παρελθόν, ούτε να χαθεί ανάμεσα στους μέτριους υποκρινόμενη την αφανή ηρωΐδα, ούτε να "επιμείνει ελληνικά" παραμένοντας στο χώρο των ΑΕΙ με κίνδυνο να συνεχίσει να υφίσταται το "σκάψιμο" του λάκκου γύρω της από τους "άξιους" συναδέλφους.

Εχω ένα λόγο παραπάνω να παρακαλέσω την Πέρλα να παραμείνει εκτός Ελλάδας, να μην επιστρέψει εδώ παρά μονάχα για διακοπές. Πέρλα, σε παρακαλώ, μη γυρίσεις!

Ολόκληρη η ηλεκτρονική επιστολή της Πέρλας Σούση προς τον Πρύτανη του Παν/μίου Πατρών:

Είναι ανεξήγητα πόσο και γιατί αγαπάει την Ελλάδα. Ούτε ο ίδιος, 48 χρόνια μετά, δεν μπορεί να το εξηγήσει. «Ημουν μόλις 16 ετών όταν το κρουαζιερόπλοιο που περνούσα τις καλοκαιρινές μου διακοπές μαζί με την οικογένειά μου »έδεσε» στο Κατάκολο Ηλείας. Ακόμη θυμάμαι τη μυρωδιά από το γιασεμί και τα άνθη πορτοκαλιάς. Και ενώ ήμουν μόλις μικρό παιδί, σκέφτηκα αμέσως ότι »αυτή η χώρα θα γίνει πατρίδα μου». Πώς και γιατί ένα αγόρι σε τέτοια ηλικία μπορεί να σκεφτεί κάτι τέτοιο; Ακόμη δεν ξέρω». Μεταξύ άλλων, ο 64χρονος Βέλγος προμήθευσε με πετρέλαιο θέρμανσης το 1ο Δημοτικό Σχολείο Φερών Εβρου και το Γυμνάσιο-Λύκειο Σαμοθράκης.

Αλίευσα στο YouTube ένα βίντεο μεγάλης διάρκειας, από το οποίο με κέρδισε μια σκηνή μερικών δευτερολέπτων, που είναι νομίζω όλα τα λεφτά. Είναι αυτή ακριβώς η στιγμή που η αυθόρμητη αντίδραση ενός νέου, να μη δώσει το χέρι του στον πρωθυπουργό της χώρας, γράφει ιστορία. Μια εικόνα χίλιες λέξεις.

Και σε ρωτώ Αλέξη Τσίπρα. Δεν θα προτιμούσες χίλιες φορές να σου ρίξει ένα γιαουρτάκι ο νεαρός από το να σε απαξιώσει μ' αυτόν τον τρόπο; Σίγουρα θα το προτιμούσες, αν κρίνω από την αμήχανη στάση σου. Η γλώσσα του σώματος, άλλωστε, είναι πάντοτε αδιάψευστος μάρτυρας των συναισθημάτων μας.

Πολύ θα ήθελα πάντως, μεταξύ μας, να βρω αυτόν τον νεαρό και να του δώσω το χέρι. Κάτι μου λέει πως τη δική μου χειραψία δεν θα την αποφύγει...

Ιωσήφ Παπαδόπουλος  

Συνέχεια απ' το προηγούμενο : http://www.ribandsea.com/face/3213-to-imerologio-tis-stratiotikis-mou-zois

20.8.1916

Επαρουσιάσθην εις το Στρατολογικόν Γραφείον Χαλκίδος. Χαλκίς, η πόλις των ονείρων μου. Μα δεν θα την απολαύσω. Σε λίγονε πολύ καιρό θα φύγω, και για πού; Μόνον ο Θεός το ξέρει.

21.8.1916

Πρωί πρωί με ντύσανε και στα χακί με χώσανε. Και από τώρα πλεια στρατιώτης είμαι στον πόλεμο θα πάω χίλιους εχθρούς θα φάω. Έτσι μας είπαν σαν το χακί μου δώσανε! Κατετάγην εις τον 2ον λόχον του 3ου Πεζικού Συντάγματος.

1.10.1916

Μετέβην εις τον 8ον λόχον. Σ' αυτόν εδώ τον λόχο τα πάντα βλέπω σκοτεινά. Μου λείπει και το θάρρος που στον παλιό μου λόχο είχα. Μα κάθε αρχή και δύσκολη, θε να περάσει και αυτό.